Chapter 46 Attempt
尝试
เหล่าหลิวที่เอ่ยอธิบายรายระเอียดปลีกย่อยในการสลักรูปแบบสัตว์ร้าย,การปรับแต่งโครงสร้างอย่างไร,การสลักโครงสร้างจริงอย่างไร,การตรวจสอบเช่นไรถึงจะบอกได้ว่ารูปแบบดังกล่าวเข้ากันกับร่างกายได้.
จากนั้นก่อนที่เหล่าหลิวจะจากไปก็เอ่ยออกมาว่า“ใช่ ๆ,หนึ่งเดือนหลังจากนี้สถาบันของเรา,นักเรียนปีหนึ่ง,ปีสองและปีสาม จะจัดการแข่งขันประจำปี,เจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าร่วม,ไม่เช่นนั้นแล้วจะเป็นการรังแกคนอื่นไป,ดังนั้นเจ้าควรปิดด่านศึกษาการสลักรูปแบบสัตว์ร้ายไปก็แล้วกัน!”
ซูเห่าไม่ได้สนใจเรื่องดังกล่าวเช่นกัน,ไม่ต้องการเสียเวลาแม้แต่นิดเดียว,ดังนั้นจึงพยักหน้ารับ.
ใครจะรู้ว่าเหล่าหลิวเอ่ยเพิ่มว่า“รางวัลชนะเลิศจะได้รับทักษะต่อสู้ที่ทรงพลัง,สำหรับเจ้าแล้วคงไม่จำเป็น.”
ซูเห่าที่หัวเราะเอ่ยออกมาว่า“ใครจะไม่ชอบที่จะมีทักษะทรงพลังเพิ่มขึ้นมาล่ะ?”
เหล่าหลิวเอ่ยออกมาว่า“หากเจ้าต้องการทักษะเพิ่ม,เมื่อเจ้าเข้าสู่ขอบเขตปรมาจารย์ได้,ข้าจะสอนเจ้าเอง.”
“ขอบคุณอาจารย์หลิว!”
ซูเห่าพบว่าเหล่าหลิวดีกับเขามาก,ความเมตตาในครั้งนี้เขาจะสลักเอาไว้ในใจ.
ซูเห่ารู้ว่าเหล่าหลิวไม่ได้คิดอะไรมากมายนัก,เหล่าหลิวคิดเพียงว่าเขาคือวัตถุดิบชั้นดี,สำหรับอาจารย์แล้วการสั่งสอนศิษย์ให้เติบโตนั้นเป็นเป้าหมายของอาจารย์ทุกคน,โดยเฉพาะการสร้างยอดฝีมือให้กับเผ่าพันธุ์มนุษย์,จะทำให้เผ่าพันธ์มนุษย์แข็งแกร่งขึ้น,บางทีอาจจะเป็นหนึ่งในความเชื่อของอาจารย์ทุกคน,การส่งต่อองค์ความรู้แก่รุ่นเยาว์,จะทำให้เผ่ามนุษย์คงอยู่ไปตลอดกาล.
ซูเห่ารู้สึกขอบคุณความรู้ที่เขาได้รับมานี้เป็นอย่างมาก,แม้แต่วางแผนเอาไว้ว่า,หากเขาประสบความสำเร็จ,สามารถสร้างความรู้ใหม่ขึ้นมาได้,เขาก็จะเผยแพร่มันออกมาเพื่อตอบแทนคนของโลกนี้กลับมาด้วยเช่นกัน.
......
หลังจากเหล่าหลิวจากไปแล้ว,ซูเห่าก็ค้นหาสถานที่สงบ,เพื่อศึกษารูปแบบสัตว์ร้าย.
ซูเห่าพบว่าลวดลายบนหนังสัตว์นั้นมีรูปลักษณ์วงกลมที่ประณีตเป็นอย่างมาก,เหมือนกับสัญลักษณ์ของคลื่นไฟฟ้า,ดูบิดเบี้ยวเป็นครั้งคราว,และยังมีเส้นที่ตัดกันอย่างเป็นระเบียบ,ดูราวกับภาพงานศิลปะชั้นสูง.
บางทีนี่อาจจะเรียกว่าความงดงามของธรรมชาติ,ความงามของชีวิต.
เขาที่กวาดตามองลวดลายที่ซับซ้อนดังกล่าว,ก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา,ว่าเขาจะสามารถสลักรูปแบบที่ซับซ้อนนี้ลงบนร่างกาย,เวลาหนึ่งปีจะเพียงพอหรือไม่?
คนที่ใช้เวลาหนึ่งปีสำเร็จ,ไม่ใช่แค่สุดยอดพรสวรรค์ธรรมดาอีกต่อไป,กระทั่งจักรพรรดิมนุษย์อู๋จงผู้คิดค้นวิธีการนี้ขึ้นมา,ก็ไม่อาจทำให้สำเร็จได้.
ซู่เห่าที่สูดหายใจลึก,เอ่ยพึมพำ“ไม่เพียงแค่ต้องสลักรูปแบบ,ทว่าจะต้องปรับแต่งโครงสร้าง,ให้เข้ากับร่างกายของตัวเอง,นี่คือเรื่องยาก,ต่อให้เป็นข้า,สองปี,ก็ไม่อาจทำสำเร็จ,อย่างไรก็ตาม,....ใครให้ข้ามีเสี่ยวกวงล่ะ? มีเสี่ยวกวงช่วยเหลือ,ควรจะรวดเร็วหรือไม่?”
ซูเห่าที่ตรวจสอบลวดลายดังกล่าว,จากนั้นก็เพิ่มอีกหนึ่งโครงการในฐานข้อมูลเสี่ยวกวง,เป็นความรู้เกี่ยวกับ“อักขระรูปแบบสัตว์ร้าย”
รูปแบบสัตว์ร้ายนั้นสามารถเรียกได้ว่าเป็น อักขระอย่างหนึ่งได้,ต้องไม่ลืมว่ารูปแบบดังกล่าวเป็นสัญลักษณ์ที่เหมือนกับอักขระที่มีอยู่มากมายนับไม่ถ้วน.
จิตสำนึกของซูเห่าอยู่ในพื้นที่พินบอลตรวจสอบอักขระมากมายข้างหน้า,ครุ่นคิด,วิเคราะห์และปรับแต่ง.
ด้วยการมีเสี่ยวกวงช่วยเหลือ,ทำให้กระบวนการบันทึกและประมวลผลนั้นเป็นไปอย่างราบรื่นและรวดเร็ว.
ปัญหาแรกที่เขาพบ,รูปแบบที่มีเวลานี้มันไม่ถูกต้อง,ไม่อาจผสานเข้ากับร่างกายได้สมบูรณ์,ทำให้การสลักลงบนร่างกายล้มเหลว,เหมือนกับที่อาจารย์หลิวเอ่ย,เพื่อที่จะปรับแต่งให้เข้ากับร่างกาย,จำต้องใช้สัญชาติญาณสัมผัสตรวจสอบ,โครงสร้างช้า ๆ,สลักปรับแต่งให้ถูกต้องจนกว่าจะสำเร็จ.
“เพียงแค่ใช้สัญชาติญาณอย่างงั้นรึ?”
ซูเห่าที่มุมปากกระตุก,การใช้สัญชาติญาณก็ไม่ต่างจากการซื้อหวยสุ่มซื้อจนกว่าจะถูก,เขาคิดว่ามันเป็นวิธีการที่ไร้ประสิทธิภาพอย่างสิ้นเชิง,เหมือนกับฝ่ายตรงข้ามบอกความรู้สึก“ข้ารู้สึกว่า...” อย่าไปเชื่อเด็ดขาด,เพราะส่วนมากแล้วมันผิด.
นี่คือบทเรียนที่ซูเห่าเคยเรียนรู้มา.
การใช้ความรู้สึกจะมีประสิทธิภาพเท่ากับวิธีการทางวิทยาศาสตร์ได้อย่างไร.
ทว่าเพราะซูเห่าขาดข้อมูล,ทำให้เขาไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงใหนเหมือนกัน.
“ก่อนอื่นก็ต้องลองผิดลองถูกก่อน,ขอเพียงทดลองไปทีละน้อย ๆ,ก็น่าจะได้คำตอบ.”
ซูเห่าที่ใช้พื้นที่พินบอลเป็นห้องแลปทางวิทยาศาสตร์,เริ่มทดลองเก็บข้อมูลทันที.
“เสี่ยวกวง,เก็บข้อมูลปัจจุบันทันด่วนของร่างกาย,สร้างโมเดลสามมิติของร่างกายขึ้นมาด้วย.”
“เสี่ยวกวงรับข้อมูลแล้ว”
กล่าวจบ,บนแท่นกลางห้องทดลอง,ปรากฏร่างกายจำลองของซูเห่าขึ้น.
ไม่เพียงแค่ปรากฏร่างกาย,ยังมีการเคลื่อนไหวของจิงซีทั่วร่างด้วย.
ภายใต้ข้อมูลที่ซูเห่ามี,จิงซีของเขานั้นมีอยู่ 50 หน่วย.
เขาเริ่มทดสอบ,ทำให้ส่วนไม่เกี่ยวข้องโปร่งใสไป,เห็นเพียงภาพหัวใจที่กำลังเต้น,การไหลของโลหิต,กระบวนการเคลื่อนไหวของจิงซี.
“หากสลักอักขณะลงไปที่ตรงนี้.”
ลวดลายของสัตว์ร้ายที่สลักลงบนร่างกาย,ทดสอบเริ่มจากหน้าอกและกระดูกสันหลัง.
“เพิ่มพลังขึ้นสองหน่วย!”
ซูเห่ายังคงสลักอักขระลงบนร่างกายพร้อมกับตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในโมเดลจำลองอย่างใกล้ชิด.
หลังจากสลักลงบนร่างทั้งหมด“เริ่มกระตุ้นการเปลี่ยนแปลงร่างกาย.”
หลังจากนั้นเสี่ยงกวงก็เอ่ยแจ้งเตือน“การกระตุ้นล้มเหลว,สาเหตุของการล้มเหลว: ขาดข้อมูลที่สอดคล้อง.”
ซูเห่าที่สูดหายใจลึก.
เป็นความจริง,เขาไม่มีข้อมูลอ้างอิงเลย,ตอนนี้ทำได้แค่เพียงลองผิดลองถูก,พร้อมกับเก็บข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง,เปรียบเทียบกับการคาดการณ์สร้างสมมติฐานแล้วทดลอง.
ซูเห่าทำการสั่งการเสี่ยวกวง,“สร้างงาน แบบจำลองอักขระจิตสัมผัส.”
“การสร้างงานสำเร็จแล้ว.”
ซูเห่าที่ดึงจิตสำนึกออกจากพื้นที่พินบอล,ในเวลานี้เขานั่งสมาธิ,พร้อมกับนั่งบำเพ็ญช้า ๆ.
ในเวลานี้ร่างกายของเขาและเสี่ยวกวงที่ทำการจำลองรูปแบบต่าง ๆ,ภายในร่างกายมีจุดแสงมากมายส่องสว่าง,เคลื่อนย้ายไปยังจุดต่าง ๆเป็นระยะ ๆ.
ซูเห่าที่เคลื่อนย้ายจิงซีไปตามจุดแสงนำทาง,ไปปรับแต่งรูปแบบต่าง ๆ พร้อมกับเก็บข้อมูลการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น.
จุดแสงนำทางดังกล่าวนี้ก็คือรูปแบบที่ถูกสร้างสมมติฐานและทดลอง เก็บเกี่ยวบันทึกข้อมูลของเสี่ยวกวงนั่นเอง,ซูเห่าที่ควบคุมจิงซีอย่างระมัดระวัง,ลองผิดลองถูกตามรูปแบบที่สร้างขึ้นใหม่เรื่อย ๆ เก็บข้อมูลทีละน้อย ๆ,หลังจากทดลองหลาย ๆ ครั้งก็เริ่มเชี่ยวชาญ,ทำให้ความเร็วมากขึ้นเรื่อย ๆ,รูปแบบใหม่ก็ก็มากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน.
เขาใช้เวลาสิบนาที,รูปแบบสัตว์ร้ายที่สามารถทำงานได้เป็นครั้งแรก.
หลังจากพบกับรูปแบบที่เหมาะสม,แม้นว่ามีบางจุดที่สลักลงไปแล้วสลายหายไปง่าย ๆ,ทว่าก็มีบางจุดที่ทรงตัวแล้ว เวลานั้นซูเห่าก็ลืมตาขึ้น,อดไม่ได้ที่ต้องเผยยิ้มออกมา“ด้วยการมีเสี่ยวกวงช่วยเหลือ,กระบวนการต่าง ๆ ดูง่ายขึ้นจริง ๆ,ลองทดสอบอีกสองสามครั้ง,บางทีการสลักรูปแบบน่าจะเร็วขึ้นอีก.”
ซูเห่าที่กลับมายังพื้นที่พินบอลอีกครั้ง,เข้าจ้องมองร่างจำลอง,ตรวจสอบสภาวะร่างกาย,กระบวนการปรับแต่งและโคจรจิงซี,สังเกตอย่างจริงจัง.
เพียงไม่นานเขาก็พบอักขระบางส่วนที่ไม่สอดคล้อง.
อักขระบางตัวที่สลักลงไปถูกต่อต้านจากร่างกายที่มองเป็นเหมือนกับสิ่งแปลกปลอมทำให้เกิดการสลายตัวลงอย่างรวดเร็ว.
ซูเห่าที่ไม่กังวล,เขายังคงเฝ้าสังเกตตำแหน่งต่าง ๆ ที่สลักลงไป.
“ไม่ใช่ว่าทุกตำแหน่งจะถูกต่อต้าน! มี 89 ตำแหน่งที่ร่างกายยอมรับได้,86 ตำแหน่งถูกต่อต้าน,สามตำแหน่งที่มั่นคงแล้ว.”
แววตาของซูเห่าเป็นประกาย.
เขาทำการบันทึกข้อมูลที่ได้รับมาลงบนฐานข้อมูลทันที.
จากนั้นก็ออกมาจากพื้นที่พินบอล,จากนั้นก็เริ่มโคจรจิงซีสลักอักขระลงบนร่างกายต่อไป.
“เสถียรอีกตำแหน่งแล้ว!”
ซูเห่าที่นั่งบำเพ็ญโคจรสลักอักขระลงบนตำแหน่งต่าง ๆ บนร่างกาย,หลักจากพบสามตำแหน่งที่เสถียร,เขาก็พบกับอีกสองตำแหน่งที่อักขระเสถียรแล้วเช่นกัน.
