Chapter 135 even/including dragon the blood dragon meat was eaten cleanly
连龙血龙肉都被吃了个干净（二更）
หวงเจี้ยนซือได้ยินลู่อี้ผิงเอ่ยถึงต้นกำเนิดหยก,ก็เผยท่าทางลังเล.
เห่าผีก้าวไปด้านหน้าเอ่ยออกไปว่า“หยกนี้ข้าซื้อมันมาจากบิดาของเจ้า,หวงเฉิงเมื่อหลายพันปีก่อน,ลู่ต้าเหรินไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร,เพียงแค่ต้องการรู้ต้นกำเนิดหยกเท่านั้น.”
“หากเจ้ารู้อะไรมาโปรดบอกด้วย,พวกเราจะต้องขอบคุณเจ้าอย่างแน่นอน.”เห่าผีเอ่ย.
ในเวลานั้น,หวงจิวที่ก้าวไปด้านหน้า,ก่อนที่จะส่งแหวนมิติออกไป,ด้านในนั้นมีศิลาวิญยาณเกรดเทวะมากมาย,เกรงว่าจะมีหลายร้อยล้าน.
ตระกูลหวงที่ถดถอยลงเป็นอย่างมาก,ไม่เช่นนั้นหลายพันปีก่อนไม่มีทางที่จะขายหยกออกไปแน่นอน,หวงเจี้ยนซือเห็นศิลาเทวะจำนวนมากก็ตกใจ
“นี่คือ!”หวงเจี้ยนซือกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่.
กล่าวตามจริง,ต่อหน้าศิลาวิญญาณเกรดเทวะหลายร้อยล้าน,เขาแทบรู้สึกว่ากำลังฝันไป.
เขาลังเล,แต่ก็เอ่ยต่อลู่อี้ผิง“ที่จริงต้นกำเนิดหยกนี้,ข้าเองก็ไม่รู้แน่ชัด,รู้เพียงมันถูกเรียกว่าหยกจิงซีเป่า,มันถูกส่งต่อมาจากบรรพชนชราหวงหยวนตง.”
“หวงหยวนตง?”ลู่อี้ผิงเอ่ย“บรรพชนของเจ้าหงหยวนตงเป็นใครมาจากใหนรึ?”
หวงเจี้ยนซือเอ่ยตอบ“บรรพชนชราหวงหยวนตงเมื่อหลายแสนปีก่อน,เป็นบรรพชนชราของวังอสนีม่วง.”
“วังอสนีม่วง.”หวงจิวที่ขมวดคิ้วไปมา“ดูเหมือนว่าจะล่มสลายมาหลายแสนปีแล้ว?”
หวงเจี้ยนจื่อพยักหน้า“วังอสนีม่วงในอดีตได้ล่มสลาย,ทุกคนที่เกี่ยวข้องล้วนแต่ตกตาย,แม้แต่ตระกูลหวงของเราเองก็เช่นกัน,ส่วนที่เหลืออยู่ธุรกิจของพวกเราถดถอยตกต่ำแทบไม่อาจรักษาไว้ได้,แม้แต่หลายปีมานี้แทบจะกลายเป็นว่างเปล่า.”
กล่าวถึงตอนนี้,หวงเจี้ยนจื่อที่เผยความขมขื่นออกมา,กล่าวด้วยความเกลียดกชัง“แม้แต่สมบัติสุดท้ายที่เหลืออยู่ในเมืองเสวียนหวงเวลานี้ก็ถูกโรงเตี้ยมอู๋ซ่วงยึดครอง,บิดาของข้าถูกสังหาร”
“กู่หลินเฟิงตายแล้ว.”ลู่อี้ผิงเอ่ยปากออกมาทันที.
หวงเจี้ยนจื่อตกใจ.
“พวกเราเพิ่งมาจากเมืองเสวียนกู่,จู่เหรินของข้าสังหารกู่หลิงเฟิงเอง”หวงจิวเอ่ย.
หวงเจี้ยนจื่อที่จ้องมองไปยังลู่อี้ผิงเผยความประหลาดใจออกมา.
กู่หลินเฟิงคือบุตรของกู่กั๋วหยวน,ข้างกายของเขานั้นมียอดฝีมือมากมาย,นอกจากนี้กู่หลินเฟิงเองก็แข็งแกร่งไม่น้อย.
ลู่อี้ผิงเอ่ย“อีกไม่นานข่าวนี้คงแพร่ไปทั่วดินแดนไท่สวี.”
หวงเจี้ยนจื่อโคงคำนับต่อลู่อี้ผิง“ขอบุคณต้าเหรินที่ช่วยล้างแค้นให้กับบิดาของข้า.”
หลายปีมานี้,เขาต้องการสังหารกู่หลินเฟิงเป็นอย่างมาก,ทว่าด้วยความแข็งแกร่งของเขาแล้ว,กล่าวได้ว่าไร้ซึ่งความหวังอย่างสิ้นเชิง.
“ไม่จำเป็น.”ลู่อี้ผิงส่ายหน้าไปมา“ขยะเช่นนั้น,ไม่ควรมีอยู่ต่อไป,ข้าจึงสังหารเขาไป.”
หลังจากนั้น,ลู่อี้ผิงก็สอบถามเรื่องเกี่ยวกับวังอสนีม่วงที่ล่มสลายและเรื่องของหวงหยวนตง.
หวงเจี้ยนจื่อที่เอ่ยเรื่องที่เขารับรู้ต่อลู่อี้ผิง.
สิ่งที่เขารู้นั้นไม่ได้มากนัก,ดังนั้นลู่อี้ผิงจึงไม่รู้ว่าหวงหยวนตงได้รับหยกมาจากที่ใด.
หลังจากนั้น,ลู่อี้ผิงก็นำคนของเขาจากไป.
หวงเจี้ยนจื่อต้องการส่งศิลาวิญญาณเกรดเทวะคืนลู่อี้ผิง,ทว่าลู่อี้ผิงก็ให้เขารับไป.
หลังจากไป,ลู่อี้ผิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
เกี่ยวกับเรื่องที่หวงเจี้ยนจื่อเอ่ยว่าวังอสนีม่วง,เมื่อวังอสนีม่วงถูกกวาดล้าง,บรรพชนชรา,เจ้าวังและคนอื่น ๆ ต่างถูกสังหารไปเกือบหมด,กล่าวได้ว่าในครั้งนั้นกว่า 90% ได้ตกตายไปจากการต่อสู้.
อย่างไรก็ตาม,หวงหยวนตงนั้นตกตายไปแล้วจริง ๆ หรือไม่,ไม่อาจยืนยันได้.
“รู้ใหมว่าใครเป็นคนกวาดล้าง?”ลู่อี้ผิงที่สอบถามหวงจิว.
“เป็นไปได้ว่าเป็นสำนักยวีฟ่าน.”หวงจิวครุ่นคิด“เป็นราชันย์หมาป่ายวีเมี่ยน.”
“ราชันย์หมาป่ายวีเมี่ยน.”ลู่อี้ผิงที่ครุ่นคิด.
หากพบกับราชันย์หมาป่ายวีเมี่ยน,บางทีอาจบอกได้ว่าหวงหยวนตงนั้นถูกสังหารไปแล้วหรือไม่?
เห่าผีเอ่ย“ราชันย์หมาป่ายวีฟ่าน,ข้าเองก็เคยได้ยินมาว่า,เป็นคนที่โหดเหี้ยมอมหิต,หากไม่พอใจใครแล้ว,คนเหล่านั้นล้วนตกตาย,ไม่เพียงแค่คนที่เขาไม่พอใจเท่านั้น,ญาติพี่น้องคนที่เกี่ยวข้องก็จะถูกสังหารไปทั้งหมด,กล่าวได้ว่าเขาเป็นหนึ่งในสิบยอดฝีมือในยุคของจ้านเทียน.”
“เขาคือบรรพชนสำนักยวีฟ่าน,หลายปีมานี้ไม่ปรากฏตัว,ทว่าหากปรากฏตัวก็มักจะเป็นช่วงเวลาสำคัญ,บางทีเมื่อครั้งจารึกสวรรค์ปรากฏ,สำนักยวีฟ่านอาจจะปรากฏตัวก็ได้.”
ลู่อี้ผิงที่นำยันต์สื่อสารออกมา,ก่อนที่จะแจ้งไปยังฉู่ถง,ให้นิกายกระบี่กุยหยวนสืบค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับวังอสนีม่วง หวงหยวนตงและราชันย์หมาป่ายวีเมี่ยน.
หลังจากนั้น,พวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังเมืองเทียนเป่ย.
ดินแดนไท่สวีเป็นหนึ่งในดินแดนที่ใหญ่ที่สุดของจิวเทียน,แม้นว่าเมืองเทียนเป่ยจะอยู่ในเมืองไท่สวี,อย่างไรก็ตาม,มันก็อยู่พื้นที่ตอนเหนือสุด,ดังนั้นจึงอยู่ห่างจากหมู่บ้านชิงไห่ไม่น้อย
อย่างไรก็ตาม,เมืองเทียนเป่ย ก็คือสถานที่ปรากฏของศิลาจารึกสวรรค์ที่จะปรากฏขึ้นในเดือนหน้า,เวลานี้ยังคงมีเวลา,ดังนั้นลู่อี้ผิงจึงไม่จำเป็นต้องเร่งรีบเดินทาง,พวกเขาที่เดินทางไปช้า ๆ ไม่เร่งรีบ.
ในเวลานี้ในเมืองเสวียนกู่ผู้คนมากมายต่างก็พูดคุยเรื่องโรงเตี้ยมอู๋ซ่วงถูกปิด,กู่หลินเฟิงถูกสังหาร.
“เร็ว ๆ นี้ ดินแดนไท่เสวียนมีกลุ่มอิทธิพลจำนวนมากมารวมตัวกัน,ยิ่งวุ่นวายขึ้นไปเรื่อย ๆ ,ข้าได้ยินมาว่าคนของโลกเทวะเทียนหลง,ถูกสำนักอู๋เซิ่ง แดนโหยวหมิงที่เข้ามาในจิวเทียน,ล้อมสังหารตกตายกันหมดแล้ว!”
“ได้ยินมาว่าท่านบรรพชนชราสำนักอู๋เซิ่งกวาดล้างคนหลายร้อยคน,แม้แต่ราชามังกรอ้าวอี้เสวียนโลกเทวะเทียนหลงยังไม่อาจหนีพ้น.”
“ราชามังกรโลกเทวะเทียนหลงตายแล้วรึ? ได้ยินว่าโลกเทวะเทียงหลงเป็นสุดยอดกลุ่มอิทธิพลอันดับสิบในโลกเทวะเลยไม่ใช่รึ?!”
“อันดับสิบแล้วไง,คู่ต่อสู้ของเขาคือผู้ยิ่งใหญ่ซุนไห่อวิ๋น,ได้ยินมาว่าท่านซุนไห่อวิ๋นสังหารราชามังกร,แม้แต่นำร่างและโลหิตมากินดื่มจนหมดเกลี้ยง,ตกตายในสภาพน่าสังเวชที่สุด!”
ทุกคนต่างก็ส่ายหน้าไปมา.
โลกเทวะ,จิวเทียน,โหยวหมิง,จ้าวพิภพขั้นต้น,ขั้นกลาง,ถือว่าเป็นยักษ์ใหญ่,มีเพียงแค่จ้าวพิภพขั้นสุดท้ายถึงจะถูกเรียกว่าผู้ยิ่งใหญ่.
ลู่อี้ผิง,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่ตกใจ.
“ผู้ยอดเยี่ยมข่าวนี้เป็นเรื่องจริงรึ?”ลู่อี้ผิงสอบถาม.
คนที่พูดคุยกันก่อนหน้านี้เห็นลู่อี้ผิงสอบถามก็เอ่ยออกมาว่า“เวลานั้นมีคนมากมายที่เห็นเหตุการณ์.”
อย่างไรก็ตามในเวลานั้น พวกเขาเห็นเงาร่างหนึ่งที่ล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,หล่นลงไปกองบนพื้นถนน.
ฝ่ายตรงข้ามมีโลหิตอาบไปทั่วร่าง.
เมื่อจับจ้องมองได้อย่างชัดเจนแล้วก็จะพบว่าเป็นผู้เยาว์ผู้หนึ่ง.
หลังจากที่ฝ่ายตรงข้ามล่วงหล่นลนพื้น,ก็ตะเกียกตะกายวิ่งเข้าไปในฝูงชน,ผู้คนรอบ ๆ ต่างตกใจ,หลบฉากเปิดทาง.
“นั่นเจ้าหนูอ้าวผีนิ.”วัวกระทิงมังกรเห็นผู้เยาว์คนดังกล่าวก็ลุกขึ้น,จากนั้นหวงจิว,เห่าผีก็พุ่งเข้าไปประคองอ้าวผีเอาไว้.
ผู้เยาว์คนดังกล่าวก็คือบุตรศักดิ์สิทธิ์โลกเทวะเทียนหลง,อ้าวผี,เวลานี้ถูกคนของสำนักอู๋เซิ่งไล่ล่า.
อ้าวผีถูกไล่ล่าหนีไปทั่ว,เวลานี้ชีวิตของเขาแทบจะหมดสิ้นแล้ว,ในเวลานั้นเขาได้ยินเสียงของวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ,จดจ้องมองมาเห็นวัวกระทิงมังกรเขาทองคำและลู่อี้ผิง เขาที่เร่งรีบเอ่ยออกมาว่า“ท่านเสี่ยวจิน,ท่านลู่,โปรดช่วยบิดาของข้าด้วย!”
คราบโลหิตยังอาบแก้มของเขา.
เขาที่กุมมือวัวกระทิงมังกรเขาทองคำแน่น,ขอร้องพร้อมกับร้องไห้โฮ,“อาวุโสเสี่ยวจิน,โปรดช่วยบิดาข้าเร็ว,ช่วยบิดาข้าด้วย!”
“ช่วยบิดาของเจ้ารึ?” เสียงหัวเราะดังลั่นมาแต่ไกล,ก่อนที่จะเห็นร่างสองสามร่างที่บินตัดผ่านอากาศ,ลอยอยู่บนท้องฟ้า,พวกเขาสวมชุดสีดำ,แผ่คลื่นที่ดำมืดออกไปรอบ ๆ ทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นมืดครึ้มขึ้นมาในทันที.
