Chapter 186 The demon reveres invincible, the hand of God reappears
魔尊无敌，上帝之手再现（二更）
การปะทะเพียงครั้งเดียว,กับทำให้เฉินซิ่วได้รับบาดเจ็บแล้ว.
เหล่ายอดฝีมือคนอื่น ๆ ต่างใบหน้าบิดเบี้ยวเปลี่ยนสีไปในทันที.
แม้นว่าเฉินซิ่วไม่ใช่ผู้บัญชาภพ,ทว่าก็เป็นจ้าวพิภพขั้นปลายท้ายที่มีพลังพิภพ 99.99 พลังต่อสู้.
นอกจากนี้ยังใช้พลังจากค่ายกลเสริมพลัง,กับไม่อาจป้องกันฝ่ามือของจ้าวปิศาจจูหลงได้อย่างคาดไม่ถึง.
ความแข็งแกร่งของจ้าวปิศาจจูหลง,เกินกว่าที่พวกเขาคาดการณ์เอาไว้มาก.
“เจ้าแข็งแกร่งขึ้นมากขนาดนี้เลย!”เฉินซิ่วที่จ้องมองจ้าวปิศาจจูหลงด้วยท่าทางตกใจและหวาดหวั่น.
ในอดีตเขาและจ้าวปิศาจจูหลงต่อสู้กัน,ถึงจ้าวปิศาจจูหลงจะกลายเป็นผู้บัญชาภพ,ทว่าเขาที่อาศัยค่ายกลเมืองเซิ่งหวงเสริมกำลัง,ฝ่ายตรงข้ามไม่อาจทำร้ายเขาได้เลย.
ทว่า,ตอนนี้,ถึงจะใช้มหาค่ายกลเซิ่งหวงเสริมพลัง,แต่กับไม่อาจต้านทานฝ่ามือปิศาจสวรรค์เอาไว้ได้เลย.
“ข้าได้รับหยวนมังกรยุคโบราณมา.”จ้าวปิศาจจูหลงที่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม.
“อะไรนะ,หยวนมังกรยุคโบราณ!”เฉินซิ่วที่และคนอื่น ๆ อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
หยวนมังกรยุคโบราณ,หมายถึงเลือดเนื้อ,แก่นโลหิตและความแข็งแกร่งของมังกร.
หากได้รับหยวนมังกร,จะทำให้ความแข็งแกร่งยกระดับแบบก้าวกระโดด.
“ยอดฝีมือเมืองเซิ่งหวงทุกคนโปรดช่วยข้าอีกแรง!”เสียงของเฉินซิ่วที่ดังขึ้นอีกครั้ง.
เหล่ายอดฝีมือหลายร้อยคนที่มาล้อมรอบเฉินซิ่ว,พร้อมกับกระตุ้นทักษะพิเศษ,ส่งพลังเป็นประกายแสงปกคลุมร่างของเฉินซิ่ว.
หมัดของเฉินซิ่วที่ต่อยไปยังจ้าวปิศาจจู่หลง.
จ้าวปิศาจจูหลงที่ตบฝ่ามือลงมาเช่นกัน.
พลังของทั้งสองที่พุ่งเข้าปะทะกันอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
อย่างไรก็ตาม,พลังที่สองสายที่ระเบิดทำให้ เฉินซิ่วและเหล่ายอดฝีมือเมืองเซิ่งหวงต่างก็ถอยหลังออกไปสองสามก้าว.
จ้าวปิศาจจูหลงที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เฉินซิ่วและยอดฝีมือเมืองเซิ่งหวงที่ร่วมมือกัน,เห็นเช่นเจนว่าความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น.
“ฆ่า!”
“ในเมืองเซิ่งหวงแห่งนี้,มนุษย์คนใหนไม่ยอมคุกเข่า,สังหารมันให้หมด!”
เสียงของจ้าวปิศาจจู่หลงที่ดังก้องไปทั่วเมือง.
บนท้องฟ้าบนอากาศที่ว่างเปล่า,เห็นกองทัพของวังมังกรปิศาจกำลังแหวกอากาศหลั่งไหลออกมาไม่หยุดหย่อน.
กองทัพปิศาจจำนวนมากทีเริ่มโจมตีค่ายกลเมืองเซิ่งหวงอย่างหนักหน่วงรุนแรง.
ค่ายกลเมืองเซิ่งหวงที่ถูกกระหน่ำโจมตีจนเกิดระเบิดพังทลายลงไป.
กองกำลังมังกรปิศาจที่ออกมาจากความว่างเปล่าไม่หยุด,พุ่งเข้าโจมตีทันที
กองทัพเมืองเซิ่งหวงและกองทัพมังกรปิศาจพุ่งเข้าปะทะห้ำหั่นกัน,เกิดเสียงคำรามดังกึกก้องในทันที.
ในเวลาเดียวกันนั้น,จ้าวปิศาจทั้งห้าเองก็เริ่มบุกเข้าไปพร้อมกับเข้าปะทะกับเจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ.
เจียงไห่ตงและยอดฝีมือเผ่ามนุษย์,หลายร้อยคน,ส่วนจ้าวปิศาจทั้งห้าตน แต่ละตนมีระดับจ้าวพิภพขั้นปลายท้าย,เพียงแค่การโจมตีเดียว,พวกเจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ แทบจะพังทลายลง.
ในเวลานั้นในมือจ้าวปิศาจจูหลงปรากฏดาบขนาดใหญ่ที่มีลวดลายมังกรปิศาจสลักอยู่.
“ดาบมังกรปิศาจ!”
นี่คืออาวุธล้ำค่าที่สุดของวังมังกรปิศาจ.
จ้าวปิศาจจู่หลงที่ถือดาบมังกรปิศาจ,ก่อนฟันลงมาทันที.
ดาบมังกรปิศาจที่ส่องประกายแสงวับวาวที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของเฉินซิ่วและยอดฝีมือเมืองเซิ่วงหวง.
ปราณดาบที่ยังไปไม่ถึง,เฉินซิ่วและยอดฝีมือวังเซิ่วงหวงรู้สึกราวกับว่าพลังทำลายล้างสวรรค์และปฐพีกำลังเคลื่อนที่เข้าหาพวกเขาแล้ว.
“ผนึกเซิ่งหวง!”
เฉินซิ่วที่โบกมือ,นำกล่องใบหนึ่งออกมา,ริ้วแสงที่ส่องสว่างเจิดจ้า,ตราประทับขนาดใหญ่ที่ลอยออกไป,นี่คือตราประทับเซิ่งหวงจากยุคโบราณที่เฉินยวีซี่สร้างมันขึ้นมาด้วยทักษะพิเศษ.
ตราประทับเซิ่งหวง,ที่รวมพลังของยอดฝีมือทั่วทั้งวังเซิ่งหวงและพลังค่ายกล,เข้ารับการปะทะกับปราณดาบมังกรปิศาจ.
เคร้ง!!
ดาบมังกรปิศาจที่ฟันลงตราประทับเซิ่งหวง.
เกิดเป็นสะเก็ดเพลิงสว่างจ้า.
ทว่าในเวลานั้น,ตราประทับเซิ่งหวงกับแตกแยกออกเป็นสองสวน
ดาบที่ส่องประกายแสงวับวาว.
ปราณดาบที่เกิดเสียงระเบิดดังกึกก้อง.
เมื่อตราปะทับขาดล่วงหล่นลงพื้น,เฉินซิ่วและยอดฝีมือวังเซิ่งหวง โลหิตสาดกระจายพุ่งกระเด็นออกไปทุกทิศทุกทาง.
ในเวลานั้นที่คฤหาสน์ธิดาศักดิ์สิทธิ์,เฉินหานเสวี๋ย,เห็นเฉินซิ่วและเหล่ายอดฝีมือวังเซิ่งหวงถูกฟันลอยกระเด็นไปทุกทิศทาง,ใบหน้าก็ขาวซีดขึ้นมาทันที.
“ท่านพ่อ!”
“ลุงเจียง!”
เฉินหานเสวี๋ยที่เร่งรีบพุ่งเข้าหาเฉินเสวี๋ยและหลานเจียงและคนอื่น ๆ.
ฉีหวย,เห่าเหลียนยวี,จูหลางและคนอื่น ๆ ที่เงยหน้าจ้องมองจ้าวปิศาจจูหลงที่น่าหวาดกลัว,ต่างก็ผวาไปตาม ๆ กัน.
“ดาบมังกรปิศาจ!”เฉินซิ่วจ้องมองดาบมังกรปิศาจในมือของจ้าวปิศาจจูหลงด้วยความตกใจและหวาดกลัว.
แม้นว่าดาบมังกรปิศาจจะเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดในวังมังกรปิศาจ,ทว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทรงพลังขนาดนี้.
จ้าวปิศาจจูหลงที่หัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ“ท่านหลงกังได้รับสมบัติมาจากถ้ำที่พักยอดฝีมือเผ่ามังกรยุคโบราณ,ดังนั้นจึงได้หลอมดาบมังกรปิศาจขึ้นมาใหม่,ทำให้ดาบมังกรปิศาจในเวลานี้,ยกระดับขึ้นความแข็งแกร่งขึ้นถึงสี่เท่า!”
จริง ๆ ด้วย!
เฉินซิ่วที่เผยแววตาสิ้นหวัง.
ตอนนี้,ใครกันที่จะสามารถต้านทานพลังของดาบมังกรปิศาจได้?
เกรงว่า,ถึงจะเป็นเจ้าเมืองฉีหยวนและฉีอ้าวซือนำราชรถเทวะจ้านเทียนมา,ก็ไม่อาจต้านทานดาบมังกรปิศาจฝ่ายตรงข้ามได้แล้ว.
“ตาย!”จูหลงที่ยกดาบขึ้น,ก่อนที่จะฟันลงมาอีกครั้ง.
ปราณดาบที่ไร้เทียมทานที่โจมตีลงมา,พุ่งตรงไปยังทิศทางของเฉินซิ่ว,เฉินหานเสวี๋ยและคนอื่น ๆ ทันที.
เฉินซิ่ว,หลานเจียง,เฉินหานเสวี๋ย,และเหล่ายอดฝีมือเมืองเซิ่งหวงต่างก็ใบหน้าเปลี่ยนสีไปตาม ๆ กัน.
ทุกคนที่คิดว่ากำลังจะตาย,ทันใดนั้นปราณดาบก็หยุดลง,ไม่มาถึงพวกเขา.
เฉินซิ่วที่ตื่นตะลึง,หลานเจียง,เฉินหานเสวี๋ยและยอดฝีมือเมืองเซิ่วหลวงต่างก็ตกใจไปตาม ๆ กัน,ที่ด้านหน้าของพวกเขาไม่รู้ว่าปรากฏร่างในชุดสีน้ำเงินปรากฏขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่.
อีกฝ่ายไม่เพียงหยุดปราณดาบเอาไว้,แต่ใช้เพียงแค่สองนิ้วอีกด้วย.
สองนิ้วที่คีบปราณดาบเอาไว้กลางอากาศ
สวรรค์และปฐพีที่ราวกับจะเงียบสงบลงในทันที.
จ้าวปิศาจจู่หลงที่เผยใบหน้าตื่นตะลึงไปเหมือนกัน,แววตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารก่อนหน้านี้หายไป,เผยท่าทางจริงจังเอ่ยออกมา“ผู้ยอดเยี่ยมเป็นใคร?”
ภายใต้ปราณดาบของเขา,อีกฝ่ายไม่เพียงแค่ป้องกันได้,ทว่ายังใช้สองนิ้วคีบเอาไว้อีกด้วย.
ปราณดาบที่ควรจะเป็นสิ่งที่ไม่มีตัวตน,ตอนนี้อยู่ในมือของอีกฝ่าย,กับสามารถคีบสะกดเอาไว้ได้.
หลานเจียงที่ได้สติ,เอ่ยต่อเฉินซิ่ว“จักรพรรดิ,เขาก็คือคุณชายตระกูลกู่ผู้หลอมเม็ดยาเทวะเสวียนเทียนด้วยการถูมือสามครั้ง.”
ได้ยินว่าชายหนุ่มชุดน้ำเงินถูมือสามครั้ง,ได้เม็ดยาเทวะเสวียนเทียน,ไม่เพียงแค่เฉินซิ่ว,กระทั้งเหล่าจ้าวพิภพคนอื่น ๆ ต่างก็เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.
ลู่อี้ผิงไม่ได้ตอบคำถามจูหลง,มือของเขาที่บดปราณดาบให้ระเบิดแตกสลายไป.
จากนั้นริ้วแสงที่ด้านหลังลู่อี้ผิงก็พวยพุ่งเปล่งรัศมี,ปรากฏเป็นร่างที่ใหญ่ยักษ์รวมตัวกันขึ้นมา,ร่างใหญ่ยักษ์ที่ยืนตระหง่านท่ามกลางสวรรค์และปฐพี,คาดว่าคงมีความสูงกว่าหนึ่งหมื่นจั้ง,กลิ่นอายแรงกดดันของอำนาจสวรรค์ที่กวาดม้วนซัดออกไปอย่างรุนแรงราวกับคลื่นทะเล,ปกคลุมทั่วท้องฟ้า,ทุกหนแห่ง,ทุกคนที่สัมผัส รู้สึกราวกับว่ากำลังแบกเทือกเขาใหญ่ยักษ์เอาไว้,พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่กดทับพวกเขาให้ล่วงหล่นกระแทกพื้นไปตาม ๆ กัน.
จูหลิงและจ้าวปิศาจทั้งห้า,ไม่มีใครที่ไม่หวาดผวา หวาดกลัวกับร่างเงาที่ใหญ่ด้านหลังลู่อี้ผิง.
“ร่างนั่นมันอะไรกัน?!”เหล่ายอดฝีมือรอบ ๆ ต่างก็ตื่นตกใจเงยหน้ามองด้วยท่าทางหวาดกลัว.
ร่างใหญ่ยักษ์,ที่ยืนตระหง่านท่ามกลางสวรรค์และปฐพี,ทั่วร่างที่แผ่รัศมีแสงสีทองอร่ามออกมา ใบหน้าที่ทุกคนไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดแจ้ง.
“หัตถ์จักรพรรดิสวรรค์!”ลู่อี้ผิงที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาดังก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี.
ร่างที่ใหญ่ยักษ์สีทองที่ฟาดฝ่ามือลงมาทันที.
ฝ่ามือใหญ่ยักษ์สีทองที่เปล่งรัศมีแสงสีทองอย่างรุนแรงออกมา ปรากฏอักขระเทวะยุคปรัมปรามากมายผุดฟุ้งกระจายไปทั่ว.
ภายใต้ฝ่ามือยักษ์สีทอง,จูหลงที่รู้สึกตัวเองเป็นเหมือนกับมดปลวก,ใบหน้าเผยความอัศจรรย์ใจ,รู้สึกไร้พลังอย่างสิ้นเชิง,แม้แต่ต้องการจะหลบหนี ก็ไม่อาจขยับได้.
ขณะที่คิดเตรียมหนี,ฝ่ามือยักษ์ก็ฟาดลงมาถึงร่างของเขาเรียบร้อยแล้ว.
