อย่างไรก็ตาม หลิน ยู ได้เรียนรู้เกี่ยวกับ หยิน เทียนเก่อ มาบ้างจาก หยานหวู่ มาระหว่างทาง เขาไม่แปลกใจที่ได้กับปฏิกิริยาแบบนี้ และตอบเขาไปว่า "ใช่นั้น ฉันเอง นี้ หยานหวู่ คุณน่าจะเคยพบกันมาก่อน"

"ฉันได้เจอแล้วต้องที่เอาไข่มุกแห่งการอพยพไปให้" หยิน เทียนเก่อ ยิ้มอย่างอบอุ่น หยานหวู่พนักหน้า จากนั้นองไปที่ผู้หญิงข้างๆ "คุณคงจะเป็นไป๋ไห่ถัง!"

"คุณก็รู้อยู่แล้วนิ"

หลินยู และพวก มองไปที่ไป๋ไห่ถังและยิ้ม

อย่างไรก้ตามเธอก็ยังตอบรับด้วยใบหน้าที่เย็นชา

เห็นได้ชัดว่าไป๋ไห่ถัง มีนิสัยเย็นชาและไม่ชอบพูดมาก

แม้แต่กับ หยิน เทียนเก่อ เธอก็ยังเย็นชามาก ดูเหมือนว่าความสัมพันธุ์ของพวกเขาจะไม่เหมือนที่เราจินตนาการเอาไว้

ในเวลาเดียวกันหลิน ยู ก็แอบสังเกตกองทหารที่อยู่รอบๆพวกเขา

เป็นไปตามที่การจัดอันดับก่อนหน้านี้ มันเป็นเผ่าปิศาจและเทวดา

นี้เป็นครั้งแรกที่หลิน ยูได้เห็นเผ่าปิศาจ ด้านหลังของ หยิน เทียนเก่อมีปิศาจ 2 ปีกมากกว่า 30 ตัวมันมีรูปร่างสูงใหญ่และมีเขาบนหัว พวกมันทั้งหมดเป็นระดับ 6

เผ่าเทวดาของไป๋ไห่ถังอ่อนแอกว่าเพียงเล็กน้อย เขามีระดับ 6 ถึง 26 ตัว โดยรวมทั้ง 2 พวกเขาไม่ได้อ่อนแอไปกว่า หลิน ยู กับ หยาน หวู่เลย

แต่ถ้าพูดถึงจำนวนของพืชระดับ 6 ของ หลิน ยู เขามีต้นไม้แห่งปัญญาเป็นธรรมดาที่เขาจะมีทหารระดับ 6 ถึง 47 ตัว

ดังนั้นเมื่อเขาเห็นพืชข้างๆ หลิน ยู หยิน เทียนเก่อและ ไป๋ไห่ถัง ก็ตกตะลึง พวกเขามองไปที่ หลิน ยู อีกครั้ง

"เอาละ อย่าเพิ่งอยู่ตรงนี้กันเลย ได้เวลาทำตามแผนของพวกเราแล้ว!"

ในเวลานี้ หยาน หวู่ แทรกเข้ามาขัดจังหวะสนทนาของพวกเขา

เมื่อพวกเขาได้ยิน สีหน้าก็กับมาเคร่งขรึมอีกครั้ง

พวกเขามาที่นี้เป็นธรรมดาที่ไม่ได้มาเพื่อพูดคุย แต่มาเพื่อร่วมกันเดินทางผ่าอาณาเขตสายหมอกและหลบหนีไปจากที่นี้

ตอนนี้เหลือเวลาอีกเพียงแค่วันเดียวเท่านั้นก่อนจะครบ 1 เดือน ไม่มีเวลาให้พวกเขาเสียเปล่าแล้ว

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หยิน เทียนเก่อพูดอย่างจิงจัง: "งั้นมากับฉัน มีที่พักที่เหมาะๆอยู่ เราไปพักที่นั้นกันซักคืนก่อน รุ่งเช้า พวกเราค่อยออกเดินทางไปที่อาณาเขตสายหมอกทันที"

"พวกคุณ 2 คนมาถึงที่นี้ก่อนได้พบอะไรบ้างไหม?"

หลิน ยู เดินตามหลัง หยิน เทียนเก่ออดที่จะถามไม่ได้

"แน่นอน" หยิน เทียนเก่อ พยักหน้า "ก่อนหน้านี้ฉันนำกองกำลังเดินเข้าในที่ราบ พบว่าหมอกมันหนาขึ้นเมื่อเดินลึกเข้าไป และห่างออกไปจากที่นี้ประมาณ 20 กิโลเมตร มันเป็นพื้นที่ซึ้งปกคลุมด้วยหมอกทั้งหมด ฉันไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน"

"คุณเคยเข้าไปไหม" หยาน หวู่แทรกขึ้น

"ฉันเข้าไปแล้ว และต้องรีบออกมาทันที"

"ทำไมกัน?"

หลิน ยู และ หยาน หวู่ ถึงกับตกตะลึง

"เพราะหมอกข้างในมีฤทธิ์กัดกล่อน อีกทั้งยังมีสายลม เสาไฟ แล้วฟ้าผ่าอยู่ตลอดเวลา ฉันเกือบจะเสียทหารระดับ 6 ภายในไม่ถึงนาทีหลังจากที่ฉันเข้าไป"

หยิน เทียนเก่อ มีสีหน้าเคร่งขรีมเขารู้สึกหวาดกลัว

"นี้...."

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา หลิน ยู และ หยานหวู่ ตกใจเหมือนกัน

ทหารระดับ 6 ยังตายจะตายในเวลาไม่ถึงนาที

อาณาเขตสายหมอกจะโหดร้ายเกินไปแล้ว

แม้แต่ไป๋ไห่ถังที่อยู่ข้างๆก็ยังขมวดคิ้ว แสดงร่องรอยของความวิตกกังวลออกมา

"ดูเหมือนว่าข่าวนี้จะเป็นเรื่องจริง คุณจะไม่สามารถผ่านไปได้จนอาณาเขตสายหมอกจะอ่อนกำลังลง"

ในขณะนั้น หลิน ยู ก็ได้เชื่อข้อความในจดหมายอย่างสมบูรณ์ โดยไม่มีข้อสงสัยใดๆอีก

"แท้จริงแล้ว" หยิน เทียนเก่อ ตอบด้วยเสียงขรึมๆ "ข่าวที่พวกเราได้รับมาก็เหมือนกัน ดังนั้นเมื่อถึงเวลา เราต้องพึงกองกำลังของคุณกับไป๋ไห่ถัง ในการรักษา ส่วนหยานหวู่ กับ ฉันจะ รับผิดชอบในการจัดการกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น คุณคิดอย่างไร"

"ฉันไม่มีปัญหา" หยาน หวู่ รีบตอบ

"เหมือนกัน" คำตอบของไป๋ไห่ถังสั้นมาก

หลิน ยู คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า "ใช่ แต่อย่างไรก็ตาม กองกำลังของฉันพี่พิชเพียงไม่กี่ตัวที่มีสกิลรักษา"

"งั้นเราก็ตัดสินใจกันได้แล้ว เรามาหารือเกี่ยวกับการเฉพาะกันในคืนนี้และออกเดินทางในเช้าตรู่วันพรุ่งนี้"

ท้ายที่สุด ด้วยคนเพียงไม่กี่คน นำโดน หยิน เทียนเก่อ เข้ามาหลบในถ้ำใต้ก้อนหินยักษ์มันสามารถกันลมกันฝนได้ และเริ่มเตรียมพร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้

คนหลายคนที่มีเป้าหมายร่วมกัน พวกเขาสามารถเข้ากันได้อย่างไม่มีปัญหา

.....

ค้ำคืนที่เงียบสงบ

เมื่อแสงอาทิตย์ยามเช้า ส่องขึ้นมายังโลก ความเงียบสงบบนที่ราบก็ถูกเสียง "บรึ้มมมม" อันดังสนั่นทำลายลงทันที

หลิน ยู และคนอื่นๆที่ยังหลับอยู่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นทันที

"เกิดอะไรขึ้น?"

หยาน หวู่ รีบวิ่งออกมาจากใต้แนวหินมาถึงด้านนอกของที่ราบ

หลิน ยู และคนอื่นๆ ตามไปติดๆ

อย่างไรก็ตามในวินาทีถัดมาพวกเขาต้องตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้า

เห็นว่าปลายสุดของสายตา จู่ๆ สายหมอกที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ปกคลุมท้องฟ้าแล้วกวาดมาทางพวกเขา

สายฟ้าที่น่าสะพรึงกลัวสามารถเห็นได้ในหมอก กระแทกลงมายังพื้น สงเสียงกึกก้อง มาพร้อมกับสายลมกระโชกและเสาเปลวเพลิง

ท้องฟ้าทั่วทั้งโลกเหมือนเจอกับมหันตภัยถล่มโลก

"นี้...คือสิ่งที่พวกเขาพูด สัญญาณว่าสายหมอกออกกำลังลง"

ดวงตาของ หยิน เทียนเก่อเบิกกว้างด้วยความตกใจ เขาไม่สามารถรักษาความเคร่ดขรึมที่มีได้อีกต่อไป

หลิน ยู ขมวดคิ้ว หัวใจของเขาเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ

พวกเขาต้องผ่านสถานที่น่ากลัวขนาดนี้จริงๆเหรอ?

"พวกเราควรทำยังไงดี?" หยาน หวู่ถามอย่างเป็นกังวล

"คงต้องไปละ หรือว่านายอยากอยู่ที่นี้ตลอดไป" หยิน เทียนเก่อ พูดพลางกันฟัน

"นี้..."

หยาน หวู่ พยายามจะตอบกลับ แต่ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้

แน่นอนว่าพวกเขามีโอกาศเพียงครั้งเดียว หากพวกเขาพลาดไป พวกเขาก็คงหมดทางเลือก

แทนที่จะกังวล สู้ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า เผื่อจะยังมีโอกาศเหลืออยู่

ดังนั้นเขาจึงไม่ลังเลและพูด : "ในเมื่อเป็นแบบนี้พวกเราก็ไปกันเถอะ ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นนี้แล้ว"

"ไป"

เมื่อพูดจบพวกเขาก็กลับไปเก็บข้าวของ แล้วออกเดินทางไปที่ราบพร้อมกับกองกำลังของตน

ในเวลานี้เอง ที่ราบถูกปกคลุมด้วยลมกระโชก ฟ้าผ่าพร้อมกับเสียงฟ้าร้องในระยะไกล มันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อ หลิน ยู หยานหวู่ และ หยิน เทียนเก่อ พวกเขาก็ส่ง นายพลพรายไม้ วิญญาณยักษ์ธาตุดิน และปิศาจ 2 เขา ไปยืนด้านหน้าแบ่งกันรับแรงกดดันที่ถาโถมเข้ามาหาพวกเขา

ไป๋ไห่ถัง ออกคำสั่งแก่ทตูสวรรค์ ให้บัพกับพวกโล่มนุษย์ที่อยู่ด้านหน้า!

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด