Chapter 48 Radar
雷达
เย็นวันหนึ่ง,เสี่ยวปังมาหาซูเห่า.
เมื่อเสี่ยวปังเข้ามาใกล้,“อักขระตรวจจับ”ของซูเห่าก็สัมผัสได้ในทันที.
สิ่งนี้แยกจากการมองเห็น,เป็นจิตสัมผัส,ที่ราวกับว่าเขามีพื้นที่พิเศษของการรับรู้เกิดขึ้น.
พื้นที่พิเศษที่มีเขาเป็นจุดศูนย์กลาง,ร่างกายที่ปล่อยคลื่นที่มองไม่เห็นออกไป,เมื่อเสี่ยวปังเข้ามาใกล้,คลื่นดังกล่าวก็จะเปลี่ยนแปลง,ทำให้ซูเห่ารับรู้สิ่งที่เข้ามาใกล้.
สิ่งนี้แตกต่างจากเรดาร์หรือไม่?
เสี่ยวปังที่ปรากฏขึ้น,ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและกระวนกระวายด้วย“เซี่ยงหวู่,งานประลองประจำปีพรุ่งนี้,ข้าอยู่กลุ่มเจ็ด,เจ้าอยู่กลุ่มใหนอย่างงั้นรึ?”
ซูเห่าที่จ้องเสี่ยวปัง,หลับตาลง,เขายังคงสัมผัสได้ถึงตำแหน่งของเสี่ยวปังอย่างชัดเจน,เห็นเหมือนกับกล้องอินฟราเรดที่ฉายออกไป,เขาลืมตาอีกครั้งจ้องมองเสี่ยวปัง,สัมผัสยังคงชัดเจน,ไม่พบอะไรผิดปรกติ
หลังการทดสอบ,ซูเห่าก็เข้าใจระดับหนึ่ง,จากนั้นก็เอ่ยออกมาว่า“อแฮม,เรื่องนี้,ข้าเองก็ไม่รู้.”
เสี่ยวปังที่ตกใจเอ่ยออกมาว่า“อะไรนะ,เจ้าไม่สนใจเลยรึ? ได้ยินมาว่ารางวัลที่หนึ่งปีนี้คือทักษะต่อสู้ที่ทรงพลัง”ท่าเท้าซ่งจี“(ไก่ป่า) ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าแล้ว,ไม่มีปัญหาที่จะได้ที่หนึ่ง,หากเจ้าไม่ใส่ใจ,น่าเสียดายจริง ๆ!”
ซูเห่าที่กล่าวอย่างไม่แยแส,“เมื่อเจ้ารู้ว่าข้าจะได้ที่หนึ่งอย่างไม่มีปัญหา,จะสนใจหรือไม่สนใจ,ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่,อีกอย่างข้าไม่ต้องการรังแกคนอื่น,ให้คนอื่นมีหวังบ้าง,ไม่ควรคิดที่จะเก็บเกี่ยวประโยชน์ทั้งหมดเอาไว้ผู้เดียว.”
เสี่ยวปังครุ่นคิด,พยักหน้ารับ“เจ้าเอ่ยสมเหตุสมผล.”
จากนั้นเขาก็เอ่ยด้วยความตื่นเต้น“เซี่ยงหวู่,ความแข็งแกร่งของข้าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นกลางแล้ว,อาจารย์ที่ปรึกษาบอกว่าข้ามีพรสวรรค์ที่ดี! พรุ่งนี้ตอนเช้าหากข้าแสดงผลงานได้ดี,จะต้องได้ตำแหน่งดี ๆ มาแน่นอน,เจ้าจะไปดูข้าหรือไม่?”
ซูเห่าพยักหน้ารับ,“ไม่มีปัญหา,แล้วชิงชิงล่ะ,อยู่กลุ่มใหน?”
“หืม?”
ทันใดนั้นจิตสัมผัสของซูเห่าก็ตรวจจับบางอย่างได้,ราวกับว่ามีใครเคลื่อนที่มาด้วยความเร็ว,เกิดความผันผวนในพื้นที่.
ซูเห่าที่หันหน้าออกไป,พบว่าเป็นเหอชิงชิงนั่นเอง.
“เซี่ยงหวู่!”เหอชิงชิง,ที่พบว่าเสี่ยวปังเองอยู่ที่นี่,ความตื่นเต้นลดลงเล็กน้อย,ก่อนที่จะพ่นลมหายใจยาว,เผยยิ้มพราย.“เซียงหวู่,เสี่ยวปังก็อยู่ด้วยรึ?!”
เสี่ยวปังเอ่ยออกมาทันที“ชิงชิง,พวกเราเพิ่งเอ่ยถึงเจ้า,เจ้าอยู่กลุ่มใหนอย่างงั้นรึ?”
เหอชิงชิงเอ่ย“รอบคัดเลือกพรุ่งนี้,พวกผู้หญิงแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม,ข้าอยู่กลุ่ม 11,เจ้าล่ะ?”
เสี่ยวปังเอ่ยออกมาว่า“ข้าอยู่กลุ่มเจ็ด,เซี่ยงหวู่บอกว่าจะไม่เข้าร่วม,น่าเสียดาย,หากเซี่ยงหวู่เข้าร่วมต้องได้ที่หนึ่ง,ได้รับ,ท่าเท้าซ่งจี,แน่ ๆ”
ซูเห่าเผยยิ้ม“หากข้าเข้าร่วม,งานประลองปีนี้คงจืดชืด,สถาบันหลิงหยุนคงไม่พอใจ,ที่จะให้เวทีนี้เป็นของข้า.”
เหอชิงชิงจ้องมองซูเห่าอย่างคาดหวัง“เซี่ยงหวู่,พรุ่งนี้เจ้าจะมาดูการแข่งขันของข้าใหม?”
ซูเห่าที่พยักหน้ารับ“แน่นอน!”
นับตั้งแต่เหตุการณ์ซูเห่าทุบตีนักเรียนปีสาม,เหอชิงชิงราวกับเปลี่ยนเป็นอีกคน,ชอบมาอยู่ใกล้ ๆ ซูเห่า.
ซูเห่าที่คิดว่าเหอชิงชิงสร้างความเป็นปฏิปักษ์กับเขาตั้งแต่เหตุการณ์หมาป่าตาฟ้าบุกหมู่บ้าน,ทำให้พวกเขาไม่สามารถสนิทกันได้,ไม่คาดคิดว่าตอนนี้เธอจะเปลี่ยนไปอีกครั้ง,ราวกับเปลี่ยนไปเป็นตอนวัยเด็กอีกครั้ง.
ได้ยินซูเห่าเอ่ยเช่นนั้น,เหอชิงชิงที่กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจทันที.
เสี่ยวปังที่เอ่ยออกมาด้วยเช่นกัน“ชิงชิง,ข้าเองจะไปดูเจ้าแข่งแน่นอน.”
เหอชิงชิงที่หันมายิ้มให้กับเสี่ยวปัง“ขอบคุณเสี่ยวปัง!”
ซูเห่าเอ่ย“ตอนนี้ยังมีเวลา,ต้องการให้ข้าช่วยฝึกใหม?”
ใครจะรู้ว่าเหอชิงชิงกับปฏิเสธทันที“ไม่เป็นไร,ข้าต้องการพึ่งตัวเอง,ข้าต้องทำผลงานได้ดีอย่างแน่นอน!”
เสี่ยวปังที่ดูลังเล,ต้องการเอ่ยขอซูเห่าช่วยฝึก,ทว่าเห็นชิงชิงหนักแน่นมั่นใจขนาดนั้น.
ทำให้เขาได้แต่ส่ายหน้าเอ่ยออกมาว่า“ข้าจะพึ่งตัวเอง! ตลอดปีนี้ข้าตั้งใจฝึกฝนอย่างจริงจังมาก”
“เช่นนั้นขอให้พวกเจ้าประสบความสำเร็จในวันพรุ่งนี้.”ซูเห่าพยักหน้ารับและเอ่ยออกมา.
เหล่าผู้เยาว์ที่มั่นใจในความสามารถของตัวเอง,เขาเข้าใจเรื่องนี้ดี,ทว่าหากเป็นเขา,เขาจะไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือของคนอื่นอย่างแน่นอน.
หากคนอื่นช่วยเขายกระดับเร็วขึ้น,ทำไมต้องปฏิเสธล่ะ,เวลาไม่เคยคอยใคร,หากอะไรช่วยย่นระยะเวลาทำให้เป้าหมายของเขาชัดเจนขึ้นเร็วขึ้น,เขาย่อมยินดี.
แน่นอนว่าสิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่ความแข็งแกร่ง,เขาไม่ยอมพลาดโอกาสที่จะมีโอกาสได้รับความรู้เพิ่มขึ้นเด็ดขาด,ความรู้คือทุกอย่าง,ขอเพียงได้รับความรู้ใหม่ ๆ เข้ามา,ไม่ว่าวิธีใดเขาก็จะทำ.
หลังจากเสี่ยวปังและเหอชิงชิงจากไปแล้ว,ซูเห่าเริ่มทดสอบโครงข่ายจิงซี.
แม้นว่าจิงซีจะมีปริมาณมาก,ทว่ายังไม่ถึงขีดจำกัด,ตอนนี้มีเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น,กระนั้นเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้,ก็ยังบอกได้ว่ามันมีปริมาณมหาศาล.
หากเมื่อไหร่เขาปะทุจิงซีทั้งหมดออกมา,เขาไม่กล้าจินตนาการถึงพลังที่เขามีเลย.
“ความสามารถตรวจจับที่ได้รับมา,สามารถใช้จิงซีเพิ่มพลังตรวจจับได้,เป็นการตรวจจับปราณโลหิต,ด้วยเหตุนี้สิ่งที่ตายแล้ว,สัมผัสของข้าจึงไม่อาจตรวจจับได้.”
“หลังจากที่เสี่ยวปังและชิงชิงออกจากรัศมี 100 เมตร,ก็ไม่อาจสัมผัสพวกเขาได้แล้ว,เป็นไปได้ว่าจิตสัมผัสของข้ามีรัศมี 100 เมตรเท่านั้น,ทว่านี่ยังไม่ใช่สัมผัสที่สมบูรณ์.
นอกจากนี้ยังมีความแตกต่างในการสัมผัสของข้าด้วย,ข้าบอกได้ว่าระหว่าง,ชิงชิงนั้นมีพลังมากกว่าเสี่ยวปัง,นอกจากนี้สัมผัสการตรวจจับของชิงชิงยังตรวจสอบได้ไกลกว่า,กล่าวได้ว่ายิ่งฝ่ายตรงข้ามมีปราณโลหิตมากเท่าไหร่,สัมผัสตรวจสอบของเขาก็แม่นยำขึ้นไปด้วย.”
“นอกจากนี้,ข้ายังบอกได้ว่าปราณโลหิตของแต่ละคนให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน,ปราณโลหิตของเสี่ยวปัง,ดูอ่อนนุ่ม,มีลักษณ์ที่ล่องลอย,ขาดความเดือดพล่าน,ส่วนของชิงชิงนั้น,คล้ายกับว่าเคลื่อนไหวไร้ระเบียบ,มีลักษณ์พิเศษที่พลุ่งพล่านตื่นเต้นอยู่ตลอดวเลา,แล้วคนอื่น ๆล่ะ...”
“ย้ายแผนที่!”
ใช่แล้ว,ซูเห่าที่รู้สึกราวกับว่าเขากำลังเล่นเกมออนไลน์,ยกตัวอย่าง เกม LOL การเคลื่อนไหวของตัวละคนต่าง ๆ,จะแสดงบนแผนที่เล็ก ๆ ที่มุมซ้าย,เฝ้ามองการเคลื่อนไหวของเพื่อนร่วมทีมและศัตรูได้.
รูนอักขระ“ตรวจจับ”สามารถช่วยระบบ“เสี่ยวกวง”ทำให้สามารถสร้างแผนที่ส่วนตัวได้แน่.
ซูเห่าที่เข้าไปในพื้นที่พินบอลอย่างรวดเร็ว,ก่อนจะเริ่มออกแบบโปรแกรมแผนที่สนับสนุนทันที.
ขั้นแรกคือสร้างฐานข้อมูลรูปลักษณ์และสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ,จำแนกมนุษย์และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ,ทำการเรียบเรียงอัตโนมัติ,รวมทั้งเก็บข้อมูลสู่ฐานข้อมูลเองด้วย.
ในพื้นที่พินบอลเขาเริ่มสร้างพื้นที่ย่อยเพื่อใช้ในการบันทึกสัมผัส,สร้างโปรแกรมแยกเฉพาะ,เรียกมันว่า“เรดาร์” จากนั้นก็ผสานเข้ากับจิตสัมผัสของเขาเอง,ให้ทั้งสองทำงานผสานร่วมมือกัน.
จากนั้นก็สร้างโน้ตข้อมูล,แบ่งแยกความแตกต่างของปราณโลหิตด้วยชื่อ,แบ่งแยกระดับระดับผู้ฝึกยุทธ์ตามเกณฑ์ของโลกใบนี้,ผู้ฝึกยุทธ์พื้นฐาน,ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นกลาง,ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสูง,มีพื้นหลังตัวอักษรสีเทา; จากนั้นก็เป็นจอมยุทธ์ข้นต้น,กลางและสูง,มีพื้นอักษรสีขาว,ระบุไม่สามารถคุกคามได้,จากนั้นก็เป็นปรมาจารย์ระดับต้น,กลางและสูง,มีพื้นหลังสีเหลือง,ระบุหมายเหตุสามารถคุกคามได้,และรอคอยเก็บข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อบันทึกข้อมูลระดับที่สูงขึ้นไป.
ท้ายที่สุดเขาก็สามารถสร้างแผนที่ปัจจุบันทันด่วนของสภาพแวดล้อมรอบ ๆ ได้,อย่างไรก็ตามมันยังเป็นภาพฉากที่ค่อนข้างหยาบไม่น้อย,แผนที่คร่าว ๆ ยังเป็นเส้นและเหลี่ยม,พอเห็นเป็นรูปร่างได้เท่านั้น.
ซูเห่าเริ่มบันทึกข้อมูลของเสี่ยวปังและเหอชิงชิงเข้าไปในเรดาร์,ก่อนที่จะเปิดการใช้งาน.
ในเวลานี้บนหน้าจอเรดาร์ที่ว่างเปล่า.
ซูเห่าลุกขึ้นก่อนที่จะก้าวเดินออกไป.
ด้วยการเคลื่อนที่,ทำให้ปรากฏข้อมูลเพิ่มเข้ามาในฐานข้อมูล.
ในเวลาต่อมาซูเห่าที่พบเป้าหมายแรก.
“ป้อนข้อมูล,ชื่อ : นักเรียน 00001,ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นต้น.”
ด้วยคำแนะนำของซูเห่า,ต่อเสี่ยวกวง,ทำให้สัมผัสของเขา,เปลี่ยนจากวงกลมสีแดง,เป็นใบหน้ารูปคน,คำแนะนำที่ไม่ต่างจากแผนที่เล็ก ๆ ในเกม LOL นอกจากนี้ยังมีโน้ตเขียนไว้ว่า : นักเรียน 00001 และรายงานความเคลื่อนไหวของนักเรียนดังกล่าวแบบปัจจุบันทันด่วนอีกด้วย.
“เสร็จแล้ว!”
ซูเห่ารู้ดีว่ารัศมี 100 เมตรไม่ใช่ขีดจำกัด,มันจะเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ตามปริมาณจิงซีของเขา,ซึ่งรัศมีระยะทางก็จะเพิ่ม มากขึ้นเรื่อย ๆอย่างแน่นอน.
ซูเห่ารู้สึกมีความสุขมาก,เขาเริ่มเดินเตร็ดเตร่ไปทั่วสถาบัน,เมื่อผู้คนเข้ามาในรัศมี 100 เมตร,เขาก็จะรู้ตัวและเฝ้าระวังทันที.
เมื่อเขาก้าวเข้าไปในฝูงชน,สัมผัสของเขาก็จะปรากฏวงกลมเครื่องหมายมากมาย,ดูสับสนวุ่นวายไปหมด,ทว่าแต่ละเครื่องหมายนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง,หลังจากใส่ข้อมูลลงไป,ทุกอย่างก็หายไป.
อย่างไรก็ตาม,ส่งที่ซูเห่าไม่รู้,การที่เขาเดินเตร่ไปทั่วสถาบัน,นี่นับเป็นพฤติกรรมที่แปลกประหลาดในสายตาของเหล่านักเรียนคนอื่น ๆต่างก็ระแวงเขาทันที.
ดังนั้น,ข่าวลือแปลก ๆ ก็กระจายไปทั่วสถาบันทันที.
“คนบินปิศาจอู๋เซี่ยวหวู่,มีพฤติกรรมแปลก ๆ,เขากำลังเดินเตร่ไปทั่วสถาบันราวกับคนบ้า,บางทีเขาอาจจะกำลังมองหาเป้าหมายอยู่ก็ได้,ระมัดระวังตัวด้วย,อยู่ให้ห่างเขาเข้าไว้,ดูแลตัวเองให้ดี.”
