Chapter 9 1.5 million years
150万年
จากนั้น,ซูเห่าก็เรียนทุกวัน,กินอาหารครบทุกมือ,นอนหลับอย่างเพียงพอ.
เขาได้เข้าใจเกี่ยวกับชีวิตที่ลึกซึ้งขึ้น,พบเข้ากับความลึกล้ำของชีวิตที่เกินพรรณนาตลอดจนความเปราะบางของชีวิตด้วย.
เขาพบว่ามีข้อมูลมากมายหลายอย่างที่แม้แต่วิทยาศาสตร์ก็ไม่อาจเข้าใจความมหัศจรรย์นี้,เขายังได้ศึกษาคัมภีร์เต๋า,คัมภีร์พุทธ,ตลอดจนทฤษฎีแพทย์แผนจีนโบราณเพื่อใช้ในการอ้างอิง,ศึกษาปรัชญาโบราณว่า พวกเขามองชีวิตอย่างไร,ต้องการเห็นความมหัศจรรย์ของชีวิต ในมุมมองของพวกเขา.
แนวคิดมากมายหลากหลายทำให้ซูเห่างงงวยไปเหมือนกัน.
“พลังแห่งหัวใจ”
พลังแห่งหัวใจ สามารถที่จะเปลี่ยนความเสื่อมโทรมให้กลายเป็นปาฏิหาริย์ได้.
แต่พลังแห่งหัวใจคืออะไร? บางคนก็บอกว่าเป็นพลังของความคิดของบุคคล,บางคนก็บอกว่าเป็นพลังแห่งความเชื่อ,บางคนก็บอกว่าเป็นพลังความปรารถนาที่จะมีชีวิต,บ้างก็บอกว่าเป็นจิตวิญญาณไม่ยอมแพ้....แม้แต่พูดว่าชีวิตและความตายของตัวเองสามารถตัดสินเองได้,ขอเพียง พลังแห่งหัวใจยังมีชีวิต,ก็จะมีชีวิตยืนยาว,หากพลังแห่งหัวใจตายไป,ก็จะทำให้ป่วย.
ปรากฏการณ์และคำพูดดังกล่าวนั้น,วิทยาศาสตร์ไม่อาจอธิบายได้ในชั่วคราว,ยังมีเพียงสมมติฐานที่ยังรอคอยคำตอบ.
ดังนั้นซูเห่าได้สร้างหัวข้อศึกษาลงในเสี่ยวกวง“พลังแห่งหัวใจ”,เขาได้บันทึกปรัชญาเกี่ยวกับชีวิต,ความรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับจิตวิญญาณเอาไว้,รอคอยข้อมูลมากกว่านี้เพื่อศึกษาในอนาคต.
ในขณะนี้,ร่างกายของเขาอ่อนแอลงทุกวัน,ใบหน้าซูบผอม,แม้นว่าแววตาจะยังเป็นประกายอยู่ก็ตาม.
เขารู้แล้ว ว่าเหลือชีวิตในโลกนี้เหลืออีกไม่นานแล้ว.
เขานึกถึงชีวิตสิบกว่าปีที่ผ่านมา,เขาได้ทุกอย่างที่เขาต้องการแล้ว,ไม่มีสิ่งที่ต้องเรียกว่าเสียใจ,ความรู้ที่มีในโลกนี้เขามีหมดแล้ว,ไม่อาจต้องการมากกว่านี้ได้แล้ว,น่าเสียดายที่เขาไม่ได้เติบโต,ลิ้มรสสาวเล็กสาวใหญ่ที่งดงามดั่งที่ได้ตั้งใจเอาไว้.
ในกระบวนการรักษา,ร่างกายของเขาเหนื่อยล้าและเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ,ทำให้เขาได้รับประสบการณ์ความเจ็บปวดทรมานจากมะเร็งแล้ว,แม้นว่าจะมีหวังเล็ก ๆ ว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น,ทว่ากับความเจ็บปวดที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ คงบอกได้แค่ว่าหมดหวังโดยสิ้นเชิง.
ใครไม่ต้องการมีชีวิตอย่างมีความสุขล่ะ? หากเกิดมาแล้วทุกข์ยากลำบาก,บางทีชีวิตก็ต้องการแสวงหาหนทางแง การทำลายล้างหรือไม่?
คงไม่มีใครรู้ในเวลานี้,แม้นว่าซูเห่าจะเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างมาก,ทว่าเขาก็จำเป็นต้องอดทน,เหตุผลแรกก็คือเพราะใบหน้าที่คาดหวังของบิดามารดา,เหตุผลที่สอง,เขาต้องการเก็บข้อมูลเกี่ยวกับกระบวนการทั้งหมดในร่างกายที่เสื่อมโทรมลงทุกวัน,เพื่อเป็นข้อมูลอ้างอิงใช้ศึกษาในอนาคต.
ไม่ว่าซูเห่าจะคิดอย่างไร,ไม่ว่าบิดามารดาจะคอยเอาใจ ช่วยดูแลเขาเสมอ,ทว่าสุดท้ายวัน ๆ นั้นก็ต้องมาถึง.
พ่อแม่ของซูเห่าที่เอ่ยสอบถามซูเห่าซ้ำอีกครั้ง“เสี่ยวฮุ่ย,เจ้ามีความปรารถนาอะไรหรือไม่?”
เหมือนกับก่อนหน้านี้,ซูเห่าที่เผยยิ้มอย่างยากลำบาก“ขอบคุณ,แม่,ขอบคุณ,พ่อ.”
ในเวลานั้นโหลวเจาซินที่จ้องมองพี่ชายของเขาอย่างคาดหวังในคำพูดของเขาว่าจะได้รับคำขอบคุณด้วย.
แต่ซูเห่า,ไม่ได้สนใจเขาแต่อย่างใด,สุดท้ายเขาก็เอ่ยกับบิดามารดา“ลาก่อน!”
ดวงตาของเขาที่หลับลง,เป็นการลาจากกัน ตลอดกาล.
เขาได้แต่เอ่ยขอโทษในใจ“ขอโทษที่ครอบครองร่างกายลูกชายของคุณ,แต่คงไม่อาจชดเชย ไม่อาจอยู่กับพวกคุณได้อีกต่อไป,โหลวเจาซิน,ดูแลพ่อแม่ของคุณด้วย.”
เขาที่ได้ยินเสียงร้องไห้โศกเศร้าที่เสียดแทงหัวใจ,สติของซูเห่าจมสู่ความมืดมิดอีกครั้ง.
“สุดยอดอัจฉริยะ,ตายในอายุ 16 ปี,ช่างเป็นการสูญเสียที่น่าเศร้า!”
“ความโดดเด่นของวัฒนะธรรมมนุษย์ได้หายไปห้าสิบปี.”
“อัจฉริยะอันดับหนึ่งตลอดกาล,โหลวเจาฮุยจากไปแล้ว.”
“อุกกาบาติที่ส่องสว่างในรอบร้อยปี,แม้นว่าจะปรากฏในเวลาสั้น ๆ,แต่ก็จะกลายเป็นที่สิ่งที่น่าอัศจรรย์ใจไปอีกพันปี.”
“มีใครรู้เกี่ยวกับสี่วรรณกรรมชั้นยอดของปรมาจารย์โหลวเจาฮุ่ยบ้าง,มีชื่ออะไรบ้าง?”
ในวันนี้,ทั่วทั้งโลกจะเศร้าหรือสุขใจ,ชื่นชมซูเห่าอย่างไร,เขาก็ไม่อาจรู้ได้แล้ว.
......
ซูห่ากลับมามีสติช้า ๆ,เขาพบว่าเวลานี้เขาได้กลายเป็นเด็กชายอายุสองขวบไปแล้ว,ในเวลานี้กำลังขี่คอชายที่สูงใหญ่,และมือเล็ก ๆ ของเขาโอบกอดศีรษะของชายคนดังกล่าวไว้,ด้วยกลัวว่าจะตกลงมา.
แม้นว่าจะเตรียมใจเอาไว้แล้ว,อย่างไรมันก็ยากที่จะตัดใจได้จริง ๆ,โลกก่อนหน้านี้เขายังเล่นไม่พอเลย,ทั้งที่กำลังจะมีชื่อเสียง,สุดท้ายก็จบลงอย่างช่วยไม่ได้,กลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง,แล้วเริ่มต้นใหม่,ไร้ซึ่งพลังจะปกป้องตัวเองอีกแล้ว.
สติของเขาที่หยุดทำงานไป,แล้วฟื้นคืนกลับมา,ซูเห่ารู้สึกว่าไม่นานเท่าไหร่,ก็เหมือนกับการนอนหลับตื่นหนึ่ง แล้วตื่นขึ้นมาตอนเช้า,ความเจ็บปวดจากโรคภัยเวลานี้ได้หายไปเป็นปลิดทิ้ง,ร่างกายกลับมาเบาและเต็มไปด้วยพลัง,แม้นว่ามือเท้าของเขาจะสั้นไปหน่อย,เรียวแรงที่น้อยนิด,แต่ก็ไม่ต้องทนทุกข์จากโรคภัยอีกแล้ว.
หลังจากที่ซูเห่าได้สติ,เขาก็ขี่คอบุรุษร่างใหญ่ที่สวมเกราะขาดวิ่น,ถือดาบและโล่เอาไว้,รอบ ๆ ไม่มีอันตรายใด ๆ,เขาจึงผ่อนคลายลง,และจิตสำนึกได้เข้าไปในพื้นที่พินบอลอีกครั้ง,เพื่อตรวจสอบไดอารี.
จิตสำนึกที่เข้ามาในพื้นที่พินบอล,ทำให้ซูเห่าตื่นตะลึงงันไปเลย.
เพราะว่าพื้นที่พินบอลมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่,พื้นที่ห้องนั่งเล่นยังคงเหมือนเดิม,แต่ที่ทำให้เขาตกใจย่อมเป็นนาฬิกาบนผนัง,เวลาที่แสดงนั้นทำให้เขารู้สึกกลัว.
“25 มีนาคม 1532648 3 : 3 : 21”
เขาได้นอนหลับไปตื่นหนึ่ง เวลาผ่านไปแล้ว 1.5 ล้านปี,นี่เป็นเวลาที่เกินจริงมาก,เหนือจินตนาการของซูเห่าไปไกล,ทั้งที่อารยะธรรมของมนุษย์มีเพียง 5000 ปีเท่านั้น.
เขาฟื้นกลับมาอีกครั้ง,ทุกอย่างที่ทำก่อนหน้านี้,ได้หายไปหมดแล้ว,ความมั่งคั่งความรุ่งโรจน์,ความภาคภูมิใจ,ชื่อเสียงก้องประเทศ,เป็นที่ชื่นชมต่อผู้คนทั้งโลก,ในเวลานี้,ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเหลือเลย.
สิ่งที่เหลือไว้,เหลือเพียงแค่ข้อมูลที่เงียบเหงาในพื้นที่พินบอล,ข้อมูล,ข้อมูลมากมายที่เหลือเอาไว้ จากชาติที่แล้ว.
“ข้อมูล?”ซูเห่าที่เอ่ยพึมพำ.
ใช่แล้ว,เขาเข้าใจทันทีว่าข้อมูลคือสิ่งสำคัญ,ข้อมูลก็คือความรู้,สำหรับทุกสิ่งมีชีวิต,ความรู้คือสิ่งสำคัญที่สุด,เขายังคงมีความรู้เหลืออยู่,อารยธรรมทั้งหมดทั้ได้ถูกบันทึกเอาไว้,นี่เป็นดั่งขุมทรัพย์ที่ล้ำค่าที่สุด.
“7 พฤกษาคม 3 0 : 0 : 0 เข้าสู่จักรวาลที่ไม่รู้จัก,เริ่มการเปรียบเทียบโดยอัตโนมัติ,เปรียบเทียบสำเร็จ,บันทึกข้อมูลเรียร้อย”
......
“4 กุมภาพันธ์ 5 0 : 0 : 0 เข้าสู่จักรวาลที่ไม่รู้จัก,เริ่มการเปรียบเทียบโดยอัตโนมัติ,เปรียบเทียบสำเร็จ,บันทึกข้อมูลเรียร้อย”
......
“12 กันยายน 100 0 : 0 : 0 เข้าสู่จักรวาลที่ไม่รู้จัก,เริ่มการเปรียบเทียบโดยอัตโนมัติ,เปรียบเทียบสำเร็จ,บันทึกข้อมูลเรียร้อย”
......
“18 มกราคม 359 เข้าสู่จักรวาลที่ไม่รู้จัก,ถูกดวงดาวระดับสูงดึงดูด,เกิดการเคลื่อนย้าย,เปรียบเทียบข้อมูลอัตโนมัติ,เปรียบเทียบสำเร็จ,บันทึกข้อมูลเรียร้อย”
......
“25 กันยายน 1526 : 0 : 0 เข้าสู่จักรวาลที่ไม่รู้จัก,ติดอยู่ในสนามพลังงาน,เกิดการเคลื่อนย้าย,เปรียบเทียบข้อมูลอัตโนมัติ,การเปรียบเทียบล้มเหลว,สร้างแผนภูมิท้องฟ้าใหม่,บันทึกข้อมูลเรียร้อย”
......
การบันทึกข้อมูลในไดอารียังคงดำเนินต่อไป.
“24 มีนาคม 1532648 0 : 0 : 0 เข้าสู่จักรวาลที่ไม่รู้จัก,พบการดึงดูดที่ผิดปรกติ,ล๊อกเป้าหมายสิ่งดึงดูด,ไม่สามารถขยับได้,เปรียบเทียบข้อมูลอัตโนมัติ,การเปรียบเทียบล้มเลว,สร้างแผนผังท้องฟ้าใหม่,บันทึกข้อมูลเรียร้อย”
รายงานนี้เกิดขึ้นก่อนหน้านี้สามชั่วโมง,ระบุได้ว่าพื้นที่พินบอลได้เลือกร่างเป้าหมายได้เรียบร้อยแล้วนั่นเอง.
ซูเห่าได้ตรวจสอบ,และครุ่นคิด,ระบบ“เสี่ยวกวง”ยังถือว่าไม่สมบูรณ์เพียงพอ,จำเป็นต้องมีการบันทึกกระบวนการเคลื่อนย้ายเพิ่มเข้าไปด้วย.
หลังจากนี้ในอนาคต,เขาจึงจะสามารถรับรู้ได้ว่าตอนนี้อยู่ในจุดใหนของจักรวาล.
“ยังขาดระบบบันทึก ตำแหน่งพิกัดอวกาศในจักรวาล.”
......
