Chapter 185 Ten big demons it head
十大魔将之首（一更）
จักรพรรดิมนุษย์เฉินซิ่ว,เจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ ที่เร่งรุดไปยังพื้นที่ชุมนุมปรุงยา,ทว่าทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงระเบิดดังลั่น,ทั่วทั้งเมืองเซิ่งหวงสั่นไปมาอย่างรุนแรง.
ทุกคนต่างก็ตกใจไปตาม ๆ กัน.
เมืองเซิ่งหวงที่สั่นไหวจากการระเบิดติดต่อกันไปมาอยู่พักหนึ่ง.
พลังทำลายที่ราวกับจะทำลายทั้งสวรรค์และปฐพีกวาดม้วนทุกสรรพสิ่งให้ราบเป็นหน้ากอง.
“เป็นปราณปิศาจที่ทรงพลังมาก,นี่คือพลังของเผ่าปิศาจที่เหนือกว่าผู้ยิ่งใหญ่ไปแล้ว! เป็นไปได้ว่าเผ่าปิศาจกำลังบุกมา!”เฉินซิ่ว,เจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ ใบหน้าเปลี่ยนสี.
เผ่ามนุษย์และเผ่าปิศาจ,แม้นว่าจะเกลียดชังกัน,ทว่าเรื่องที่เผ่าปิศาจจะรุกรานเมืองเซิ่งหวงนั้นมีน้อยครั้งมาก.
“อยู่ประตูเมืองทิศเหนือ!”เฉินซิ่วใบหน้าเปลี่ยนสีเอ่ยด้วยความจริงจัง“ไปกับข้า!”แม้ว่าเขาต้องการไปพบกับคนตระกูลกู่,ทว่าก็ต้องตัดใจเปลี่ยนทิศทางนำเจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ ยอดฝีมือเผ่ามนุษย์มุ่งตรงไปยังประตูเมืองทิศเหนือทันที.
ทว่า,เฉินซิ่วและคนอื่น ๆ ที่กำลังไปยังทิศเหนือ,ทันใดนั้นก็เสียงระเบิดก็ดังขึ้นที่ทิศใต้อีกครั้ง.
เห็นชัดเจนว่าที่ประตูเมืองทิศใต้เองก็ปรากฏเผ่าปิศาจโจมตีเช่นกัน.
เฉินซิ่วที่กลายเป็นจริงจัง,เอ่ยสั่งการต่อผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาทันที“เปิดค่ายกลเซิ่งหวง,บัญชาทัพเมืองเซิ่งหวง,ให้เข้าประจำการทั้งหมด!”
ผู้ใต้บังคับบัญชาเมืองเซิ่งหวงที่รับคำสั่งทันที.
ทว่า,เพียงแค่เฉินซิ่วออกคำสั่งไป,ทันใดนั้น,เสียงระเบิดกับดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่องจากทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตก,ทั้งสี่ทิศปรากฏปราณปิศาจที่พวยพุ่ง,ปกคลุมทั่วทุกสารทิศ,แม้แต่ทำให้ทั่วทั้งเมืองเซิ่งหวงกลายเป็นมืดมิด,กลายเป็นบ่อปิศาจไปแล้ว.
เฉินซิ่ว,เจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ ที่ใบหน้าเปลี่ยนสีไปตาม ๆ กัน.
“รีบเปิดค่ายกลเซิ่งหวงเร็วเข้า!”เฉินซิ่วที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว,ไม่กล้าลังเล,เสียงของเขาที่ดังก้องไปทั่วสารทิศ“กองกำลังปิศาจโจมตีเข้ามาแล้ว,เมืองเซิ่งหวงกำลังอยู่ในความเป็นความตาย,ยอดฝีมือเผ่ามนุษย์ทุกคนจงออกมาต่อสู้สังหารเผ่าปิศาจที่บุกเข้ามา!”
“ฆ่า!”
เสียงของเฉินซิ่วที่ดังก้องไปทั่วเมือง.
ทุกส่วนของเมืองเซิ่งหวง,เหล่ายอดฝีมือเผ่ามนุษย์ที่ได้ยินเสียงร้อนรนและโกรธเกรี้ยวของเฉินซิ่วได้.
ในคฤหาสน์เฉินหานเสวี๋ยเองก็ได้ยิน.
เห่าเหลียนยวี,ฉีหวย,จูหลางและคนอื่น ๆ ไม่มีใครไม่ประหลาดใจ.
งานชุมนุมเผ่ามนุษย์,ยอดฝีมือเผ่ามนุษย์มารวมกันที่เมืองเซิ่งหวงเกือบทั้งหมด,กองทัพเผ่าปิศาจกับบุกมาเช่นกัน,ราวกับว่าต้องการกวาดล้างผู้ฝึกตนเผ่ามนุษย์ทั้งหมดในโหยวหมิงให้สิ้นไปอย่างงั้นรึ?
ขณะที่ทุกคนตื่นตกใจ,ทันใดนั้นบนท้องฟ้าเมืองเซิ่งหวงก็ปรากฏร่างที่ใหญ่ยักษ์ขึ้น.
ร่างที่ใหญ่โตมีความสูงร้อยจั้งราวกับขุนเขาย่อม ๆ,ยื่นเด่นบนท้องฟ้าเมืองเซิ่งหวง,ร่างกายที่แผ่ไอปิศาจหนักหน่วงรุนแรงออกมา,กลิ่นอายปิศาจที่น่าหวาดกลัว,ถึงจะเป็นฉินซิ่ว,เจียงไห่ตงและยอดฝีมือคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกกดดัน.
“จ้าวปิศาจจู่หลง!”เฉินหานเสวี๋ย,เห่าเหลียนยวี,ฉีหวย,จูหลางและคนอื่น ๆ ที่จ้องมองเงาบนท้องฟ้า,ต่างก็อุทานเป็นเสียงเดียวกัน.
จ้าวปิศาจจู่หลง,เป็นหนึ่งในสิบยอดจ้าวปิศาจผู้ช่วยของไท่จูหลงกังวังมังกรปิศาจ,มีชื่อเสียงที่ก้องไปทั่วโหยวหมิง,เป็นตัวตนที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,โหดเหี้ยมอมหิต,แข็งแกร่งไร้เทียมทาน.
ในเวลานั้น,ทุกคนในเมืองเซิ่งหวงเห็นจ้าวปิศาจจูหลงกันหมดแล้ว.
หลายคนที่จำจ้าวปิศาจจูหลงได้,ร่างกายที่สั่นไปมาทันที.
เฉินซิ่ว,เจียงไห่ตง,เหล่าผู้ยิ่งใหญ่และจ้าวพิภพคนอื่น ๆ ที่เวลานี้อดไม่ได้ที่จะตื่นตกใจไปตาม ๆ กัน.
จ้าวปิศาจจูหลงไม่เพียงเป็นหนึ่งในสิบจ้าวปิศาจที่เป็นรองจากไท่จูวังมังกรปิศาจหลงกัง,ยังเป็นยอดฝีมืออันดับสามของเผ่าปิศาจ,หลายปีมานี้ได้ตัดผ่านไปยังขอบเขตผู้บัญชาภพแล้ว.
กองทัพเผ่าปิศาจบุกมา,เห็นชัดเจนว่าจ้าวปิศาจจูหลงเป็นผู้นำในครั้งนี้.
ในเวลานั้น,ค่ายกลเมืองเซิ่งหวงก็เปิดขึ้นสำเร็จ,แสงสีทองที่สว่างเจิดจ้าไปทั่วทุกหนแห่ง.
ค่ายกลเมืองเซิ่งหวง,เป็นหนึ่งในสิบมหาค่ายกลยุคโบราณของพิภพเหิงหยวน,ทำให้เมืองเซิ่งหวงยืนยงคงอยู่มาจนถึงยุคปัจจุบัน.
ถึงจะเป็นจ้าวปิศาจหลงกังก็ไม่กล้าบุกรุกเมืองเซิ่งหวงโดยง่าย.
เพราะกลิ่นอายจากมหาค่ายกลเมืองเซิ่งหวงนั้นแข็งแกร่งสามารถกำราบเผ่าปิศาจได้.
กลิ่นอายของค่ายกลเซิ่งหวงนั้น,แผ่คลื่นออกไปราวกับอสุรกายเข้าโจมตีจ้าวปิศาจจูหลงบนท้องฟ้า.
เฉินซิ่ว,เจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ ที่ตกใจ,จ้าวปิศาจจูหลงยังคงยื่นเด่นบนอากาศ,ไม่เคลื่อนไหว,ราวกับว่าไม่ได้รับผลจากกลิ่นอายของค่ายกลเมืองเซิ่งหวงแม้แต่น้อย.
“เขามีเกราะป้องกัน!”บรรพชนชราลัทธิเจิ้งอี้เอ่ย.
สายตาของทุคกนที่จ้องมองไปยังร่างของจ้าวปิศาจจูหลงที่มีปราณทมิฬฟุ้งกระจายไปทั่วร่างกาย,ทำให้เขาไม่ได้รับผลกระทบจากกลิ่นอายค่ายกลเมืองเซิ่งหวง.
ปราณทมิฬนั้นแผ่ออกมาจากเกราะเทวะคุ้มครองร่างของเขา.
ภายในใจของทุกคนที่หัวใจรัดแน่น.
คาดไม่ถึงว่าวังมังกรปิศาจจะมีวิธีป้องกันปราณศักดิ์สิทธิ์ค่ายกลเมืองเซิ่งหวงได้.
จ้าวปิศาจจูหลงที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า,จ้องมองเฉินซิ่วเมืองเซิ่งหวง,เจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ,พร้อมกับเผยยิ้มเห็นไรฟันเอ่ยออกมาว่า“วันนี้เมืองเซิ่งหวงจะต้องพังทลาย,กลายเป็นอาหารให้กับข้า.”
เฉินซิ่ว,เจียงไห่ตงและยอดฝีมือคนอื่น ๆ ต่างก็ตกใจ,จ้าวปิศาจจูหลงร่างหลักก็คือมังกรยักษ์,กินมนุษย์เป็นอาหาร,ตลอดหลายปีมนี้ ไม่รู้ว่ามียอดฝีมือเผ่ามนุษย์อยู่ในท้องของเขามากเท่าไหร่แล้ว.
เฉินซิ่วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“โม้เหม็นน่าไม่อาย,เพ้อเจ้อสิ้นดี,เมืองเซิ่งหวงของข้ายืนยง คงอยู่มาตั้งแต่ยุคโบราณแล้ว,ผ่านสงครามใหญ่มากกว่าพันครั้ง,สงครามเล็กนับครั้งไม่ถ้วน,แม้แต่หลงกังก็ยังไม่อาจทะลวงเมืองเซิ่งหวงได้,ลำพังเจ้านะรึ?”
จ้าวปิศาจจูหลงที่เผยยิ้มอย่างไม่แยแส,หัวเราะอย่างมืดครึ้ม,“ท่านหลงกังไม่ต้องการกำจัดเจ้าเท่านั้น,หากต้องการล่ะก็,เจ้าคิดว่าจะยังมีชีวิตอยู่อีกรึ?”
“แน่นอน,ลำพังแค่ข้า,ไม่อาจทะลวงเมืองเซิ่งหวงได้,ทว่าวันนี้ข้าไม่ได้มาแค่คนเดียว.”
กล่าวจบ,ก็ปรากฏร่างอีกห้าร่าง,แต่ละร่างแผ่กลิ่นอายปิศาจที่น่าหวั่นเกรงออกมา,ลมปราณปิศาจที่กวาดม้วนซัดตลบราวกับคลื่นน้ำทะเล.
เห็นร่างทั้งห้าที่อยู่ข้าง ๆ จ้าวปิศาจจูหลง,ทำให้ทุกคนหัวใจบีบรัด,คนที่มาเกรงว่าคงเป็นจ้าวปิศาจภายใต้หลงกังอีกห้าคน.
รวมจูหลงแล้ว,ครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะมีจ้าวปิศาจถึงหกตน.
“สิบจ้าวปิศาจมาเพียงหกคนรึ?!”
“ดูเหมือนว่าจ้าวปิศาจอสูรสวรรค์,จ้าวปิศาจจิวหมิง,จ้าวปิศาจฉื่อหยวนและจ้าวปิศาจไป่กู่ จะถูกสังหารไปแล้วรึ?”
ภายในเมืองเซิ่งหวง,มีคนของเผ่ามนุษย์ได้พูดคุยกันไปมา.
ก่อนหน้านี้,จ้าวปิศาจอสูรสวรรค์,จ้าวปิศาจจิวหมิง,จ้าวปิศาจฉื่อหยวนและจ้าวปิศาจไป่กู่ พวกเขาต่างได้ยินข่าวลือมาว่าถูกสังหารไปแล้ว เรื่องดังกล่าวกระจายไปทั่ว,มีหลายคนที่ไม่เชื่อเรื่องนี้.
ทว่าตอนนี้,พวกเขาไม่เห็นคนทั้งสี่ตามข่าวลือคล้ายว่าได้หายไปแล้ว,เช่นนั้นที่ข่าวลือก่อนหน้าเกรงว่าจะเป็นเรื่องจริง.
จ้าวปิศาจทั้งหกที่ได้ยินยอดฝีมือเผ่ามนุษย์พูดคุยกันเรื่องดังกล่าว,ก็ใบหน้าเปลี่ยนสี,โกรธเกรี้ยว,จ้าวปิศาจจูหลงต่โจมตีไปยังยอดฝีมือเผ่ามนุษย์กลุ่มดังกล่าวทันที.
ฝ่ามือปิศาจใหญ่ยักษ์ที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า.
เพลิงปิศาจที่รุนแรงลุกโชน,เสียงดังกึกก้องสนั่นท้องฟ้า,เห็นเพียงฝ่ามือสีดำสนิท,ที่มีลมปราณแห่งความมืดแผ่ออกมามหาศาลโจมตีลงมา.
“ฝ่ามือปิศาจสวรรค์!”
หนึ่งในสี่ทักษะฝ่ามือปิศาจที่ทรงพลังที่สุดในโหยวหมิง.
เพียงแค่ฝ่ามือเดียวก็สามารถสังหารเทพวิญญาณได้นับหมื่นคนแล้ว.
ยอดฝีมือเผ่ามนุษย์ที่เพิ่งพูดคุยเรื่องดังกล่าวไป,เห็นฝ่ามือปิศาจสวรรค์ล่วงหล่นลงมา,ถึงกับตื่นตะหนกสิ้นหวังแทบจะในทันที.
“บังอาจ,ในเมืองเซิ่งหวง,ใช่สถานที่ ที่พวกเจ้าจะสามหาวได้อย่างงั้นรึ?”เฉินซิ่วที่ลงมือทันที,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนไหวแผ่รัศมีแสงสีทอง,ฝ่ามือเซิ่งหวงที่พุ่งออกไป,เข้าปะทะกับฝ่ามือปิศาจสวรรค์ทันที.
ตูมมมมมมมมมม
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น.
คลื่นอากาศที่สาดซัด,แสงสีทองที่เจิดจ้า,สะลายฝ่ามือปิศาจไป.
ทว่าเฉินซิ่วกับถูกผลักออกมาถอยหลังครูด ๆ,กว่าจะยั้งเท้าเอาไว้ได้,บนพื้นก็กลายเป็นคลองขนาดใหญ่ยาวหลายร้อยเมตรไปแล้วถึงจะหยุดลง,จากนั้นเฉินซิ่วก็กระอักโลหิตคำโตออกมา.
