Chapter 9 Divine Spirit
神灵
ผู้คนรอบ ๆ ที่ตื่นตกใจกลายเป็นโกลาหล,ก่อนจะพบว่าบนท้องฟ้าปรากฏปราณกระบี่มากมายที่พุ่งไหลบ่าลงมาอย่างบ้าคลั่ง.
ปราณกระบี่,ที่อัดแน่นไปด้วยปราณปิศาจไหลเทลงมาราวกับน้ำตก,ล่วงหล่นไส่ดินแดนบรรพชนของนิกายเหล่ยฉิวเจี้ยนในทันที.
เสียงที่ดังสนั่นหวั่นไหวก้องกังวานไปทั่วสวรรค์และปฐพี.
ทั่วทั้งนิกายเหล่ยฉิวเจี้ยน เวลานี้กำลังเกิดแผ่นดินไหวไม่หยุดหย่อน.
ยอดเขาบางแห่งของนิกายเหล่ยฉิวเจี้ยนในดินแดนบรรพชนถูกคลื่นกระบี่ทำลายล้างระเบิดพังทลายกลายเป็นฝุ่น.
ผืนแผ่นดินที่แตกแยกออกเป็นทาง.
ก้อนหินยักษ์มากมายที่ลอยกระเด็นไปมาบนอากาศ,ฝุ่นผงที่ลอยคลุ้งไปทั่ว,ราวกับว่าได้มาถึงวันสิ้นโลกแล้ว.
เหล่าผู้ฝึกตนรอบ ๆ กลายเป็นวุ่นวาย,บางคนถูกก้อนหินทับ,ตกตายกลายเป็นกองเนื้อไปไม่น้อย.
“กระบี่สายฟ้าดารา!”เจ้านิกายเหล่ยฉิวเจี้ยนซ่งหนิงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ,คลื่นกระบี่ตัดอากาศที่พุ่งออกไป,เจิ้นหยวนที่หมุนวน,ปราณกระบี่ที่พวยพุ่ง,บนท้องฟ้าปรากฏสายฟ้าแล่นแปบ ๆ แผ่ออกเป็นชั้น ๆ.
“กระบี่สายฟ้าดารา! นั่นคือวิชาลับของเจ้านิกายเหล่ยฉิวเจี้ยน,สามารถชักนำสายฟ้าจากฟ้าดินมาใช้,เป็นเพลงกระบี่ที่น่าเกรงขามใช้ได้ทั้งโจมตีและป้องกัน!”
“เป็นทักษะที่สมบูรณ์แบบ!”
“นอกจากนี้เจ้านิกายซ่ง,ยังฝึกฝนจนมาถึงขั้นที่สิบ,สามารถสร้างปราณกระบี่สายฟ้าดาราที่แท้จริงได้แล้ว!”
เหล่าผู้ฝึกตนราชวงศ์จักรพรรดิอู๋จี้ต่างก็อุทานออกมาพร้อม ๆ กัน.
ในขณะที่ทุกคนอุทานเสียงดังอื้ออึง,ริ้วแสงสายฟ้าของเขาได้สว่างวาบ,ร่างของเจ้านิกายเหล่ยฉิวเจี้ยนซ่งหนิงก็หายไปพร้อมกับโจมตีออกไปไปยังปราณปิศาจที่กำลังล่วงหล่นลงมา.
ปราณกระบี่ของซ่งหนิงปะทะกับปราณกระบี่ปิศาจมารกระบี่.
ปราณกระบี่ที่พุ่งทะลวงสูงขึ้นไปนับหมื่นฟุต.
มองเห็นแต่ไกลมันขยายเหมือนกับกำลังสร้างสะพานยืดขยายขึ้นไปบนท้องฟ้า.
อย่างไรก็ตามปราณกระบี่หมื่นฟุตที่พวยพุ่ง,ทะลวงไปยังปราณกระบี่มาร,ส่องแสงอยู่ชั่วครู่ กับดับลงอย่างรวดเร็ว,เหมือนกับลูกเจี๊ยบวิ่งเข้าไปในฝูงสนัข,พริบตาเดียวก็แตกสลายกลายเป็นเสี่ยง ๆ แล้ว.
ซ่งหนิงไม่เพียงต้านอีกฝ่ายไม่ได้,ยังถูกกระแทกลอยกระเด็นออกมากระแทกพื้นเสียงดังสนั่น.
ตูมมมม!
ผืนปฐพีที่สั่นไหว,ดังกึกก้อง.
ฝุ่นผงรอบ ๆ ที่ลอยคลุ้งกลายเห็นแอ่งกระทะหลุมขนาดใหญ่.
ผู้คนต่างก็ตื่นตะลึงตาค้าง.
เจ้านิกายเหล่ยฉิวเจี้ยนซ่งหนิง,ในฐานะประมุขนิกาย ความแข็งแกร่งนั้นย่อมไม่อ่อนด้อยอย่างแน่นอน,นอกจากนี้ยังมีวิชากระบี่ลับที่ร้ายกาจอีก,ทว่าต่อหน้าปราณกระบี่มาร,กับพังทลาย พ่ายแพ้ในกระบวนท่าเดียว!
มารกระบี่ตะวันตก(ซีไหล)หัวเราะเสียงดัง“มดน้อยต้องการเขย่าขุนเขา! ไม่ประมาณตน!”
“เจ้าหนูเจ้าถูกปราณกระบี่ทำลายวิญญาณของข้า,ซีไหลแล้ว,เพียงแค่วันเดียว,วิญญาณหยวนก็จะแตกสลาย,ต่อให้มหาเทพต้าโหลว,ก็ไม่อาจช่วยเจ้าได้!”
ได้ยินเสียงหัวเราะที่บ้าคลั่งของมารกระบี่,หัวใจของทุกคนที่หนักอึ้ง,นี่เจ้านิกายเหล่ยฉิวเจี้ยน,ซ่งหนิง,กำลังจะตายอย่างงั้นรึ?!
ในเวลาเดียวกัน,เหล่าผู้ฝึกตนจากตระกูลต่าง ๆ,เริ่มหนีออกจากพื้นที่นิกายเหล่ยฉิวเจี้ยนแล้ว,ทว่าจู่ ๆ กับพุ่งเข้ากระแทกกับปราณกระบี่ล่องหนอย่างแรง.
พริบตานั้น,ปราณกระบี่ที่ไม่อาจมองเห็นด้วยตาเปล่าก็ตัดพวกเขาขาดเป็นชิ้น ๆ.
หลายคนที่เผยความตกใจอย่างที่สุด.
“หึ หึ,ทั่วทั้งนิกายเหล่ยฉิวเจี้ยนข้าได้สร้างค่ายกระบี่ไร้คู่เปรียบเอาไว้รอบ ๆ แล้ว,วันนี้,จะไม่มีใครหนีไปใหนได้!”มารกระบี่ตะวันตกที่เอ่ยกล่าวอย่างไม่แยแส.
กงจู่ไท่เหยี่ยน,เซียวฉางเฟิง,เจิ้งเยว่และผู้ฝึกตนจากตระกูลอื่น ๆ ต่างก็ใบหน้าเปลี่ยนสีไปตาม ๆ กัน.
ความหมายของมารตะวันตกนั้น,ชัดแจ้งแล้ว,ไม่เพียงแค่สังหารทุกคนของนิกายเหล่ยฉิวเจี้ยน,แม้แต่คนนอกที่อยู่ที่นี่,เขายังต้องการสังหารไปด้วยอย่างงั้นรึ?!
บนพื้นที่รอบ ๆ,เหล่าผู้ฝึกตนทั้งหมดต่างก็ตกใจและโกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันที.
เซียวฉางเฟิงทันใดนั้นก็เอ่ยกล่าวเสียงดัง“อาวุโสซีไหล(มารตะวันตก),ผู้น้อยเซียวฉางเฟิงตะกูลเซียว,ลูกหลานบรรพบุรุษเซียวตง,พวกเราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนิกายเหล่ยฉิวเจี้ยนแต่อย่างใด,ขอให้อาวุโสซีไหลให้พวกเราจากไปเถอะ.”
“เซียวตงอย่างงั้นรึ?”มารกระบี่ตะวันตกเผยยิ้มเล็กน้อย,“เจ้าหนู,เจ้าคิดว่าอ้างชื่อเซียวตงแล้วข้าจะปล่อยเจ้าไปอย่างงั้นรึ?”
“วันนี้ต่อให้เซียวตงอยู่ที่นี่,ก็ต้องตาย!”
เหล่ายอดฝีมือตระกูลเซียวต่างก็รู้สึกโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
ในเวลานั้น,เสียงของหยางเฉิงที่ดังก้องไปทั่วท้องฟ้า.
“สายฟ้าเก้าสวรรค์!”
ปราณกระบี่ที่น่าอัศจรรย์ใจพวยพุ่งปกคลุมทั่วท้องฟ้า.
ปราณกระบี่ที่เต็มไปด้วยสายฟ้าสีม่วง.
พลังทำลายล้างที่เหมือนกับทัณฑ์สายฟ้าลงทัณฑ์.
ถึงจะเป็นยอดฝีมือระดับจักรพรรดิ,ต่อหน้าสายฟ้าลงทัณฑ์นี้,จะต้องแหลกเป็นเสี่ยง ๆ ในทันที.
มารกระบี่ตะวันตกเห็นท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยปราณกระบี่สายฟ้าม่วง,ก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง“สายฟ้าเก้าสวรรค์อย่างงั้นรึ? คุณภาพอ่อนด้อยไปหน่อย.”เขาที่ไม่ใส่ใจ,เหวี่ยงมือออกไป,ปราณกระบี่ปิศาจที่พุ่งออกไปราวกับสายน้ำอันเชี่ยวกราก,ทำล้ายล้างสายฟ้าเก้าสวรรค์ทันที.
“กระบี่มารทำลายล้าง!”
ปราณกระบี่มารทำลายล้างปะทะกับปราณกระบี่สายฟ้าเก้าสวรรค์.
บนท้องฟ้า,เสียงระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหว,ก่อนที่สายฟ้าสวรรค์จะระเบิด ออกมาอย่างรุนแรง.
กลุ่มควันดอกเห็ดยักษ์ที่ระเบิดฟุ้งกระจายไปทั่วท้องฟ้า.
ท้องฟ้าในเวลากลางวัน มืดลงในทันที,เวลานี้ถูกปกคลุมไปด้วยควันขนาดใหญ่,สวรรค์และปฐพีที่ไร้แสงสว่าง.
ปราณกระบี่สายฟ้าเก้าสวรรค์ที่ค่อย ๆ สลายหายไป.
ในดินแดนบรรพชน,ที่มุมปากของหยางตงมีโลหิตไหลออกมา.
“อาจารย์!”เฉินหง,และเหล่าบรรพชนชราใบหน้าเปลี่ยนสี.
การปะทุกันเมื่อครู่นี้,เห็นชัดเจนว่าหยางเฉิงได้รับบาดเจ็บหนัก.
มารกระบี่ตะวันตกที่หัวเราะ หึ หึ “เจ้าหนูหยางเฉิง,กระบวนท่าสายฟ้าเก้าสวรรค์ของเจ้า,แม้นว่าจะใช้ได้,ทว่ายังห่างไกลจากบิดาของเจ้าในอดีตมาก.”
“วันนี้,นิกายเหล่ยฉิวเจี้ยนจะต้องล่มสลาย!”
กงจู่ไท่เหยี่ยนและคนอื่น ๆ ต่างก็ใบหน้ากลายเป็นมืดครึ้มเย็นยะเยือบ.
แม้แต่ท่านหยางเฉิงก็ไม่อาจต้านทานมารกระบี่ตะวันตกได้.
นี่พวกเขาต้องมาตายที่นี่อย่างงั้นรึ?!
ในเวลานั้น,ปราณกระบี่ที่น่าอัศจรรย์ใจก็รวมตัวกันขึ้นบนอากาศ,เห็นชัดเจนว่ามารกระบี่ได้ใช้กระบวนท่าทำลายล้างเตรียมโจมตีกวาดล้างดินแดนบรรพชนนิกายกระบี่เหล่ยฉิวเจี้ยนแล้ว.
“ตำหนักบรรพชนนั้นมีแสงเทวะคุ้มกัน,เจ้าเข้าไปในตำหนักบรรพชนเร็วเข้า,จากนั้นก็อย่าได้ออกมา!”หยางเฉิงสัมผัสได้ถึงปราณกระบี่ที่น่าพรั่นพรึงรวมตัวขึ้นบนอากาศ,เร่งรีบบอกลู่อี้ผิง
จากนั้นก็สั่งการเฉินหงและบรรพชนชราคนอื่น ๆ “จากนี้พวกเราจะก็กระตุ้นค่ายกลกระบี่เหมันตร์สวรรค์!”
ค่ายกลกระบี่เหมันตร์สวรรค์,เป็นค่ายกลที่ทรงพลังที่สุดของดินแดนบรรพชนนั่นเอง.
ซึ่งเป็นค่ายกลที่เทพกระบี่หยางตงได้เตรียมเอาไว้ในอดีต.
ทันใดนั้น,เฉินหงและเหล่าบรรพชนชรานิกายเหล่ยฉิวเจี้ยนได้เข้าไปประจำตำแหน่งค่ายกล,พร้อมกับใช้วิชาลับ,พร้อมกับกระตุ้นค่ายกลกระบี่เหมันตร์สวรรค์ทันที.
หยางเฉิงที่เข้าไปด้านในตาค่ายกล,ไม่อาจปกปิดพลังใด ๆ เอาไว้,ร่างกายที่แผ่กลิ่นอายที่มากล้นออกมา,คลื่นพลังที่พวยพุ่งไหลบ่า,อำนาจกระบี่เก้าสวรรค์ที่พุ่งออกไป.
หลาย ๆ คนที่อดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึงกับปราณกระบี่ที่ยิ่งใหญ่ทรงพลังดังกล่าวเหมือนกัน.
ในเวลานั้นปราณกระบี่มารตะวันตกที่รวมตัวกลายเป็นขุนเขากระบี่,พร้อมกับล่วงหล่นลงมาทันที.
ทว่าหยางเฉิง,เฉินหงและคนอื่น ๆ ที่กระตุ้นพลัง,ของค่ายกระบี่เหมันตร์สวรรค์,ปราณกระบี่ที่เหมือนกับทะเล,ปกคลุมพื้นที่ทั้งหมดเอาไว้อย่างรวดเร็ว.
ขุนเขากระบี่ของมารกระบี่และริ้วแสงกระบี่เหมันตร์สวรรค์เข้าปะทะกัน.
เสียงที่ดังสนั่นกึกก้อง,จนห้วงมิติต้องแตกเป็นทาง.
พลังทั้งสองที่เข้าปะทะกัน,ก่อนที่จะหยุดนิ่งไม่ขยับ.
เหล่ายอดฝีมือที่เห็นพลังพอจะสูสีกันแต่กับแสดงท่าทางไม่ค่อยสบายใจนัก.
,ในเวลานั้น,ขุนเขากระบี่ของมารกระบี่จู่ ๆ กับปรากฏแสงสีทองผสานเข้ามาทันที.
แสงกระบี่เหมันตร์สวรรค์,พริบตานั้นกับพังทลายลงอย่างคาดไม่ถึง.
ขุนเขากระบี่ของมารกระบี่,ที่พุ่งกระแทกดินแดนบรรพชนเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ตูมมมมม!
หยางเฉิง,เฉินหงและคนอื่น ๆ ที่ยากจะต้านทาน,เวลานี้กระอั๊กโลหิต,ลอยกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง.
พลังทำลายล้างของกระบวนท่ามารกระบี่,ทำให้ค่ายกลดินแดนบรรพชนพังทลาย ไม่อาจต้านทานได้.
“กลิ่นอายของเทพวิญญาณ,นี่เจ้าข้ามทัณฑ์สวรรค์กลายเป็นเทพวิญญาณแล้ว!”หยางเฉินอดไม่ได้ที่จะจ้องมองมารกระบี่ตะวันตกด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.
เฉินหงและเหล่าบรรพชนชรานิกายเหล่ยฉิวเจี้ยนต่างก็เผยท่าทางประหลาดใจไปตาม ๆ กัน,ข้ามทัณฑ์สวรรค์ก้าวสู่ระดับเทพวิญญาณอย่างงั้นรึ? หมายความว่ามารกระบี่ตะวันตกก็คือเทพวิญญาณนั่นเอง!
