Chapter 75 Idle talk anything vigor
废话个啥劲
ผู้ก่อตั้วนิกายเปี่ยวเมี่ยว,เจ้าวังเซี่ยหวังและยอดฝีมือคนอื่น ๆ ที่สัมผัสได้ถึงแรงกดทับที่หนักหน่วงราวกับขุนเขานับหมื่นลูกกำลังทับถมลงมา,พวกเขาที่สั่นสะท้านเร่งรีบถอยห่างออกมาอย่างรวดเร็ว.
แม้นว่าจะหนีออกมาไกลแล้ว,แต่แรงกดดันที่บีบทับลงมานั้นกับไม่เบาบางเลย.
“ทรงพลังมาก! นี่คือพลังอำนาจของยอดฝีมือเทพสวรรค์!”ผู้ก่อนตั้งนิกายเปี่ยวเมียวที่ตกใจและหวาดกลัวพร้อม ๆ กัน.
ผู้ก่อตั้งนิกายเปี่ยวเมียว,จะดีจะร้ายก็เป็นเทพแท้จริงขั้นกลางต้น,อย่างไรก็ตาม,กลิ่นอายของหลินอี้และหยวนอี้หัว เทพสวรรค์ทั้งสอง,ทำให้เขารู้สึกตัวเองเล็กกระจิดริดไม่ต่างจากมดปลวก.
สำหรับเขาถึงจะเป็นเจียงซู่ซู่,เทพแท้จริงขั้นสุดท้าย,เขาก็สามารถสู้ได้,ทว่าต่อหน้าหลินอี้และหยางอี้หัว,ทั้งสองคนแล้ว,เขาไม่อาจต่อต้านอีกฝ่ายได้เลยแม้แต่น้อย.
ส่วนประมุขน้อยโหลวเจิ้น,โหลวถงและคนอื่น ๆ เองก็หนีตายกันจ้าระหวั่น,ตั้งแต่ต้น,ไม่มีใครที่กล้าอยู่ใกล้,ใบหน้าที่ซีดเซียวหายใจหอบ ๆ หนีออกมาไกล.
โหลวเจิ้นที่จ้องมองสายฟ้าที่มากล้นรวมตัวกันขึ้นบนท้องฟ้า,ราวกับว่าได้ปรากฏเทพสายฟ้ายุคโบราณสองคนขึ้น,คนทั้งสองนั้นน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,ทำให้เขาคาดหวังไปด้วย“หลินอี้ต้าเหริน,หยวนอี้หัวต้าเหริน,ทั้งสองร่วมมือกัน,ลู่อี้ผิงจะต้องตาย!”
ดวงตาของเขาที่แดงกล่ำจ้องมองไปยังทิศทางของลู่อี้ผิง“น่ารังเกียจยิ่งนัก ที่ข้าไร้พลังสังหารเจ้าปิศาจร้ายนั่นได้ด้วยตัวเอง!”
“หากข้ามีความแข็งแกร่งเท่ากับหลินอี้ต้าเหริน,หยวนอี้หัว ต้าเหริน,ข้าจะถลกหนังเลาะกระดูกของมันนำมาต้มทำเป็นซุป!”
แววตาของโหลวถงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเช่นกัน“วางใจ,รอให้หลินอี้ต้าเหริน,หยวนอี้หัวต้าเหรินทั้งสองสังหารลู่อี้ผิง,พวกเราจะไปขออาวุโสทั้งสองนำร่างของมันไปสับให้หมากิน! ต่อหน้าต้าเหรินทั้งสอง,มันจะต้องตายทั้งเป็น!”
ที่ไกลออกมา,มหาจักรพรรดิไป่เยว่ที่จ้องมองหลินอี้และหยวนอี้หัว,ใบหน้าเผยความนับถือ“หากข้ามีพลังเช่นนี้,ไม่จำเป็นต้องกังวลเลยว่าจะไม่สามาถรวมทวีปเทพยุทธ์ให้เป็นหนึ่งได้!”
แม่ทัพจักรวรรดิไป๋เยว่เอ่ย“หลินอี้ต้าเหรินและหยวนอี้หัวต้าเหริน ทั้งสองที่ตระหนักรู้พลังกฎสายฟ้าขั้นสูงสุดชัดเจน,พลังของต้าเหรินทั้งสอง,เทพสวรรค์ทั่วไป,ไม่มีทางที่จะรับมือได้!”
“ด้วยต้าเหรินทั้งสองร่วมมือกันเวลานี้,ลู่อี้ผิงและพรรคพวก,ไม่มีทางหนีได้.”
ทว่าโจวเฉิงที่จ้องมองหลินอี้,และหยวนอี้หัว,พลังธาตุสายฟ้าที่มากล้นปกคลุมคนทั้งสอง,ก็ขมวดคิ้วไปมา.
หลินอี้,หยวนอี้หัวทั้งสองได้ตระหนักรู้กฎพลังสายฟ้าขั้นสูงสุด,พลังของทั้งสองที่รวมมือกัน,เหนือกว่าการคาดการณ์ของเขาไปมาก.
ลู่อี้ผิงจะต้านได้ใหม?
เขาที่ครุ่นคิดว่าจะลงมือดีใหม.
เพื่อลู่อี้ผิง,การล่วงเกินสำนักกระบี่ไท่ชิงดินแดนจิวเทียน,คุ้มค่าหรือไม่?
คิดถึงอสุรกายเฒ่าสำนักกระบี่ไท่ชิงดินแดนจิวเทียน,หัวใจของเขาก็บีบรัด.
ในเวลาเดียวกัน,หลินอี้และหยวนอี้หัวทั้งสองที่นำกระบี่ยาวออกมา.
กระบี่ของพวกเขาทั้งสองนั้นเหมือนกันเป็นอย่างมาก,บนใบกระบี่นั้นมีลวดลายอักขระสายฟ้าสลักเอาไว้.
นี่คือกระบี่คู่วายุอสนีที่มีชื่อเสียงของสำนักกระบี่ไท่ชิง.
ทั้งสองที่ใช้ทักษะกระบี่สายฟ้าอสนีออกมา,พลังกระบี่ทั้งสองที่รวมพลังกัน,โจมตีออกไป.
ภายใต้พลังเทพสวรรค์ของทั้งสอง,ริ้วแสงจากกระบี่วายุอสนีที่เปล่งประกายแสง,อำนาจสายฟ้าที่บ้าคลั่งพลุ้งพล่านขึ้นมาทันที.
หลินอี้ที่จ้องมองลู่อี้ผิง เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ลู่อี้ผิง,กระบี่คู่วายุอสนีนี้,เป็นของวิเศษไร้คู่เปรียบของสำนักกระบี่ไท่ชิง! เจ้าได้ตายในคมกระบี่วายุอสนี,ถือว่าคุ้มค่าแล้ว!”จากนั้น,ทั้งสองก็ใช้กระบี่โจมตีออกมาทันที.
พริบตานั้น,กระบี่ที่เปล่งรัศมีแสงเรืองรอง,ริ้วแสงมากมายหลายสิบล้านเส้นที่ฟุ้งกระจายไปทั่งสวรรค์และปฐพี.
สายฟ้าที่เอ่อล้นพลุ้งพ่านราวกับทะเลสายฟ้าได้ปรากฏขึ้นทั่วทุกหนแห่ง.
สวรรค์และปฐพีที่ราวกับจะถูกทะเลสายฟ้ากลืนกิน,เวลานี้สายฟ้าได้กลืนทุกอย่างไปเรียบร้อยแล้ว.
ห่างออกมา,มหาจักรพรรดิไป๋เยว่,หลินจวิน,ผู้ก่อตั้งนิกายเปี่ยวเมียว,เจ้าวังเซี่ยหวังและคนอื่น ๆได้จับจ้องมองพลังสายฟ้าล้างโลก,ด้วยความอัศจรรย์ใจ.
ในเวลาเดียวกัน,ยอดฝีมือทั้งดินแดนฟู่ เองก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,จับจ้องมองสายฟ้าที่บ้าคลั่งที่ราวกับทะเลสายฟ้าในเกิดพายุด้วยความหวาดผวา.
ประมุขน้อยตระกูลโหลว,โหลวเจิ้นจ้องมองทะเลสายฟ้าที่เวลานี้กำลังหล่นลงมาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ปราณกระบี่สายฟ้านับล้านล้านสายที่พุ่งเข้าโจมตีลู่อี้ผิง.
โจวเฉิงที่เห็นปราณกระบี่สายฟ้าที่ล่วงหล่นลงมา,ใบหน้ากลายเป็นจริงจัง,ขณะที่นำน้ำเต้าที่ห้อยเอวของตัวเองออกมา,ตัดสินใจที่จะลงมือ.
ทว่าขณะที่เขาจะลงมือ,ดาบเล่มหนึ่งที่แหวกอากาศส่องประกายแสงสีโลหิตตัดข้ามผ่านท้องฟ้า,ปราณปิศาจที่น่าหวาดกลัวที่พุ่งทยายขึ้นสู่ท้องฟ้า,สั่นสะเทือนเก้าสวรรค์,ทะเลสายฟ้าที่น่าหวาดกลัวคาดไม่ถึงว่าจะถูกปราณปิศาจที่มากล้นพุ่งเข้าปะทะเกิดระเบิดสลายกลายเป็นฝุ่นผงทันที.
ในเวลาต่อมา,พวกเขาที่เห็นปราณกระบี่สีโลหิตสองเส้นที่พุ่งตัดผ่านปราณกระบี่นับล้านล้านสายในทันที,ก่อนจะตัดผ่านอากาศพุ่งผ่านลำคอของหลินอี้และหลินอี้หัว.
เพียงไม่นานแสงสว่างที่เจิดจ้าปกคลุมสวรรค์และปฐพี,หายไปแทบจะในทันที.
ทะเลสายฟ้าที่ปกคลุมไปจนทั่วดินแดนฟู่ได้หายไปเรียบร้อยแล้ว.
โจวเฉิงที่ชะงักอ้าปากค้าง.
ท้ายที่สุดเขาก็มองเห็นชัดเจน,ปราณดาบสีโลหิตที่พุ่งออกไปนั้นเกิดจากดาบเทพปิศาจนั่นเอง.
ดาบเทพปิศาจเวลานี้ได้กุดหัวของหลินอี้และหยวนอี้หัวสองคนไปแล้วจากนั้นมันก็หมุนวนเป็นบูมมาแรงกลับมา.
มหาจักรพรรดิไป๋เยว่หลินจวิน,ผู้ก่อตั้งนิกายเปี่ยวเมียวและคนอื่น ๆ ที่จ้องมองดาบเทพปิศาจที่หมุนวนโคจรแผ่รัศมีพลังปิศาจที่ทรงพลัง,ต่างก็ยืนงงงันไปเช่นกัน.
ในเวลาต่อมา,ดาบเทพปิศาจที่กลับมาอยู่ในมือของเทพกระบี่เฉียงเหลียงอีกครั้ง.
เทพกระบี่เฉียงเหลียงที่คร้านที่จะรับฟังคำพูดของอีกฝ่ายเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา“พูดมากเสียเวลา!”
เมื่อกล่าวจบ,เห็นเพียงร่างของบรรพชนสำนักกระบี่ไท่ชิง หลินอี้และหยวนอี้หัว,ศีรษะและร่างที่ล่วงหล่นลงบนพื้น,โลหิตสาดกระจาย.
ประมุขน้อยตระกูลโหลว,โหลวเจิ้น,โหลวถงและคนอื่น ๆ ของตระกูลโหลว,ยอดฝีมือจากสำนักไท่อี้จ้องมองร่างของหลินอี้และหยวนอี้หัวที่หัวและร่างขาดออกจากกันหล่นลงพื้นเสียงดังสนั่น,สมองของพวกเขาถึงกับโล่งโปร่งไปในทันที.
ร่างทั้งสองที่ล่วงหล่นลงพื้น,เกิดเสียงดังสนั่นราวกับขุนเขากระแทกพื้นดิน,เศษฝุ่นหินดินทรายที่ลอยคลุ้งกระจายไปทั่ว.
สายลมที่ค่อย ๆ พัดฝุ่นควันให้หายไปช้า ๆ.
“ตายแล้วรึ?!”ประมุขน้อยตระกูลโหลวโหลวเจิ้นที่เอ่ยอึกอัก,ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็น.
บรรพชนชราสำนักกระบี่ไท่อี้,หลินอี้และหยวนอี้หัว,ขอบเขตเทพสวรรค์,คาดไม่ถึงเลยว่าจะตายง่าย ๆ เช่นนี้นะรึ?!
เขาถูกกุดหัวโดยผู้ใต้บังคับบัญชาของลู่อี้ผิงเพียงแค่กระบวนท่าเดียว.
จักรวรรดิไป๋เยว่,นิกายเปี่ยวเมียว,วังเซี่ยหวัง,ยอดฝีมือทุกคนที่อึ้งชะงักไปชั่วครู่,ค่อย ๆ หันหน้าไปมองชายชุดดำที่อยู่ข้าง ๆ ลู่อี้ผิงด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
หนึ่งดาบ,กุดศีรษะสองยอดฝีมือขอบเขตเทพสวรรค์!
แม้นว่าทั้งสองจะเป็นเทพสวรรค์ขั้นต้น,ทว่ายังไงซะ เทพสวรรค์ก็คือเทพสวรรค์ อยู่ดี.
นี่คือตัวตนสูงสุดของพิภพเหิงหยวน.
และไม่ต้องเอ่ยถึงทักษะวายุอสนีที่ไร้เทียมทานนั่น! แต่กับถูกสังหารอย่างง่าย ๆ!
ส่วนลู่อี้ผิงที่ดึงร่างของเทพกระบี่โหลวหนิงเข้ามา,ร่างกายของเขาที่แข็งค้างชะงักไปหมดแล้ว,ยิ่งมองเห็นเทพปิศาจโบราณเฉียงเหลียงลงมือ,หัวใจของเขาที่เย็นยะเยือบสั่นไปมาโดยไม่ตั้งใจ.
ลู่อี้ผิงที่ยกมือข้างหนึ่งขึ้น,ก่อนที่จะดึงกฏเทพสวรรค์ออกมาจากร่างของหลินอี้และหยวนอี้หัว,ก่อนที่จะถูกส่งเข้าไปในร่างของจางจินและเจ้าเหวินทันที.
ในเวลาต่อมา,ลู่อี้ผิงได้ค้นวิญญาณของเทพกระบี่โหลวหนิงจริง ๆ ซะที.
การค้นวิญญาณที่เป็นไปอย่างรวดเร็ว.
ในเวลาต่อมาดวงตาของลู่อี้ผิงเผยความเย็นยะเยือบออกมา.
เป็นความจริง.
เบื้องหลังของเทพกระบี่โหลวหนิงนั้น ก็คือ,เผ่าหยินหมิง!
หลังจากค้นวิญญาณเสร็จ,เปลวเพลิงในมือของลู่อี้ผิงถูกโยนใส่ร่างเทพกระบี่โหลวหนิงทันที,ภายใต้สายตาของทุกคนที่จับจ้องมอง,ร่างของเทพกระบี่โหลวหนิงก็ถูกเผากลายเป็นเถ้าไปในที่สุด.
“ไป.”ลู่อี้ผิงที่เอ่ยอย่างไม่แยแส,ขี่วัวกระทิงออกไป.
เทพกระบี่ยุคโบราณเฉียงเหลียง,จางจิน,เจ้าเหวิน,โจวเฉิงที่ก้าวตามไป.
เห็นลู่อี้ผิงและคนของเขาจากไป,ผู้คนรอบ ๆ ที่ได้แต่ยืนแข็งค้างไม่กล้าขยับ,จนกระทั่งพวกเขาหายไปลับตา,ทุกอย่างค่อยผ่อนคลาย,แม้แต่มีหลายคนที่ทรุดคุกเข่าลงบนพื้นเนื่องจากความหวาดกลัว.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังศพของหลินอี้,หยวนอี้หัว,และเจียงซู่ซู่ ด้วยท่าทางงงงันทำอะไรไม่ถูก.
“ชายชุดดำนั่นเป็นใครกัน?”บรรพชนชราวังเซี่ยหวังที่ลิ้นแข็งกล่าวเสียงสั่น,เมื่อเอ่ยถึงเทพปิศาจโบราณเฉียงเหลียง.
