บทที่35
หลังจากดาบส่องแสงสว่างสะท้อนแสงแดด เหล่าผู้ที่มองอยู่ก็แสดงสีหน้าตกใจ
กริ๊ก!
หลังจากสิ้นเสียงเก็บดาบเข้าฝัก เสียงร้องอันน่าสะพรึงของเหล่าทหารเรือก็ดังขึ้น
เรือรบทั้งสิบเจ็ดลำถูกฟันขาดไม่เหลือชิ้นดี แต่ละลำส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดจนแทบทนไม่ได้ จากนั้นไม่นาน เรือก็จมลงสู่ท้องทะเล
เรือรบทั้งสิบเจ็ดลำ ถูกรอนทำลายในพริบตาเดียว!
และนี่เป็นเพียงการฟันดาบในระยะที่ห่างไปเกือบร้อยเมตรในทะเล ทำลายเรือรบทั้งสิบเจ็ดลำในทันที พลังอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ทำให้บากี้และอัลบีด้าตัวสั่น ตาของทั้งสองคนเบิกกว้าง ปากสั่น ๆของพวกเขาต่างก็พึมพำแบบเดียวกัน “แข็งแกร่งมาก มันจะมีนักดาบที่แข็งแกร่งขนาดนี้ในทะเลอีสต์บลูได้ยังไง”
“เอ่อ... เยี่ยมไปเลย...” นามิตัวสั่นสะท้าน และเธออดเปรียบเทียบรอนกับอารอนไม่ได้ เธอได้พบว่าความแข็งแกร่งของรอนน่าจะเหนือว่าอารอนมากนัก เธอเริ่มมีความหวังบางอย่างในใจ ‘บางที...’
“คุณรอนแข็งแกร่งสุด ๆเลย” คายะอดร้องออกมาไม่ได้
“มัน... เอ่อ น่าตกใจจริง ๆ!” ทาชิงิสูดหายใจลึกและมองไปที่แผ่นหลังของรอน ช่องว่างระหว่างเธอกับเขายังมากเกินไปและเธอก็ยังต้องฝึกให้หนักเพื่อแข็งแกร่งขึ้น
ริมฝีปากอมชมพูของมากิโนะอ้ากว้าง เธอไม่เคยคิดเลยว่ากองทัพเรือที่ทรงพลังเช่นนี้จะถูกทำลายด้วยดาบของรอน นี่มันเหมือนความฝัน... มันเหลือเชื่อมากจริง ๆ
สาว ๆทุกคนมองรอนด้วยความตกใจ ไม่ต้องพูดถึงบากี้และอัลบีด้าเลย พวกเขายิ่งพูดไม่ออกหนักกว่าอีก
“โอเค ออกเรือได้!” รอนโบกมือให้ทาชิงิและสาว ๆคนอื่นให้แล่นเรือต่อไป เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขา
รอนอ้าปากหาวแล้วหมุนตัวกลับไปเตรียมเข้านอนอีกครั้ง
ตัวตลกบากี้และอัลบีด้า กระโดดกลับไปที่เรือของตัวเองอย่างงุนงง พวกเขาเฝ้ามองเรือแมรี่แล่นออกไปด้วยหัวที่ว่างเปล่า
เหล่าทหารเรือในที่แห่งนั้นก็จมน้ำไปทีละคน ๆ คนที่ยังไม่จมก็มองดูแมรี่แล่นออกไปด้วยสีหน้าที่แตกต่างกัน
ทหารเรือเหล่านี้ บางคนโกรธ บางคนกลัว แต่ส่วนใหญ่มีแต่ความหวาดกลัวมากกว่า
“นั่น โจรสลัดบนเรือนั่น... แย่มาก!”
“เพียงดาบเดียว โจมตีพวกเราเพียงดาบเดียวเท่านั้น มันแยกเรือสิบเจ็ดลำของพวกเราออกเป็นเศษซาก ช่างเป็นกลุ่มที่น่ากลัวอะไรแบบนี้”
“นักดาบชั้นยอด มันคือนักดาบชั้นยอด ถ้าไม่ใช่ก็คงไม่สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้แน่!!”
“เหมือนกับที่เคยได้ยิน นักดาบชั้นยอดที่ปรากฏตัวที่โร๊คทาวน์ก่อนหน้านี้ น่าจะเป็นคนคนนั้น รอน... หมอนั่นต้องเป็นรอนแน่ ๆ เป้าหมายภารกิจจับกุมของเรา!”
“ต้องเป็นเขาแน่นอน เขาเป็นคนเดียวในทะเลอีสต์บลูที่สามารถไปถึงระดับนี้ได้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นโจรสลัดที่มีค่าหัวสูงถึงสามสิบล้านเบรี”
บนซากเรือรบ พลจัตวาบรินนอนคว่ำหน้าบนแผ่นไม้เพื่อไม่ให้ตัวเองตกน้ำ ใบหน้าของเขาเริ่มน่าเกลียดน่ากลัว เขาเฝ้ามองดูเรือของรอนแล่นหายไป “ช่างเป็นโจรสลัดชั่วร้ายที่หยิ่งจริง ๆ”
“ค้นหาแมลงสื่อสารแล้วต่อสายไปยังกองทัพ” บรินพูดด้วยเสียงคล้ายเสียงคำราม “เราต้องไม่ปล่อยเขาไป ห้ามปล่อยไปเด็ดขาด”
ผู้ช่วยของเขาพยักหน้า เขาค่อย ๆคลานไปยังเรือรบที่ลอยอยู่กลางทะเลแล้วค้นหาแมลงสื่อสาร ในใจของเขารู้ดีว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ทหารเรือในทะเลอีสต์บลูสามารถไล่ตามได้อีกต่อไป สุดท้ายแล้วความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายก็คือนักดาบชั้นยอด
นักดาบชั้นยอด!
นั่นเป็นความแข็งแกร่งในระดับเดียวกับเจ็ดเทพโจรสลัด ตาเหยี่ยว มิฮอร์ค กองทัพเรือในอีสต์บลูจะมีความสามารถที่จะไล่ตามจับตัวเขาได้ยังไง?
แน่นอนว่าพวกเขาต้องรายงานไปยังศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ เรื่องนี้จำเป็นต้องให้จอมพลกองทัพเรือตัดสินใจ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทหารเรือยศน้อยอย่างเขาจะตัดสินใจได้
หลังจากนั้น ข่าวการล่มสลายของเรือรบสิบเจ็ดลำนี้ได้แพร่กรจายออกไปอย่างรวดเร็วทั่วทั้งทะเลอีสต์บลู จากนั้นมันก็ค่อย ๆกระจายไปยังสี่คาบสมุทร
ผู้แข็งแกร่งทุกคนในสี่คาบสมุทรได้พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และเรื่องการถือกำเนิดของนักดาบชั้นเลิศคนใหม่ในอีสต์บลู
******************************
ในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งในนอร์ทบลู มีคนแสดงความเห็นออกมา “มันน่าเหลือเชื่อเกินไปที่จะทำลายกองเรือรบของหทารเรือด้วยดาบเดียว นี่ไม่ใช่ข่าวปลอมใช่ไหม?”
“แน่นอนว่าเป็นข่าวจริง มันแพร่กระจายไปทั่วโลก มันยังเป็นข่าวปลอมได้อีกเหรอ?”
“นี่มันมีความแข็งแกร่งระดับเดียวกับนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก มิฮอร์ค ตาเหยี่ยว หนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัดแล้วใช่ไหม? มันแย่มาก!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันไม่รู้ว่ากองทัพเรือจะตอบโต้กลับไปยังไง! เรือรบสิบเจ็ดลำถูกทำลาย กองทัพเรืออีสต์บลูไร้ความสามารถจริง ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”
