Chapter 92 Too the danger of magnificent
太华之危
หลังจากวิหารอรหันต์ไจ่ซิงเอ่ยสั่งการ,ที่ด้านข้าง เหอกานเจ้านิกายเสี่ยวเหยาฟู่“หานซิงเซี่ยงเอ่ยถูกแล้ว,สมบัติพุทธะเหล่านี้,ต้องสืบทอดต่อให้กับเหล่าคนทวีปฟู่เฉิน,ไม่อาจมอบให้ปิศาจสวรรค์ได้!”
“โดยเฉพาะอย่างยิ่งบงกชพุทธะไท่ฮัว,ไม่อาจมอบให้ปิศาจสวรรค์ได้ไปเด็ดขาด.
“ทุกคนตอนนี้,เร่งมุ่งไปยังคลังสมบัติวิหารพุทธะไท่ฮัวเลย!”
ทันใดนั้นคนของวิหารอรหันต์ไจ่ชิงและนิกายเสี่ยวเหยาฟู่ นิกายหลงฟู่ ตลอดจนนิกายหวนไห่ฟู่ต่างก็นำยอดฝีมือบุกไปยังคลังสมบัติของนิกายพุทธะไท่ฮัวทันที.
ทวีปฟู่เฉิง,มีห้านิกายพุทธ,ที่เป็นผู้บำเพ็ญพุทธ์ศึกษาพระไตรปิฎกเป็นหลัก.
ทว่ามีนิกายเสี่ยวเหยาฟู่,นิกายหวนไห่ฟู่,เหมือนกับนิกายพุทธะไท่ฮัว,เห็นหนึ่งสี่กลุ่มอิทธิพลใหญ่ที่สุดของทวีปฟู่เฉิง.
เหล่าผู้นำ วิหารไจ่ชิง,เจ้านิกายหลงฟู่,เจ้านิกายเสี่ยวไจ่ฟู่,เจ้านิกายหวนไห่ฟู่นำคนบุกเข้าไปสังหารศิษย์นิกายพุทธะไท่ฮัวหลายสิบคน.
ในเดียวกันโจวเฉิง,เจ้านิกายพุทธะไท่ฮัว,กู่หยวนและเหล่ายอดฝีมือของนิกายพุทธะไท่ฮัวที่อยู่ด้านหน้าคลังสมบัติ,ป้องกันเหล่าปิศาจสวรรค์ที่บุกโจมตีเข้ามาไม่หยุด.
สมบัติพุทธะนิกายพุทธะไท่ฮัวนั้นสามารถกำราบปิศาจได้,ทว่าปิศาจสวรรค์,หากได้รับและหลอมมันได้แล้วล่ะก็,จะสามารถบ่มเพาะวิชาอรหันต์ปิศาจ,ซึ่งจะทำให้ความแข็งแกร่งของพวกมันเพิ่มพูนขึ้นไปอีกขั้น.
ดังนั้นเหล่าปิศาจสวรรค์ที่ออกมาจากรังปิศาจ,ต่างก็พุ่งตรงไปยังคลังสมบัติของนิกายพุทธะไท่ฮัวกันไม่หยุด.
ร่างกายของโจวเฉิงที่แผ่แสงพุทธะ,แผ่รัศมีแสงสีทองราวกับอรหันต์ได้ปรากฏบนโลกหล้า.
ภายใต้ความแข็งแกร่งของโจวเฉิงที่ปลดปล่อยคลื่นพุทธะออกไป,เหล่าปิศาจสวรรค์ที่บุกเข้ามา,ต่างก็ลอยกระเด็นสลายกลายเป็นฝุ่นแทบจะในทันที.
หากแต่ใบหน้าของโจวเฉิงที่ดูขาวซีดขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน.
การต่อสู้มากกว่าสองวันสองคืน,ใช้ทักษะพุทธะไท่ฮัวเพื่อสังหารปิศาจสวรรค์ไม่หยุด,ไม่มีเวลาให้พักหายใจด้วยซ้ำ,พลังเทพสวรรค์ถูกใช้ไปเป็นจำนวนมาก.
หากเป็นเช่นนี้,คงรับมือได้อีกแค่คืนเดียว.
“อาจารย์ลุง,นิกายพุทธะไท่ฮัวเกรงว่าคงไม่อาจรักษาไว้ได้แล้ว,ท่านปกป้องนำสมบัติพุทธะออกไปเถอะ.”บรรพชนชรานิกายพุทธะไท่ฮัวเร่งรีบเอ่ยต่อโจวเฉิง.
โจวเฉิงที่ส่ายหน้าไปมาไม่เอ่ยสิ่งใด.
“บรรพชนอาจารย์ลุง,ด้วยความแข็งแกร่งของท่าน,จะต้องจากไปได้อย่างปลอดภัยแน่.”เจ้านิกายพุทธะไท่ฮัว,กวนหยวนที่เอ่ยออกมาเช่นกัน“ไม่จำเป็นต้องเสียสละพร้อมกับพวกเรา!”,
“ในเวลานี้,ท่านโปรดนำบงกชพุทธะไท่ฮัวจากไปเถอะ!”
โจวเฉิงที่ส่ายหน้าไปมา“ไม่ต้องเอ่ยแล้ว,ข้าจะต้านพวกปิศาจสวรรค์และพวกคนของนิกายพุทธะอื่นที่นี่ล่ะ,เจ้านำสมบัติพุทธะจากไปซะ,ข้ามีชีวิตนานไปแล้ว,หากจะตายก็ต้องตายอยู่ในนิกายพุทธะไท่ฮัวแห่งนี้!”
เอ่ยถึงยอดฝีมือพุทธะนิกายอื่น ๆ ที่ฉวยประโยชน์เวลานี้,ทำให้โจวเฉิงเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว“หากนิกายพุทธะไท่ฮัวผ่านภัยพิบัติครั้งนี้ไปได้,ข้าจะต้องสังหารพวกไร้หัวใจเลือดเย็นเหล่านั้นให้หมดแน่!”
เหล่านิกายพุทธะที่เร่งรีบเดินทางมา,เห็นนิกายพุทธะไท่ฮัวใกล้ล่มสลาย,ไม่เพียงแค่ไม่ช่วย,หนำซ้ำยังฉวยโอกาสซ้ำเติมช่วงชิงสมบัติของพวกเขาด้วย.
โชคดีที่มีนิกายพุทธะบางแห่งที่ช่วยเหลือนิกายพุทธะไท่ฮัวอยู่,ไม่เช่นนั้นเกรงว่าคงพังทลายไปเรียบร้อยแล้ว.
เหล่าปิศาจสวรรค์ที่มากมายมหาศาล,ปกปิดปกคลุมท้องฟ้า,ถึงแม้นว่านิกายพุทธะไท่ฮัว,จะเป็นนิกายอันดับหนึ่งของทวีปก็ยากที่จะแบกรับได้.
อย่างไรก็ตามในเวลานั้น,ฝ่ามืออรหันต์ที่ใหญ่ยักษ์ได้ฟาดลงมา,บรรพชนชรานิกายพุทธะไท่ฮัวที่ตื่นตกใจคาดไม่ถึง,ฝ่ามือใหญ่ยักษ์ที่ฟาดลงมาบนพื้น,ทำให้สิ่งก่อสร้างรอบ ๆ ทรุดพังทลายลง.
ผู้คนต่างก็แตกตื่นไปตาม ๆ กัน.
ในเวลานั้นผู้นำวังไจ่ซิง,นิกายหลงฟู่,นิกายเสี่ยวเหยาฟู่และนิกายหวนไห่ฟู่ ได้นำยอดฝีมือบุกเข้ามา.
ที่ลงมือก่อนหน้านี้ก็คือหานซิง อรหันต์วิหารไจ่ซิงนั่นเอง.
เห็นคนของวิหารไจ่ซิง,หลงฟู่และคนอื่น ๆ ปรากฏ,เจ้านิกายพุทธะไท่ฮัวที่หัวใจจมลึกหดเกร็งขึ้นมาทันที.
ก่อนหน้านี้,เหล่านิกายพุทธหลายแห่งถึงจะฉวยโอกาสและมีจำนวนมาก,ทว่าไม่ได้แข็งแกร่งนัก,นิกายพุทธะไทฮัวสามารถที่จะรับมือได้,ตอนนี้วิหารไจ่ซิง,นิกายหลงฟู่,นิกายเสี่ยวเหยาฟู่และนิกายหวนไห่ฟู่ได้มาถึงแล้ว,เกรงว่านิกายพุทธะไท่ฮัวคงโชคร้ายมากกว่าโชคดี.
เจ้าวิหารไจ่ซิงที่เห็นโจวเฉิงขวางห้องสมบัติเอาไว้,ก็เผยยิ้ม“เป็นอาวุโสโจวเฉิงนี่เอง,หลายปีไม่เห็น,ดูเหมือนว่าจะแก่หงำเหงือกทีเดียว.”
โจวเฉิงที่เผยแววตาเย็นชา“แม้นว่าจะแก่,ทว่าก็ยังมีแรงสังหารเจ้าสารเลวเช่นเจ้าได้.”
เจ้าวิหารไจ่ซิงไม่ได้โกรธ,หนำซ้ำยังเผยยิ้ม“ความแข็งแกร่งของอาวุโสโจวเฉิง,พวกเราไม่กล้าท้าทายแน่นอน,ทว่าตอนนี้ท่านต่อสู้รับมือสังหารปิศาจสวรรค์มาสองวันสองคืนแล้ว,พลังเทพใช้ไปมากมาย,ตอนนี้เจ้าต้องการสังหารข้า,เกรงว่าคงไร้ซึ่งกำลังแล้วกระมัง.”
เป็นพวกเขาที่ได้คำนวณเวลาเอาไว้อย่างดีแล้ว.
สองวันสองคืน,โจวเฉิงที่ผลาญพลังเทพไปมหาศาลจริง ๆ.
แม้นว่าตอนนี้จะยังไม่หมดแรง,ทว่าพวกเขาสี่สุดยอดกลุ่มอิทธิพลใหญ่ร่วมมือกันเกรงว่าโจวเฉิงและนิกายพุทธะไท่ฮัวคงจบสิ้นแล้ว.
ในเวลานั้น,เหล่าปิศาจสวรรค์เองก็ยังคงโจมตีเข้ามาไม่หยุด,เวลาต่อมาบนศีรษะของเจ้าวังไจ่ชิงปรากฏแสงพุทธะสว่างโร่,อวตารแสงสารีอรหันต์ที่แผ่ขยายรัศมีสีทองกวาดม้วนออกไปรอบ ๆ.
ลำแสงที่สว่างเจิดจ้ากวาดม้วนไปทั่วทิศ,สังหารเหล่าปิศาจสวรรค์รอบ ๆ ไปในทันที.
“อวตารอรหันต์แท้สารี!”
ผู้คนรอบ ๆ ต่างก็อุทานด้วยความตกใจ.
ทวีปฟู่เฉิงต่างก็ได้รับหลักคำสอนพุทธศาสนามาเหมือน ๆ กัน,ทว่าคนที่จะบ่มเพาะอวตารอรหันต์แท้สารีได้นั้นมีน้อยมาก ๆ.
ทว่าอรหันต์ไจ่ซิงกับสามารถบ่มเพาะอวตารอรหันต์แท้สารีได้,แม้นว่าจะเป็นอวตารอรหันต์สารีทั่วไป,ทว่าก็ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
อวตารอรหันต์สารีนั้น,เหมือนกับรัศมีเทพ,กล่าวได้ว่ามันเป็นรัศมีเทพระดับสูง.
อรหันต์ไจ่ซิงที่มีอวตารอรหันต์สารีระดับสมบูรณ์แล้ว.
โจวเฉิงจ้องมองอวตารอรหันต์สารีที่ลอยอยู่บนศีรษะของอรหันต์ไจ่ซิงก็เผยยิ้มเย็นชา“อวตารอรหันต์แท้สารีชั้นสมบูรณ์,ไม่แปลกใจว่าทรงพลังขนาดนี้.”
เจ้านิกาย,นิกายเสี่ยวเหยาซิงเหอกานที่เผยยิ้ม“พวกเราได้คิดถึงทวีปฟู่เฉิงเป็นอย่างมาก,หากสมบัติพุทธะนิกายพุทธะไท่ฮัวตกไปอยู่ในมือปิศาจสวรรค์,ผลกระทบนั้นรุนแรงเกินกว่าที่ผู้คนจะทนรับได้.”
“สมบัติพุทธะทั้งหมดล้วนแต่เป็นของทวีปฟู่เฉิง,พวกเราจะนำมันไปเอง,เพื่อปกป้องทวีปฟู่เฉิงให้คงอยู่ตลอดไป.”
สมบัติพุทธะนิกายพุทธะไท่ฮัวควรที่จะเป็นของทวีปฟู่เฉิง.
ทว่าแท้จริงแล้วเป็นพวกเขาที่ต้องการปล้นชิงสมบัติพุทธะ,ทว่าได้เอ่ยอ้างความชอบธรรมว่าได้กระทำเพื่อทวีปฟู่เฉิงเท่านั้น.
เจ้านิกายหลงฟู่เอ่ยเสียงแหบ“ลงมือ!”จากนั้นฝ่ามือของเขาที่ทรงพลังใหญ่ยักษ์ก็ปรากฏขึ้นโจมตีออกไปทันที.
นิกายหลงฟู่เป็นหนึ่งในห้านิกายพุทธะ,พวกเขานั้นเป็นเผ่าพันธุ์มังกรที่ก้าวไปบนหลักคำสอนของพุทธะศาสนา,กล่าวได้ว่าพลังของนิกายหลงฟู่นั้น สูงกว่าวังไจ่ซิงซะอีก.
ภายใต้ฝ่ามือหลงฟู่,ศิษย์นิกายหลายร้อยคนของนิกายพุทธะไท่ฮัวที่ลอยกระเด็นออกไป.
วังไจ่จิง,นิกายเสี่ยวเหยาฟู่,นิกายหวนไห่ฟู่ต่างก็ลงมือโจมตีออกไปพร้อม ๆ กัน.
สี่ผู้นำกลุ่มอิทธิพลใหญ่ที่ร่วมมือกัน,พลังแข็งแกร่งไร้เทียมทาน,ถึงจะเป็นกวนหยวนเจ้านิกาย,พุทธะไท่ฮัวก็ไม่อาจรับมือได้,ท้ายที่สุดคนทั้งสี่ก็มาอยู่ต่อหน้าโจวเฉิงที่ขวางกั้นคลังสมบัติคนสุดท้าย.
ในเวลานี้,เจ้านิกายหลงฟู่,เจ้านิกายเสี่ยเหยาฟู่,เจ้านิกายหวนไห่ฟู่ที่รวมพลังโจมตีไปยังประตูคลังสมบัติทันที.
“ฝ่ามืออรหันต์ไจ่ซิง!”
“หมัดมังกรพุทธะ!”
“ฝ่ามือพุทธะเสี่ยวเหยา!”
“เสียงแห่งท้องทะเล!”
ทั้งสี่ต่างก็ใช้การโจมตีที่รุนแรงที่สุดออกไป.
อำนาจพุทธะที่ยิ่งใหญ่ที่ปกคลุมกวาดไปทั้งท้องฟ้า.
อำนาจที่พวยพุ่งเป็นลำแสง,มังกรอรหันต์หนึ่งหมื่นจั้ง,ฝ่ามือพุทธะมากมายนับไม่ถ้วน,เสียงอรหันต์ที่กระจายไปทั่วทิศ,ตรงไปยังทิศทางของโจวเฉิง.
