Chapter 177 Saint Sovereign it female
圣皇之女（四更）
เนตรทัณฑ์สายฟ้าของลู่อี้ผิงเปิดขึ้น,ก่อนที่เขาจะต่อยไปในอากาศ.
หมัดที่พุ่งผ่านอากาศ,ตัดผ่านมิติจมหายไป,มันได้ข้ามผ่านห้วงมิติมากมายหลากหลายพื้นที่.
บนพื้นที่รกร้างดินแดนปิศาจสวรรค์,ผู้ใต้บังคับบัญชาของหลงกัง,จ้าวปิศาจจิวหมิงที่ได้รับบัญชาให้ล้อมสังหารผู้ฝึกตนเผ่ามนุษย์,ทันใดนั้นสัมผัสได้ถึงพลังที่น่าขนลุกแหวกห้วงอากาศมา,ก็เผยความประหลาดใจ.
ขณะที่เขาจะตั้งตัว,ก็เห็นหมัดที่ใหญ่ยักษ์ผุดออกมาจากอากาศเข้าโจมตีเขาแล้ว,ไม่มีเวลาให้เขาตอบสนอง,พลังหมัดที่กวาดผ่านร่างของเขาและลูกน้องของไป.
ตูมมมมมมมม
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว.
จากนั้นจ้าวปิศาจจิวหมิงและลูกน้องก็กลายเป็นเนื้อบดไปในทันที.
ยอดฝีมือเผ่ามนุษย์ลัทธิเจิ้งอี้,ที่กำลังสิ้นหวังจากการที่จ้าวปิศาจจิวหมิงล้อมสังหาร,จู่ ๆ กับปรากฏหมัดแหวกอากาศสังหารจ้าวปิศาจจิวหมิงและลูกน้องไป,ทำให้พวกเขาชงักงันตาค้างไปตาม ๆ กัน.
ฝุ่นโลหิตที่ยังคงลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ,เจ้าลัทธิเจิ้งอี้,ซุนเซียวเฟย,ที่กล่าวอย่างงงงวย,“จ้าวปิศาจจิวหมิง,ตายไปแล้วจริง ๆ รึ?”
อย่างไรก็ตามจิตสัมผัสของเขาไม่อาจค้นหากลิ่นอายของจ้าวปิศาจจิวหมิงได้อีกต่อไป.
“ดูเหมือนว่าจะตายไปแล้วจริง ๆ?”ยอดฝีมือของลัทธิเจิ้งอี้,ซุนมู่ที่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ.
ผู้ยิ่งใหญ่ที่ใกล้จะกลายเป็นผู้บัญชาภพ,ตกตายเพียงแค่หมัดแหวกอากาศหมัดเดียวอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้ฝึกตนลัทธิเจิ้งอี้ ต่างก็ยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวเป็นเวลานาน.
จากเรือเหาะของนิกายขุนเขาอู๋เซี่ย,ทันใดนั้น ลู่อี้ผิง ได้ต่อยหมัดออกไปอีกสองหมัดข้ามผ่านห้วงมติไป.
กลุ่มอิทธิพลเผ่ามนุษย์นั้นอยู่ในพื้นที่ส่วนกลางของดินแดนปิศาจสวรรค์,ดังนั้นหลงกังจึงให้จ้าวปิศาจอสูรสวรรค์,จ้าวปิศาจจิวหมิง,รวมสี่แม่ทัพปิศาจ,ไปขวางพื้นที่ดินแดนปิศาจสวรรค์ทั้งสี่ทิศเอาไว้.
พื้นที่อีกสามจุด,อยู่ไม่ห่างจากเทือกเขาศพสวรรค์เท่าไหร่นัก.
เจียงไห่ตงที่จ้องมองลู่อี้ผิงต่อยไปยังอากาศสามหมัด,จากนั้นก็หยุด,ทำให้เขาสงสัยเป็นอย่างมาก,ไม่เข้าใจว่าทำไมลู่อี้ผิงต่อยขึ้นไปบนอากาศเช่นนั้น.
“ไปเถอะ.รีบเดินทางไปยังเมืองเซิ่งหวงกัน.”ลู่อี้ผิง.
“แต่ว่าเส้นทางของเผ่ามนุษย์สามแห่ง,พวกเรารีบแจ้งข่าวให้เมืองเซิ่งหวงส่งคนไปช่วยพวกเขาใหม?”เจียงไห่ตงเอ่ยอย่างระมัดระวัง.
“พวกเขาไม่เป็นไร.”ลู่อี้ผิงส่ายหน้าไปมา.
ไม่เป็นไร?
เจียงไห่ตงที่เผยความสงสัย.
ก่อนหน้านั้น,ลู่อี้ผิงไม่ได้บอกว่า,หลงกังได้ส่งจ้าวปิศาจสามคนออกไปปิดเส้นทางสังหารผู้ฝึกตนเผ่ามนุษย์หรอกรึ? แล้วทำไมถึงไม่เป็นไร?
อย่างไรก็ตามแม้นว่าจะสงสัย,ทว่าก็ไม่กล้าเอ่ยสงสัยต่อลู่อี้ผิง.
เรือเหาะที่บินมุ่งตรงไปยังเมืองเซิ่งหวงต่อไป.
จากนั้นก็ไม่มีอะไรมาขวางทางเป็นอุปสรรคต่อพวกเขาอีก.
ไม่กี่วันหลังจากนั้น,พวกเขาก็เห็นเมืองเซิ่งหวงด้านหน้า.
เมืองเซิ่งหวง,ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนที่ราบของยอดเขาสูงแห่งหนึ่ง.
มองมาแต่ไกล,เมืองเซิ่งหวงนั้นราวกับว่าตั้งตระหง่านอยู่บนทะเลเมฆา,แผ่รัศมีแสงที่ดูพิศวงลึกล้ำดูศักดิ์สิทธิ์เป็นอย่างมาก.
เมืองเซิ่งหวง,มีมาตั้งแต่ยุคโบราณ,เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามนุษย์ในแดนโหยวหมิง.
พระราชวังเซิ่งหวงที่อยู่ในเมืองเซิ่งหวง,ได้สืบทอดส่งต่อให้เหล่าลูกหลานตั้งแต่สมัยโบราณ,จนกระทั้งถึงตอนนี้ผ่านมากกว่า 100 ยุคแล้ว.
“เมืองเซิ่งหวง.”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำจ้องมองเมืองเซิ่งหวงในหมู่มวลเมฆาก็เอ่ยกล่าวด้วยอารมณ์ความรู้สึก.
เจียงไห่ตงและยอดฝีมือขุนเขาอู๋เซี่ยจ้องมองไปยังพื้นที่เมืองเซิ่งหวงที่อยู่ไกลออกไป,ด้วยใบหน้าเคารพ,เจียงไห่ตงที่อ้าปากเอ่ยออกมาว่า“ได้ยินมาว่าท่านยวีซีผู้ครองเมืองเซิ่งหวงนั้นเคยเป็นผู้ติดตามท่านซือจุ้นต้าเหรินยุคโบราณ.”
เฉินยวีซี,ก็คือผู้ปกครองเผ่ามนุษย์ดินแดนโหยวหมิง.
เป็นหนึ่งในสิบยอดฝีมือ ยุคจ้าวแห่งทวยเทพ.
ซือจุ้นยุคโบราณอย่างงั้นรึ? ลู่อี้ผิงที่ลอบถอนหายใจ,ฉายานี้,เขาแทบลืมไปแล้ว.
ในยุคโบราณ,เขามีฉายามากมาย,แม้แต่ตอนนี้ยังได้รับฉายา,บรรพชนทัณฑ์สายฟ้าและอาจารย์นักบุญปิศาจมา.
ซือจุ้น,เป็นฉายาที่ผู้คนในยุคโบราณเรียก.
ยุคโบราณ ระยะเวลา 9 ล้านปี,รวมทั้งหมดสิบยุค,เขาแทบจะมีหนึ่งฉายาในทุก ๆ ยุค.
ซือจุ้น,เป็นหนึ่งในฉายาที่เขาได้รับในยุคจ้าวแห่งทวยเทพ.
เขาที่เก็บตัวถือสันโดษในป่าศักดิ์สิทธิ์,ทั่วทั้งโลกหล้ารู้เพียงว่า ซือจุ้นได้ถือสันโดษในป่าศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีใครรู้สถานะและฉายาอื่น ๆ ของเขา.
ที่จริง,เพราะมันไม่ค่อยต่างกันมากนักในแต่ละฉายา,ทำให้เขาไม่ค่อยสนใจที่จะจำ.
เจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ หยุดเรือเหาะที่ด้านหน้าเมืองตงหวง,ก้าวลงจากเรือเหาะและเก็บมันไป,ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำก้าวเข้าไปในเมืองเซิ่งหวง.
เมืองเซิ่งหวงนั้นใหญ่มาก,ถนนที่กว้างใหญ่กว่าเมืองหลวงเทียนตู่ซะอีก,ด้านในมียานพาหนะมากมาย,ที่วิ่งไปมาระรานตา.
“ได้ยินมาว่าจ้าวปิศาจจิวหมิงตายไปแล้ว!”ในฝูงชน,ผู้ฝึกตนกลุ่มหนึ่งที่พูดออกมาเสียงดัง.
“จ้าวปิศาจจิวหมิง วังมังกรปิศาจนะรึ? เป็นไปไม่ได้!”
“เป็นเรื่องจริงแน่นอน,งานชุมนุมเผ่ามนุษย์,จ้าวปิศาจจิวหมิงได้นำยอดฝีมือวังมังกรปิศาจจำนวนมาก มาขวางคนของลัทธิเจิ้งอี้กลางทาง,คราแรก,คนของลัทธิเจิ้งอี้คิดว่าตัวเองต้องตายไปแล้ว,ทันใดนั้นจู่ ๆ บนห้วงอากาศที่ว่างเปล่าก็ปรากฏหมัดอากาศล่วงหล่นลงมา,สังหารยอดฝีมือเผ่าปิศาจหลายร้อยคนพร้อมกับจ้าวปิศาจจิวหมิงไปในทันที!”
“เวลานั้น,โลหิตที่ไหลกระจายออกไปหลายร้อยลี้!”
ยอดฝีมือคนหนึ่งที่เอ่ยฝอยน้ำลายแตกฟอง.
“ไม่ใช่แค่จ้าวปิศาจจิวหมิง,ข้าได้ยินมาว่าแม้แต่จ้าวปิศาจฉื่อหยวนที่ล้อมสังหารลัทธิซั่งหง,ก็ถูกหมัดอากาศสังหารไปทันทีเช่นกัน! เวลานั้นจ้าวปิศาจฉื่อหยวนแทบไม่ได้ทันตั้งตัว,ก็กลายเป็นกองเนื้อบดไปแล้ว!”
“ได้ยินมาว่าแม่ทัพปิศาจไป่กู่และยอดฝีมือวังมังกรปิศาจที่ล้อมสังหารนิกายหยางจินเองก็ถูกหมัดอากาศสังหารไปด้วยเช่นกัน!”
“แม่ทัพปิศาจไป่กู่เองก็ถูกสังหารไปแล้วงั้นรึ?”
ผู้คนมากมายต่างก็พูดคุยกันออกรส,ราวกับว่าได้เห็นมันด้วยตาตัวเอง.
อี้หว่านเทือกเขาอู๋เซี่ยและเหล่าศิษย์สตรีได้ยิน,ต่างก็เผยใบหน้าเหรอหราออกมา.
ในเวลาเดียวกัน,เจียงไห่ตงที่ได้ยินคำพูดดังกล่าวรู้สึกร่างกายสั่นไปมาอย่างบ้าคลั่ง,จ้าวปิศาจจิวหมิง,จ้าวปิศาจฉื่อเหยียน,แม่ทัพปิศาจไป่กู่ถูหมัดอากาศสังหารไปทั้งหมดอย่างคาดไม่ถึง.
เขาที่นึกย้อนกลับไป,เวลานั้นลู่อี้ผิงได้ต่อยออกไปในอากาศสามครั้งไม่ใช่รึ?
ในเวลานั้นเขาได้เอ่ยสอบถามว่ารีบแจ้งให้เมืองเซิ่งหวงส่งกำลังไปเสริมสนับสนุนหรือไม่? ทว่าลู่อีผิ้งเอ่ยว่าพวกเขาไม่เป็นไร!
เป็นไปได้ว่า?
เจียงไห่ตงยิ่งคิด,หัวใจก็ยิ่งเต้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง,แม้แต่จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความหวาดกลัว.
ในเวลานั้น,ลู่อี้ผิงหยุดและเอ่ยต่อเจียงไห่ตง“เจ้าคงต้องไปยังเขตวังหลวง,ไว้ข้าจะตามไปพบพวกเจ้าอีกครั้งก็แล้วกัน.”
เจียงไห่ตงที่ตกใจ,เร่งรีบกล่าวแสดงความเคารพในทันที.
ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่แยกตัวออกไป.
เจียงไห่ตงและคนของเทือกเขาอู๋เซี่ยที่โค้งคำนับด้วยความเคารพ.
หลังจากที่ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำหายไป,เจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ จึงได้ไปยังพื้นที่วังหลวงเมืองเซิ่งหวง.
ส่วน ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ แยกตัวออกมา,ก็มาหยุดที่คฤหาสน์ทิศใต้ของเมือง.
เกี่ยวกับข้อมูลที่วังถามสวรรค์ให้มา,จูหลางศิษย์สายตรงสำนักยวีฟ่าน,ซ่อนตัวอยู่ที่นี่.
ในเวลานี้,จูหลาง ศิษย์สายตรงสำนักยวีฟ่านที่กำลังพูดคุยดื่มกินกับเหล่าศิษย์หลักของวังเซิ่งหวง,เฉินฉงเถา.
จู่หลางที่ส่งแหวนมิติไปให้กับเฉิงฉงเถา,เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม“สหายฉงเถา,นี่ของตอบแทนเล็กน้อย,เกี่ยวกับเรื่องแม่นางเฉินหานเสวี๋ย,หากเป็นไปได้ขอให้ท่านแนะนำข้า ให้รู้จักกับนางด้วย.”
เฉินฉงเถาที่รับแหวนมิติมา,เห็นศิลาวิญญาณเกรดสวรรค์มากมายด้านใน,ก็หัวเราะเอ่ยออกมาว่า“สหายจู่หลางเกรงใจไปแล้ว,เรื่องของเจ้าก็เหมือนกับเรื่องของข้า,วางใจได้เลย,พรุ่งนี้งานชุมนุมวิถีปรุงยา,ข้าจะนำเจ้าเข้าร่วมและแนะนำเจ้าให้กับนาง.”
“ขอบคุณสหายมาก.”จูหลางหัวเราะเสียงดัง.
เฉินหานเสวี๋ย,ธิดาวังเซิ่งหวง,และยังเป็น ธิดาศักดิ์สิทธิ์เผ่าพันธุ์มนุษย์อีกด้วย.
