Chapter 199 Thunder volcanic eruption, Grand Yang Relieving Mulberry Tree
雷火山喷发，太阳扶桑树（一更）
ภายใต้การนำทางของราชันย์หมาป่ายวีเมียน,ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่ก้าวตาม,ขึ้นไปบนยอดเขา.
ระหว่างทาง,ลู่อี้ผิงพบเข้ากับผู้ฝึกตนจากตระกูลอื่น ๆ อีกมากมาย.
“ปรกติแล้วเทือกเขาจีเหล่ยมีคนมากขนาดนี้เลยรึ?”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ยถาม.
ราชันย์หมาป่ายวีเมียนเอ่ยตอบ”ขอรับ,ปรกติแล้วเหล่าผู้ฝึกตนจากนิกายและตระกูลต่าง ๆ ในแดนศักดิ์สิทธิ์หิมะจะมาล่าสัตว์ธาตุสายฟ้าที่นี่.
ทั้งสามที่ตรงไปยังถ้ำที่พักของเช่อกัวหัว.
อย่างไรก็ตาม,ขณะมาถึงกลางทางเทือกเขา,ลู่อี้ผิงก็หยุดลง,จ้องมองป่าไม้ด้านหน้า“ค่ายกลพฤกษาสายฟ้าคำราม!”
ค่ายกลพฤกษาสายฟ้าคำราม,เป็นค่ายกลที่รวมคุณสมบัติธาตุไม้และธาตุสายฟ้าที่ไม่ธรรมดาเอาไว้.
เห็นชัดเจนว่าค่ายกลพฤกษาสายฟ้าคำรามนั้นเช่อกัวหัวได้วางเอาไว้,เพื่อป้องกันคนนอกเข้าใกล้.
ลู่อี้ผิงได้ใช้เจตจำนงสายฟ้าพุ่งออกไป,ผ่านเข้าไปในรูปแบบค่ายกลพฤกษาสายฟ้าคำราม,แพร่กระจายสายฟ้ากระจายไปทั่ว,พร้อมกับเคลื่อนย้ายต้นไม้เปิดทางออกมา.
ราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่ตื่นตะลึง,รูปแบบค่ายกลพฤกษาสายฟ้าคำรามนั้นมีระดับใกล้เคียงกับค่ายกลยุคโบราณ,กับสามารถทะลวงเข้าไปได้ง่าย ๆ เช่นนี้นะรึ?
เห็นลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำก้าวเข้าไป,ทำให้เขาไม่มีเวลาคิดแม้แต่น้อย,เร่งรีบตามไปติด ๆ.
ลู่อี้ผิงที่ก้าวเข้ามาใกล้ถึงใจกลาง,ทันใดนั้น,ริ้วแสงกระบี่ก็พุ่งตัดอากาศพุ่งเข้ามาหาทันที.
ลู่อี้ผิงที่ชี้นิ้วออกไป,สลายปราณกระบี่ง่าย ๆ สบาย ๆ.
เสียงฮึดฮัดไม่พอใจของฝ่ายตรงข้ามที่ดังออกมาจากในป่า.
ในเวลานั้น,ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำก็ก้าวเราไปถึงตรงกลางพื้นที่.
ที่นี่เป็นพื้นที่เปิดด้านหน้ามีต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กลิ่นอายที่แข็งแกร่งออกมา,มีโพรงไม้ขนาดใหญ่อยู่ด้านใน,ที่นี่คือถ้ำที่พักของเช่อกัวหัวอย่างงั้นรึ?
“เจ้าเป็นใคร?”ชายหนุ่มผู้หนึ่งที่ก้าวออกมาจากโพรงไม้,จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความโกรธเกรี้ยว.
อย่างไรก็ตาม,เมื่ออีกฝ่ายเห็นราชาหมาป่ายวีเมียนก็ตื่นตะลึงงัน“คนของต้าเหรินอย่างงั้นรึ?”
ผู้เยาว์ผู้นี้,ก็คือศิษย์ของเช่อกัวหัวที่เพิ่งรับมา,มีนามว่าถูต้าเหล่ย,หลายปีก่อนที่ราชันย์หมาป่ามาพบกับเช่อกัวหัว,เขาก็อยู่ที่นี่,ดังนั้นถูต้าเหล่ยจึงรู้จักราชันย์หมาป่ายวีเมียน.
ราชันย์หมาป่ายวีเมียนเร่งรีบเอ่ยอธิบายต่อลู่อี้ผิง“เรียนต้าเหริน,เขาคือศิษย์ของเช่อกัวหัว,นามถูต้าเหล่ย”จากนั้นก็เอ่ยออกไปว่า“ต้าเหล่ย,นี่คือลู่ต้าเหรินและท่านเสี่ยวจิน,พวกเรามาหาอาจารย์ของเจ้า,อาจารย์ของเจ้าล่ะ?”
ถูต้าเหล่ยเอ่ยออกตอบ“อาจารย์ของข้าออกไปได้ด้านนอก,เขาบอกว่าตอนบ่ายจะกลับมา.”เขาและอาจารย์รับรู้สถานะของราชันย์หมาป่ายวีเมียน,ดังนั้นจึงเอ่ยด้วยความเคารพ.
เขาที่ค่อนข้างสงสัยสถานะของลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเป็นอย่างมาก,เขาสามารถมองเห็นได้ว่าราชันย์หมาป่ายวีเมียนนั้นเคารพชายหนุ่มชุดน้ำเงินและชายผมทองร่างใหญ่เป็นอย่างมาก.
“เรียนต้าเหริน,พวกเราไปรอยังห้องพักก่อนใหม?”ราชันย์หมาป่ายวีเมียนเอ่ย.
“ตกลง.”ลู่อี้ผิงเอ่ยออกมาเล็กน้อย.
ถูต้าเหล่ยทีเร่งรีบนำลู่อี้ผิงและพวกทั้งสามคนไปยังห้องรับรองต้นไม้.
แม้นว่าจะเป็นห้องต้นไม้,ทว่าต้นไม้ ต้นนี้ไม่ใช่ต้นไม้ธรรมดา,เป็นต้นไม้เทวะหายาก,ที่เรียกว่าจินตงเสิ่น เป็นต้นไม้ที่อัดแน่นไปด้วยพลังธาตุทองที่แข็งแกร่ง.
หลังจากที่ลู่อี้ผิงและพวกนั่งลง,ถูต้าเหล่ยก็เร่งรีบเสิร์ฟน้ำชาให้กับลู่อี้ผิงและคนอื่น ๆ.
น้ำชาสีเขียวเข้ม,เต็มไปด้วยกลิ่นหอม.
“สายโลหิตซิงเหล่ย.”ลู่อี้ผิงจ้องมองถูต้าเหล่ยที่รินน้ำชา,เอ่ยออกมาว่า.
สายโลหิตซิงเหล่ย,ถือเป็นสายโลหิตบรรพกาล.
แม้นว่าจะไม่ถูกจัดเป็นหนึ่งในสิบสายโลหิตสูงสุดบรรพกาล,ทว่าก็นับว่าเป็นสายโลหิตชั้นยอดเช่นกัน.
ถูต้าเหล่ยที่ตะลึงไปเหมือนกัน,เห็นชัดเจนว่าเขาไม่คาดคิดว่าลู่อี้ผิงจะมองเห็นสายโลหิตของเขา.
“ต้าเหรินสายตาเฉียบแหลม.”ราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่กล่าวยกยอเอ่ยด้วยรอยยิ้ม“ต้าเหล่ยเป็นเด็กกำพร้า,เมื่อเช่อกัวหัวออกไปด้านนอก,พบเขาที่เชิงเขา,เห็นว่าต้าเหล่ยมีสายโลหิตซิงเหล่ยจึงรับเขามาเป็นศิษย์.”
เขาเอ่ยต่อถูต้าเหล่ย.“ต้าเหล่ย,ต้าเหรินทั้งสองมีพลังบ่มเพาะมากกว่าข้าหมื่นเท่า,หากเจ้าได้รับการชี้แนะจากต้าเหรินคำสองคำ เท่ากับเจ้าได้รับการฝึกฝนนับพันปีแล้ว.”
ในเวลานั้น,จากส่วนลึกเทือกจีเหล่ยก็ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว,พื้นดินสั่นไปมา.
ถูต้าเหล่ยจ้องมองไปยังทิศเหนือเอ่ยออกมาว่า“ภูเขาไฟสายฟ้าปะทุขึ้นอีกแล้ว.”
“ภูเขาไฟสายฟ้า?”ลู่อี้ผิงเอ่ยถาม.
ถูต้าเหล่ยที่เอ่ยอธิบาย,“ภูเขาไฟสายฟ้านั้นเป็นภูเขาไฟที่มีธาตุสายฟ้าผสมลาวาอยู่ทางทิศเหนือ,หลายปีมานี้เกิดลมปราณสายฟ้าปะทุขึ้นมา,ทว่าลาวาเหล่านั้นมีทั้งหินหนืดร้อนและสายฟ้าปนมาด้วย,จึงถูกเรียกว่าภูเขาไฟสายฟ้า,การปะทุของภูเขาไฟสายฟ้าแต่ละครั้ง,เหล่าผู้ฝึกตนจากตระกูลและนิกายมากมายต่างก็สามารถเก็บสมบัติล้ำค่าที่ผุดออกมาจากการปะทุของภูเขาไฟสายฟ้าได้.”
กล่าวจบ,ถูต้าเหล่ยได้นำท่อนไม้ขนาดเท่ากับสองนิ้วโป้งออกมา“ท่อนไม้นี้ข้าได้มาจากการปะทุของภูเขาไฟสายฟ้า.”
เห็นท่อนไม้ในมือของถูต้าเหล่ย,ลู่อี้ผิงก็เผยความประหลาดใจเอ่ยออกมาว่า“ให้ข้าดูท่อนไม้ของเจ้า.”
ถูต้าเหล่ยได้ยิน,ก็ส่งท่อนไม้ให้กับลู่อี้ผิง.
ลู่อี้ผิงรับท่อนไม้มาตรวจสอบอย่างระมัดระวัง,ท่อนไม้มีสีแดง,แผ่ความร้อนออกมา,บนนั้นมีลวดลายของสายลม,ท่อนไม้ดังกล่าวมีสัญลักษณ์สายลมตั้งแต่กำเนิดแล้ว.
“นี่คือท่อนไม้ของฟู่ซ่างไท่หยาง?”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ยถาม.
ลู่อีผิ้งพยักหน้ารับ,“ถูกต้อง.”
แม้นว่าฟู่ซ่างไท่หยางจะไม่ใช่รากวิญญาณต้นกำเนิดทั้งสิบ,ทว่าก็เป็นต้นไม้เทพของสวรรค์และปฐพี.
ตามตำนานเผ่าอีกาทองคำยุคปฐมกาลนั้น,เป็นต้นไม้ที่ถูกใช้เป็นที่พักของอีกาทองคำ.
“เจ้ามีท่อนไม้อีกใหม?”ลู่อี้ผิงสอบถาม.
ถูต้าเหล่ยส่ายหน้าไปมา“ไม่มีแล้ว,ข้าได้รับมาชิ้นหนึ่ง,อาจารย์เคยเล่าให้ข้าฟังว่าราชาแดนศักดิ์สิทธิ์หิมะนั้นได้รับมาสองชิ้นเช่นกัน.”
“นอกจากนี้ราชาแดนศักดิ์สิทธิ์หิมะยังชอบสะสมต้นไม้เทวะ,ในคลังสมบัติของเขานั้นมีพฤกษาะเทวะมากมายหลายสิบชนิด,แต่ละอย่างล้วนแต่หายากทั้งนั้น.”
“นอกจากนี้,ดูเหมือนว่าจะมีท่อนไม้สามท่อน,ที่ราชาแดนศักดิ์สิทธิ์หิมะเอ่ยว่าไม่อาจหล่อเลี้ยงทำให้มีชีวิตได้.”
ลู่อี้ผิงได้ยินก็หัวใจสั่นไหว,“ท่อนไม้สามท่อน?”
“ใช่,ได้ยินว่าท่อนไม้ทั้งสามนอกจากแข็งเป็นอย่างมาก,แล้วยังหนักเป็นอย่างมาก.”ถูต้าเหล่ยเอ่ย.
ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำจ้องมองหน้ากันและกัน,พวกเขาที่คิดถึงเจี้ยนมู่อย่างชัดเจน.
แม้นว่าไม่อาจยืนยันได้,ทว่าดูเหมือนว่าจะล้ำค่ากว่าไท่หยางฟู่ซ่างเป็นแน่.
“พาพวกเราไปดูภูเขาไฟสายฟ้า.”ลู่อี้ผิงเอ่ย.
ทันใดนั้น,ถูต้าเหล่ยกนำทาง,นำพวกลู่อี้ผิงไปยังภูเขาไฟสายฟ้า.
เมื่อเข้าใกล้ภูเขาไฟสายฟ้า,ความร้อนที่เพิ่มพูนสูงขึ้นเรื่อย ๆ,นอกจากนี้ลมปราณสายฟ้ายังฟุ้งไปทั่วอากาศและแข็งแกร่งทรงพลังเป็นอย่างมาก.
สายฟ้าที่อยู่บนยอดเขาที่เห็นพวกลู่อี้ผิง เข้ามาก็ยิ่งพลุ้งพล่านโกรธเกรี้ยวขึ้นกว่าเดิม.
“ภูเขาไฟสายฟ้าปรากฏขึ้นเมื่อไหร่?”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ยถาม.
เขาและลู่อี้ผิงเคยมายังโลกเทวะ,แต่ในความทรงจำไม่มีภูเขาไฟสายฟ้ามาก่อน.
“ภูเขาไฟสายฟ้าปรากฏขึ้นเมื่อ 200,000 ปีก่อน.”ถูต้าเหล่ยเอ่ยอธิบาย“อาจารย์ของข้าที่บ่มเพาะที่เทือกเขาจีเหล่ยแห่งนี่,เล่าให้ฟังว่ามีลมปราณสายฟ้าที่แผ่ออกมาจากหินหนืดใต้พื้นดิน,ลมปราณสายฟ้าที่ผุดออกมาสะสมกันมากขึ้นเรื่อย ๆ,จนท้ายที่สุดมันก็กลายพันธ์และก่อตัวเป็นภูเขาไฟสายฟ้าในที่สุด.”
เมื่อพวกเขามาถึงภูเขาไฟสายฟ้า,พบว่ามีคนของแดนศักดิ์สิทธิ์หิมะมากมายมารวมตัวกันอยู่.
นอกจากนี้ยังมีคนจากแดนศักดิ์สิทธิ์อื่น ๆ อยู่ด้วย.
