Chapter 24 Fierce struggle
激斗
จากนั้นซูเห่าที่ย่ำเท้า,ขยับร่างไปด้านข้าง,เขารู้ว่าเสือดาวหิมะนั้นสามารถเปลี่ยนทิศทางทันทีได้,เป็นความจริงทันใดนั้นร่างของมันก็เปลี่ยนทิศทางทันที,เอียงพุ่งเข้าหาซูเห่าที่หลบออกมาเช่นกัน.
ดวงตาของเสือดาวหิมะที่ดูไม่แยแส,ซูเห่าที่ปะทุพลังปราณโลหิตที่ขาหลบอีกครั้งเช่นกัน.
ในเวลานี้เสือดาวหิมะไม่มีเวลาให้เปลี่ยนทิศทาง,ทว่าขาหน้าของมันที่ตะวัดกงเล็บพุ่งออกไปยังทิศทางที่เขาหลบ,พุ่งตรงตบไปยังซูเห่า,กงเล็บที่แหลมคมเห็นเป็นริ้วแสงที่เย็นยะเยือบพุ่งเข้ามา.
ซูเห่าที่กระชับดาบสั้นยกขึ้นมาป้องกันอย่างรีบเร่ง,และยังยกมืออีกครั้งขึ้นรับหลังใบดาบอีกด้วย.
อย่างไรก็ตามเขาไม่มีเวลายั้งเท้าให้ฐานมั่นคงพอ.
“โครม!”
กงเล็บเสือดาวหิมะที่กระแทกดาบสั้น,ส่งซูเห่าลอยออกไป.
เปรียบเทียบน้ำหนักของซูเห่าที่มีน้ำหนัก 20 กว่ากิโลกรัม,ส่วนเสือดาวหิมะนั้นมากกว่า 200 กิโลกรัม,มีดในมือของเขาที่ราวกับเป็นของเล่นไปเลย,ไม่เพียงแค่สั้น,ยังไร้ซึ่งคุณสมบัติที่จะต้านพลังของเสือดาวหิมะไว้ได้.
ซูเห่าที่กลิ้งไปบนพื้น,ก่อนที่จะหมุนตัวกระโดดขึ้นยืน,ขณะยืนได้มั่น,เสือดาวหิมะก็พุ่งเข้ามาใกล้แล้ว.
“ตัดแนวนอน!”
ซูเห่าที่กระชับดาบในมือ,คำนวณความเร็ว,ไม่ถอยโจมตีไปด้านหน้าเล็งไปที่คอของเสือดาวหิมะทันที.
นี่คือทักษะต่อสู้ที่อู๋หยุนเทียนสอนเขาสามวันที่แล้ว,และยังเป็นทักษะพิเศษของอู๋หยุนเทียนอีกด้วย.
ปราณโลหิตที่ปะทุขึ้นมา,เพิ่มพลังเอวและข้อมือ,ตลอดจนแขนทั้งสองข้างที่เชื่อมต่อกัน,มีดในมือของเขาที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว,ตัดออกไปด้านหน้าอย่างสมบูรณ์.
ซูเห่าที่เพิ่งศึกษาทักษะดังกล่าวมาไม่นาน.
“ฟิ้ว!”
ริ้วแสงที่เย็นยะเยือบที่พุ่งผ่านอากาศเฉือดขนสีขาวหิมะไปอย่างหวุดหวิด.
ในเสี้ยวพริบตานั้น,คาดไม่ถึงว่าเสือดาวหิมะจะสัมผัสได้ถึงอันตรายและหลบเลี่ยงได้อีกด้วย.
กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ทักษะการโจมตีของซูเห่าล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง.
ทักษะของเขาที่ฟันอากาศที่ว่างเปล่า,ในเวลานั้นเขายากที่จะระเบิดพลังออกมาติดต่อกันซ้ำอีกครั้ง.
สายตาของซูเห่าที่มีเครื่องหมายที่เสี่ยวกวงสนับสนุน,ล๊อกเป้าเสือดาวหิมะเอาไว้อย่างแม่นยำ.
เสือดาวหิมะที่หลบการโจมตีของซูเห่าได้,ขาทั้งสี่ที่หมอบลงบนพื้นหิมะ,ก่อนจะพุ่งเข้าหาซูเห่าอีกครั้ง.
ครั้งนี้,เสือดาวหิมะลงมือโจมตีจริง ๆ,มันอ้าปากเผยฟันอันแหลมคมของมันเป็นครั้งแรก.
“หลบไม่พ้นแน่!”ซูเห่าที่ตระหนักได้ว่าเสือดาวหิมะโจมตีเข้ามาครั้งนี้เขาไม่มีเวลาให้หลบเลย.
เขาที่เปลี่ยนแนวของดาบสั้นเล็งไปยังปากของเสือดาวหิมะ,เขาต้องการเสี่ยงโดยใช้ดาบปะทะเข้ากับฟันของมัน,อย่างไรก็ตามกงเล็บของมันกับโจมตีมายังศีรษะของเขาก่อน.
ในช่วงเวลาวิกฤตินั้น,ซูเห่าสัมผัสได้ถึงมือขนาดใหญ่ดึงคอเสื้อของเขาลากไปด้านหลัง,พริบตาเดียวเขาก็ถูกดึงห่างออกมาจากเสือดาวหิมะสิบเมตรแล้ว.
“วันนี้พอแค่นี้,พรุ่งนี้ค่อยเอาใหม่,ไป!”
เป็นเสียงของอู๋หยุนเทียนนั่นเอง,ซูเห่าที่ตั้งสติได้,ก็ตอบกลับ“ตกลง,ท่านพ่อ”
ขณะจ้องมองกลับไปยังเสือดาวหิมะอีกครั้ง,ที่จ้องมองอู๋หยุนเทียนอย่างระมัดระวัง,ด้วยการที่อีกฝ่ายปรากฏขึ้นมาทันที,แม้แต่นำซูเห่าออกห่างจากระยะโจมตีของมันย่อมทำให้เสือดาวหิมะตกใจเป็นธรรมดา.
จวบจนถึงตอนนี้,ซูเห่าที่สูดหายใจลึกเข้ามาเต็มปอด,รู้สึกราวกับว่าหัวใจเต็นแรงแทบจะหลุดออกจากหน้าอก,แขนและขาของเขาที่ยังคงสั่นไม่หาย.
ตื่นเต้นเกินไปแล้ว!
หลังจากที่เขาตามหลังอู๋หยุนเทียน,นานเหมือนกัน,ซูเห่าราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้.
“อะไรนะ? พรุ่งนี้มาใหม่อย่างงั้นรึ?”
......
เช้าวันถัดมา,ซูเห่าที่ตามอู๋หยุนเทียนมายังเขตแดนของเสือดาวหิมะอีกครั้ง.
ด้วยการวิเคราะห์ของเสี่ยวกวง,ทำให้ซูเห่าพบกับเสือดาวหิมะอย่างรวดเร็ว.
ก่อนหน้านี้เขาได้กลับไปทบทวนการต่อสู้กับเสือดาวหิมะซ้ำแล้วซ้ำเล่า,ทำให้ซูเห่าตระหนักได้ถึงจุดอ่อนของตน.
การต่อสู้ของเขาที่อาศัยความเร็วและพลัง,เมื่อพบกับคู่ต่อสู้ที่มีความเร็วและพลังเหนือกว่า,ก็ไม่มีอะไรที่เขาได้เปรียบเลย.
ดังนั้นเขาจึงเข้าใจเป้าหมายของอู๋หยินเทียนที่ต้องการให้เขาต่อสู้กับเสือดาวหิมะตัวนี้.
การที่จะยกระดับทักษะต่อสู้,จะต้องเร่งเร้าพลังและความเร็วของตัวเองไปจนถึงสูงสุด,ฝึกฝนซ้ำไปซ้ำมาต่อสู้เก็บประสบการณ์ เพื่อให้ความแข็งแกร่งโดยรวมเพิ่มขึ้น,ซูเห่าได้แต่ถอนหายใจ,การสอนวิชาของคนโลกใบนี้ ช่างหยาบโลนมาก.
ด้วยการดูดซับประสบการณ์ก่อนหน้านี้,ครั้งนี้ซูเห่าได้เตรียมตัวพร้อม,เขาเชื่อว่าจะสามารถรับมืออีกฝ่ายได้นานขึ้น,แม้แต่อาจจะมีโอกาสสังหารอีกฝ่ายได้.
ครั้งนี้เขาไม่รอให้เสือดาวหิมะโจมตีเข้ามา,ซูเห่าที่ตัดสินใจจะลงมือโจมตีก่อน.
ซูเห่าไม่ได้คิดจะใช้พลังสูงสุดในการโจมตี,เขายังคงเก็บออมพลังและวางแผนจัดสรรการใช้พลัง,การใช้พลังมากน้อยขึ้นอยู่กับสถานะการณ์ที่แตกต่างกันออกไป.
ความคิดของเขานั้นเรียบง่ายมาก,ในเมื่อความเร็วและความแข็งแกร่งด้อยกว่าอีกฝ่าย,การเข้าสู้ตรง ๆ ไร้เล่ห์เหลี่ยมนั้น,จะต้องแพ้อย่างแน่นอน.
เขาจะต้องหลบในเวลาที่ควรหลบ,ไม่ใช้แรงเข้าปะทะตรง ๆ
เสือดาวหิมะที่หมอบซ่อนตัวอยู่,เมื่อซูเห่าเคลื่อนที่เข้าหา ห่างกันออกไปในระยะสามเมตร,ก็มันดีดตัว,พุ่งเข้ามาทันที,มันที่โจมตีออกมาด้วยพลังทั้งหมด,หวังที่จะสังหารเนื้อชิ้นเล็ก ๆ นี้ในทันที.
ด้วยความมั่นใจอย่างที่สุด,ไม่มีทางที่คู่ต่อสู้ของมันจะหลบหนีได้ในระยะใกล้ ๆ เช่นนี้.
ทว่าซูเห่าที่รอคอยอยู่แล้ว,เขาไม่ได้ลนลานเหมือนกับเมื่อวาน,เพราะเขารู้ดี,ถึงจะกระโดดหลบทันที,เสือดาวหิมะก็ยังสามารถเปลี่ยนแปลงทิศทาง,แม้แต่ใช้กงเล็บตบเขาด้วยความเร็ว.
เสือดาวหิมะที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว,ซูเห่าที่เตรียมการอยู่แล้ว,เขาที่กระโดดถอยหลังออกมาอย่างรวดเร็วในเสี่ยววินาทีที่ฝ่ายตรงข้ามจะมาถึง.
ในเวลานั้นเสือดาวหิมะที่กัดไปยังอากาศ,ซูเห่าก็หลบมาด้านหลังแล้ว,หนำซ้ำในเวลาต่อมายังก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว,พร้อมกับเตะเสยปลายคางเสือดาวหิมะทันที.
“ปัง!”เสียงดังกึกก้อง,เสือดาวหิมะที่หัวสั่นไปมา,เหมือนกับถูกค้อนทุบเข้าจากด้านล่าง,การเตะครั้งนี้ถือเป็นการแก้แค้นที่ถูกมันตบลอยกระเด็นเมื่อวาน.
อย่างไรก็ตาม,ขนาดของซูเห่าและเสือดาวหิมะนั้นแตกต่างกันมาก,แม้ว่าเสือดาวหิมะจะถูกเตะจนหัวสั่นไปมา,ทว่าก็เพียงแค่ทำให้มันเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น,อย่างไรก็ตาม มันที่กระโดดถอยห่างออกมา 4-5 เมตร,และจ้องมองซูเห่าอย่างระมัดระวัง.
“โฮกกกก ~”
เสียงคำรามในลำคอ,การเตะของซูเห่าไม่ได้ทำให้มันเสียหายนัก,แม้แต่เป็นการดูแคลนมันอีกด้วย.
ซูเห่าไม่คิดที่จะปล่อยมันไป,เขาได้พุ่งเข้าหามันอีกครั้ง
ดาบสั้นของเขา,ที่ฟาดฟันออกไป,เสือดาวหิมะหลบได้อย่างไม่อยากเย็น,ขณะที่มันจะสวน,เขาก็ขยับถอยฉากออกมาแล้ว.
ทุกครั้งที่โจมตี,เขาจะไม่ใช้พลังทั้งหมด,และเตรียมพลังในการถอยหนีตั้งแต่ต้นด้วย.
เสือดาวหิมะนั้นมีร่างกายที่ใหญ่และทรงพลังหนำซ้ำยังเคลื่อนที่ด้วยเร็ว,ทว่าระยะโจมตีของมันก็กว้างด้วยเช่นกัน,ทุกครั้งที่มันโจมตีออกไป,จะต้องมีระยะเวลาช่วงหนึ่งในการรวมพลังเพื่อโจมตี.
ดังนั้นหากเสือหิมะโจมตีมาครั้งแรกล้มเหลว,ก็จะมีเปิดช่องว่างในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ.
ซูเห่าที่ใช้โอกาสนี้โจมตีออกในช่วงระยะเวลามันรวมพลัง สร้างบาดแผลบนร่างของมันทีละน้อย ๆ.
เพียงไม่นานเสือดาวหิมะขนสีขาว,เวลานี้แทบจะชโลมไปด้วยโลหิตสีแดงสะท้อนแสงดวงตะวันเป็นเงา.
ดังนั้นยิ่งสู้กันไปนานเท่าไหร่,ซูเห่ายิ่งได้เปรียบแม้แต่สร้างบาดแผลบนร่างของมันมากขึ้นเรื่อย ๆ.
เสือดาวหิมะที่ได้แต่คำรามลั่น,แต่ไม่อาจทำอะไรซูเห่าได้,โลหิตที่ไหลเป็นทาง,ร่างกายของมันอ่อนแอลงเรื่อย ๆ.
ซูเห่าที่เวลานี้เห็นเสือดาวหิมะเผยท่าทางลังเล,แม้แต่เตรียมหนีอีกด้วย,กล่าวได้ว่าหากเสือดาวหิมะหนี,เขาก็ไม่มีความมั่นใจในการไล่ตามมันอย่างแน่นอน.
“เช่นนั้น,ถึงเวลาปิดฉากแล้ว.”
