Chapter 15 ATP
ATP
การหดตัวของกล้ามเนื้อนั้นเป็นการตอบสนองของเส้นไยเชิงกลหลังจากได้รับการกระตุ้น.
ซูเห่าเข้าใจเกี่ยวกับกระบวนการหดตัวของกล้ามเนื้อแล้ว,กล่าวง่าย ๆ,กระบวนการหดตัวยืดตัวของกล้ามเนื้อก็คือ เมื่อเกิดการกระตุ้นกล้ามเนื้อ,กล้ามเนื้อจะเกิดการตอบสนองโดยการสลายปล่อยพลังงานในเส้นไยกล้ามเนื้อ,เกิดการยืดหดกล้ามเนื้อขึ้น,ซึ่งพลังดังกล่าวนี้จะ ถูกเรียกว่า ATP
ATP คืออะไร? มันคือ อะดีโนซีน ไตรฟอสเฟต (Adenosine triphosphate)
การสลายปล่อยพลังงานและส่งพลังงานนั้นจะมี ATP เป็นหนึ่งในวัตถุดิบสำคัญ,สิ่งมีชีวิตไม่อาจขาด ATP ได้,นี่คือส่วนประกอบในการสนับสนุนพลังงานของเซลล์,นอกจากนี้ยังเป็นเหมือนกับสถานีขนส่ง,พลังงานในเซลล์อีกด้วย.
แล้วปราณโลหิตที่พ่อของเขาเอ่ยนั้นเกี่ยวข้องอะไรกับ ATP หรือไม่? ไม่ว่าจะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวอย่างใด แต่ก็บอกได้ว่าจะต้องมีส่วนสำคัญกับ ATP อย่างแน่นอน.
อย่างไรก็ตามเขาก็ยังไม่อาจมองปราณโลหิตได้,ซูเห่ายังไม่อาจมองเห็นการคงอยู่ของมันได้เลย,แล้วพ่อของเขาค้นหาได้อย่างไร?
กล่าวถึงมนุษย์คนหนึ่ง,การรับรู้สัมผัสที่ง่ายที่สุดก็คือนิ้วมือ,นิ้วเท้า,หู,จมูกและผิวหนัง ทว่าก็ไม่มีวิธีใหนในการสัมผัสถึงความเป็นไปของอวัยวะภายในได้เลย,เพราะไม่มีสิ่งที่ใช้สัมผัสความเปลี่ยนแปลงอวัยวะภายในโดยตรงได้,ด้วยเหตุนี้,ทำให้ซูเห่าไม่อาจรับรู้ถึงปราณโลหิต,ไม่อาจสัมผัสได้ถึงปราณโลหิต,ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปราณโลหิตนั้นแท้จริงแล้วมันอยู่ที่ตำแหน่งใหนกันแน่.
ในการค้นหาปราณโลหิตที่พ่อเขาเอ่ย,เป็นความจริงมันเป็นคำพูดเปรียบเปรย ไม่ได้บอกว่าจะค้นหาปราณโลหิตที่เป็นเหมือนกับปลาไหลมุดพล่านไปทั่วร่างกายได้อย่างไร,ทว่าได้เสนอแนวคิดออกมา เอ่ยอย่างชัดแจ้งว่า ปราณโลหิตนั้นโคจรไปทั่วร่างกายอย่างมีระบบ,กล่าวได้ว่าเป็นแนวคิดที่ทำให้มองเห็นภาพในจินตนาการ,ทว่าไม่มีวิธีอย่างชัดเจนเช่นกันที่จะรับรู้ตัวตนของปราณโลหิตว่าอยู่ตำแหน่งใหนจริง ๆ,ไม่อาจบอกได้ถึงสภาพแวดล้อมในอวัยวะภายในนั้นเป็นเช่นไร.
กล่าวอีกแง่หนึ่ง,ซูเห่าจะต้องสร้างระบบการรับรู้ปราณโลหิตของเขาตัวเอง,ซึ่งเป็นระบบรับรู้ที่ประกอบด้วย ปราณโลหิตเริ่มต้นที่ใหน,อยู่ที่ใหน,มากเท่าไหร่,ใช้อย่างไร,มีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร,เปลี่ยนรูปได้หรือไม่? ในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันออกไปเกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นไร?
เมื่อสามารถสร้างระบบการรับรู้ปราณโลหิตได้แล้ว,สมองก็จะสามารถสร้างแบบแผน,ให้คน ๆ นั้นรับรู้ จดจำ ควบคุมปราณโลหิตได้.
รูปแบบระบบดังกล่าวนี้เป็นเหมือนกับภาพมายาอย่างหนึ่ง,แต่เป็นภาพมายาที่สามาถทำให้คน ๆ นั้นสัมผัสควบคุมไปกับการเปลี่ยนแปลงสถานะปราณโลหิตที่เกิดเป็นจริงในร่างกาย.
ซูเห่าเมื่อตระหนักรู้ได้ก็ตื่นเต้น,แม้แต่กำหมัดแน่น“หากเป็นเช่นนั้น,มนุษย์ในโลกนี้ร้ายกาจเกินไปแล้ว,สามารถผสานจิตวิทยาและชีววิทยาเข้าด้วยกันจนทำให้สามารถครอบครองพลังเหนือมนุษย์ได้.”
“แล้ว,ข้าควรจะสร้างระบบปราณโลหิตของตัวเองอย่างไร?”
ดวงตาของซูเห่าที่เป็นประกาย.
“เสี่ยวกวง 2.2 ถึงเวลาแสดงความสามารถแล้ว.”
......
หลังจากพอเข้าใจหลักการแล้ว,เขาก็ไม่จำเป็นต้องไปวิ่งพล่านแล้ว,เขาได้เข้าไปในมิติพินบอลเพื่อตรวจสอบไดอารีของกระบวนการเปลี่ยนแปรงร่างกายตลอดทั้งเดือน.
“เสี่ยวกวง!”
“เสี่ยวกวงอยู่นี่แล้ว!”
“ดึงข้อมูลเฉพาะของร่างกายของข้า,เลือกช่วงเวลา 8:00 am ถึง 10:00 am ทุกวันตลอดทั้งเดือน.”
“เลือกดึงข้อมูลช่วงเวลาดังกล่าวแล้ว.”
ข้อมูลจำนวนมากก็ปรากฏขึ้นที่ผนังห้องนั่งเล่น,แน่นขนัดและยุ่งเหยิงเป็นอย่างมาก.
ภายใต้การสั่งการของซูเห่า“สร้างโมเดล 3มิติ ร่างกายมนุษย์.”
ข้อมูลบนผนังหายไป,โต๊ะกาแฟและโซฟาทั้งหมดในห้องนั่งเล่นได้หายไปหมดเช่นกัน,ปรากฏร่างกายจำนวนง 30 ร่างขึ้น,ใบหน้าที่ดูเหมือนกับซูเห่าเป็นอย่างมาก,แต่ละร่างแสดงข้อมูลของซูเห่าช่วงเวลาแปดโมงถึงสิบโมง.
“ดึงข้อมูล ATP.”
ผิวหนังทั้ง 30 ได้หายไป,เหลือเพียงโครงกระดูกและกล้ามเนื้อ,และอนุภาพแสงเล็ก ๆ ที่เห็นเป็นเงา,สามารถที่จะบอกได้ว่าจุดใหนที่มีปริมาณ ATP เข้มข้นและกระจายไปยังจุดใหนในร่างกายบ้าง.
หลังจากสังเกตุอยู่ชั่วขณะ,ซูเห่าก็ออกคำสั่ง“เสี่ยวกวง,เริ่มที่เล่นเวลา 8 นาฬิกา แบบไดนามิกเป็นต้นไปด้วยอัตราส่วนเวลา 1 : 1”
นี่เป็นช่วงเวลาที่เขากำลังวิ่งอยู่นั่นเอง, ATP ในกล้ามเนื้อที่กำลังถูกผลาญไปจำนวนมากในกล้ามเนื้อ,เมื่อถึงจุดหนึ่งมันก็จะดึง ATP มาจากตำแหน่งอื่น ๆ เข้ามาแทนที่,เมื่อ ATP ในร่างกายลดลงจนถึงจุดต่ำสุด,ซูเห่าก็ไม่สามารถวิ่งอีกต่อไปได้.
หลังจากดื่มซุปไข่ผักแล้ว,ซูเห่าก็นั่งเงียบ ๆ ระบบย่อยอาหารก็ทำงานเต็มกำลังและ ATP ที่ถูกใช้ไปก็จะฟื้นตัวกลับมาช้า ๆ.
หลังจากสามชั่วโมง,ซูเห่าก็เผยยิ้ม.
“ปราณโลหิต! ข้าพบเจ้าแล้ว!”
ATP ไม่ใช่ปราณโลหิต,ทว่าปราณโลหิตนั้นเกี่ยวข้องกับ ATP อย่างแน่นอน,ตามระบบโมเดลการผลาญ ATP นั้น,สามารถบอกได้ว่าเป็นระบบจำลองระบบปราณโลหิตก็ได้.
ซูเห่ามั่นใจว่าเขาสามารถสร้างระบบจำลองปราณโลหิตในสมองโดยไม่ต้องพึ่งพาเสี่ยวกวงได้ภายในครึ่งเดือน.
เมื่อถึงเวลานั้น,ซูเห่าก็จะถือเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่ควบคุมปราณโลหิตที่แท้จริง.
......
เช้าวันถัดมา,ซูเห่าที่กลับจากการวิ่ง,ดื่มซุปผักไข่,แล้วมานั่งสมาธิ,ดูเหมือนไม่แตกต่างจากเดิม,ทว่าดวงตาของซูเห่าที่หลับลง จิตสำนึกเข้าสู่พื้นที่พินบอลเป็นระยะ ๆ เพื่อให้เสี่ยวกวงจำลองสภาวะร่างกายแบบปัจจุบันทันด่วน(real-time),เปรียบเทียบกับสัมผัสในจินตนาการของเขา,ในขณะเดียวกันเวลานี้เขาก็เริ่มเปรียบเทียบความรู้สึกกับสภาพแสงและเงาการเปลี่ยนแปลงของ ATP เทียบกับสัมผัสความรู้สึกในใจ,สร้างระบบการสัมผัสของตัวเองขึ้นมาด้วยร่างกายของเขาเอง.
นอกจากนี้,ขอเพียงเขาไม่หลับ,ในทุก ๆ วัน,เขาจะทบทวนระบบการจำลองสัมผัสของเขาทุกที่ทุกเวลา.
สามวันหลังจากนั้น,ซูเห่าไม่ต้องเข้าไปในพื้นที่พินบอลบ่อยครั้ง เพื่อดูเงาการเปลี่ยนแปลงของ ATP แล้ว,เขาสามารถสัมผัสเงาเปลี่ยนแปลงดังกล่าวได้อย่างแม่นยำ,แม้นว่าจะมีความผิดพลาดบ้างแต่ก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้น.
หลังจากนั้นอีกห้าวัน,เขาแทบไม่ได้เข้าไปดูเงาการเปลี่ยนแปลงของ ATPในพื้นที่พินบอลเลย,เวลานี้เขาสามารถสัมผัสการเปลี่ยนแปลงของปราณโลหิตได้แล้ว,ความคลาดเคลื่อนผิดพลาดมีน้อยมาก.
และห้าวันต่อมา,เขาไม่จำเป็นต้องเปรียบเทียบแสงเงาการเปลี่ยนแปลงของ ATP อีกต่อไปแล้ว,ในเวลานี้สมองของเขาสามารถสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงปราณโลหิตในร่างโดยที่ไม่ต้องพึ่งพาพื้นที่พินบอลอีกต่อไป,เขาสามารถสร้างระบบการสัมผัสปราณโลหิตสลักลงไปในสมองของตัวเองได้แล้ว.
หลังจากนั้นสองวัน,เมื่อมั่นใจไม่มีข้อผิดพลาด,ซูเห่าก็ไปพบกับอู๋หยุนเทียน.
“ท่านพ่อ,ข้าพบปราณโลหิตแล้ว.”
“พบแล้วรึ?”อู๋หยุนเทียนที่สงสัย,ไม่อยากเชื่อคำพูดของซูเห่า,นอกจากนี้เขายังไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าใครสามารถพบปราณโลหิตได้ในเวลาหนึ่งเดือนครึ่งเท่านั้น,เรื่องนี้มันน่าตะลึงเกินไปแล้ว,เท่าที่เขารู้,แม้แต่คนที่มีพรสวรรค์มากที่สุดของเผ่ามนุษย์,การหาปราณโลหิต,ยังใช้เวลาถึงหกเดือน.
บิดาของเขา ที่จ้องมองมาด้วยความสงสัย,ซูเห่าที่กล่าวยืนยันอีกครั้ง.“พบแล้ว.”
“เป็นไปไม่ได้!”อู๋หยุนเทียนที่โพล่งออกมาทันที,เขาที่ตอบสนองด้วยความไม่อยากเชื่อและเอ่ยอธิบายออกมาว่า “ข้าหมายความว่า,นี่อาจจะเป็นสัมผัสที่ผิดพลาดของเจ้าก็ได้,เจ้าต้องระมัดระวังให้ดี,มีหลายคนที่สร้างภาพลวงตาหลอกตัวเองว่าพบกับกระบวนการ ปราณโลหิตแล้ว,ใหนลองเอ่ยบอกมาตามจริง,ข้าจะช่วยเจ้าวิเคราะห์ว่าถูกต้องหรือไม่?”
ด้วยเหตุนี้ซูเห่าก็เริ่มบรรยายเกี่ยวกับสัมผัส,กระบวนการเปลี่ยนแปลงของปราณโลหิตที่เขาเข้าใจต่ออู๋หยุนเทียน.
หลังจากได้ยินคำพูดของซูเห่า,อู๋หยุนเทียนที่อ้าปากค้างแทบหุบไม่ลง,ดวงตาที่เบิกกว้างกลมโต.
คล้ายกับว่าใบหน้าของเขานั้นถูกสลักเอาไว้ด้วยอักษร“เหลือเชื่อ” ตัวโต.
หากเวลานี้ซูเห่าได้ยินเสียงคำพูดในใจของบิดา,เขาคงจะได้ยินเสียงคำรามลั่นที่แทบหยุดหายใจ,“คนชั่วคนใหนที่มาบอกบุตรชายของข้ากัน? บิดาให้เจ้าหาปราณโลหิตให้เจอ,ไม่ได้ให้หาระบบปราณโลหิตที่ปกคลุมทั่วร่างกาย,แค่ ๆ หยั่งการมีอยู่ของปราณโลหิตเท่านั้น! เพื่อที่จะให้รู้หลักการก็เกินพอแล้ว!”
ซูเห่าที่งงงวยสับสน“ท่านพ่อข้าพูดอะไรผิดอย่างงั้นรึ?”
อู๋หยินเทียนเวลานี้ถึงกับพูดไม่ออก.
