Chapter 6 The light of universe 1.0
宇宙之光一.零
เกี่ยวกับให้กำเนิดน้องชายหรือน้องสาว,บิดามารดาของซูเห่าเห็นด้วย,ส่วนจะเมื่อไหร่ไม่อาจบอกได้แน่ชัด.
สาเหตุที่ซูเห่าที่ต้องขอความปรารถนาดังกล่าวนั้น,เพราะเขาได้คิดมาดีแล้ว.
เขาตระหนักได้ว่าสิ่งที่เขากำลังไล่ตามนั้นแตกต่างจากคนอื่น,ในอนาคตเขาอาจจะไม่ใช่บุตรชายที่มีคุณสมบัติเหมาะสม,เขาไม่รู้วิธีทำตัวให้เป็นบุตรชายที่แท้จริง,เพื่อชดเชยให้กับบิดามารดาไม่ต้องเสียใจในอนาคต,เขาจำเป็นต้องมีตัวแทน,ดังนั้นจึงได้เอ่ยขอเรื่องดังกล่าวไป.
ในเวลานี้ครอบครัวของเขานั้นมีเงินเก็บมากมาย,ไม่ได้มีปัญหาด้านการเงิน,สิ่งที่เป็นกังวลคือบิดามารดายินดีที่จะเลี้ยงดูบุตรอีกคนหรือไม่?
ความเป็นจริงซูเห่าคิดมากเกินไป,บิดามารดาของเขานั้นคิดที่จะมีลูกอีกคนตั้งแต่แรกแล้ว,ทว่าซูเห่านั้นติดแม่ตั้งแต่เด็ก,ทำให้ทั้งสองนั้นใส่ใจความรู้สึกของซูเห่า,จึงได้ผัดผ่อนไปก่อน,และก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย.
ด้วยการที่กำเนิดยอดอัจฉริยะเช่นซูเห่า,ทำให้บิดามารดาของซูเห่ามั่นใจในยีนของตัวเองมาก,พวกเขาสามารถให้กำเนิดบุตรที่มีความสามารถเพื่อสนับสนุนประเทศบ้านเกิด,ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อสังคมและมนุษย์ชาติได้.
......
หลังจากซูเห่ามีความรู้เกี่ยวกับวิชาต่าง ๆ มากพอแล้ว,เวลานี้เขาเริ่มศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับระบบคอมพิวเตอร์,เขาต้องการเรียนรู้อย่างชัดแจ้ง,เพื่อที่จะสร้างระบบประมวลผลของตัวเองในพื้นที่พินบอล.
หนึ่งปีหลังจากนั้น,ซูเห่ามีอายุ 12 ปี,เขาได้สำเร็จการสร้างระบบจำแนกและถอดรหัสข้อมูลที่ยุ่งเหยิงพื้นที่พินบอลสำเร็จ.
คณิตศาสตร์,ฟิสิกส์,เคมี,ชีวิตวิทยา,เทคโนโลยีสารสนเทศ,อุตสาหกรรมการผลิต,การเกษตร,ดาราศาสตร์,ศิลปะ,อาวุธและอีกมากมายที่ถูกจำแนกอย่างเป็นระบบ,เขาได้เรียก ระบบฟังก์ชันช่วยเหลืออย่างง่ายที่เป็นดั่งแสงส่องจักรวาลว่า เสี่ยวกวง.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ซูเห่าก็มีน้องชายที่อ้วนจ้ำม่ำมีชื่อว่าโหลวเจ้าซิน.
และซูเห่าก็ได้ทำการเผยนวนิยายแนวโรแมนติกอีกเรื่องออกมา มีชื่อเรื่องว่า“ดอกไม้ทระนงกับชายชาติผยอง”( pride and prejudice) ซึ่งขายดีเป็นเทน้ำเทท่า.
ผ่านมาหนึ่งปี,ซูเห่ามีอายุ 13 ปี,เขาได้พัฒนาระบบพื้นที่พินบอล,สามารถที่จะค้นหาข้อมูลได้อย่างรวดเร็วขึ้น,เขาได้เรียกมันว่า“เสี่ยวกวง 1.1”
ซูเห่ายังคงสร้างรายได้ด้วยการเผยแพร่ยอดวรรณกรรม“สามก๊ก” และยังมีเพลงเปียโน “เพลงที่เพ้อฝันอย่างบ้าระห่ำ” ( Forest Rhapsody) ได้ส่งเสริมความเป็นอัจฉริยะของเขาให้ก้าวไปอีกขั้นทันที.
หนึ่งปีหลังจากนั้น,ซูเห่ามีอายุ 14 ปี,ระบบแสงจักรวาลได้ทำการจัดการข้อมูลในรูปแบบรหัสข้อมูล,เก็บและบันทึกได้โดยอัตโนมัติ,ทำให้ประสิทธิภาพการบันทึกและเรียกใช้มีประสิทธิภาพสูงมาก,ระบบพื้นที่พินบอลของเขาจึงยกระดับขึ้นอีกขั้นเป็น“เสี่ยวกวง 1.2”
น้องชายซูเห่า โหลวเจาซินที่เป็นเด็กอ้วน,ที่ดูเหมือนกับเด็กโง่,ทว่าบิดามารดาของเขาก็ยังคงยืนกรานที่จะเรียกว่าเป็นหนึ่งในลักษณะของผู้มีปัญญาอย่างหนึ่ง.
ซูเห่าไม่ได้สงสารกับเจ้าเด็กโง่น้องขายของเขานัก,เพราะอีกฝ่ายอยู่ใต้ร่มเงาที่เหนือกว่าของพี่ชาย,ทำให้ชีวิตของเขานั้นยากลำบากยิ่งกว่าฝันร้าย,ด้วยเหตุนี้อาจะเป็นเหตุทำให้น้องชายของเขาถูกนำไปเปรียบเทียบกับเขาเองไม่หยุดหย่อน,จนเกิดการปฏิเสธตัวตนของตัวเองขึ้นมาและกลายเป็นคนโง่แทน,ช่างเป็นคนที่น่าสงสารจริง ๆ.
ในปีเดียวกัน,ซูเห่าได้เผยแพร่หนึ่งในสี่ยอดวรรณกรรมของโลกเดิมของเขา “ซ่องกั๋ง” (วีรบุรุษเขาเหลียงซาน) ทำให้ซูเห่าได้กลายเป็นนักเขียนชื่อก้องระดับประเทศ,แม้แต่ได้รับแต่งตั้งเป็นรองประธานสมาคมวรรณกรรมอีกด้วย.
อีกหนึ่งผลงานเพลงเปียนโนที่มีชื่อว่า A comme amour ที่คัดลอกจากโลกใบเก่าได้กลายเป็นเพลงฮิตที่ได้รับความนิยมไปทั่วโลก,ทำให้ซูเห่ากลายเป็นที่พูดถึงอีกครั้ง.
เวลาที่ผ่านไปเรื่อย ๆ,ซูเห่ายังคงเรียนรู้ไม่หยุด,หนึ่งปีหลังจากนั้น,ซูเห่าก็มีอายุสิบห้าปี,พื้นที่พินบอลของเขาที่เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ,มีทุกข้อมูลถูกบันทึกเอาไว้ยกระดับเป็น“เสี่ยวกวง 1.3”เพราะว่ามีระบบในการบันทึกและดึงข้อมูลอัตโนมัติ ทำให้ซูเห่าสามารถที่จะลดเวลาในการประมวลผลข้อมูลได้ไม่น้อย.
ในปีนี้,ซูเห่าได้กลายเป็นหนุ่มรูปงาม,มีผมสีทองดูหล่อเหลา,ร่างกายสมส่วน,กลายเป็นที่นิยมจอวสาวใหญ่สาวน้อยนับไม่ถ้วน.
ส่วนน้องชายซูเห่า,โหลวเจาซินมีอายุ 3 ขวบแล้ว,กลายเป็นหัวใจดวงใหม่ของบิดามารดา,โหลวเจาซินที่ได้รับการเอาใจอย่างมาก,กลายเป็นปิศาจน้อย,ที่คิดว่าตัวเองมีสถานะพิเศษสูงสุดในครอบครัว.
อย่างไรก็ตาม,เป็นความคิดที่ผิดเพี้ยน,ต่อหน้าซูเห่าแล้ว,ก็เป็นเพียงการหลอกตัวเองเท่านั้น.
ในวันหนึ่งขณะซูเห่าอยู่ในห้องศึกษาพื้นที่พินบอล,โหลวเจาซินได้ขี่รถสามล้อของเล่นเข้ามา,พร้อมกับปืนของเล่น,ขับสามล้อเข้ามาชนซูเห่าพร้อมกับกดปืนของเล่นส่งเสียงดังหนวกหู.
ทำให้ซูเห่ายกเท้าขึ้นเตะรถของเล่นหักครึงลอยกระเด็นแม้แต่เตะก้นอีกฝ่ายให้ออกไปด้านนอกด้วย.
โหลวเจาซินที่ร้องไห้โฮ,น้ำตาไหลพราก ๆ เข้ามากอดอ้อนพ่อแม่,อย่างไรก็ตามพ่อแม่ที่ราวกับทำเป็นมองไม่เห็น,ไม่สนใจของเขาแม้แต่น้อย,ด้วยเหตุนี้โหลวเจาซินที่ฉลาดจึงเข้าใจได้,ใครกันที่เป็นอันดับหนึ่งในครอบครัวนี้.
......
หลายปีมานี้,ซูเห่าที่ศึกษาเจาะลึกในบทความวิชาการต่าง ๆ ,ทำให้เขาเข้าใจอารยะธรรมของมนุษย์มากขึ้น,กลายเป็นที่ชื่นชมของนักวิทยาศาสตร์ทั่วโลก,ยิ่งเขาเรียนรู้เท่าไหร่,ก็ยิ่งพบว่าโลกนี้กว้างใหญ่ลึกลับ,ตัวเขานั้นเล็กกระจิดริด.
และเขาได้เข้าใจมากขึ้น,ว่าจิตสำนึกที่อยู่ในมิติรูหนอนอันเล็กจ้อยนั้น,น่าอัศจรรย์เพียงใด.
เมื่อเร็ว ๆ นี้ซูเห่าได้ศึกษา“ระบบฐานข้อมูลขนาดใหญ่” ด้วยข้อมูลมากมายจำนวนมากในปัจจุบัน,ระบบประมวลผลของเขาได้พัฒนาขึ้นมาก ทว่ามันก็ยังไม่เพียงพอที่จะเรียกได้ว่าปัญญาประดิษฐ์,ทว่าเกี่ยวกับการเปลี่ยนข้อมูลขนาดใหญ่ให้เป็นสิ่งประดิษฐ์เชาว์ปัญญาที่เป็นเป้าหมายนั้น,เวลานี้เริ่มมองเห็นเค้าลางในการพัฒนาแล้ว.
ยิ่งเวลาผ่านไป,ข้อมูลสะสมในพื้นที่พินบอลก็มีมากขึ้นเรื่อย ๆ,ระบบจัดการของข้อมูลของซูเห่า,ที่สามารถที่จะทำนายอนาคตได้,เสี่ยวกวงกำลังจะกลายเป็นปัญญาประดิษฐ์ดั่งที่ซูเห่าต้องการ.
จิตสำนึกของซูเห่าที่เข้าสู่พื้นที่พินบอล.
เวลานี้พื้นที่มิติพินบอลไม่ได้เงียบเหงาอ้างว้างอีกต่อไป,ทว่าเขาสัมผัสได้ถึงเทคโนโลยี,ที่นี่เป็นเหมือนกับห้องบังคับบัญชาการของยานอวกาศ,พื้นที่รอบ ๆ เต็มไปด้วยจอมอนิเตอร์มากมาย,มีข้อมูลประมวลผลแสดงค่ามากมายนับไม่ถ้วน,และยังมีหน้าจอตัวเลขนับเวลาที่กำลังเดินไม่หยุด.
ยกตัวอย่างเวลา มีนาคม,1, 20,15:21 ซึ่งหมายความว่าเสี่ยวกวง มีอายุ 1 ปี สามเดือน 20 วันแล้ว และจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทุกวินาที.
บนหน้าจอแสดงผลไม่ใช่รูปแบบการจัดข้อมูล,ทว่าเป็นข้อมูลหน้าของการบันทึก,ที่ซูเห่าได้บันทึกข้อมูลชีวิตประจำวัน.
“มีนาคม 1 19 0 : 0 : 0, เสี่ยวกวงได้ยกระบบการค้นหา,เพิ่มความเร็ว 0.01%;
เทคโนโลยีค้นหาปรับปรุงข้อมูล,รูปแบบการเรียนด้วยตัวเอง,พัฒนาการเรียนรู้เพิ่มขึ้น
0.01%;
วิทยานิพนธ์ “การใช้ปัญญาประดิษฐ์จัดการและพัฒนาข้อมูลขนาดใหญ่” รูปแบบการเพิ่มพัฒนาข้อมูลด้วยปัญญาประดิษฐ์,สามารถเรียกใช้ข้อมูลที่ต้องการได้ตลอดเวลา.
“งานวิจัยพัฒนารูปแบบอุปกรณ์สื่อสารควอนตัม”สามารถปรับปรุงข้อมูลใหม่และลบข้อมูลที่ไร้ประโยชน์อัตโนมัติได้.
......
สถิติการขาย“การเดินทางสู่ตะวันตก”(ไซอิ๋ว) ขายได้ 10,235,467 เล่ม; ซ่องกั๋ง(วีระบุรุษเหล่าเหลียงซาน) ขายได้ 231,656 เล่ม; ...... ”
นี่เป็นหนึ่งบันทึกข้อมูลไดอารีชีวิตประจำวันของเขา.
„ มีนาคม 1 18 0 : 0 : 0,เสี่ยวกวงได้มีการปรับปรุงระบบอัตโนมัติ,ปรับเปลี่ยนฐานข้อมูล,พัฒนาความแม่นยำของข้อมูลเพิ่มขึ้น 1.2%;
เทคโนโลยีค้นหาปรับปรุงข้อมูล,รูปแบบการเรียนด้วยตัวเอง,พัฒนาการเรียนรู้เพิ่มขึ้น 0%;
วิทยานิพนธ์ “การใช้ปัญญาประดิษฐ์จัดการและพัฒนาข้อมูลขนาดใหญ่” สามารถจัดการข้อมูลได้เอง,และคาดเดาข้อมูลที่ต้องการใช้งานก่อนเรียกข้อมูล 10 วินาที.
“งานวิจัยพัฒนารูปแบบอุปกรณ์สื่อสารควอนตัม”สามารถจำแนกและลบข้อมูลที่หมดอายุ,ในทันที.
ภายในมิติพินบอลที่สามารถบันทึกข้อมูลการทำงานได้อัตโนมัติแล้ว
......
สถิติการขาย“การเดินทางสู่ตะวันตก”(ไซอิ๋ว) ขายได้ 11,235,315 เล่ม; ซ่องกั๋ง(วีระบุรุษเหล่าเหลียงซาน) ขายได้ 241,539 เล่ม; ...... ”
ในวันนี้,ไม่จำเป็นต้องให้ซูเห่าบันทึกข้อมูลด้วยตัวเอง,เสี่ยวกวงสามารถบันทึกข้อมูลลงในฐานข้อมูลของมันเอง.
“ยอดเยี่ยม!”ซูเห่าที่เผยยิ้ม.
จากนั้นเขาได้ถือไม้กวาด,ผลักประตูออกไป,แล้วฟาดก้นโหลวเจาซิน.
