Chapter 34 Elimination
淘汰
เช้าวันถัดมา,เหล่านักเรียนใหม่ได้มารวมตัวกันทีลานฝึกยุทธ์ขนาดใหญ่,จากจำนวนคาดว่าจะมี 500 กว่าคน,ดูวุ่นวายเล็กน้อย,หลายคนที่รู้จักกันต่างก็ทักทายพูดคุยกันเสียงดัง,พื้นที่รอบ ๆ ที่ดังเซ็งแซ่เหมือนกับเสียงฝูงนกกระจิบขึ้นมาทันที.
ปรากฏการณ์เช่นนี้เป็นเรื่องปรกติทั่วไป,เมื่อไม่เห็นอาจารณ์ออกมาก็มักจะเป็นเช่นนี้.
ซูเห่า,เสี่ยวปังและเหอชิงชิงที่ยืนอยู่ที่เดียวกัน,จ้องมองฝูงชนที่ดูวุ่นวาย,รอคอยอย่างอดทน,ไม่เอ่ยกล่าวอะไรออกมา.
ในไม่ช้าทุกอย่างก็เปลี่ยนไป,บนเวทีลานยุทธ์ด้านหน้า,ปรากฏร่างแปดร่างปรากฏขึ้น,ดูเหมือนว่าจะเป็นอาจารย์ทั้งแปด,เป็นบุรุษห้าคนและสตรีสามคน,จิตวิญญาณที่แผ่ออกมา,ส่งกลิ่นอายที่ทรงพลัง,คนทั้งแปดได้ดึงดูดความสนใจของทุกคน,ทำให้เสียงค่อย ๆ กลายเป็นเงียบลงช้า ๆ.
“แปะ! ๆ” ในเวลานั้นเสียงปรบมือก็ดังขึ้น,สายตาของทุกคนที่จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน.
ชายวัยกลางคนที่สวมชุดคลุมสีขาว,ได้ก้าวมาด้านหน้าอาจารย์ทั้งแปด,จ้องมองไปยังทุกคน,ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงดัง“ยินดีต้องรับสู่สถาบันฝึกยุทธ์หลิงหยุน!”
เสียงของเขาที่ดูต่ำและลึก,ไม่ดัง,แต่มีพลังลึกล้ำ,ทำให้คนรอบ ๆ ได้ยินอย่างชัดเจน.
“ข้าคือคณบดีของสถาบันยุทธ์หลิงหยุน,เซียวจี.”
“ครืนนน ~”
หลังจากที่เซียวจีแนะนำตัวเอง,นักเรียนได้ส่งเสียงดังอื้ออึงขึ้นมาทันที.
“คหบดีคือเซียวจี!”
“โอ้วสวรรค์,ข้าเพิ่งเห็นท่านเป็นครั้งแรก,ช่างสง่างามนัก”
“ควรค่าเป็นหนึ่งในสามยอดฝีมือของเมืองหลิงหยุน,เพียงแค่มองก็รู้สึกน่าเกรงขามแล้ว!”
“ช่างสง่างาม,นี่คือต้นแบบของข้า!”
......
เซียวจีไม่ได้โกรธ,หลังจากที่เสียงเงียบลง,เขาก็เอ่ยออกมาว่า“พวกเจ้าคือเมล็ดพันธ์ชั้นดีของเผ่ามนุษย์,เป็นอนาคตของเผ่าพันธุ์มนุษย์,ได้พบกับทุกคนในวันนี้,ข้ารู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนัก,ขอบคุณที่ยอมรับสถาบันยุทธ์หลิงหยุนและขอบคุณที่เลือกสถาบันยุทธ์หลิงหยุน,”
เซียวจีที่หยุดและเอ่ยต่อ“เผ่าพันธุ์มนุษย์จะสามารถดำรงอยู่ในโลกนี้ได้,ต้องอาศัยเชาว์ปัญญาของพวกเราทุกคน,ต้องพึ่งพาผู้เยาว์รุ่นหลังทุกคน,สถาบันฝึกฝนยุทธ์ของพวกเรานั้น,มีหน้าที่ส่งต่อมรดกให้กับทุกคน,พวกเจ้า ที่อยู่ที่นี่,เส้นทางของผู้ฝึกยุทธ์ได้เปิดขึ้นแล้ว,พวกเจ้าต้องแข็งแกร่งขึ้น,เพื่อป้องกันการบุกรุกของสัตว์ร้าย,แม้แต่เปิดพื้นที่ขยายดินแดน,เพื่อให้เผ่ามนุษย์ของพวกเราสามารถคงอยู่ในโลกใบนี้ได้ตลอดไป.”
เหล่านักเรียนที่ฟังอยู่ที่รู้สึกโลหิตพลุ้งพล่านขึ้นมาทันที.
“ที่นี่นอกจากวิชายุทธ์แล้ว,เจ้ายังต้องเรียนภูมิปัญญาอื่น ๆ,สร้างเสริมความรู้ความเข้าใจ,ให้พวกเจ้าสามารถก้าวไปบนเส้นทางฝึกฝนที่ถูกต้องมีคุณธรม,รับเอาจิตวิญญาณของผู้ทรงเกียรติเอาไว้เมื่อจบออกไป.”
“การเรียนวิชายุทธ์,จะทำให้พวกเจ้าแข็งแกร่งขึ้น,สลัดความรู้สึกขลาดเขลาออกไป,ยิ่งเรียนรู้,ยิ่งเข้าใจ ก็จะยิ่งทำให้เจ้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญเยี่ยงวีรบุรุษ.”
......
“ขอให้พวกเจ้าในสถาบันฝึกฝนยุทธ์หลิงหยุน,ประสบความสำเร็จในการเรียน,ดั่งที่ทุกคนตั้งเป้าหมายเอาไว้.”
หลังจากนั้นเซียวจีก็เผยยิ้มและก้าวออกไป,เหล่านักเรียนด้านล่างเวทีที่เอ่ยพึมพำกับคำพูดของเขา,ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
ซูเห่าที่จ้องมองเสี่ยวปังและเหอชิงชิงที่เต็มไปด้วยความชื่นชมฮึกเหิม,เขาที่ได้แต่ถอนหายใจ“วิธีการล้างสมองครั้งนี้,ให้ 99 คะแนนได้เลย.”
หลังจากนั้น,ชายร่างใหญ่กล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ สวมชุดคลุมสีเหลือง,ใบหน้าเย็นยะเยือบ,ดวงตาไม่เป็นมิตรแสดงท่าทางขุ่นข้องใจทุกคนราวกับว่าทุกคนติดหนี้เขากันทั้งหมดก้าวออกมา,สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่เย็นยะเยือบ,ทำให้ทุกคนเงียบลงทันที,จ้องมองอาจารย์คนนี้ทันที.
ในเวลานั้นชายร่างใหญ่ก็เอ่ยออกมาว่า“จำเอาไว้ให้ดีข้าคือจินต้าถง,ใครฟังคำพูดของข้าจะได้ดี,ไม่ฟัง,ต้องถูกไล่ออกจากสถาบัน.”
จินเสี่ยวหานด้านล่างที่ยกมือขึ้นกุมใบหน้าทันที“พี่ชาย,พี่ใหญ่ทำขายหน้าอีกแล้ว.”
จินต้าเหยี่ยนที่ใบหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาเช่นกัน,เอ่ยอักอ่วน“ว่าอะไร,เขาคือพี่ใหญ่ของเจ้า.”
ในทางตรงกันข้ามโม่ซินที่ดวงตาเป็นประกาย“หล่อมาก,พี่ใหญ่ต้าถงเท่มากค่ะ!”
ในเวลานั้นจินต้ากวงเอ่ยต่อ”เจ้าหนูทั้งหลาย,คิดว่าสามารถเข้ามาเรียนอย่างราบรื่นแล้วรึ? เจ้าฝันหวานไปแล้ว.
บิดาขอบอกเจ้าเลย,วันนี้เจ้าส่งเสียงดังไร้ซึ่งระเบียบ,ทำให้บิดาอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก! ดังนั้นบิดาจึงตัดสินใจจะไล่ใครบางคนออก,มาจากใหนก็กลับไปที่นั่นเลย!”
ทุกคนที่ตื่นตะลึง,หมายความว่าอย่างไร,ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังกึกก้องขึ้นมาทันที.
เสี่ยวปังข้าง ๆ ซูเห่าที่ดูกระวนกระวานใจ“เซี่ยงหวู่ ได้ยินใหม? เขาจะคัดคนออก,พวกเรายังไม่ได้เข้าร่วมที่แท้จริง! ทำอย่างไร? ข้าจะถูกไล่ออกใหม?”
เหอชิงชิงที่จ้องมองซูเห่าด้วยความกระวนกระวายเช่นกัน,คาดหวังให้ซูเห่าบอกนางว่า,เธอผ่านอย่างแน่นอน.
ซูเห่าที่กล่าวปลอบใจ“วางใจได้,พลิกแพลงไปตามสถานการณ์,ทุกอย่างย่อมผ่านไปได้.”
จินต้าถงแค่นเสียงเอ่ยออกมาว่า“เจ้าเห็นอาจารย์ทั้งแปดด้านหลังใหม? แต่ละคนสามารถสอนนักเรียนได้คนล่ะ 50 คนเท่านั้น,ดังนั้นทุกคนที่อยู่ที่นี่,จึงมีเพียง 400 โควตา,ทว่าตอนนี้พวกเจ้าทั้งหมดมี 518 คน! กล่าวอีกอย่างหนึ่ง....”
เขาที่หยุดและเอ่ยออกมาว่า“จะต้องกลับบ้าน 118 คน.”
“ครืนนน~”
เสียงดังอื้ออึ้งก้องกังวานไปทั่วลานยุทธ์.
กล่าวได้ว่าเด็กหลายคนที่เพิ่งเคยประสบเหตุการณ์เช่นนี้เป็นครั้งแรก,บางคนที่เต็มไปด้วยความกังวล,แม้แต่แทบจะร้องไห้ออกมา.
เสี่ยวปังที่กระวนกระวาย,จับแขนเสื้อซูเห่า“เซี่ยงหวู่,ทำอย่างไร? หากพวกเราถูกไล่ออกล่ะ?”
ซูเห่าที่กล่าวอย่างช่วยไม่ได้,“ถูกไล่ออกก็กลับป้อมซาซาน!”
“ไม่ได้,ขายหน้าแย่เลย,ข้ากลับไปจะต้องถูกคนหัวเราะเยาะแน่ ๆ.”
“งั้นเจ้าก็พยายามไห้พอ!”
“เซี่ยงหวู่เจ้าต้องช่วยข้า!”
ซูเห่าที่พยักหน้าเอ่ยออกมาว่า“ข้าต้องช่วยพวกเจ้าอย่างแน่นอน.”
เสี่ยวปังและเหอชิงชิงดูผ่อนคลายลง.
จินต้าถงที่เอ่ยปากออกมาอีกครั้ง“ตอนนี้,พวกเจ้าฟังข้า,ไม่เช่นนั้นทุกคนต้องถูกไล่ออก.”
ในเวลานั้นมีใครบางคนที่กระโดดออกมา,ชี้ไปยังจินต้าถงเอ่ยเสียงดัง“ทำไมข้าต้องฟังเจ้า,ทำไมข้าต้องถูกไล่ออก? ข้าจ่ายเงินไปแล้ว,ข้าได้ป้ายลงทะเบียนมาแล้ว!”
จินต้าถงพยักหน้ารับ“ดีมาก,บิดาของแสดงความยินดีกับเจ้า,เจ้าเป็นคนแรกที่ถูกไล่ออก,ยึดป้ายลงทะเบียนแล้วโยนเขาออกไป.”
สิ้นเสียง,ในเวลานั้นปรากฏชายชุดดำก้าวเข้ามาพร้อมกับยึดป้ายลงทะเบียนอีกฝ่ายแล้วอุ้มอีกฝ่ายออกไปทันที.
ไม่ว่าเด็กคนดังกล่าวจะร้องอย่างไรก็ไร้ผล.
ในเวลานั้นซูเห่าพบว่ารอบ ๆ ลานยุทธ์นั้นมีชายชุดดำสิบคนล้อมรอบเอาไว้อยู่.
“ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องจริง!”ซูเห่าเอ่ยพึมพำ,จากนั้นเขาก็กลายเป็นจริงจัง,หากไม่ได้เข้าเรียน,เงินหนึ่งเหรียญทองเกรงว่าคงจะสูญเปล่า.
จินต้าถงที่แค่นเสียง“ยังมีใครไม่ยอมรับอีก? ออกมา,ไม่ต้องทำให้คนอื่นเสียเวลา.”
หลังจากนั้น,ทุกคนที่เงียบสงบลง,จินต้าถงก็เอ่ยออกมาว่า“จากนี้,ทุกคนจะต้องวิ่งรอบ ๆ ลานฝึกยุทธ์ 20 รอบ,ข้าจะสุ่มคนที่ข้าไม่ชอบไล่ออกไป! ในเวลาเดียวกันใครวิ่งครบเป็นคนแรกก็จะมีรางวัล,ส่วนรางวัลอะไรขึ้นกับอารมณ์ของเข้า!”
ทุกคนที่จ้องมองหน้ากันและกัน,แต่ไม่มีใครเริ่มเป็นคนแรก.
จินเสี่ยวหานที่ปิดหน้า,บ่นพึมพำ“ขายหน้า,ขายหน้าเกินไปแล้ว!”
จินต้าเหยียนที่หันหน้าหนี.
“ยังไม่วิ่งอีก!”จินตาถงที่คำรามลั่น“ข้าจะนับสาม,หากใครไม่วิ่งก็ไสหัวไปให้พ้น!”
“สาม!”
เหล่ากลุ่มเด็กเล็กสิบกว่าขวบที่ราวกับได้สติ,เริ่มออกวิ่งทันที.
ซูเห่าที่นำเสี่ยวปังและเหอชิงชิงวิ่งอยู่ในกลุ่มคนอื่น ๆ.
ซูเห่าที่เห็นจินต้าถงเอ่ยว่าจะกำจัดคนที่ไม่ถูกใจออก,ทำให้เขาไม่รู้ว่ามาตรฐานของจินต้าถงนั้นคืออะไร,ดังนั้นเขาจึงต้องรักษาระยะพอประมานคอยเก็บข้อมูลก่อนค่อยตัดสินใจอีกครั้ง.
เขาเชื่อว่าจินต้าถงนั้นคงไม่ไร้เหตุผล,ไม่มีมาตรฐานคัดนักเรียนออกใช้เกณฑ์ตามใจตัวเองเท่านั้น.
เป้าหมายเพียงแค่วิ่ง,แล้วกำจัดเหล่านักเรียนที่ไร้คุณสมบัติออกหรือไม่?
