Chapter 165 Saint Buddha Wheel
圣佛轮（二更）
ตูมมมมมมม!
เวลาต่อมาเห็นเพียงยอดฝีมือนิกายจินกังคนดังกล่าวลอยกระเด็น,ล่วงหล่นลงพื้น,กระอักโลหิตคำโต.
เหล่าคนมุงที่ชงัก,เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
ไม่เว้นแม้แต่สาวน้อยอี้หว่านที่ตกใจเหมือนกัน,สายตาของนางที่หันหน้าออกไป เห็นเพียงใบหน้าที่หล่อเหลาของคนผู้หนึ่ง,เป็นลู่อี้ผิงในชุดสีน้ำเงิน,ผมยาวปกบ่า,ปลิวสะบัดไปมา.
ข้าง ๆ ลู่อี้ผิง,เป็นชายร่างใหญ่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ,ราวกับป้อมปราการเหล็ก.
“เป็นพวกเจ้า!”อี้หว่านที่เผยความประหลาดใจ,จากนั้นก็ถอยห่างออกมา,รักษาระยะกับลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอาไว้.
หม่าเฟยศิษย์นิกายจินกังที่ได้สติ,จ้องมองคนของเขา,ใบหน้ากลายเป็นเคร่งขรึม,ชีพจรที่แตกสะบั้น,ถึงจะช่วยเหลือได้,ก็คงไม่ต่างจากคนพิการไปแล้ว.
สายตาของเขาที่จ้องมองลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยความเย็นชา“พวกเจ้าเป็นใคร?”
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่ไม่สนใจฝ่ายตรงข้าม,จ้องมองไปยังสาวน้อยอี้หว่าน,กล่าวด้วยรอยยิ้ม“แม่นางน้อย,มีชื่อว่าอี้หว่านสินะ.”
อี้หว่านภูเขาอู๋เซี่ยที่ขมวดคิ้วไปมา,ทว่าไม่เอ่ยอะไรออกมา.
ที่สุสานองค์อรหันต์,นางเข้าใจผิดว่าลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเป็นคนของนิกายจินกัง,ตอนนี้ดูเหมือนว่า,ทั้งสองจะไม่ใช่คนของนิกายจินกัง.
หม่าเฟยศิษย์นิกายจินกังจ้องมองลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่ไม่สนใจเขา,ใบหน้ากลายเป็นอับลักษณ์.
“มารดาเถอะ,แส่หาความตาย!”ศิษย์นิกายจินกังอีกคนที่โกรธเกรี้ยว,ฝ่ามือของเขาฟาดไปยังวัวกระทิงมังกรเขาทองคำทันที.
ศิษย์นิกายนิกายจินกังอีกคนเองก็ใช้ฝ่ามือเทวะจินกังโจมตีออกไปเช่นกัน,แสงสีทองที่สว่างจ้าพุ่งออกไป,ศิษย์คนนี้ฝึกฝนฝ่ามือจินกังไปถึงขั้นที่เก้า,ดูเหมือนว่าจะเก่งกาจยิ่งกว่าศิษย์คนก่อนหน้านี้ซะอีก.
อย่างไรก็ตาม,ศิษย์ของนิกายจินกังที่ลงมือ,ทว่าวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเพียงแค่โบกมือเบา ๆ ออกไป,ฝ่ามือและร่างของศิษย์นิกายจินกังคนดังกล่าวก็ระเบิดแตกเป็นฝุ่นเนื้อกลางอากาศ.
หม่าเฟยและคนของนิกายจินกัง แม้แต่เหล่าคนมุงต่างก็งงงวยไปเลย.
นิกายจินกัง,คือกลุ่มอิทธิพลที่ใหญ่ที่สุดในมนทลอวิ๋นโหลว.
นอกจากนี้พวกเขายังรู้ว่าเบื้องหลังของนิกายจินกังก็คือเผ่าวิญญาณรัตติกาลอีกด้วย.
เผ่าวิญญาณรัตติกาล,เป็นหนึ่งในสุดยอดกลุ่มอิทธิพลของโหยวหมิง,นอกจากนี้ยังเป็นอับดับห้าจากสิบสุดยอดกลุ่มอิทธิพลอีกด้วย.
แม้แต่อี้หว่าน ภูเขาอู๋เซี่ยยังไม่คาดคิดว่า วัวกระทิงมังกรเขาทองคำจะสังหารคนของนิกายจินกังไป.
ศิษย์นิกายจินกัง,นางจำได้,คนผู้นั้นเป็นศิษย์หลัก,เป็นผู้เยาว์ที่มีพรสวรรค์ยอดเยี่ยม,เป็นมหาจักรพรรดิขั้นที่สิบ,ที่ได้รับการดูแลอย่างดี,มีโอกาสที่จะทะลวงไปยังขอบเขตเทพวิญญาณ,กลายเป็นเทพวิญญาณ.
หม่าเฟยนิกายจินกังที่ตกใจโกรธเกรี้ยว,ร้องตะโกนดังลั่นใส่วัวกระทิงมังกรเขาทองคำ“เจ้ารู้ใหม,เขาคือศิษย์ของบรรพชนชราไต่หว่านเจียง นิกายจินกังของข้า!”
ไต่หว่านเจียง,ก็คือบรรพชนชราที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากในนิกายจินกัง,กล่าวได้ว่าในมนทลอวิ๋นโหลวเขามีชื่อเสียงที่สูงมาก.
“เจ้าล่ะ?”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ย“เป็นศิษย์นิกายบรรพชนชรานิกายจินกังคนใหน?”
หม่าเฟยที่เห็นวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยยิ้ม,ใบหน้ากลายเป็นมืดครึ้มเย็นชา“อาจารย์ของข้าก็คือเจ้านิกายจินกัง,เจ้ากล้าทำลายศิษย์หลักนิกายจินกัง,จะต้องถูกกวาดล้างทั้งตระกูล.”
เขาเพิ่งกล่าวจบ,วัวมังกรเขาทองคำก็ตบลงมา,หม่าเฟยที่ถูกทุบจมพื้นธรณีไปทันที.
ศิษย์อีกสามคนของนิกายจินกังที่จ้องมองหม่าเฟยที่กลายเป็นศพปักจมพื้น,ใบหน้าแต่ละคนเผยท่าทางไม่อยากเชื่อออกมา.
อี้หว่านเทือกเขาอู๋เซี่ยและเหล่าคนมุงที่อึ้งยืนชงักแทบไม่อาจขยับตัว.
หม่าเฟย,เป็นยอดฝีมือขอบเขตเทพวิญญาณ,เป็นศิษย์คนเล็กสุดของเจ้านิกายจินกัง,และยังมาจากตระกูลหม่าอีกด้วย!
“เจ้าเป็นศิษย์บรรพชนชรานิกายจินกังคนใหน?”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำกวาดตามองศิษย์นิกายจินกังที่เหลืออยู่อีกสามคน.
ศิษย์นิกายจินกังที่เหลือสามคนแข้งขาอ่อนไปในทันที.
พวกเขาที่ติดตามหม่าเฟยมา,สถานะในนิกายจินกังเองย่อมไม่ต่ำอย่างแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม ได้ยินคำพูดของวัวกระทิงมังกรเอ่ยถาม,แต่ละคนใบหน้าซีดเซียวไปตาม ๆ กัน.
ทั้งสามที่ดึงสติกลับมา,พร้อมพุ่งบินหนีออกไปทันที.
ขณะทั้งสามเพิ่งบินออกไป,ก็เห็นแสงสีทองจากบนพื้นพุ่งขึ้นไปกวาดม้วนคนทั้งสาม,ล่วงหล่นลงบนพื้นทันที,กลิ่นอายพลังชีวิตที่หายไปอย่างสมบูรณ์.
“ไป.”ลู่อี้ผิงเอ่ยออกมาอย่างไม่แยแส.
อย่างไรก็ตาม,ขณะทั้งสองจะจากไป,อี้หว่านได้ตะโกนออกไป,“ช้าก่อน.”นางที่วิ่งออกไป,ก่อนที่จะกล่าวขอบคุณลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ“เมื่อกี้นี้ขอบคุณพวกเจ้ามาก.”
ลู่อี้ผิงที่ส่ายหน้าไปมา,“ไม่จำเป็น,ข้าเองก็เกลียดชังหมารับใช้เผ่าปิศาจ,และศิษย์มนุษย์ใจเหี้ยมเช่นกัน.”
อี้ฟ่านเอ่ยถาม“เจ้าคือเผ่ามนุษย์อย่างงั้นรึ?”
ลู่อี้ผิงไม่ได้ตอบออกไป.
ในใจครุ่นคิดเกี่ยวกับหยกเจาหัว,จวบจนถึงตอนนี้ ยังไม่อาจได้ข้อมูลอะไรมาเลย.
“หรือว่าพวกเจ้ามาที่นี่เพื่อจักรศักดิ์สิทธิ์งั้นรึ?”อี้หว่านเอ่ยสอบถามลู่อี้ผิงที่ยังคงเงียบ.
“จักรศักดิ์สิทธิ์อย่างงั้นรึ?”ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยความประหลาดใจออกมา.
พวกเขาจำได้,อาวุธองค์อรหันต์ก็คือจักรศักดิ์สิทธิ์นั่นเอง.
“มีคนเอ่ยว่าพบจักรศักดิ์สิทธิ์ที่เทือกเขาเทียนเซี่ยดินแดนปิศาจสวรรค์.”อี้ฟ่านเอ่ย“เร็ว ๆ นี้จึงมียอดฝีมือมากมายเดินทางมายังดินแดนปิศาจสวรรค์,ดังนั้นที่เมืองชิงเฟิงแห่งนี้จึงมีคนมากมายมารวมตัวกัน.”
เมืองชิงเฟิงอยู่ไม่ห่างจากเทือกเขาเทียนเซี่ยนั่นเอง.
“จักรศักดิ์สิทธิ์เป็นอาวุธขององค์อรหันต์ใช้ในอดีตอย่างงั้นรึ?”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ย.
อี้หว่านพยักหน้ารับ“อืม,จักรศักดิ์สิทธิ์คืออาวุธของท่านจ้าวคุณ ใช้ในอดีต.”
ในอดีตสงครามขององค์อรหันต์และจ้าวปิศาจ,การต่อสู้ที่รุนแรงทำให้เกิดแผ่นดินเลื่อนแตกแยกเป็นเหวลึกกว้างขวางไร้สิ้นสุด,ร่างขององค์อรหันต์ได้ตกตายไป,จักรศักดิ์สิทธิ์เองก็หายไปไม่มีใครรู้ร่องรอย,เวลาผ่านมาเนิ่นนานหลายปี,จักรศักดิ์สิทธิ์กับปรากฏตัวออกมา,ทำให้ยอดฝีมือทั้งโหยวหมิงเดินทางมายังดินแดนปิศาจสวรรค์แห่งนี้.
“ไม่คาดคิดเลยว่าจักรศักดิ์สิทธิ์จะปรากฏ.”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่ถอนหายใจ,เอ่ยสอบถามลู่อี้ผิง“จูเหริน,พวกเราไปดูใหม?”
“เช่นนั้นก็ไปยังเทือกเขาเทียนเซี่ยเพื่อดูสักหน่อยก็แล้วกัน.”ลู่อี้ผิงที่เอ่ยด้วยท่าทางลังเลเหมือนกัน.
อี้หว่านที่ดูลังเล,นางได้ขอตามพวกลู่อี้ผิงไปยังเทือกเขาเทียนเซี่ยด้วยเช่นกัน.
ลู่อี้ผิงพยักหน้ารับ,ฝ่ามือฟู่หลิงที่นางใช้ก่อนหน้านี้,เขาเองก็มีอะไรสอบถามเช่นกัน.
ดังนั้น,ทั้งสามจึงออกเดินทางด้วยกัน.
เหล่าคนมุ่งที่ชงักจ้องมองด้วยความงงงวย.
หลังจากที่พวกลู่อี้ผิงจากไป,พวกเขาก็จ้องมองไปยังศพของพวกหม่าเฟย,ด้วยความรู้สึกซับซ้อน.
“จักรศักดิ์สิทธิ์ได้ปรากฏแล้ว,ได้ยินมาว่าคนของนิกายจินกังเดินทางมามากมาย,ไม่รู้ว่าว่าเจ้านิกายจินกังมาด้วยใหม.”อาวุโสสูงของตระกูลหนึ่งเอ่ยออกมา.
“เป็นไปได้ว่าเจ้านิกายจินกังและบรรพชนชราไต่หว่านเจียงเองก็น่าจะมาเช่นกัน!”
“ว่าแต่สองคนนั่นเป็นใครมาจากใหน,ทั้งที่รู้ว่าหม่าเฟยเป็นศิษย์เจ้านิกายจินกัง,ยังกล้าสังหาร!”
ทุกคนต่างก็พูดคุยกันไปมา.
หลังจากที่พวกลู่อี้ผิงจากมาแล้ว,ก็ได้เอ่ยถามอี้หว่านเกี่ยวกับเรื่องฝ่ามือฟู่หลง.
อี้หว่าน,เอ่ยตามจริง,นางกล่าวว่า,ปู่ของนางได้รับหยกสืบทอดอรหันต์ศักดิ์สิทธิ์,ซึ่งในนั้นมีบันทึกเกี่ยวกับวิชาฝ่ามือฟู่หลงนั่นเอง.
“แล้วปู่ของเจ้าล่ะ?”ลู่อี้ผิงเอ่ย.
“ปู่ของข้าหายตัวไปหลายสิบปีแล้ว.”อี้หว่านส่ายหน้าไปมา,เอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย“หลายปีมานี้,ข้าได้สอบถามหาร่องรอยของปู่มาตลอด.”
จากนั้นนางก็เอ่ยออกมาว่า“หม่าเฟยที่เจ้าสังหารไป,ไม่เพียงเป็นลูกศิษย์เจ้านิกายจินกัง,ยังเป็นคนของตระกูลหม่า,โปรดระวังตัวด้วย.”
“ตระกูลหม่าร้ายกาจมากรึ?”ลู่อี้ผิงเอ่ยถาม.
อี้หว่านที่พยักหน้าอย่างจริงจัง“ตระกูลหม่าเป็นหนึ่งในตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนปิศาจสวรรค์,แข็งแกร่งกว่านิกายจินกังซะอีก,นอกจากนี้บรรพชนตระกูลหม่า,ยังเป็นคนของสำนักอู๋เซิ่งอีกด้วย.”
