Chapter 86 Great Thunder Sound Killing Array
大雷音杀阵
ห้องโถงที่อยู่ด้านใน,ด้านหน้าปรากฏรูปปั้นศิลาขนาดใหญ่สี่อันตั้งตระหง่านอยู่.
“ศิลาฟ้า!”เฉียงเหลียงที่จ้องมองรูปปั้นยักษ์ทั้งสี่,เอ่ยกล่าวออกมา.
ศิลาฟ้า,เหมือนกับศิลาหยางจื่อเรือนที่พักของจ้าวแห่งทวยเทพเมืองเทียนตู,เป็นศิลาเทวะที่หายาก.
โจวเฉิงที่จ้องมองรูปปั้นดังกล่าวเขม็ง,แทบทำให้สุรากระฉอกออกมา,รูปปั้นทั้งสี่นั้น,เชื่อมต่อกับมหาค่ายกลเปลี่ยนฤดูที่ห้องโถงด้วย,ไม่เช่นนั้น,เขาคงนำมันออกไปก่อนหน้านี้แล้ว.
ลู่อี้ผิงที่มาถึงด้านหน้ารูปปั้นหนึ่งในสี่,ทันใดนั้นก็ต่อยออกไป, ทำให้เกิดเป็นรูขนาดใหญ่ทันที.
โจวเฉิงถึงกับพูดไม่ออก.
ศิลาฟ้านั้น,แข็งยิ่งกว่าศิลาหยางจื่อซะอีก.
ความแข็งของมันนั้นเพื่อที่จะใช้ปกป้องค่ายกลเปลี่ยนฤดู,ถึงจะเป็นจ้าวพิภพขั้นต้น,เกรงว่าคงไม่ง่ายที่จะทำลายมันได้.
ลู่อี้ผิงที่ยืนอยู่ด้านหน้ารูปปั้นศิลาที่พัง,พร้อมกับนำผลึกเท่ากับกำหมัดสองอันออกมา.
ผลึกดังกล่าวนั้น,มีเปลวเพลิงสีทองที่ลุกไหม้อยู่อย่างคาดไม่ถึง.
โจวเฉิงที่เผยความสงสัย,ผลึกนี้คืออะไร? ด้วยประสบการณ์ของเขาแล้ว,กับไม่เคยเห็นเลยว่าผลึกที่มีเปลวเพลิงสีทองปกคลุมเช่นนี้คืออะไร?
“นี่คือผลึกเพลิงทองคำ.”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่จ้องมองผลึกดังกล่าว,ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาเหมือนกัน.
“ของดี.”เฉียงเหลียงที่เอ่ยออกมาเช่นกัน.
ลู่อี้ผิงจ้องมองผลึกเพลิงทองคำในมือ,เอ่ยออกมาว่า“น่าเสียดาย,สูญเสียประสิทธิภาพไปมากแล้ว.”จากนั้นเขาก็ส่งผลึกเพลิงทองคำให้กับวัวกระทิงเขามังกร.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่อ้าปาก,พร้อมกับเคี้ยวและกลืนมันลงไป,ร่างกายของมันที่สั่นไปมา,เปล่งแสงสีทองออกมาหลายครั้ง“อร่อยสุดยอด!”
โจวเฉิงที่ก้าวไปยังรูปปั้นศิลาอีกอันที่ไม่มีพลังค่ายกลสนับสนุนแล้ว,ก่อนที่จะต่อยออกไป,นำเม็ดยาสีทองคำออกมา.
เม็ดยาทองคำดังกล่าว,แผ่ลมปราณอสูรที่รุนแรงออกมา.
ทำให้ทั่งทั้งห้องโถงมืดสลัวลงมาทันที.
“นี่มัน?!”โจวเฉิงตกใจ“เม็ดยาอสูรของขอบเขตราชาอสูรอย่างงั้นรึ?”
“แน่นอนว่ามันไม่ใช่เม็ดยาอสูรขอบเขตราชาอสูร.”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ย“กลิ่นอายของขอบเขตราชาอสูรนั้นมีพลังมากกว่านั้นมาก.”
โจวเฉิงที่ตกใจ.
หลังจากนั้น,ลู่อีผิ้งก็นำสิ่งของออกมาจากอีกรูปปั้นศิลาอีกสองตัว.
รูปปั้นที่สามนั้น,มีตำราเล่มหนึ่ง.
“ชีวประวัติอสูรเทพสวรรค์!”
โจวเฉิงที่สงสัย.
เขาพอได้ยินเกี่ยวกับตำราอสูรสวรรค์,ทว่าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับตำราอสูรเทพสวรรค์เลย.
ส่วนรูปปั้นที่สี่นั้น,เป็นท่อนไม้ท่อนหนึ่ง!
ท่อนไม้ดังกล่าวที่ดูเหี่ยวแห้ง,ไร้ซึ่งพลังชีวิตแล้ว.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำจ้องมองท่อนไม้,เอ่ยด้วยความสงสัย“ท่อนไม้นี่มันเป็นต้นไม้อะไรกัน?”
เฉียงเหลียงที่เผยความสงสัยเช่นกัน.
ลู่อี้ผิงที่เพ่งพิศ,ดูลังเลเล็กน้อย,“สิ่งนี้ควรจะเป็นสิ่งของจากยุคปฐมกาล.”
เขาพอจะบอกได้ว่ามันมาจากยุคปฐมกาล,ทว่ากับไม่อาจบอกได้ว่ามันมาจากต้นอะไร.
หลังจากนั้น,เขาก็นำท่อนไม้ดังกล่าวใส่ลงในดินลมหายใจเก้าสวรรค์ในหม้อจักรวาล.
แม้นว่าท่อนไม้นี้จะไม่มีพลังชีวิต,ทว่าด้วยดินลมหายใจเก้าสวรรค์ย่อมสามารถฟื้นคืนพลังให้มันกลับมาได้.
จากนั้นลู่อี้ผิงก็เดินทางไปยังวิหารชั้นในต่อ.
ก่อนหน้านั้นพวกเขาอยู่ในวิหารรอบนอกนั่นเอง.
ซึ่งไม่ใช่ใจกลางของถ้ำที่พักแต่อย่างใด.
ที่ด้านหน้าประตูวิหารชั้นในนั้น,มีศิลาฟ้าเหมือนกัน,บนนั้นมีมหาค่ายกลโบราณสามค่ายกล,แต่ละค่ายกลนั้น,ไม่ได้อ่อนด้อยกว่ามหาค่ายกลเปลี่ยนฤดูเลย.
นอกจากนี้มหาค่ายกลทั้งสามยังเสริมพลังกันและกันอีกด้วย.
อย่างไรก็ตาม,ลู่อี้ผิงกับผลักมันเบา ๆ,เปิดประตูวิหารด้านในเข้าไป.
โจวเฉิงที่จ้องเขม็งด้วยความตกใจ.
ในอดีต,เขาที่ใช้วิธีการมากมายนับไม่ถ้วน,ทว่ากับไม่อาจเปิดประตูวิหารด้านในได้เลย.
ภายในตำหนักด้านในนั้น,ไม่ได้ใหญ่นัก,มีพื้นที่ไม่กี่ร้อยตารางเมตร,ผนังทั้งสี่นั้น,มีชั้นตำรามากมาย,ทว่าที่ใจกลางนั้น,มีหม้อปรุงยาเซียนอยู่,นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว.
ในเวลานั้นที่หน้าผากของลู่อี้ผิงปรากฏดวงตาแยกออกมา,กวาดตามองไปทั่วห้องโถง,พบว่าที่มุมของห้องนั้น,มีมิติซ่อนอยู่,ทุกสิ่งทุกอย่างรอบ ๆ ไม่อาจรอดพ้นสายตาของเขา.
หลังจากนั้นไม่นาน,ลู่อี้ผิงต้องหลับตาที่สามลง เผยความผิดหวัง.
ตั้งแต่แรกแล้ว,สิ่งที่เขาคาดหวังก็คือหยกหลงฮานอีกสองชิ้น ในที่พักของราชาอสูรหยวนหยิง,ทว่าหลังจากค้นแล้วกับไม่พบสิ่งใดเลย.
“หม้อเทพภาพมายานี่คือเตาปรุงยาเซียนของราชาอสูรหยวนหยิงอย่างงั้นรึ?”โจวเฉิงที่มายืนอยู่ที่ด้านหน้าเตาปรุงยา,ดวงตาเป็นประกาย.
“ใช่แล้ว,นี่คือเตาเทพภาพมายา.”ลู่อี้ผิงที่ชี้นิ้วออกไป,ปล่อยลำแสงทำให้ฝาหม้อปรุงยาเปิดออก,ในเวลานั้นแสงหลากสีที่ส่องสว่างออกไปทั่วทิศ,เม็ดยาสีทองที่บินออกมาจากด้านใน,คาดไม่ถึงว่ามันต้องการจะหนี.
อย่างไรก็ตาม,เม็ดยาสีทองที่ต้องการหนีออกไป,กับถูกลู่อี้ผิงดึงดูดลอยกลับมาหาลู่อี้ผิง
สิ่งประดิษฐ์เทพนั้นจะมีจิตวิญญาณ,ทว่าเม็ดยาทองคำเหล่านี้,หลังจากผ่านมาหนึ่งล้านปี,มันก็กำเนิดจิตวิญญาณโอสถขึ้นมานั่นเอง.
ตามข้อตกลง,ลู่อี้ผิงจะต้องมอบส่วนแบ่งให้กับโจวเฉิง หนึ่งในสาม, ทั้งยาและสิ่งอื่น ๆ ในห้องโถง.
ตำราต่าง ๆ ในห้องโถงลู่อี้ผิงนำมันออกไปด้วย,เพื่อให้เขาใช้บันทึกต่าง ๆ ค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับหยกหลงฮานที่เหลือสองชิ้น.
ศิลาฟ้าและเตาเทพภาพมายาเอง,พวกลู่อี้ผิงก็เก็บไปด้วยเช่นกัน,การทิ้งไว้ที่นี่ถือว่าไร้ประโยชน์.
หลังจากเก็บเกี่ยวทุกอย่างไม่มีอะไรเหลือแล้ว,พวกเขาก็ออกจากถ้ำที่พักราชาอสูรหยวนหยิง.
“จูเหริน,พวกเราจะไปที่เผ่าอสูรสวรรค์ใหม?”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ยถาม.
“ในเมื่ออยู่ไม่ไกลแล้ว,ก็ไปดูหน่อยก็ได้.”ลู่อี้ผิงเอ่ย.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำและเหล่าเผ่าอสูรเองมีต้นกำเนิดที่เหมือน ๆ กัน.
กล่าวได้ว่าในยุคโบราณ,อสูรสวรรค์อาจนับว่าเป็นชนรุ่นหลังก็ได้.
ดังนั้น,พวกเขาจึงเดินทางไปยังเผ่าอสูรสวรรค์.
เพียงไม่นาน,ก็มาถึงเผ่าอสูรสวรรค์.
เมื่อเข้ามาใกล้,เผ่าอสูรสวรรค์ก็ปรากฏยอดฝีมือกลุ่มหนึ่งบินออกมา.
ที่นำมาด้านหน้านั้น,เป็นอาวุโสเผ่าอสูรสวรรค์,เห่าเสวียน.
เห่าเสวียนที่เห็นโจวเฉิงมาแต่ไกล,ก็เผยยิ้มอย่างตื่นเต้น“ได้ยินมาว่าอาวุโสโจวเฉิงมา,ข้าไม่เชื่อเลยออกมาดูเอง,ไม่คาดคิดว่าจะเป็นอาวุโสโจวเฉิงจริง ๆ!”
โจวเฉิงที่ยกมือขึ้นเกาศีรษะ,เอ่ยอักอ่วน,กล่าวต่อลู่อี้ผิง“ข้าพยายามเข้าไปในถ้ำที่พักราชาอสูรหยวนหยิงหลายปี,ดังนั้นจึงได้ไปพัก อยู่ที่เผ่าอสูรสวรรค์จึงรู้จักกับเด็กพวกนี้.”
พวกลู่อี้ผิงที่มาถึง,อาวุโสเห่าเสวียนและคนอื่น ๆ ที่เคารพโจวเฉิงอยู่ไม่น้อย.
“อาวุโสโจวเฉิง,คนเหล่านี้คือ?”เห่าเสวียนเอ่ยถาม.
โจวเฉิงที่จ้องมองลู่อี้ผิง
เกี่ยวกับสถานะของลู่อี้ผิง,หากไม่ได้รับอนุญาตเขาก็ไม่กล้าเอ่ยแนะนำ.
ลู่อี้ผิงทีเอ่ยอย่างไม่แยแส.“ลู่อี้ผิง.”
“ลู่อี้ผิง?”เห่าเสวียนที่ได้ยินก็เผยท่าทางตกใจ“คุณชายเซียนกู่ฉินนะรึ?!”
แม้นว่าเผ่าอสูรสวรรค์จะซ่อนตัวอยู่ในเทือกเขา,น้อยครั้งที่จะออกไป,ทว่าเกี่ยวกับสงครามที่แม่น้ำเทพสวรรค์,แม้แต่เผ่าอสูรสวรรค์เองก็ได้ข่าวมาเช่นกัน.
เหล่าคนของเผ่าอสูรสวรรค์ถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี.
“เรียกข้าว่าคุณชายลู่ก็พอ.”ลู่อี้ผิงเอ่ย“พวกเราผ่านมา,ดังนั้นจึงต้องการมาเยือนเผ่าอสูรสวรรค์.”
เห่าเสวียนเร่งรีบเอ่ยออกมาทันที“คุณชายลู่และอาวุโสโจวเฉิงมาเยือนเผ่าอสูรสวรรค์,ถือว่าเป็นเกียรติต่อเผ่าอสูรสวรรค์ของพวกเราเป็นอย่างมาก!”
“คุณชายลู่และอาวุโสโจวเฉิง,เชิญด้านนี้เลย!”
ขณะที่คนของเผ่าอสูรสวรรค์ต้อนรับพวกลู่อี้ผิงอยู่นั้น.
คนของจักรวรรดิโตวจันก็มาถึงที่ด้านข้างเผ่าอสูรสวรรค์เช่นกัน.
จู่เหยียนที่กวาดตามองเผ่าอสูรสวรรค์,จับจ้องมองไปยังต้นไม้โบราณที่สูงปกคลุมท้องฟ้า,เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เตรียมค่ายกลสังหารเสียงอสนี,ปิดล้อมเผ่าอสูรสวรรค์ทั้งหมดเอาไว้!”
