ตอนที่ 207 เทพหัวหมู(ตอนฟรี)
ปีศาจปลาตะเกียงยังกระโจนออกน้ำไม่หยุด
พอมองปีศาจจำนวนมากด้านหน้าพวกเขา พวกเขาก็รู้สึกกลัว
ทำไมถึงมีมากขนาดนี้?
“เตรียมตัวสู้!”
“อย่าปล่อยให้พวกมันเข้าเมืองเสวี่ยเฟิงได้!”
เสียงของเจียงเถียอี้ดังขึ้น
หัวใจทุกคนเต้นกระหน่ำ
ถ้าปีศาจเหล่านี้เข้าเมือง ผลที่ตามมาคงยากจะคิด!
“กรี้สสส!”
ปีศาจปลาเปิดปากน่ากลัวและวิ่งเหยียบบนผิวน้ำ!
การต่อสู้เกิดขึ้นทันที!
บางครั้ง จะมีปราณกระบี่ระเบิด!
ปีศาจปลาตะเกียงถือเป็นปีศาจทั่วไป และพลังก็จะไม่เกินอาณาจักรแก่นทองคำ แต่ถ้าพวกมันอยู่ในน้ำ ความสามารถจะเพิ่มเป็นสองเท่า!
ผู้บ่มเพาะต้องพึ่งพาวิชาเต๋าของพวกเขา คอยถอยหนี
แต่บางคนไม่ได้โชคดีเท่า
“อ้าก!”
แทบจะทันที ทหารบางคนโดนฉีกเป็นชิ้นๆ! ดวงตาของเจียงเถียอี้เย็นชา
“พวกปีศาจบัดซบ!”
นางเหวี่ยงกระบี่ใหญ่ ฟาดใส่พวกมันอย่างหนัก!
ผิวน้ำพลันยุบตัว ตามด้วยคลื่นลูกใหญ่!
สัตว์อสูนนับสิบถูกบดขยี้จนเละ!
ทุกคนอึ้งกับสิ่งนี้ พลังของหัวหน้าทหารพิทักษ์เมืองสูงมาก!
ตัวของจ้านชิงเฉิงลอยในอากาศ ชุดนักพรตพริ้วสะบัด
“เจ็ดธาตุแห่งดาวคันไถเหนือ พลังปราณผสานกันบนฟ้า จอมปราชญ์แห่งดาวคันไถ โปรดสำแดงแสงของพระองค์!”
แสงปะทุจากฝ่ามือนาง เปลี่ยนฝูงสัตว์อสูรให้เป็นเถ้าถ่าน!
ความสามารถระดับสวรรค์ : จำแลงเทพแห่งหมู่ดาวคันไถ!
ด้วยสองยอดฝีมือ ขวัญกำลังใจของทุกคนจึงเพิ่มขึ้น
สัตว์อสูรถูกสับเป็นชิ้นๆ
กระดูกลอยในแม่น้ำ เลือดสีแดงถูกกระแสน้ำล้างไปไม่หยุด
สุดท้ายปีศาจปลาตะเกียงก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ
สติปัญญาพวกมันเปิด สัมผัสว่าสถานการณ์ซับซ้อน พวกมันหมุนตัว และกำลังจะดำลงไปใต้น้ำ
“ไม่ดีแล้ว พวกมันกำลังจะหนี!”
ความวิตกฉายผ่านดวงตาของเจียงเถียอี้
ถ้าปีศาจเหล่านี้หนีรอด พวกมันจะกลับมาใหม่และจะไม่สามารถถอนรากถอนโคนปัญหานี้ได้!
แต่ปีศาจปลาตะเกียงคือสัตว์อสูรน้ำ พวกมันเร็วมากในน้ำ
ไม่มีใครสามารถทำอะไรได้ นอกจากมองดูพวกมันลงน้ำไป
“บัดซบ!”
เจียงเถียอี้กัดฟัน
ตอนนั้นเอง ชายสวมหน้ากากที่ยังไม่เคลื่อนไหวพลันจุดไฟสีทองที่ปลายนิ้ว
วินาทีต่อมา ผิวแม่น้ำก็เปลี่ยนเป็นทะเลไฟ!
ทุกคนตัวแง พบเห็นว่าสัตว์อสูรที่เพิ่งดำลงน้ำไปกระโจนขึ้นมาใหม่
พวกมันถูกไฟสีทองแผดเผา โหยหวนด้วยความเจ็บปวด!
พอไฟสีทองจุด แม่น้ำก็เดือด กลืนกินสัตว์อสูรทั้งหมดภายใน!
แม้กระทั่งคนที่ลอยในอากาศก็ยังรู้สึกถึงพลังน่ากลัวของมัน!
ทุกคนจ้องฉากนี้ทึ่งๆ
ชายสวมหน้ากากคนนี้เป็นใคร เขามีไฟน่ากลัวเช่นนี้ได้ไง?
เจียงเถียอี้ดูเหมือนจะคิดถึงบางสิ่ง
“ไฟสีทอง?”
“หรือว่า..”
“แต่สีดูไม่เหมือน”
แม้กระทั่งปีศาจแก่นทองคำก็ไม่สามารถต้านทานไฟเทพดวงดาวได้ และถูกเผาเป็นเถ้าถ่านทันที
พริบตาเดียว ปีศาจปลาตะเกียงก็ตายหมด!
ไฟสีทองมอดลงและแม่น้ำก็สงบ
ความร้อนแผดเผาไม่หาย และอากาศก็เต็มไปด้วยไอน้ำกับกลิ่นเนื้อย่าง
ซูสือค่อยๆพายเรือกลับฝั่ง
เจียงเถียอี้รีบประสานมือ“ขอบคุณผู้อาวุโสที่ช่วยเรา!”
แม้นางจะไม่เห็นหน้าตาอีกฝ่าย
แต่คนแข็งแกร่งเช่นนี้ย่อมอายุเยอะ
“หายนะของแม่น้ำเฟิงเจี้ยนถูกกำจัดแล้ว ผู้บ่มเพาะทั้งหมดที่วยเหลือจะถูกบันทึกในสมุดผลงานของเมืองเสวี่ยเฟิง แต่ข้ายังไม่รู้ชื่อของผู้อาวุโสเลย?”
เจียงเถียอี้ถาม
สมุดบันทึกคือบันทึกการพัฒนาของเมือง
ผู้ที่มีส่วนร่วมและส่วนช่วยเมืองจะถูกบันทึก
ในสมุดบันทึกของเมืองหวงหยวน ชื่อของซูสือถูกบันทึกเป็น’หนึ่งวีรบุรุษต้านกองทัพ ผู้ทำลายแผนของคนนอกและช่วยชีวิตนับแสน’
ชื่อของเขาจะถูกจารึก
เหตุผลว่าทำไมฝ่ายธรรมะหลายคนถึงเต็มใจลงมือก็เพื่อทิ้งชื่อเสียงไว้
พอเจอกับสายตาอยากรู้ของเจียงเถียอี้ ซูสือก็ส่ายหัว“ใครบอกว่าหายนะถูกกำจัดแล้ว?”
“หะ?”
เจียงเถียอี้งุนงง“พวกปีศาจควรตายไปแล้วไม่ใช่หรือ?”
ซูสือหันไปมอง
วิชารับรู้มังแร้ทจริงทำงาน
เขาสามารถเห็นปราณแม่น้ำที่ดุร้ายและดำมืด ห่อหุ้มด้วยปราณปีศาจหนาแน่น!
ยังมีปีศาจในแม่น้ำนี้!
“พวกเจ้าควรรีบถอยไปดีกว่า ข้าคิดว่าที่นี่จะต้องเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่”
ซูสือพูด
เขาไม่ใช่นักบุญที่จะว่างมาช่วยคนทุกวัน
‘ไม่มีทางที่จ้าวจ้าวจะเป็นโคนันใช่ไหม?’
‘ทำไมทุกครั้งที่ข้าอยู่กับนอก มันต้องเกิดเรื่องด้วย?’
จ้านชิงเฉิงยังไม่รู้ตัว นางฉีกยิ้มเหมือนดอกไม้พอเขามองนาง
พอเห็นรอยยิ้มบื้อๆนั่น ซูสือก็ถอนหายใจ“ช่วยไม่ได้ ถ้าเป็นนาง นางคงช่วย”
เจียงเถียอี้สงสัย“ผู้อาวุโส ท่านหมายความว่ายังไง…”
ก่อนจะพูดจบ ผิวแม่น้ำสงบก็พลันปั่นป่วน ยกตัวเป็นคลื่นสูงนับหมื่นที่กระทบฝั่ง!
ซูสือพยักหน้า“นั่นแหละที่ข้าหมายถึง”
ปากของเจียงเถียอี้เปิดเล็กน้อย“อะไร นั่นมันอะไร?”
นางพบเห็นว่าระดับน้ำของแม่น้ำเฟิงเจี้ยนสูงขึ้นเรื่อยๆ
คลื่นปั่นป่วนยกตัวราวกับพวกมันจะประชันกับท้องฟ้า และทั้งเมืองเสวี่ยเฟิงก็ถูกปกคลุมด้วยเงา!
นี่คือคลื่นสึนามิที่แท้จริง!
ประชาชนต่างตื่นตระหนก
ใบหน้าของเจียงเถียอี้ซีดเหมือนกระดาษ
ถ้าคลื่นนี้ซัดลงมาจริง มันเป็นไปได้ว่าทั้งเมืองเสวี่ยเฟิงจะเป็นหนึ่งเดียวกับแม่น้ำ!
แต่ต่อหน้าพลังนี้ มันยากที่จะขยับแม้กระทั่งนิ้ว นับประสาอะไรกับต่อต้าน
“มันจบแล้ว’
ดวงตาของเจียงเถียอี้เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
ทันใดนั้น พื้นใต้เท้าพวกเขาก็สั่น
ทุกคนมองเหลียวหัลง และเห็นฉากน่าตกใจอีกครั้ง
พวกเขาเห็นซูสือลอบในอากาศ มีทรายไร้สิ้นสุดรวมกันด้านหลังเขา ก่อตัวเป็นกำแพงทราย!
บูม!
คลื่นแม่น้ำซัดลงมา แต่กำแพงทรายไม่สะเทือนสักนิด
มันสามารถต้านคลื่นสูงพันเมตรได้!
พอคลื่นก่อตัวใหม่ กำแพงทรายก็สูงกว่าเดิม
บูม บูม บูม!
ไม่ว่าคลื่นจะซัดมากี่ครั้ง กำแพงทรายก็ไม่สะเทือน!
ซูสือควบคุมทรายราวกับเขากำลังสู้กับทั้งแม่น้ำเฟิงเจี้ยนด้วยตัวคนเดียว!
พอมองชายหนุ่มหัวหมู ศิษย์หญิงของศาลาเทียนจีก็กลืนน้ำลาย”คุณหนู สหายของท่าน เขาสุดยอดไปไหมฦ.
จานชิงเฉิงได้สติ แก้มนางแดงเล็กน้อย ดวงตามีความชื่นชม
“แน่นอน เขาเก่งที่สุด!”
“ดูสิ นั่นมันอะไร?”
**เปิดฟรีให้ชดเชยที่ตอน 206 ลงพลาด ย้อนกลับไปอ่านกันด้วยน้า ลงไม่ครบตอนแหะๆ **
ตอนนี้ เสียงตะโกนตกใจดังขึ้น
พวกเขาแหงนหน้ามอง พบเห็นตะเกียงไฟขนาดใหญ่สองดวงกำลังแผดเผาบนคลื่น เผยให้เห็นร่างมหึมา!
“นั่น…”
“มังกร?!!!”
