Chapter 135 ‚200 explode’
‘200爆’
ซูเห่าในเกราะกระดูกที่งดงามบินอยู่บนท้องฟ้า,จ้องมองคนทั้งสี่ที่กำลังหนีด้วยความตกใจ,ดาบยาวในมือของเขาที่จับเฉียงพุ่งหลาวโฉบลงมาด้านล่าง.
เขาไม่มีแผนให้คนเหล่านี้ได้กลับไป,ไม่ว่าอย่างไรคนเหล่านี้ต้องกลายมาเป็นวัตถุดิบให้กับเขา.
ตราบเท่าที่ใครกล้ามีความคิดชั่วร้ายต่อเมืองซือหลิน,ซูเห่าก็จะทำลายและเก็บคนเหล่านี้มาวิจัยทดลอง,จัดการเสี้ยนหน้าให้หมดไม่ให้มากวนใจเขา.
ต่อหน้าศัตรู,ซูเห่าไม่เคยประมาท,ดาบของเขาพร้อมจะฟาดฟันเหล่าตัวปัญหาทั้งหมดส่งพวกมันสู่ยมโลก.
“สังหารผู้นำก่อน,ค่อยจัดการลูกน้องทีหลัง!”ซูเห่าคิด,เพิ่มความเร็วในการโฉบบินเร็วขึ้นเรื่อย ๆ.
“เร็วมาก!”ปิศาจรัตติกาล,ลีนที่เห็นซูเห่าพุ่งลงมา,ถึงกับหวาดผวาไปในทันที.
เขาไม่อาจบอกได้ว่าอีกฝ่ายเร็วและอยู่ไกลเท่าไหร่,ทว่าสัมผัสอันตรายของเขานั้นเต้นแรงเร็วขึ้นทุกครั้งที่อีกฝ่ายเข้ามาใกล้.
ปิศาจรัตติกาลลีนไม่มีเวลาให้ตกใจ,เวลานี้เต็มไปด้วยความแปลกประหลาดอย่างที่สุด,เขาเคยพบกับมนุษย์กลายพันธ์มามากมาย,ทว่าไม่เคยเลยที่จะแปลกเท่าตอนนี้,ลำดับกลายพันธ์สามารถผสมกันได้อย่างงั้นรึ?
ซูเห่าที่โฉบเข้ามาใกล้ปิศาจรัตติกาล,ดาบของเขาส่องสว่าง,รูนอักขระเปิดใช้งานพร้อมแล้ว,สามารถฟันสังหารอีกฝ่ายได้ทันที.
ใกล้เข้ามาแล้ว!
“ฟิ้ว!”
ดาบของเขาที่ฟันความว่างเปล่า!
ซูเห่าที่ประหลาดใจเป็นอย่างมาก,ดาบของเขาไม่อาจสังหารปิศาจรัตติกาลได้.
ปิศาจรัตติกาลลีนที่สัมผัสอันตรายได้อย่างยอดเยี่ยม,มุดดินหนีหายไปก่อนอีกฝ่ายจะฟันนั่นเอง.
ซูเห่าที่บินขึ้นสู่ท้องฟ้าอีกครั้ง,พร้อมกับวนกลับมาใหม่
ในเมื่อปิศาจรัตติกาลต้องการเล่นเกมตีตัวตุ่นกับเขา,ซูเห่าก็จะเล่นกันด้วย,ด้วยการใช้ระเบิดทำลายล้าง.
ส่วนผู้ใต้บังคับบัญชาอีกสามคนของอีกฝ่ายเวลานี้ได้แยกไปอีกทาง.
เขาที่เห็นหยาซานใกล้เข้ามาแล้วเช่นกัน,ด้วยความเร็วดังกล่าวจะมาถึงอีกไม่นาน,ซูเห่าที่เอ่ยตะโกนดังจากบนท้องฟ้า“หยาซาน,จับตัวมนุษย์กลายพันธ์ทั้งสามเอาไว้,อย่าสังหาร,นำมาใช้ประโยชน์ได้.”
หยาซานตะโกนรับ”รับทราบ,พี่ใหญ่เหว่ย.
“เปรี้ยง!”
ใต้เท้าของซูเห่าที่เกิดการปะทุ,ความเร็วที่เพิ่มขึ้นพุ่งออกไป.
เขาที่กำลังบินโค้งไปหาปิศาจรัตติกาล.
เขาที่คิดจะโยนระเบิด 200 อักขระลงบนพื้น,เพื่อบังคับให้ปิศาจรัตติกาลออกมา,หรือให้ถูกสังหารไปด้านล่างพื้นดินไปเลย.
ปิศาจรัตติกาล,ซ่อนตัวใต้ดินเคลื่อนที่ด้วยความเร็วไม่มากนัก,ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องระเบิด,ลูกแรกไม่สำเร็จ,ก็ระเบิดต่อไป.
ก่อนหน้านี้เมื่อสู้กับปิศาจความเร็วอัน,เหตุผลที่เขาใช้ระเบิด 50 อักขระ,เพราะว่า 50 อักขระมันมีขนาดเล็ก,เคลื่อนที่ได้เร็ว,ซึ่งเหมาะจะใช้สังหารอันที่โดดเด่นด้านความเร็ว.
หากเขาใช้ระเบิด 200 อักขระโจมตีอัน,แม้นว่าจะเพียงพอสังหารอันได้,แต่เกรงว่ามันจะไม่ถูกเป้าหมายซะมากกว่า.
ซูเห่าที่เก็บดาบยาว,พร้อมกับยื่นมือออกไป,สร้างระเบิดกระดูกขึ้นมา,เป็นชิ้นกระดูกที่ปกคลุมกันทีละชั้น ๆ,เพียงไม่นานก็มีขนาดเท่ากับลูกบาสเก็ตบอลแล้ว.
ซูเห่าที่รักษาความสูงที่ระยะ 200 เมตร,มั่นใจถึงตำแหน่งของปิศาจรัตติกาลแล้ว,และตรวจสอบรอบ ๆ ไม่มีทางส่งผลต่อคนอื่น.
จากนั้นก็ถ่ายจิงซีลงไป,เปิดการใช้งาน!
พร้อมระเบิด!
ซูเห่าที่โยนระเบิด 200 อักขระลงไปด้านล่าง,มันล่วงหล่นลงบนพื้นด้วยความเร็วมากขึ้นเรื่อย ๆ.
เพียงสามวินาที,ก็กระแทกพื้นอย่างรุนแรงแล้ว.
“ตูมมมมมมมมมมม-”
เสียงระเบิดที่ทำให้ผู้คนรอบ ๆ หูดับ,สูญเสียการรับรู้เสียงเป็นเวลานาน.
คลื่นกระแทกที่กวาดม้วนทุกสิ่งทุกอย่าง รอบ ๆ,ฉีกกระชากต้นไม้ใบหญ้าให้ลอยกระเด็นออกไปทุกทิศทุกทาง.
คลื่นอากาศที่สาดซัดขึ้นมาลอยเด่นจนถึงบนท้องฟ้า,ทำให้ซูเห่าที่บินอยู่ก็สั่นส่ายไปมาเช่นกัน.
ผืนปฐพีที่สั่นไปมาอย่างรุนแรง,คลื่นกระแทกจากการสั่นรุนแรงที่ทำให้ก้อนศิลาเกือบทั้งหมดแตกเป็นส่วน ๆ.
ในเวลานั้น,ปิศาจรัตติกาลที่ซ่อนตัวใต้พื้นดิน,ร่างกายที่อยู่ในโหมดดำดิน,ด้วยการเปลี่ยนร่างเป็นสสารพิเศษ,ร่างกายที่เป็นเหมือนกับแร่ชนิดหนึ่งเพื่อที่จะให้สามารถเคลื่อนไหวใต้พื้นดินอย่างอิสระ.
ทันใดนั้น,คลื่นกระแทกที่รุนแรงเป็นอย่างมาก,โครงสร้างพื้นดินที่มั่นคง,พังทลายลงทันที,พื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นทะเลโคลนเกิดการบิดเบี้ยวบดบี้อย่างไม่เป็นระเบียบโจมตีมายังร่างกายของปิศาจรัตติกาล.
ปิศาจรัตติกาลที่ตะลึงตาค้าง,จู่ ๆ ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส,กระอักโลหิตออกมาทันที.
แก้วหูที่สูญเสียการได้ยินจากแรงสั่นสะเทือน.
ปิศาจรัตติกาลที่ใช้ทักษะดำดินใช้เสียงในการระบุตำแหน่งใต้พื้นดิน,หากสูญเสียการได้ยิน,ก็เท่ากับทำให้เขาสูญเสียทิศทางการดำดินไปด้วยเช่นกัน.
หากไม่เพราะว่าขุดมาเจอโพรงด้านล่างพื้นดิน,เกรงว่าเขาคงตายไปเรียบร้อยแล้ว.
ปิศาจรัตติกาลลีน,ไม่รู้เลยว่าฝ่ายตรงข้ามสร้างพลังสั่นสะเทือนที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร,ทว่าเขาเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้ง,หากไม่ซ่อนตัวให้ลึกกว่านี้,เกรงว่าหากเกิดแรงสั่นสะเทือนอีกสองสามครั้ง,เขาต้องตายแน่ ๆ.
“ข้าสามารถอยู่ใต้ดินได้นาน,ก่อนอื่นต้องขุดลึกหนีออกจากที่นี่ก่อน”ปิศาจรัตติกาลลีนตัดสินใจ,ผสานตัวลงบนพื้นดิน,ขุดลงลงไปช้า ๆ,รอให้การสูญเสียการได้ยินกลับมาค่อยปรับเปลี่ยนทิศทาง.
ผ่านไปชั่วขณะ,กลุ่มที่ออกมาจากเมืองซือหลินที่ไล่ตามศัตรูมา,กำลังเดินทางใกล้ถึงศัตรูแล้ว.
“ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย!”
หยาซานที่นำพวกเมิ่งซาน,ไล่ล่าลูกน้องของปิศาจรัตติกาล,ทว่าในเวลานั้นก็เกิดระเบิดดังกึกก้อง,คลื่นอากาศที่ซัดสาดพวกเขาแทบทั้งหมดลอยกระเด็น.
พื้นที่ไกลออกไปเกิดเป็นควันขนาดใหญ่รูปดอกเห็ดเกิดขึ้น.
200 ระเบิดอักขระ,ได้ปล่อยคลื่นความร้อนมหึมาออกมา,อากาศร้อนมากมายที่กวาดม้วนออกไปทันที ผสมเข้ากับฝุ่นหินดินทรายเกิดเป็นควันรูปดอกเห็นขึ้นมานั่นเอง.
หลายคนที่ยกมือขึ้นกันคลื่นลมที่สาดซัดมาบนร่างกายจนเซถลา,เอ่ยตะโกนดัง“เกิดอะไรขึ้นกัน!”
“ไม่รู้!เพิ่งเคยเห็นนี่ล่ะ!”
หยาซานเอ่ยออกมาทันที“อย่าร้อนรน,นี่น่าจะเป็นฝีมือพี่ใหญ่เหว่ย,ไป,พวกเราแค่มอง,ทว่าอย่าเข้าใกล้.”
ยิ่งสิ่งที่ไม่เคยพบเห็น,คนทั่วไปก็มักจะกลัวและสงสัยไปพร้อม ๆ กัน.
ซ่อนเร้นชวนเอ่ย“พี่ใหญ่เหว่ย....ร้ายกาจเกินไปแล้ว!”
อสูรโคลนนานา,จ้องมองไปยังหยาซานด้วยความสงสัย“พี่ใหญ่หยาซาน,ท่านเองก็เป็นปิศาจกระดูก,ไม่เห็นบินได้เลย!”
หยาซานใบหน้าแดงแป๊ด,ระงับอารมณ์เอ่ยออกมาว่า“เลิกพูดไร้สาระ,รีบไปจับคน,พวกเรามีงานต้องทำอยู่อีก.”
กล่าวตามจริง,อสูรโคลนนานาที่คิดว่าหยาซานเองก็น่ารักเหมือนกัน,เธอชอบอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก.
......
อีกฝั่ง,ซูเห่าที่เผยความประหลาดใจ,สัมผัสจิงซีไต้พื้นดินยังพบว่า อีกฝ่ายกำลังเคลื่อนไหวช้า ๆ,“ยังไม่ตายอีกรึ?”
จิงซีปิศาจรัตติกาลลดลงไม่น้อย,ควรจะได้รับบาดเจ็บ,แต่ยังไม่ตาย,กล่าวได้ว่าอีกฝ่ายหนังเหนียวเป็นอย่างมาก.
นอกจากนี้อีกฝ่ายกำลังดำลึกลงไป,ดูเหมือนจะหวาดกลัวต่อระเบิดไม่น้อย.
ทว่าซูเห่าไม่ได้มีแผนให้ปิศาจรัตติกาลหลบหนีใด ๆ.
“ซ่อนอยู่ใต้ดิน,คิดว่าข้าจะทำอะไรไม่ได้อย่างงั้นรึ?”
ซูเห่าที่ลดระดับความสูงลง,ก่อนที่จะร่อนลงพื้น,ไปยืนอยู่บนพื้นตำแหน่งของปิศาจรัตติกาล,สีคางไปมา,ครุ่นคิด,จะลงมือกับปิศาจรัตติกาลอย่างไร.
“อักขระหนามปฐพี,แม้นว่าจะทิ่มแทงลงบนดินได้,ทว่าระยะทางนั้นไม่พอ,ดูเหมือนว่าจะต้องปรับเปลี่ยนอักขระ”หนามปฐพี”ขึ้นมาใหม่.
ในชาติที่แล้ว,ซูเห่าไม่เคยคิดที่จะซ่อนศัตรูอยู่ใต้พื้นดินมาก่อน,และศัตรูร้ายเองก็ไม่มีตัวใหนที่ซ่อนอยู่ลึกใต้ดินขนาดนั้น,ดังนั้นจึงไม่เคยคิดพัฒนาอักขระหนามปฐพีให้โจมตีลงใต้พื้นดินลึกขนาดนั้นมาก่อนเช่นกัน.
ตอนนี้เขาได้พบกับจุดอ่อนของตัวเองอีกแล้ว.
อย่างแรก การโจมตีที่ซ่อนอยู่ลึกใต้ดิน,อย่างที่สองการโจมตีศัตรูที่มีความเร็วมาก,อย่างที่สามศัตรูที่มีร่างกายพิเศษไม่ปรกติ.
เขาจำเป็นต้องกลับมาครุ่นคิดให้ระเอียด,วางแผนคิดค้นวิธีในการโจมตีใหม่.
“อักขระหนามปฐพีนั้น,เป็นพลังงานที่แทรกลงไปใต้พื้นดิน,เพื่อควบคุมโครงสร้างพื้นดิน,พร้อมกับสร้างสนามพลัง,สร้างแรงบีบอัดเหมือนกับระบบไฮดรอลิกให้เกิดหนามปฐพีจำนวนมากให้อัดแน่นปะทุออกมาพร้อม ๆ กัน,ทว่าระยะทางของมันก็ไม่ได้ไกลเท่าไหร่นั้น,เนื่องจากพลังจิงซีไม่อาจแทรกลึกลงไปใต้ดินได้มากเท่าไหร่.”
คิดได้ดังนี้ซูเห่าก็เผยยิ้ม“กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,หากแก้ปัญหาระยะทางได้ก็ใช้ได้เช่นกัน!”
