Chapter 66 rune/symbol writing the 1st law
符文第1定律
งานวิจัยพื้นฐานของซูเห่า,คือการศึกษารูปแบบสัตว์ร้ายที่ซับซ้อน,จากนั้นก็ซอยย่อยเป็นส่วน ๆ,แต่ละส่วนย่อยนั้นได้ถูกแยกโดยเสี่ยวกวง,ปรากฏบนหน้าจอภาพ.
บนหน้าจอภาพ,จิงซีที่เคลื่อนที่ผ่าน,กำลังตรวจสอบหลังจากเกิดการถูกกระตุ้น,การสั่นสะเทือน,ตลอดจนการทำงานของชิ้นส่วนเล็ก ๆ เหล่านี้.
หลังจากสะสมมาเก็บข้อมูลมาเนิ่นนาน,อักขระมากมายในฐานข้อมูล,ก็มีอยู่เป็นจำนวนมหาศาล.
ด้วยการช่วยเหลือของเสี่ยวกวง,เปรียบเทียบไม่หยุดหย่อน,ซูเห่าก็ได้พบความจริงที่น่าตื่นเต้น.
ชิ้นส่วนเล็ก ๆ ที่เชื่อมต่อกันด้วยจิงซีนั้น,มีอักขระรูนบางส่วนที่กลืนกินจิงซีมีจำนวนไม่น้อย,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,จิงซีถูกใช้ในพื้นที่แต่ละส่วน ไม่เท่ากัน,บางแห่งจิงซีที่เคลื่อนผ่านแล้วหายไปโดยอธิบายไม่ได้.
หลังจากนั้นซูเห่าก็ทำการจัดเรียงแบ่งแยกรูนอักขระส่วนต่าง ๆ อย่างระเอียดออกมา,เขาก็พบโครงสร้างอย่างง่ายของมัน.
โครงสร้างอย่างง่ายนี้,เป็นการถอดโครงสร้างใหญ่ย่อเล็กลงมานั่นเอง.
หลังจากซูเห่าทดสอบวาดโครงสร้างอย่างง่าย,เติมจิงซีเข้าไป,จิงซีได้หายไปในทันที!
มีโครงสร้างอย่างง่ายที่ซ่อนอยู่ในรูปแบบสัตว์ร้าย,และมีความสำคัญต่อโครงสร้างใหญ่,หากสามารถวิเคราะห์โครงสร้างอย่างง่ายได้,ก็จะสร้างรากฐานของการวาดสลักรูนอักขระขึ้นมาได้.
จิงซีที่เคลื่อนที่ไปยังจุดดังกล่าวนั้น,หายไปใหน?
ขอเพียงเข้าใจความลับดังกล่าวนี้,ซูเห่าคิดว่าจะสามารถเข้าใจเกี่ยวกับรูนอักขระได้.
ซูเห่าไม่รีบร้อน,ในเมื่อเขาพบร่องรอยแล้ว,ไม่ไกลเกินไปที่เขาจะสามารถค้นพบความจริงได้.
ห้าวันหลังจากนั้น,ซูเห่ายังคงล่าสังหารสัตว์ร้ายตอนเช้า,ตอนบ่ายก็วิเคราะห์และทดลองโครงสร้างอย่างง่าย.
หลังจากนั้นอีกห้าวัน,ซูเห่าได้ทดสอบหลากหลายวิธี,แต่ก็ยังไม่สำเร็จ,เขายังไม่รู้ว่าจิงซีหายไปใหน.
“เป็นไปได้ว่า,จิงซีเป็นพลังงานอย่างหนึ่ง,ถูกเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นที่ไม่อาจสังเกตเห็นได้!”
ซูเห่าที่ทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่าและครุ่นคิดพิจารณาไปด้วย.
มันคืออะไร?
หลังจากนั้นสองวัน,ซูเห่าที่ราวกับคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้.
“พลังงาน!!!”
ความสงสัยเนิ่นนาน,ราวกับว่าพบเข้ากับคำตอบแล้ว,ดวงตาของเขาเป็นประกาย,ร่างกายทุกเซลล์ที่สั่นไปมาเล็กน้อย.
ใช่แล้วมันคือ“พลังงาน”ซูเห่าที่มั่นใจเป็นอย่างมาก,จิงซีผ่านโครงสร้างอย่างง่าย,ได้สลายหายไปเพราะมันถูกเปลี่ยนเป็น“พลังงาน.”
รูปแบบพลังงาน,น่าจะเหมือนกับคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า,สนามแม่เหล็กไฟฟ้า,หรือสนามไฟฟ้าทั่วไป,เป็นธรรมดาทั่วไป,ที่ไม่อาจมองเห็นได้,ไม่อาจสัมผัส,ทว่ามันมีอยู่จริง.
เหมือนกับการสัมผัสกับแรงโน้มถ่วงที่ไม่อาจบอกการมีอยู่ของมันได้,พลังงานแม่เหล็กไฟฟ้าเองก็เช่นกัน,พลังงานเหล่านี้มีความพิเศษมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง,ดังนั้นแล้วรูนอักขระอย่างง่ายที่ทำให้จิงซีหายไปนั้นเพราะมันได้เปลี่ยนพลังชีวภาพให้เป็นสนามพลังพิเศษที่แตกต่างกันออกไป.
และหากมีเพียงแค่โครงสร้างอย่างง่ายที่กำเนิดพลังงานดังกล่าวอย่างเดียว,ถึงจะพบก็ไร้ประโยชน์,เพราะพลังงานที่เกิดขึ้นมานั้นจำเป็นต้องมีฟังก์ชันในการใช้งานด้วย,ถึงจะกำเนิดงานสร้างปรากฏการณ์อะไรขึ้นมาได้.
ซูเห่าที่ตื่นเต้นกับการค้นพบของเขาเป็นอย่างมาก,เวลานี้ทำให้เขาแทบไม่ง่วงเลย,เขาทำการทดลองสองวันสองคืน,เวลานี้เริ่มปรากฎความเหนื่อยล้าบนหน้าผากแล้ว.
“ฟู่!”ซูเห่าที่พ่นลมหายใจยาว,แม้นว่าจะเหนื่อยล้า,ทว่าดวงตากับเป็นประกายสดใสไม่ธรรมดา.
“พลังงานชีวภาพ,นี่คือพื้นฐานของพลังงานลำดับที่หนึ่ง.”
เหตุผลที่เขาเรียกว่าพลังงานชีวภาพเป็นพลังงานลำดับที่หนึ่ง,เพราะเขายังพบพลังงานอื่นจากโครงสร้างของรูนที่แตกต่างกันไป,รูนอักขระได้กลืนกินพลังงานของจิงซีแล้วเปลี่ยนอีกพลังงานซึ่งซูเห่าเรียกพลังงานดังกล่าว่าพลังงานโครงสร้างลำดับที่สอง.
พลังงานลำดับสองนั้นแตกต่างออกไปจากพลังงานลำดับที่หนึ่ง,ทว่าพลังงานทั้งสองนั้นจำเป็นต้องทำงานร่วมกัน,หรืออาจกล่าวได้ว่าเป็นพลังงานที่ต้องส่งเสริมกันและกัน.
ส่วนการมีส่วนร่วมกันมากน้อยเท่าไหร่,ในเวลานี้ซูเห่าจะต้องทดลองเพิ่มอีก,ถึงจะสรุปผลได้อย่างแน่ชัด.
หลังจากนั้น,ซูเห่าก็เก็บเครื่องมือ,ทำความสะอาดถ้ำ,แล้วหยุดพักผ่อนนอนหลับ.
......
เขานอนตื่นขึ้นตอนบ่าย,ซูเห่าที่ตื่นขึ้นมาด้วยความงงงวย,หลังจากล้างหน้าล้างตาก็เริ่มทำงานต่อ.
เรื่องแรกที่เขาต้องทำ,คือศึกษาโครงสร้างพื้นฐานพลังงานที่หนึ่งและพลังงานที่สอง,ชิ้นส่วนของอักขระอย่างง่าย,ตลอดจนโครงสร้างรูนอักขระอย่างง่าย.
เรื่องถัดมา,การตรวจสอบ“จิงซีที่”เปลี่ยนเป็น“พลังงาน” สร้างหลักการเปลี่ยนแปลงจิงซีให้เป็นพลังงาน,ซึ่งเขาได้เรียกมันว่า“กฎข้อแรกของการวาดสลักรูน.”
หลังจากนี้,เขาจำต้องกลับเมืองหลิงหยุนเพื่อซื้ออุปกรณ์และของใช้เพิ่มเติม,และกลับไปเยี่ยมเยือนอู๋หยุนเทียนด้วย.
ครึ่งปีที่ผ่านมานี้,ซูเห่าได้เสร็จสิ้นการศึกษา“โครงสร้างพลังงาน” สร้างรูปแบบอย่างง่าย,และสร้างกฎสองข้อขึ้นมาคือ“กฎข้อแรกของอักษรรูน”และ“กฏข้อสองของสลักอักษรรูน” ซึ่งถึงเรียกทั้งสองว่าว่า“จิงซีกำเนิดพลังงาน.”
ด้วยการสร้างกฎดังกล่าวขึ้นมา,ทำให้การวาดสลักรูนนั้นทำได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม.
ซูเห่าเก็บข้าวของเสร็จ,จากนั้นก็มุ่งหน้ากลับไปยังเมืองหลิงหยุน.
ฐานที่มั่นตอนนี้,เขาคิดว่าจะละทิ้งแล้ว,เพราะว่าสัตว์ร้ายรอบ ๆ พื้นที่แห่งนี้ ถูกสังหารจนราบเรียบ,ไม่มีสัตว์ร้ายกล้าเข้ามาในอาณาเขตบริเวณดังกล่าว,ทำให้พื้นแห่งนี้ได้กลายเป็นสถานที่ต้องห้ามสำหรับสัตว์ร้ายไปแล้ว.
การกลับเมืองหลิงหยุนครั้งนี้,เขาต้องการเตรียมสิ่งของวัสดุอุปกรณ์ให้มากกว่าเดิม,วางแผนที่จะกลับไปยังพื้นที่รกร้างที่ลึกขึ้นมากกว่าเดิม,เพื่อเก็บรูปแบบสัตว์ร้าย,และวิจัยพื้นฐานรูนอักขระต่อ.
หลังจากกลับเมืองหลิงหยุน,เขาได้นำรูปแบบสัตว์ร้ายที่ได้วาดขึ้นใหม่,ขายให้กับชายชราเช่นเคย,หลังจากได้เงินจำนวนมาก,ก็เริ่มซื้อสิ่งที่เขาต้องการทันที.
นอกจากนี้ยังซื้อสินค้าในชีวิตประจำวันไปฝากอู๋หยุนเทียน,ตลอดทั้งเกราะรบ,ดาบและโล่ใหม่ด้วย.
เพราะเขาซื้อมากจนเกินไป,ทำให้ต้องจ้างรถลากไปส่งที่ป้อมซาซาน.
สำหรับหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้,เขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง,กล่าวได้ว่า,เมื่อเขายังเล็กและอ่อนแอ,มีบิดาอู๋หยุนเทียนคอยดูแล,ตลอดจนสั่งสอนมอบพลังให้กับเขา,จนกลายเป็นนักรบที่แข็งแกร่งเช่นทุกวันนี้.
ประสบการณ์หลากหลายชาติ,หลากหลายโลก,นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าตัวเองมีพลังปกป้องตัวเองที่แท้จริงได้.
เขามีประสบการถูกดาบฟัน,ถูกกระสุน,ตกน้ำตาย,ตายด้วยโรคระบาด,ตายด้วยโรคร้าย,มากมายนับไม่ถ้วน.
นี่คือความกังวลความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด,ไม่มีใครรู้ว่าความน่าหวาดกลัวเมื่อตายเป็นเช่นไร,หากเลือกได้,เขาไม่มีทางเลือกแน่,ทุกครั้งที่เกิดมาอ่อนแอรอคอยเพียงแค่ความตายวิ่งมาหานั้นมันน่ากวาดกลัวมาก.
ที่นี่ชาตินี้,ซูเห่า,ไม่อ่อนแออีกต่อไป,เขามีความสามารถในการตัดสินชีวิตได้ด้วยตัวเอง.
หากเขามีโอกาสฟื้นกลับมาอีกครั้งในอนาคต,ความรู้ที่เขาได้รับมานี้,จะทำให้เขามีความสามารถพื้นฐานในการปกป้องตัวเองได้.
ในคืนนั้น,ซูเห่านั่งอยู่บนหลังคา,ภายในใจที่รู้สึกสงบเป็นอย่างมาก.
อู๋หยุนเทียนที่ก้าวเข้ามานั่งในสวน,พร้อมกับรินน้ำชาดื่ม.
ซูเห่าที่กระโดลงมาจากหลังคาหยิบถุงเงินออกจากหน้าอก,ก้าวเข้าไปหายื่นถุงเงินออกไป“พ่อ,นี่สิบเหรียญทอง,ท่านนำไปหาภรรยาใหม่เถอะ!”
“พรึด-”
......
สามวันหลังจากนั้น,เขาได้มอบรูปแบบสัตว์ร้ายให้กับอู๋หยุนเทียนสองสามชิ้น,จากนั้นก็ออกเดินทางสู่พื้นที่รกร้างส่วนลึกต่อ.
หลังจากเดินทางผ่านป่าเขาลำเนาไพรกว่าสิบวัน,ซูเห่าก็มาพบกับฝูงสนัขจิ้งจอกหัวหงอก,ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะล่าสัตว์ที่นี่.
เป้าหมายของเขาแน่นอนว่าเป็นจิ้งจอกหัวหงอกฝูงใหญ่ฝูงนี้นะเอง.
