Chapter 302 Big Dipper Stars Fist( three)
北斗星辰拳（三更）
เสียงของลู่อี้ผิงที่ดังกึกก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี,ผู้คนได้ยินแค่เสียง,ทว่าไม่มีใครเห็นร่างอีกฝ่าย.
มีเพียงแค่หลิวซ่างอี้ที่รับรู้ว่านี่คือเสียงของลู่อี้ผิง,ร่างกายที่สั่นไปมาไม่รู้ตัว.
ผู้คนที่จ้องมองฝ่ามือสีทอง,เผยความประหลาดใจออกมา.
“เจ้าเป็นใคร?”สวีเหวินกั๋วที่ตกใจตะโกนออกมาด้วยความโกรธ,ต้องการดิ้นให้หลุด,ทว่าร่างกายของเขานั้นกับถูกสะกดเอาไว้,จนไม่อาจขยับได้เลย.
ในเวลานั้น,ฝ่ามือสีทองที่คว้าร่างดังกล่าว,พร้อมกับขยับไปมา,ร่างกายของอีกฝ่ายที่แผ่ปราณปิศาจจื่อจีออกมา.
แววตาของลู่อี้ผิงที่นั่งอยู่ใต้ต้นเจี้ยนมู่เป็นประกาย,ตัดผ่านความว่างเปล่าปกคลุมร่างสวีเหวินกั๋ว,ทันใดนั้นความทรงจำของสวีเหวินกั๋วก็ถูกอ่านในทันที.
หลังจากนั้นฝ่ามือสีทองก็บีบบดร่างของสวีเหวินกั๋วระเบิดกลายเป็นฝุ่นโลหิตทันที.
สวีชิงที่ชงักงัน.
ยอดฝีมือรอบ ๆ ล้วนแต่ตะลึงงัน.
ก่อนหน้านี้,เช่อจื่อเผิงทำลายชีพจรและประกายเทพของซูถง,ผางโป,พวกจูเหว่ยจินทั้งหกไปแล้ว,พวกเขาที่คิดว่ารุนแรงอยู่ไม่น้อย,ทว่ายอดฝีมือลึกลับของตระกูลเช่อกับโหดเหี้ยมยิ่งกว่า,ถึงกับระเบิดร่างของสวีเหวินกั๋วไปโดยตรงทันที.
สวีชิงที่จ้องมองบุตรชายสวีเหวินกั๋วถูกบดร่างระเบิดไป,เห็นเพียงละอองโลหิตที่ลอยอยู่บนอากาศ,ก็ร้องคำรามด้วยน้ำเสียงหดหู่,“ไม่!”จากนั้นก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า,หมัดทั้งสองที่ต่อยออกไปยังฝ่ามือสีทองทันที“เอาชีวิตบุตรชายข้าคืนมา!”
สวีชิงที่กระตุ้นตราประทับทั้งสิบอย่างบ้าคลั่ง,ตราประทับทั้งสิบที่เปล่งรัศมีแสงอย่างรุนแรง,แม้แต่ปรากฏกลิ่นอายลึกลับปะทุออกมาด้วย.
“ทรงพลังมาก,นี่คือพลังอะไรกัน?!”บรรพชนชราบางคนที่เอ่ยอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ.
กลิ่นอายของสวีชิงที่สูงขึ้นเป็นอย่างมาก,มากกว่าก่อนหน้านี้ที่ต่อต้านการโจมตีของเช่อจื่อเผิงซะอีก.
เพราะว่าบุตรชายที่รักถูกสังหาร,ทำให้สวีชิงไม่เก็บงันอีกต่อไป,กระตุ้นพลังลึกลับออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
“ตายไปซะ!”สวีชิงที่ร้องตะโกนเสียงดัง.
หมัดยักษ์สองหมัดที่ลอยแหวกอากาศออกไป.
เห็นพลังลึกลับ,สวีชิงที่โจมตีออกมาอย่าบ้าคลั่ง,ลู่อี้ผิงที่ควบคุมฝ่ามือสีทองบนอากาศ,ชี้นิ้วออกไปกำเนิดประกายแสงวับวาว,ลำแสงพุ่งทะลวงออกไปเช่นกัน.
พลังของสวีชิงที่พังทลายลง,ก่อนที่ถูกจะถูกกระแทกกระเด็นลอยออกไป,กระแทกเศษซากปรักหักพังของตำหนักเจ้าเมือง,เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ลากครูดลอยกระเด็นพุ่งออกไปกระแทกกำแพงเมืองจีเหว่ยทันที.
เสียงระเบิดดังก้อง,กำแพงเมืองที่แข็งแกร่งแทบจะพังทลายลง.
ผู้คนต่างก็ตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.
สวีชิงที่ใช้สิบตราประทับที่มีขนาดมากกว่าร้อยลี้,บวกกับพลังลึกล้ำ,พลังต่อสู้ที่เพิ่มพูนขึ้นมหาศาลเหนือกว่าระดับสิบตราประทับไปมาก,ทว่ากับถูกดัชนีจากฝ่ามือสีทองกระแทกลอยกระเด็นออกไป.
ภายในตระกูลยังมียอดฝีมือ 11 ตราประทับอีกรึ? แม้แต่อาจจะเป็น 12 ตราประทับอีกคนหรือไม่?
หลังจากที่ลู่อี้ผิงปล่อยลำแสงกระแทกสวีชิงลอยออกไปแล้ว,ก็เก็บฝ่ามือสีทอง,ภายใต้สายตาของทุกคน,ฝ่ามือสีทองก็ค่อย ๆ สลายหายไป.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองฝ่ามือสีทองที่หายไป,และมองไปยังตระกูลเช่อ,ด้วยอารมณ์ที่สลับซับซ้อน แม้แต่นิ่งงันอยู่เป็นเวลานาน.
หลิวซ่างอี้ที่จ้องมองไปยังทิศทางของตระกูลเซ่อ,ด้วยอารมณ์ที่แปลกประหลาด,เขาเร่งรีบส่งข่าวไปยังสำนักงานใหญ่,รายงานต่อหว่านลี่ถงทันที.
ส่วนคนของนิกายและตระกูลต่าง ๆ เองก็เร่งรีบส่งข้อมูลกลับนิกายและตระกูลของตัวเองทันทีเช่นกัน.
วังเทวะดำขาวเป็นหนึ่งในร้อยนิกายบรรพกาล,ตระกูลสวีเองก็เป็นหนึ่งในร้อยตระกูลบรรพกาล,ศิษย์หลักเจ้าวังเทวะขาวดำถูกทำลายชีพจรและประกายเทพ,คนของตระกูลสวีและเจ้าเมืองสวีชิงที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,แม้แต่สวีเหวินกั๋วยังถูกสังหารไปด้วย.
เรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้,ได้สั่นสะเทือนไปทั้งพิภพอู๋เซียนอย่างไม่ต้องสงสัย.
เพียงไม่นาน,คฤหาสน์เทวะเจินกู่,ก็รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นที่คฤหาสน์เจ้าเมืองจีเหว่ยเช่นกัน.
“ซูถงถูกทำลายประกายเทพและชีพจรเทวะอย่างงั้นรึ?!”เจ้าคฤหาสน์น้อยวังเทวะเจนกู่,ซือกงอี้เฟยแทบไม่อยากเชื่อรายงานจากแม่ทัพเถาเจียง.
“ขอรับ,นอกจากซูถงแล้ว,ยังมีศิษย์น้องผางโป,จูเหว่ยจินและสวีเสี่ยวหลิงด้วย.”ใบหน้าของเถาเจียงกลายเป็นซับซ้อน“ส่วนบุตรชายของสวีเหวินกั๋วนั้นถูกบดขยี้ระเบิดต่อหน้าทุกคนไปอีกคน.”
ซือคงอี้เฟยที่เผยความประหลาดใจอยู่ชั่วครู่,ขณะกล่าวสอบถามอย่างลังเล“เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับยอดฝีมือ 12 ตราประทับของตระกูลเช่อใหม?”
“ไม่มีข้อมูลอะไรมากนัก,ได้ยินมาว่าเป็นอาวุโสตระกูลเช่อที่จากไปหลายปี,เพิ่งกลับมาสองสามวันก่อน.”เถาเจียงเอ่ย“หากแต่หมัดที่เขาใช้โจมตีออกไปนั้น,น่าจะเป็นหมัดเทวะเป่ยโตว,วิชาหลักของวังเทวะเป่ยโตวในยุคโบราณ!”
“หมัดเทวะเป่ยโตวอย่างงั้นรึ?”ซือคงอี้เฟยเอ่ย”รีบไปสืบสวนตรวจสอบสถานะของคนผู้นี้ทันที.
เถาเจียงที่รับคำและจากไป.
ในเวลาเดียวกัน,ห้องโถงนิกายเทวะขาวดำ,ภายในตำหนักขาวดำ,เหล่าบรรพชนชราหลายคนตลอดจนเจ้าวังดำขาวกำลังนั่งประจำที่พูดคุยกันอย่างเคร่งเครียด.
ภายในห้องโถงที่บรรยากาศค่อนข้างหดหู่.
บรรพชนชราวังเทวะดำขาวฉีเฉิงที่โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,ตบโต๊ะเสียงดัง“เพียงแค่เทพโบราณ 12 ตราประทับกระจ้อยร่อยกับกล้าลงมือกับศิษย์หลักวังเทวะขาวดำอย่างคาดไม่ถึง,ยังต้องพูดอะไรกันอีก,ส่งคนออกไปบดขยี้เทพโบราณ 12 ตราประทับผู้นี้เลย! จากนั้นก็กวาดล้างตระกูลเช่อทั้งหมดซะ!”
“แม้แต่คนรับใช้,ทุกคนที่เกี่ยวข้องสังหารให้หมด!”
เช่อจื่อเผิงลงมือทำลายชีพจรเทวะและประกายเทพของศิษย์หลักวังเทวะขาวดำ,หนึ่งในนั้นยังเป็นศิษย์หลักของบรรพชนฉีเฉิงผู้นี้อีกด้วย.
ความแข็งแกร่งของเขาเองก็ไม่อ่อนด้อย,เป็นยอดฝีมือ 11 ตราประทับปลายท้าย,เขาที่ติดอยู่ระดับ 11 ตราประทับปลายท้ายมานานแล้ว,ไม่อาจรวมตราประทับที่ 12 ได้สักที.
“ฉีเฉิงเอ่ยถูกแล้ว,แม้แต่ซูถงยังถูกทำลายประกายเทพและชีพจรเทวะ,ฝ่ายตรงข้ามไม่ต่างจากเหยียบย่ำตบหน้าของวังเทวะขาวดำ,คาดไม่ถึงว่าพวกเรา ยังจะปรึกษาหารือกันอยู่อีก?”บรรพชนชราหวังเถิงที่โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก“ตอนนี้,พวกเราได้กลายเป็นที่หัวเราะเยาะไปทั่วพื้นที่ดาราเจนกู่ไปแล้ว!”
“ข้าขอเสนอ,ให้บดขยี้อีกฝ่ายซะ,หากอีกฝ่ายกล้าหลบหนี,คนของตระกูลเช่อไม่มีทางหนีได้หมด,พวกเราบดขี้หลอมกลั่นวิญญาณ,เชือดเนื้อเฉือนหนังพวกมันออกมาให้หมด.”
หวังเถิง,เป็นเหนือเทพโบราณที่ผสานกับลิขิตสวรรค์สำเร็จแล้วหนึ่งอัน.
เหนือเทพโบราณสิบตราประทับ,เมื่อหลอมรวมลิขิตสวรรค์สำเร็จ,จะถูกเรียกว่าราชาเทพ.
หลังเถิงมี 11 ตราประทับ,ก่อนที่จะผสานรวมกับลิขิตสวรรค์.
เจ้าวังเทวะขาวดำเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“บรรพชนชราทั้งสองเอ่ยถูกต้องแล้ว,ข้าขอสนับสนุน,เคลื่อนยอดฝีมือไปยังเมืองจีเห่ย,บดขยี้ตระกูลเช่อกวาดล้างทุกคนที่เกี่ยวข้องให้เกลี้ยงซะ.”
“นอกจากนี้ตอนนี้ข้าได้ออกคำสั่ง,ให้ยอดฝีมือที่อยู่ใกล้ ๆ วางค่ายกลล้อมรอบเอาไว้แล้ว,ขว้างกันมิติทั่วเมืองจีเหว่ย,ไม่มีทางที่เทพโบราณ 12 ตราประทับนั่นจะหลบหนีไปใหนได้.”
ที่ใจกลางห้องโถง,วังเทพวะขาวดำ,เหล่าจูจง,โจวจื่อฮุ่นกวาดตามอง,เอ่ยกล่าวอย่างลังเล”ข้าได้ติดต่อกับตระกูลสวีแล้ว,ดูเหมือนว่าพวกเขาเองก็ส่งคน 100 คนไปยังเมืองจีเหว่ยเช่นกัน.
......
เรือนที่พักเช่อ.
เช่อจื่อเผิงหลังจากนำพวกเช่อซูปิงทั้งสี่กลับมา,ได้ลู่อี้ผิงรักษาชีพเทวะและประกายเทพให้ฟื้นฟู่กลับมา,จากพลังชีวิตจำนวนมากของพฤกษาเทวะแห่งชีวิต.
หลังจากรักษาคนทั้งสี่เสร็จแล้ว,ลู่อี้ผิงที่นั่งอยู่ใต้ต้นเจียนมู่,ครุ่นคิดเกี่ยวกับข้อมูลของเผ่าปิศาจจื่อจีจากความทรงจำของสวีเหวินกั๋ว.
แม้นว่าสวีเหวินกั๋วจะไม่รู้ว่าสำนักงานใหญ่ของเผ่าปิศาจจื่อจีอยู่ที่ใหน,ทว่าคนที่สอนวิชาบ่มเพาะเผ่าปิศาจจื่อจีนั้นจะต้องรับรู้เป็นแน่.
ยอดฝีมือเผ่าปิศาจจื่อจีผู้นี้,กำลังซุ่มซ่อนอยู่ในวังเทวะดำขาวอยู่ในเวลานี้..
