Chapter 87 Good Fortune Jade Disc news
造化玉碟消息
ในเวลานั้น,ลู่อี้ผิงและพรรคพวกก็เข้ามาด้านในที่พักเผ่าอสูรสวรรค์ด้วยการนำของอาวุโสเห่าเสวียนเผ่าอสูรสวรรค์.
อย่างไรก็ตาม,ขณะที่เข้ามายังตำหนักด้านใน,ลู่อี้ผิงก็พบว่า,ชิ้นส่วนหยกแห่งโชคชะตาในร่างของเขาที่สั่นไปมาอย่างคาดไม่ถึง.
ลู่อี้ผิงที่เผยความประหลาดใจ,นับตั้งแต่เขาได้รับหยกเจาหัว (หยกแห่งโชคชะตา,หยกแห่งโชคลาภ,หยกโชควาสนา),มันไม่เคยผิดปรกติมาก่อน.
หมายความว่าอย่างไร?
เขาและหยกเจาหัวนั้นผูกจิตสำนึกกันอยู่,ทว่าเมื่อเข้ามาด้านในส่วนลึกของเผ่าอสูรสวรรค์ ก็เริ่มเข้าใจอย่างแจ่มชัด.
ที่หน้าผากของลู่อี้ผิงปรากฏดวงตาที่สามขึ้นมา,กวาดตามองไปทั่วพื้นที่ด้านใน,เขาจ้องมองไปยังทิศทางของหยกเจาหัว,มันอยู่ในหอบรรพชนของเผ่าอสูรสวรรค์.
หอบรรพชนของเผ่าอสูรสวรรค์,ด้านในมีสัญญาณของหยกเจาหัวอยู่ที่ใจกลางตำหนัก.
ชิ้นส่วนหยกดังกล่าวก็คือชิ้นส่วน ชิ้นหนึ่งของหยกเจาหัว.
หยกเจาหัวนั้น,เป็นเหมือนกับดอกบัวสวรรค์และปฐพี มีทั้งหมด 24 กลีบ,ซึ่งถูกเรียกว่าบงกชนักษัตรแห่งการสร้าง.
เขามีส่วนของบงกชที่เหลือพร้อมกับกลีบหนึ่งกลีบ,ส่วนอีก 23 กลีบนั้น,ไม่มีร่องรอยเลยแม้แต่น้อย.
ตอนนี้,ภายในหอบรรพชนเผ่าอสูรสวรรค์,คาดไม่ถึงว่าจะมีอยู่หนึ่งชิ้น!
ลู่อี้ผิงที่ยากจะสงบใจเอาไว้ได้,ก่อนที่จะดึงดูดมันออกมาจากความว่างเปล่า,ในเวลานั้นหยกเจาหัวที่ลอยออกมาจากหอบรรพชนเผ่าอสูรสวรรค์,มันได้ผ่านข้ามม่านพลังหลายร้อยชั้นก่อนที่จะมาอยู่ในมือของเขา.
อาวุโสเผ่าอสูรสวรรค์เห่าเสวียนที่กำลังจะเชิญลู่อี้ผิงนั่ง,กับพบว่าปรากฏแผ่นริ้วหยกที่ล่องลอยออกมา,เขาพบว่ามันเป็นชิ้นส่วนหยกจากหอบรรพชนก็เอ่ยออกมาว่า“คุณชายลู่,สิ่งนี้คือสิ่งของจากหอบรรพชนของพวกเราอย่างงั้นรึ?”
“ชิ้นส่วนหยกนี้,เจ้าได้รับมาจากที่ใดอย่างงั้นรึ?”ลู่อี้ผิงที่จ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้าม.
เห่าเสวียนที่เอ่ยตอบ“หลายพันปีก่อน,ชิ้นส่วนหยกเหล่านี้เป็นของลุงเห่าผีที่ตะเวนไปยังโลกด้านนอกแล้วนำมันกลับมา,ทว่าได้มาจากที่ใดนั้นไม่อาจบอกได้,หยกชิ้นนี้นั้นสามารถป้องกันปิศาจร้ายได้,มีประโยชน์มากมาย.”
“แล้วลุงเห่าผีของเจ้าตอนนี้อยู่ที่ใด?”ลู่อี้ผิงเอ่ยถาม.
“ลุงเห่าผีนั้นได้เดินทางไปทั่วทุกสารทิศ,เขาได้ออกจากเผ่าอสูรสวรรค์สี่พันกว่าปีแล้ว,ตอนนี้ยังไม่กลับมา.”เห่าเสวียนที่ส่ายหน้าไปมา.
ลู่อี้ผิงขมวดคิ้วไปมา.
เขาครุ่นคิดและเอ่ยกับเห่าเสวียน“ข้าจะใช้สิ่งประดิษฐ์เทวะชั้นยอดสิบชิ้น,บวกกับเม็ดยาเทวะเกรดสุดยอดหนึ่งร้อยเม็ดและศิลาวิญญาณเกรดเทวะหมื่นล้านเพื่อแลกเปลี่ยนกับหยกของเจ้า,เจ้าคิดว่าอย่างไร?”
เห่าเสวียนและคนของเผ่าอสูรสวรรค์ที่กลายเป็นงงไปเลย.
แม้แต่โจวเฉิงและเฉียงเหลียงยังเผยความประหลาดใจออกมา.
แม้นว่าเฉียงเหลียงจะเป็นเทพปิศาจโบราณ,ทว่าเขาก็ไม่รู้จักหยกเจาหัวนี้เลย.
“ต้าเหริน,ให้ข้าได้ปรึกษากับบรรพชนก่อนได้หรือไม่?.”เห่าเสวียนที่ได้สติเร่งรีบเอ่ยออกมาทันที.
ลู่อี้ผิงที่พยักหน้ารับ.
ขณะทีเห่าเสวียนกำลังจะไปปรึกษาบรรพชนชรา,ทันใดนั้น,สวรรค์และปฐพีที่มืดลงทันที,จากนั้นเมฆสายฟ้ามากมายที่เคลื่อนที่ปกคลุม,สายฟ้าที่แลบและส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ถัดจากเสียงสายฟ้าแล้ว,คลื่นพลังที่มองไม่เห็นได้กวาดม้วนไปทั่วเผ่าอสูรสวรรค์.
เหล่ายอดฝีมือเผ่าอสูรสวรรค์ต่างก็ตกใจไปตาม ๆ กัน.
“มหาค่ายกลสังหารเสียงอสนี!”ลู่อี้ผิงจ้องมองขึ้นไปบนสายฟ้าบนท้องฟ้า,เผยใบหน้าเย็นชา,ก่อนที่จะชี้นิ้วขึ้นไปบนท้องฟ้า,ฟ้าดินที่ส่องสว่างเจิดจ้าทันที,ทุกคนที่สามารถมองเห็นได้ว่าลำแสงเส้นหนึ่งได้พุ่งทะลวงขึ้นสู่ท้องฟ้า.
เมฆสายฟ้าที่ปกคลุมไปทั่ว,สายฟ้าที่ปกคลุมแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ สลายหายไปทันที.
เมฆดำทั้งหมดเองก็หายไปด้วยเช่นกัน.
นอกจากนี้,ลำแสงจากดัชนีนั้นยังแตกกระจายพุ่งไปยังทิศทางต่าง ๆ.
ที่ด้านนอกเหล่ายอดฝีมือจักรวรรดิโตวจันที่กำลังว่างค่ายกลสังหารเสียงอสนี เวลานี้ถูกพลังสะท้อนกระเด็นออกไปก่อนถูกลำแสงทะลวงกลายเป็นหมอกโลหิตทันที.
จูเหยียนและบุตรสาวจูหลิงที่ยืนอยู่ด้านข้างจ้องมองค่ายกลสังหารเสียงอสนีเห็นเหล่ายอดฝีมือค่ายกลกลายเป็นหมอกโลหิตถึงกับยืนเซ่อไปเลย.
ยอดฝีมือที่ตามเขามานั้น,มีระดับเหนือกว่าขอบเขตมหาจักรพรรดิทั้งหมด,นอกจากนี้ยังมีเทพวิญญาณอีกหลายคนและเทพแท้จริงอีกหกคน,กับถูกลำแสงทะลวงทำลายไปทั้งหมดอย่างง่ายดาย!
“ดัชนีแสงนภา!”จู่เหยียนที่จ้องมองลำแสงที่ทะลวงทำลายคนของเขาถึงกับรู้สึกขมในลำคอ.
หลังจากผ่านยุคโบราณมาแล้ว,วิชาดัชนีแสงนภาก็หายไป.
ลู่อี้ผิงที่ก้าวออกมา,จับจ้องมองคนที่อยู่รอบ ๆ เผ่าอสูรสวรรค์.
“เป็นเจ้า!”จูหลิงที่เห็นลู่อี้ผิง,ก็เผยท่าทางไม่อยากเชื่ออกมา.
ในเวลานั้น,โจวเฉิง,เห่าเสวียนและคนอื่น ๆ ต่างก็ออกมาด้านนอก,เวลานี้เห็นชิ้นส่วนของกองเศษเนื้อกระจายอยู่บนพื้นรอบ ๆก็อ้าปากค้าง.
นอกจากนี้ยังมีฝุ่นโลหิตที่ลอยกระจายอยู่บนอากาศ.
ในเวลานั้น,เฉียงเหลียงที่นำดาบเทพปิศาจออกมา,เตรียมลงมือ,หาแต่เวลานั้นโจวเฉิงกับเอ่ยปากออกมาทันที“ช้าก่อน!”เขาที่หันไปมองลู่อี้ผิง“คุณชายลู่,ข้าและบรรพชนรุ่นแรกจักรวรรดิโตวจันนั้นเป็นสหายที่ดีต่อกัน,ขอให้คุณชายลู่เห็นแก่ใบหน้าน้อย ๆ ของข้า,ปล่อยสองคนไปได้หรือไม่?”
ได้ยินคำพูดของโจวเฉิง,เอ่ยว่าเป็นสหายกับบรรพชนรุ่นแรกของจักรวรรดิโตวจัน,จูเหยียนก็สั่นสะท้าน,“ท่านคืออาวุโสโจวเฉิงอย่างงั้นรึ?!”
ลู่อี้ผิงที่ไม่เอ่ยอะไรต่อไป.
โจวเฉิงที่รู้ว่าลู่อี้ผิงคงยินยอมแล้ว,จึงให้จูเหยียนและจูเหยียนสองพ่อลูกเร่งรีบจากไป.
ที่จริง,โจวเฉิงเองก็รับรู้ว่าสองพ่อลูกโจวเหยียนนั้นได้สั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาวางค่ายกลสังหารเสียงอสนีเมื่อครู่นี้,เพื่อจัดการคนของเผ่าอสูรสวรรค์,ไม่ได้เล็งเป้าไปที่ลู่อี้ผิง,ดังนั้นเขาจึงกล้าขอร้อง.
“ขอบคุณคุณชายลู่ที่ช่วยเหลือเผ่าอสูรสวรรค์.”ผ่านไปนานเหมือนกันอาวุโสเห่าเสวียนเผ่าอสูรสวรรค์ที่ได้สติก่อนจะยกมือผสานเอ่ยต่อลู่อี้ผิง.
“เรื่องเล็กน้อย”ลู่อี้ผิงส่ายหน้าไปมา.
เล็กน้อย!!
เหล่ายอดฝีมือเผ่าอสูรสวรรค์ที่กวาดตามองรอบ ๆ รัศมีร้อยลี้ที่มีกองชิ้นเนื้ออยู่มากมายต่างก็รู้สึกเย็นยะเยือบไปถึงสันหลัง.
ลู่อี้ผิงและคนของเผ่าอสูรสวรรค์ที่กลับเข้ามาในห้องโถง.
หลังจากนั้นเห่าเสวียนก็เข้าไปปรึกษาเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยน,ซึ่งเหล่าบรรพชนเผ่าอสูรสวรรค์ต่างก็เห็นด้วย.
อย่างไรก็ตามขณะที่ลู่อี้ผิงนำสิ่งประดิษฐ์เทวะ,เม็ดยาและศิลาวิญญาณส่งให้อีกฝ่าย,ใบหน้าของเห่าเสวียนที่เผยท่าทางอักอ่วนอยู่เล็กน้อย.
ในคืนนั้น.
ลู่อี้ผิงที่นั่งสมาธิภายในที่พักรับรองเผ่าอสูรสวรรค์,ที่บนศีรษะของเขานั้นปรากฏเมฆมงคล,ชิ้นส่วนหยกสองชิ้นที่ส่องประกายสะท้อนกัน,แผ่รัศมีแสงหลากสีที่มากมายกระจายแผ่ออกมา.
เผ่าอสูรสวรรค์ไม่อาจตระหนักรู้หยกเจาหัวได้,เป็นเรื่องดีที่จะนำหยกเจาหัวไปแลกสิ่งประดิษฐ์เทวะ,หยกเจาหัวนั้นได้บรรจุมหาเต๋าเอาไว้,เวลานี้มันกำลังแผ่พุ่งออกมา.
ลู่อี้ผิงกำลังตระหนักรู้มหาเต๋าอยู่.
หนึ่งคืน ผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
ลู่อี้ผิงก็ลืมตาขึ้นในที่สุด,หยกเจาหัวคืนกลับสู่ร่างของเขา.
เขาได้ชิ้นส่วนหยกเจาหัวมา,ได้รับอีก 100 มหาเต๋า,เป็นมหาเต๋าแห่งความมืด,แสงสว่างและดวงดาราและอีกหลายอย่าง.
รวมที่มีตอนแรก,ตอนนี้เขามี 1100 มหาเต๋าแล้ว.
หลังจากนั้น,เขาก็ไม่มีธุระอะไรกับเผ่าอสูรสวรรค์ จึงเดินทางออกมา.
ขณะที่เขาออกมานั้น,ลู่อี้ผิงได้รับข้อมูลจากเห่าเสวียนอาวุโสเผ่าอสูรสวรรค์เพื่อติดต่อกับเห่าผีด้วย.
หลังจากที่ออกจากเผ่าอสูรสวรรค์,ลู่อี้ผิงก็เดินทางต่อไปยังเมืองหลวงจักรวรรดิโตวจัน.
ซึ่งแน่นอนว่าเพื่อไปค้นหาศูนย์ใหญ่ขององค์กรเต๋าเทพสังหารนั่นเอง.
อย่างไรก็ตาม,ขณะพวกลู่อี้ผิงกำลังเดินทางไปยังเมืองหลวงจักรวรรดิโตวจัน,โจวเฉิงได้รับข้อความจากยันต์สื่อสาร,ใบหน้าของเขาที่เปลี่ยนสี,เอ่ยต่อลู่อี้ผิง“คุณชายลู่,นิกายพุทธะไท่หัวของข้าเกิดเรื่อง,ข้าจะต้องกลับไปตอนนี้!”
ลู่อี้ผิงเห็นใบหน้าของโจวเฉิงแล้วเอ่ยออกมาว่า“ต้องการให้ช่วยหรือไม่?”
โจวเฉิงที่ส่ายหน้าไปมา,เอ่ยว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่,ก่อนที่จะกล่าวลาและขี่ลาจากไป.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเห็นโจวเฉิงขี่ลาจากไป,ก็เอ่ยออกมาว่า“จากท่าทางแล้ว นิกายพุทธะไท่หัวดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องใหญ่แล้วจริง ๆ.”
