Chapter 176 Human Race expert danger
人族高手危险（三更）
หลังจากนั้นไม่นาน.
ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำก็ขึ้นไปบนเรือเหาะของนิกายขุนเขาอู๋เซี่ย,เพื่อเดินทางไปยังเมืองเซิ่งหวง.
เพราะว่านี่คืองานชุมใหญ่เผ่ามนุษย์,นิกายขุนเขาอู๋เซี่ยได้นำศิษย์หลักสิบคนเข้าร่วม,ดังนั้นอี้หว่านเองก็ได้รับเลือก,ให้เดินทางไปด้วย.
นอกจากอี้หว่าน ยังมีศิษย์หลักคนอื่น ๆ,สิบบรรพชนชรา,สิบอาวุโสสูง.
ยานเหาะเทือกเขาอู่เซี่ยเป็นสมบัติจิตวิญญาณสวรรค์,ซึ่งสืบทอดมาจากผู้ก่อตั้งจื่อซ่วงไป่,ดังนั้นความเร็วย่อมไม่ธรรมดา,ใช้เวลาเดินทางเพียงแค่เจ็ดวันก็สามารถเดินทางไปถึงเมืองเซิ่งหวงได้.
เรือเหาะมีห้องมากมาย,ลู่อี้ผิงเวลานี้กำลังตระหนักรู้มหาเต๋าแห่งความมืดจากหยกเจาหัวในห้อง.
ร่างของลู่อี้ผิงแผ่รัศมีแสงสีดำออกมา,แม้แต่แผดไอเย็นที่รุนแรงออกมาด้วย.
การตระหนักรู้หลายวันมานี้,เขาได้เข้าใจมหาเต๋าแห่งความมืดโดยสมบูรณ์แล้ว.
การตระหนักรู้มหาเต๋าแห่งความมืด ไม่ได้แค่รับมาจากชิ้นส่วนหยกเจาหัว,ลู่อี้ผิงยังได้มาจากศิลาจารึกสวรรค์ด้วย.
ในวันนี้.
ทันใดนั้น,ยานเหาะก็เกิดเสียงระเบิดดังกึกก้อง.
นอกจากนี้เสียงยังดังสนั่นต่อเนื่องติดต่อกันอีกด้วย.
ลู่อี้ผิงที่เผยความประหลาดใจ,จึงก้าวออกมาด้านนอก พร้อมกับวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ.
ที่ด้านหน้าปรากฏปราณอสูรที่ลอยคลุ้ง,กลิ่นอายแห่งความตายท่วมสวรรค์,เหล่าสัตว์อสูรมากมายจากเทือกเขาใหญ่ไกลออกไปหลั่งไหลออกมาโจมตียานเหาะ.
เจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ ที่ลงมือสังหารสัตว์อสูรตัวแล้วตัวเล่าที่บุกเข้ามา.
ขณะเห็นลู่อี้ผิงก้าวออกมา,ก็เข้าไปต้อนรับ“ต้าเหริน.”
“เกิดอะไรขึ้น?ลู่อี้ผิงเอ่ยสอบถาม.
เจียงไห่ตงเอ่ยรายงาน“เทือกเขาที่ด้านหน้าคือเทือกเขาศพอสูร! ปรกติแล้วสัตว์อสูรเหล่านี้จะไม่ออกจากเทือกเขาศพอสูร,วันนี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น,มันกับออกมาไม่หยุด,นอกจากนี้ยังบ้าคลั่งเข้าโจมตีเรือเหาะอีกด้วย.”
“..”เนตรทัณฑ์สายฟ้าที่หน้าผากลู่อี้ผิงเปิดขึ้น,กวาดตามองออกไปยังเทือกเขาศพอสูร,ป่าเขาลำเนาไพรและยอดเขาต่าง ๆที่ถูกสำรวจ,ท้ายที่สุดก็พบบางอย่างในพื้นที่ส่วนลึก.
“...”
ในเวลานั้น,ในพื้นที่ส่วนลึกของเทือกเขาศพทมิฬ,มีร่างที่ใหญ่ยักษ์กำลังนั่งสมาธิอยู่,ฝ่ายตรงข้ามนั้นเป็นอสูรมังกรในชุดนักรบ,ร่างกายแผ่ปราณอสูรที่รุนแรงออกมา,กำลังเป่าขลุย,ส่งเสียงอ้อยอิ่ง,ดังก้องสะกดจิตสัตว์อสูรไปทั่วเทือกเขาศพอสูร.
เหล่าสัตว์อสูรที่ได้ยินเสียงขลุ่ย,ต่างก็บ้าคลั่งวิ่งออกมาไม่หยุด,พุ่งเข้าฉีกกระชากเรือเหาะอย่างไร้สติ.
ลู่อี้ผิงเผยยิ้มเย็นชา,ร่างกายที่แผ่รัศมีแสง,ก่อรูปสร้างร่างสีทองที่ใหญ่ยักษ์สูงใหญ่กว่าหมื่นจั้ง,ยืนเด่นท่ามกลางสวรรค์และปฐพี,ราวกับจักรพรรดิสวรรค์ที่กำลังมาเยือนโลกหล้า,แผ่กลิ่นอายอำนาจสวรรค์ที่น่าเกรงขามออกมา.
เมื่อร่างใหญ่ยักษ์ปรากฏ,สวรรค์และปฐพีที่สั่นไปมาอย่างรุนแรง,ห้วงมิติรอบ ๆ ราวกับจะพังทลายลงด้วยแรงกดดัน,คลื่นอากาศกวาดม้วนไปทั่วทุกสารทิศ.
เหล่าสัตว์อสูรที่โจมตีเรือเหาะ ถูกคลื่นที่น่าพรั่นพรึงกวาดม้วนร่างกายระเบิดกลายเป็นฝุ่นโลหิตไปตาม ๆ กัน.
เหล่ายอดฝีมือของเทือกเขาอู๋เซี่ยที่กำลังต่อสู้กับสัตว์อสูรที่บุกเข้ามา,เห็นลู่อี้ผิงกำเนิดร่างจักรพรรดิที่เกรี้ยวกราด,อำนาจสวรรค์ที่โถมทับสกดเหล่าอสูรก็ตื่นตะลึงหวั่นเกรงไปตาม ๆ กัน.
แม้แต่เจียงไห่ตงยังอ้าปากค้าง.
นี่คือพลังอะไรกัน?
เพียงแค่แรงกดดัน,ก็กำราบโลกหล้าได้แล้ว.
นอกจากนี้,ยังเป็นเพียงแค่ร่างเงาเท่านั้น!
“หัตถ์จักรพรรดิสวรรค์!”ลู่อี้ผิงที่เอ่ยเสียงเย็นชาดังก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี.
เสียงที่เย็นชาของลู่อี้ผิงที่ดังกึกก้อง,ก่อนที่จะเห็นร่างที่ใหญ่ยักษ์ยื่นมือตะปบออกไปยังส่วนลึกของเทือกเขาศพอสูร.
ทันใดนั้น,พื้นที่รอบ ๆ กว่าหนึ่งแสนจั้งเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น
ฝ่ามือยักษ์ที่ฟาดลงไป ยังพื้นที่ส่วนลึกของเทือกเขาศพทมิฬ.
ฝ่ามือใหญ่ยักษ์ที่แผ่รัศมีแสงสีทอง,อำนาจสวรรค์ที่พร้อมทำลายล้างทุกสรรพสิ่ง.
ฝ่ามือใหญ่ยักษ์แม้ยังไปไม่ถึงด้วยซ้ำ,แรงกดดันอำนาจสวรรค์จากยุคบรรพกาลก็กดทับลงไปยังด้านล่าง,บดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่างไปแล้ว.
ร่าง ๆ หนึ่งที่เป่าขลุ่ยอยู่,ขณะควบคุมเหล่าอสูรเช้าโจมตียานเหาะเผ่ามนุษย์อย่างสุขสันต์,ทว่าในเวลานั้นกับสัมผัสได้ถึงอำนาจสวรรค์ที่กดทับลงมาในทันที,ขณะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ก็เห็นฝ่ามือยักษ์สีทองกำลังฟาดลงมาแล้ว,ทำให้เขาตกใจขวัญหนีดีฝ่อ,แววตาสั่นส่ายไปมาด้วยความหวาดกลัว,ต้องการที่จะบินหนี.
ขณะจะบินหนี,ฝ่ามือสีทองก็มาถึงแล้ว.
ตูมมมมมมมมม
ฝ่ามือสีทองที่ปกคลุมท้องฟ้าเกิดเสียงดังสนั่น.
ฝ่ามือยักษ์ที่เต็มไปด้วยพลังกดดันจนห้วงมิติรอบ ๆ พังทลายลง,ร่างของคนเป่าขลุยล่วงหล่นกระแทกพื้น,ฝ่ามือสีทองที่ฟาดซ้ำบดบี้เทือกเขาศพทมิฬซ้ำไปทันที.
ครืนนนนนนนน!
พื้นที่หลายหมื่นลี้ทั่วทั้งเทือกเขาศพทมิฬ สั่นไปมาอย่างรุนแรง.
ฝ่ามือยักษ์ที่ทำลายพื้นที่ส่วนลึกของเทือกเขาศพทมิฬ,ยอดเขาราบเป็นหน้ากองพังทลายกลายเป็นผุดผง,ไม่รู้ว่าสัตว์อสูรมากมายเท่าไหร่ที่กลายเป็นเนื้อบดไป.
โลหิตที่ไหลชะโชมพื้นที่ส่วนลึกไหลบ่าเป็นสายธาร.
พื้นที่ส่วนลึกของเทือกเขาศพทมิฬปรกตินั้นแข็งแกร่งมากเต็มไปด้วยลมปราณอสูรที่อัดแน่นกันอยู่,เวลานี้ลมปราณอสูรที่สลายหายไปจนหมดสิ้น,พืนที่เทือกเขาสูงกลางเป็นหุบเหวรูปฝ่ามือขนาดใหญ่ ปรากฏขึ้นแทน.
บนยานเหาะ,เจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ ที่จ้องมองฝ่ามือสีทองที่ฟาดลงไปบนส่วนลึกเทือกเขาศพทมิฬด้วยความตกใจ.
แม้นว่าพวกเขาไม่อาจมองเห็นสภาพที่แท้จริง ในพื้นที่ส่วนลึกของเทือกเขาศพทมิฬ,ทว่าก็สามารถบอกได้ว่าในหุบเหวรอยฝ่ามือที่บุบลึกลงไปนั้น,ได้ทำลายพื้นที่ส่วนลึกเสียหายอย่างรุนแรง.
ขณะที่พวกเขาหันหน้าจับจ้องมองมายังทิศทางของลู่อี้ผิง,ก็เผยแววตาตื่นกลัว,อาจารย์นักบุญปิศาจ,ช่างน่าเกรงขามยิ่งนัก!
ลู่อี้ผิงที่ดูไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย,ร่างเงาใหญ่ยักษ์ค่อย ๆ สลายหายไปช้า ๆ.
หลายวันมานี้เขาได้ศึกษาทักษะของจักรพรรดิสวรรค์มาจากศิลาจารึกสวรรค์เช่นกัน,นี่คือทักษะหัตถ์จักรพรรดิสวรรค์นั่นเอง.
แม้ว่าทักษะดังกล่าวไม่อาจเทียบได้กับหมัดเทพแห่งการสร้าง,แต่ก็ทรงพลังอยู่เหมือนกัน.
จากนั้น,ลู่อี้ผิงก็ยื่นมือคว้าขยับไปบนอากาศ,ดูดดึงร่างของยอดฝีมือเป่าขลุ่ยลอยออกมาจากส่วนลึกพื้นที่เทือกเขาศพอสูร.
ก่อนหน้านี้,แม้นว่าเขาจะจัดการสัตว์อสูรมากมายให้ตกตายไปพร้อมกัน,ทว่าเขาก็ยังมือไม่รีบสังหารชายเป่าขลุ่ยให้ตกตายไปในทันที.
หลังจากเห็นร่างที่ลู่อี้ผิงดูดดึงร่างมามา,เจียงไห่ตงที่ใบหน้าเปลี่ยนสีเอ่ยออกมาว่า“เจ้าปิศาจอสูรสวรรค์!”
“จ้าวปิศาจอสูรสวรรค์อย่างงั้นรึ?”ลู่อี้ผิงเอ่ยสอบถาม.
เจียงไห่ตงเร่งรีบอธิบาย,“เรียนต้าเหริน,จ้าวปิศาจอสูรสวรรค์,ก็คือผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าวังมังกรปิศาจหลงกัง,เป็นยอดฝีมือยุคจ้านเทียน,เขามีวิชาลับบัญชาอสูร,ด้วยพลังของเขาแล้วสามารถควบคุมอสูรได้หลายหมื่นตัวพร้อม ๆ กัน.”
ลู่อี้ผิงที่ดูดดึงร่างเขามา,จ้าวปิศาจอสูรสวรรค์,จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความหวั่นเกรง“เจ้าเป็นใคร?”
“ลู่อี้ผิง.”ลู่อี้ผิงเอ่ยอย่างไม่แยแส.
“เป็นเจ้า!”จ้าวปิศาจอสูรสวรรค์เอ่ยเสียงสั่น.
ลู่อี้ผิงทำการค้นวิญญาณอีกฝ่ายในทันที.
หลังจากค้นวิญญาณเสร็จ,เปลวเพลิงที่ลุกโชนเผาอีกฝ่ายเป็นเถ้าถ่านไปในทันที.
เจียงไห่ตงและคนอื่น ๆ ที่เห็นจ้าวปิศาจอสูรสวรรค์ถูกลู่อี้ผิงฌาปนกิจเผาอีกฝ่ายไปพร้อมเลย,เหลือเพียงฝุ่นที่สลายหายไปตามลม,ก็ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,จ้าวปิศาจอสูรสวรรค์,เป็นไท่จู่วังมังกรปิศาจ,เป็นหนึ่งในสิบผู้ช่วยของหลงกัง,ความแข็งแกร่งเป็นจ้าวพิภพขั้นปลายท้าย,แม้แต่ใกล้จะตัดผ่านไปยังระดับบัญชาภพได้ทุกเมื่อ.
ตอนนี้,กลายเป็นขี้เถาสลายลอยไปตามสายลมแล้ว.
ไม่มีจ้าวปิศาจอสูรสวรรค์ที่ควบคุมสัตว์อสูรโจมตี,เรือเหาะก็สามารถเดินทางต่อไปได้.
ลู่อี้ผิงที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ,โดยมีวัวกระทิงมังกรเขาทองคำและเจียงไห่ตงยืนอยู่ด้านหลัง.
“นอกจากจ้าวปิศาจอสูรสวรรค์,หลงกังได้บัญชา จ้าวปิศาจอีกสามคนให้ไปโจมตีเผ่าพันธ์มนุษย์ที่กำลังเดินทางไปยังเมืองเซิ่งหวง,หวังที่จะกวาดล้างผู้ฝึกตนเผ่ามนุษย์ทั้งหมด.”ลู่อี้ผิงเอ่ย.
เจียงไห่ตงที่ตกใจเอ่ยออกมาว่า“เช่นนั้นผู้ฝึกตนเผ่ามนุษย์ก็อยู่ในอันตรายแล้ว!”
