Chapter 94 Purple Grand Demon Race
紫极魔族
ก่อนหน้านั้น,เสียงของฝ่ายตรงข้ามยังเป็นเสียงของบุรุษ,นอกจากนี้ยังเปลี่ยนรูปร่างไปอีกด้วย,หากไม่ถอดหน้ากากออก,ก็จะไม่มีใครรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นสตรี.
“เผ่าปิศาจจื่อจี.”ลู่อี้ผิงเผยแววตาเย็นชา.
ที่ตำแหน่งปลายขอบตาของอีกฝ่าย,มีเส้นสีม่วงที่แตกต่างจากปิศาจทั่วไป,นี่คือลักษณะพิเศษของเผ่าปิศาจจื่อจี.
ในยุคโบราณ,จ้าวปิศาจหยงเย่มาจากเผ่ารัตติกาลนิรันดร.
กล่าวได้ว่าเผ่ารัตติกาลนิรันดร,คือเผ่าพันธุ์ปิศาจที่แข็งแกร่งที่สุด.
ซึ่งเผ่าที่แข็งแกร่งถัดลงมาจากเผ่ารัตติกาลนิรันดร,ก็คือเผ่าปิศาจจื่อจี.
ในเวลานี้จื่อหยิน,ปิศาจเผ่าจื่อจีที่รู้ว่าลู่อี้ผิงรู้ว่านางมาจากเผ่าปิศาจจือจีก็หัวใจหดเกร็ง,เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เจ้าเป็นใครกัน? ในเมื่อรู้ว่า ข้าคือเผ่าปิศาจจือจี,เจ้าควรจะรู้ดีว่าเผ่าปิศาจจื่อจีนั้นสูงส่งเพียงใด!”
“ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งขนาดใหน,ต่อหน้าเผ่าปิศาจจือจี,ก็เป็นได้แค่มดปลวก!”
ลู่อี้ผิงได้ยินคำพูดดังกล่าว,ก็เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย“มดรึ? บรรพชนของเจ้าไม่ได้บอกเจ้าหรอกรึ? ว่าจื่อไท่อี้นั้นตายอย่างไร?”
ได้ยินคำว่าจื่อไท่อี้,ใบหน้าของนางที่สั่นไปมา“เจ้ารู้จักปฐมบรรพชนเผ่าจื่อจีของพวกเราด้วยงั้นรึ?!”
จื่อไท่อี้ก็คือปฐมบรรพชนปิศาจเผ่าจื่อจีเป็นสุดยอดฝีมืออันดับสองของเผ่าปิศาจยุคโบราณ.
ลู่อี้ผิงไม่เอ่ยสิ่งใดอีก,ทำการค้นวิญญาณฝ่ายตรงข้ามทันที.
หลังจากค้นวิญญาณของอีกฝ่าย,แววตาของลู่อี้ผิงก็กลายเป็นเย็นชาขึ้นมาทันที.
เป็นดั่งที่เขาคาดการณ์,ตั้งแต่แรกแล้วนางก็คือคนที่นำตราบัญชาเจ้าแห่งทวยเพทและหยกสืบทอดของจ้าวแห่งจักรวาลให้หอการค้าความลับสวรรค์ออกประมูลในครั้งนั้น.
สตรีผู้นี้ก็คือลูกหลานของ จื่อไท่อี้.
ทว่าที่ทำให้ดวงตาของเขาอาบไปด้วยจิตสังหาร,เผ่าปิศาจจือจีนั้นกับรับใช้เผ่าหยินหมิง!
หลังจากที่นางถูกค้นวิญญาณเสร็จ,ได้สติคืนกลับมา,เห็นแววตาของลู่อี้ผิงเต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง,ก็ตกใจ,ขณะที่จะเอ่ยปาก,ก็เห็นลู่อี้ผิงโบกมือไปในอากาศ,พลังมิติที่น่าพรั่นพรึงก็บีบมาจากทุกทิศทาง.
ปิศาจม่วงจื่อหยิงที่ถูกบีดอับจนระเบิดแตกสลายออกเป็นส่วน ๆ ทันที.
ฝนชิ้นส่วนสีม่วงที่สาดกระเซ็นไปทั่ว.
ก่อนหน้านี้,อรหันต์ไจ่ซิง,เจ้านิกายหลงฟู่และคนอื่น ๆ ที่หวังจะพึ่งพิงจื่อหยิง,คิดว่าน่าจะพอรับมือลู่อี้ผิงได้บ้าง,ทว่าเห็นลู่อี้ผิงสังหารจื่อหยิงไปทันที,ก็ใบหน้าเปลี่ยนสีไปตาม ๆ กัน..
ทว่าขณะเหล่าอรหันต์ไจ่ซิงและคนอื่น ๆ กำลังคิดจะหลบหนี,ลู่อี้ผิงเอ่ยออกมาเล็กน้อย“ฆ่า.”
เฉียงเหลียงที่ลงมือทันที,แสงสีโลหิตที่พวยพุ่งขึ้นมา.
เสียงเจ็บปวดทรมานที่ดังขึ้นไม่หยุด.
รัศมีแสงโลหิตที่ฟุ้งกระจายออกไปไม่หยุดหย่อน.
เมื่อรัศมีแสงสีโลหิตหยุดลง,ก็เห็นอรหันต์ไจ่ซิง,เจ้านิกายหลงฟู่,เจ้านิกายเสี่ยวเหยาฟู่,เจ้านิกายหวนไห่ฟู่ และยอดฝีมือที่นำมาล้วนแต่กลายเป็นบ่อโลหิตไปเรียบร้อยแล้ว.
อวตารอรหันต์สารีของอรหันตไจ่ซิงที่แตกเป็นชิ้นระเอียด,สลายหายไปไม่อาจฟื้นคืนได้อีก.
มังกรอรหันต์ร่างอวตารของเจ้านิกายหลงฟู่ที่สูงใหญ่พันจั้ง,ถูกสับขาดเป็นสองท่อนเช่นกัน.
เจ้านิกายเสี่ยวเหยาฟู่,เจ้านิกายหวนไห่ฟู่,ศีรษะที่กลิ้งหล่นอยู่บนพื้น.
เหล่ายอดฝีมือมากมายที่โลภในสมบัติพุทธะนิกายพุทธะไท่ฮัว,ที่เห็นสภาพของอรหันต์ไจ่ซิง,เจ้านิกายหลงฟู่และศพของยอดฝีมือคนอื่น ๆ ต่างก็งงงวยยืนนิ่งไปตาม ๆ กัน.
อรหันต์ไจ่ซิง,เจ้านิกายหลงฟู่,ตายเช่นนี้นะรึ?
ลู่อี้ผิงที่กวาดตามองเหล่ายอดฝีมือที่โลภในสมบัติของนิกายพุทธะไท่ฮัว.
เวลานี้พวกเขาขาอ่อนทรุดลง หมอบราบไปบนพื้น.
“คุณชายลู่,พวกเราหูเบาถูกล่อลวง,พวกเราทำผิดไปแล้ว,ขอให้คุณชายลู่อภัยด้วย!”
“คุณชายลู่โปรดอภัยด้วย!”
เสียงขอความเมตตาที่ดังก้องกังวาน.
เหล่ายอดฝีมือดินแดนต่าง ๆ,เจ้านิกายมากมาย,จักรพรรดิอาณาจักรต่าง ๆ,ตอนนี้กำลังน้ำตาล่วงหล่นขมขื่น.
ลู่อี้ผิงแค่นเสียง“อภัยรึ? ศิษย์นิกายพุทธะไท่ฮัวตายด้วยน้ำมือพวกเจ้า,ใครสามารถอภัยให้กับชีวิตพวกเขาได้ล่ะ?”
“พวกเขาถูกเจ้าสังหารไปก่อนหน้านี้,พวกเจ้าได้อภัยไว้ชีวิตพวกเขาใหม?”
กล่าวจบ,เท้าของเขาที่ยกขึ้น,ก่อนที่จะกระทืบลงบนพื้นเบา ๆ.
ทว่าพริบตานั้น,ทุกอย่างที่ราวกับจะพังทลายลงทั้งหมด.
มองเห็นเพียงคลื่นที่น่าขนลุกราวกับอสุรกายแห่งความว่างเปล่าที่ได้ปรากฏขึ้นมา,กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,เหล่าคนของนิกายและอาณาจักรขวัญหนีดีฝ่อต้องการหนีอย่างบ้าคลั่ง,ทว่ากับไร้ซึ่งประโยชน์,เพียงแค่ขยับลุกขึ้นเท่านั้น,พวกเขาก็ถูกคลื่นที่น่าพรั่นพรึงนี้กวาดผ่านไปแล้ว.
เหล่ายอดฝีมือจากนิกายและจักรวรรดิต่าง ๆ ไม่มีโอกาสให้ร้องครวญ,ร่างกายระเบิดออกมาแทบจะในทันที.
โลหิตที่แตกกระเซ็นกลายเป็นฝนโลหิตสาดซัดไปทั่ว.
คลื่นพลังดังกล่าวยังคงพุ่งออกไปไม่หยุด.
เหล่ากองกำลังที่ล้อมกรอบอยู่รอบ ๆ นอกนิกายพุทธะไท่ฮัว,ไม่ได้บุกเข้ามา.
คลื่นพลังดังกล่าวได้กวาดม้วนเปลี่ยนพวกเขาให้กลายเป็นฝนโลหิตไปด้วยเช่นกัน.
โลหิตที่กลายเป็นสายธารไหลบ่าไปทั่วผืนปฐพี.
เหล่ายอดฝีมือที่สนับสนุนนิกายพุทธะไท่ฮัว,เห็นภาพฉากดังกล่าว,ก็รู้สึกเย็นยะเยือบ,อดไม่ได้เลยที่จะหนาวสั่นขึ้นมา.
กวนหยวนเจ้านิกายพุทธะไท่ฮัวและคนอื่น ๆ ที่ปากแห้งไปเหมือนกัน.
โจวเฉิงที่เห็นภาพเหตุการณ์ที่แม่น้ำเทพสวรรค์มาก่อนแล้ว,จึงไม่ได้ตื่นตะลึงอะไร.
หลังจากนั้น,เขาและคนของนิกายพุทธะไท่ฮัวได้ทำการเก็บกวาดสนามรบต่อไป,พวกเขาได้เชิญลู่อี้ผิง,เฉียงเหลียงและวัวกระทิงเขามังกรเข้าไปยังห้องโถงรับรองของนิกายพุทธะไท่ฮัว.
ดวงตะวันลาลับรัตติกาลที่เคลื่อนคล้อยมาเยือน.
แสงดาราในคืนนี้ดูสงบเงียบเหงา.
ทั่วทั้งพื้นที่นิกายพุทธะไท่ฮัวยังคงมีกลิ่นคาวโลหิตกระจายไปทั่ว.
อย่างไรก็ตามบนพื้นของนิกายพุทธะไท่ฮัวเหล่าศิษย์ต่างก็ทำความสะอาดไปจนหมดแล้ว.
ทว่าสิ่งก่อสร้างมากมายที่พังทลายลง,เกรงว่าภายในสิบปีคงไม่อาจฟื้นคืนกลับเป็นเช่นเดิมได้.
ลู่อี้ผิงที่ยืนอยู่ที่ลานสวนของนิกายพุทธะไท่ฮัว,มือของเขาที่ถือหยกสืบทอด,ร่างกายของเขาแผ่ไอเย็นออกมา.
ตอนนี้สามารถยืนยันได้แล้ว,ศิษย์ของเขาจ้าวแห่งจักรวาล ตายในมือของเผ่าปิศาจจื่อจี,นอกจากนี้ เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับเผ่าหยินหมิง.
ในอดีตนั้น,หลังจากที่จ้าวปิศาจหยงเย่ตกตายไป,เผ่ารัตติกาลนิรันดรค่อย ๆ ถูกเผ่าปิศาจจื่อจีเข้ามาแทนที่ช้า ๆ,ทำให้เผ่าปิศาจือจีได้กลายเป็นมหาอำนาจแทนเผ่ารัตติกาลนิรันดรในที่สุด.
อย่างไรก็ตาม,หลังจากนั้น,เผ่าปิศาจจื่อจีขึ้นมาเป็นมหาอำนาจแล้วจู่ ๆ กับหายไปทันที,ไม่มีใครรู้ว่าเผ่าปิศาจจือจีนั้นหายไปใหน.
ในเวลานั้น,ยันต์สื่อสารของลู่อี้ผิงที่สั่นไปมา,เขาจ้องมอง,ก็พบว่าเป็นอาวุโสเผ่าอสูรสวรรค์เห่าเสวียนส่งมา,เอ่ยว่าได้ข่าวเกี่ยวกับลุงของเขา,เห่าผีแล้ว.
เห่าผีเดินทางออกจากเผ่าอสูรสวรรค์ไปกว่าสี่พันปี,เขาได้เดินทางไปยังจิวเทียน.
“จิวเทียน.”ลู่อี้ผิงเอ่ยพึมพำ.
เช้าวันถัดมา.
“คุณชายลู่จะไปยังจิวเทียนอย่างงั้นรึ?”ในตอนเช้า,โจวเฉิงที่รู้ว่าลู่อี้ผิงจะออกเดินทาง,ก็ตะลึงไปเหมือนกัน.
ตอนแรกเขาคิดว่าลู่อี้ผิงอาจจะใช้เวลาอีกสักพักหนึ่งในทวีปฟู่เฉิง.
ลู่อี้ผิงพยักหน้ารับ“อาวุโสเห่าเสวียนเผ่าอสูรสวรรค์ส่งข่าวมา,เอ่ยว่าลุงของเขาเห่าผีนั้นเข้าไปในดินแดนจิวเทียนในอดีต.”
โจวเฉิงได้ยินคำพูดดังกล่าว,ก็เอ่ยออกมาว่า“เช่นนั้นคุณชายฟู่โปรดระวังสำนักกระบี่ไท่ชิง,และยังมีซ่างเหรินจินกวงและสำนักเทวะคุณเผิงด้วย!”เขาที่เอ่ยออกมาอักอ่วน“ด้วยความแข็งแกร่งของข้า,นับว่าใช้ได้ในทวีปฟู่เฉิง,ทว่าเข้าไปในดินแดนจิวเทียนแล้วกับเล็กระจิดริดมาก,ข้าคงไม่สามารถตามคุณชายลู่ไปยังจิวเทียนได้,ไม่เช่นนั้นคงเป็นได้แค่ภาระเท่านั้น.”
ลู่อี้ผิงที่พยักหน้ารับ.
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง,โจวเฉิงและคนของนิกายพุทธะไท่ฮัวได้ออกมาส่ง,ลู่อีผิ้ง,วัวกระทิงเขามังกรและเฉียงเหลียงที่บินพุ่งตัดอากาศหายลับของฟ้าไกล.
ไม่กี่วันหลังจากนั้น,พวกลู่อี้ผิงก็มาถึงปมขอบทะเลไร้ขอบเขต.
บนท้องฟ้าของทะเลไร้ขอบเขต,มีหลุมน้ำวนขนาดใหญ่อยู่.
ที่นี่คือทางเข้าไปยังดินแดนจิวเทียนนั่นเอง.
ดินแดนจิวเทียนแม้นว่าจะตั้งอยู่ในพิภพเหิงหยวน,ทว่ากับเป็นมิติอิสระแยกออกไป.
ลู่อี้ผิงที่ก้าวตรงเข้าไปในหลุมน้ำวน,หายไปจากขอบฟ้าไกลบนทะเลไร้สิ้นสุด.
หลุมน้ำวน,มีพลังเคลื่อนย้ายฉีกมิติอยู่.
พลังฟ้าดินที่หมุนวนโคจรอย่างรุนแรง.
ผ่านไปราว ๆ 7-8 นาที,ลู่อี้ผิงก็พบกับแสงสว่าง,พวกเขาก็ปรากฏขึ้นที่บนท้องฟ้าเหนือเทือกเขาแห่งหนึ่ง.
“ผ่านมานานหลานปีแล้ว,ที่นี่ดูเหมือนว่าจะไม่เปลี่ยนไปเลย.”วัวกระทิงเขามังกรที่ราวกับคิดถึงความหลังเมื่อสัมผัสถึงปราณวิญญาณรอบ ๆ.
หลังจากนั้น,พวกลู่อี้ผิงก็บินตัดอากาศมุ่งตรงไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด.
