Chapter 131 Lifeless Gate
无生门（二更）
“เป็นเขา!”เห็นลู่อี้ผิงมาแต่ไกล,อ้าวผีที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
เหล่ายอดฝีมือที่ตามอ้าวผีมาไม่ได้เข้าร่วมงานประมูล,ดังนั้นจึงไม่รู้จักลู่อี้ผิง,เห็นอ้าวผีตะลึงงันก็ตกใจไปเหมือนกัน.
ด้วยสถานะของประมุขน้อย,พวกเขารับรู้ว่าชื่อเสียงของประมุขน้อยของพวกเขาดี,ถึงจะเป็นดินแดนจิวเทียน,ก็เพียงพอทำให้ผู้คนมากมายหวั่นเกรง.
“ประมุขน้อย,คนผู้นี้เป็นใครกัน?”ยอดฝีมือคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะสอบถามออกไป.
อ้าวผีเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“ลู่อี้ผิง.”
“เขาคือลู่อี้ผิง!”หลายคนที่สะดุ้งตกใจเช่นกัน.
แม้นว่าพวกเขาจะมาจากโลกเทวะ ตามอ้าวผีมายังจิวเทียนหลายวัน,ทว่าหลายวันมานี้,ได้ยินยอดฝีมือหลายคนเอ่ยถึงเทพกู่ฉินฟู่เฉาถูกสังหารไปแล้ว.
บางคนก็เอ่ยออกมาว่า,คนที่ลงมือก็คือผู้เยาว์ที่ชื่อว่าลู่อี้ผิง.
“เทพกู่ฉินถูกสังหารแล้วอย่างงั้นรึ?”คนผู้หนึ่งที่จ้องมองลู่อี้ผิงจากพื้นที่ไกลออกไป.
ภายใต้แสงไฟจากกองเพลิง,พวกเขาที่กลายเป็นเงียบ,จดจ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความซับซ้อน.
“ควรเป็นเขา.”อ้าวผีเอ่ย.
ก่อนหน้านี้เขากลับไปยังโลกเทวะหลังจากจบงานประมูลหอการค้าความลับสวรรค์,เขาได้ครุ่นคิดมาตลอดเขาจึงสอบถามบิดาของเขาเรื่องที่ลู่อี้ผิงรู้จักบรรพชนชราของเขา.
บิดาของเขาและปู่ทวดของเขาเอ่ยว่าลู่อี้ผิงบางทีอาจจะรู้จักกับบรรพชนชราก็เผยความประหลาดใจ.
หลายปีมานี้บรรพชนชราปิดด่านไม่เคยออกมาจากสุสานอนุสรณ์มังกรเลย,ปู่ของเขาจึงไม่อาจบอกได้ว่าลู่อี้ผิงและบรรพชนชรานั้นเกี่ยวข้องอะไรกัน.
หลังจากนั้น,ปู่ของเขาก็ทำการสืบสวนเรื่องสถานะของลู่อี้ผิงเป็นพิเศษ.
อย่างไรก็ตาม,กับไม่อาจค้นหาที่มาที่ไปของลู่อี้ผิงได้เลย.
อ้าวผีที่ดูลังเล,ท้ายที่สุดก็บินไปยังกลุ่มของลู่อี้ผิง.
ก่อนที่จะร่องลงที่ด้านหน้ากองเพลิง,ยกมือผสานเอ่ยออกมาด้วยความเคารพ“คารวะท่านลู่.”
ลู่อี้ผิงที่จ้องมองฝ่ายตรงข้าม,เอ่ยออกมาว่า“เจ้ามาที่นี่เพราะศิลาจารึกสวรรค์อย่างงั้นรึ?”
ศิลาจารึกสวรรค์ใกล้ปรากฏ,อ้าวผีมายังจิวเทียน,เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ.
อ้าวผีไม่ปกปิด,กล่าวตอบด้วยความเคารพ“ขอรับ,ศิลาจารึกสวรรค์ใกล้จะปรากฏ,พวกเราจึงมาแสวงหาโอกาส.”
“นั่งสิ.”ลู่อี้ผิงที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
อ้าวผีที่นั่งลงฝั่งตรงข้าม.
ยอดฝีมือติดตามมาจ้องมองหน้ากันและกันก่อนที่จะนั่งลงที่ด้านหลังอ้าวผี.
“หลังจากงานประมูล,เจ้ากลับไปบอกบรรพชนชราของเจ้าหรือไม่?”ลู่อี้ผิงเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจนัก.
อ้าวผีที่ส่ายหน้าไปมา“บรรพชนชราตระกูลข้าได้เข้าไปยังสุสานอนุสรณ์มังกรหลายปีแล้วไม่ออกมา,แม้แต่ท่านปู่เองก็ยังไม่เคยได้พบ.”
“เข้าไปยังสุสานอนุสรณ์มังกรรึ?”ลู่อี้ผิงเผยความประหลาดใจ.
ยอดฝีมือทั้งสี่ด้านหลังอ้าวผี,เห็นอีกฝ่ายรู้จักบรรพชนชราก็เผยความประหลาดใจเช่นกัน.
“ครับ,บรรพชนชราของพวกเราเข้าไปในสุสานอนุสรณ์มังกรส่วนลึก,ดังนั้นแม้แต่ท่านปู่ก็เข้าไปไม่ได้,ดังนั้นหลายปีมานี้จึงไม่ได้พบกับบรรพชนชราเลย.”อ้าวผีเอ่ย.
กล่าวถึงตรงนี้,เขาก็จ้องมองเห่าผี,หวงจิวและคนอื่น ๆ ที่ถือสุรานิรันดรในมือ.
กลิ่นของสุรานิรันดรนั้นหอมหวนแผ่ออกไปไกลเป็นอย่างมาก.
ลู่อี้ผิงที่ส่งสุราไหหนึ่งไปให้เขา.
อ้าวผีรับมา“ขออภัยต้าเหรินด้วย.”ความยั่วยวนที่ทำให้เขาไม่อาจรักษาสถานะของเขาได้เลย.
หลังจากดื่มไปอึกหนึ่ง,อ้าวผีที่ดวงตาเบิกกวางกลมโต,เผยท่าทางไม่อยากเชื่อ,จ้องมองสุรานิรันดร์ในมือ.
“สุรานี้มัน?”อ้าวผีเผยความประหลาดใจ“เป็นไปได้ว่ามีผลมังกรทองคำด้วยอย่างงั้นรึ?”
ยอดฝีมือทั้งสี่ด้านหลังเผยความอัศจรรย์ใจออกมาทันที.
ผลมังกรทองคำอย่างงั้นรึ?
ผลมังกรทองคำ หนึ่งในผลไม้เทวะของเผ่ามังกร,มีอยู่ในพื้นที่ลับมังกรปฐพี,ในโลกเทวะนั้นเหล่ายอดฝีมือมากมายต้องตกตายไปก็เพื่อผลของมังกรทองคำผลเดียว.
วัวกระทิงมังกรทองคำเผยยิ้ม.
อ้าวผีที่ลุกขึ้นทันที,พร้อมกับโค้งคำนับให้กับลู่อี้ผิง“ขอบคุณลู่ต้าเหรินที่มอบสุรานี้ให้,การประมูลก่อนหน้านี้,อ้าวผียังเด็กได้ล่วงเกินท่านลู่,ไม่คิดเลยว่า ไม่เพียงท่านลู่จะไม่ถือสา,และยังประทานสุราล้ำค่าเช่นนี้ให้,อ้าวผีรู้สึกละอายนัก.”
ลู่อี้ผิงเอ่ย“เพียงแค่สุรา,นั่งเถอะ.”จากนั้นก็เอ่ย“พวกเจ้ามากันแค่นี้รึ?”
อ้าวผีที่นั่งลง,เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ“พวกเรามากัน 100 คน,ท่านพ่อเองก็มา,อย่างไรก็ตามเมื่อวานนี้ท่านพ่อแยกออกไป,พวกเรานัดกันเอาไว้ด้านหน้า.”
จากนั้น,เขาก็จ้องมองไปยังลู่อี้ผิง,เอ่ยอย่างระมัดระวัง“ท่านลู่เองก็จะไปเมืองเทียนเป่ยอย่างงั้นรึ?”
หากลู่อี้ผิงไปยังเมืองเทียนเป่ย,เกรงว่าเวลานั้นคงมีคนจำนวนมากที่ต้องตกตายเป็นแน่.
“ข้าจะไปเช่นกัน.”ลู่อี้ผิงที่เก็บหนังสือในมือ“พวกเรายังมีธุระเล็กน้อย,จะต้องเดินทางไปยังเมืองเสวียนกู่.”
จากนั้นพวกเขาก็พูดคุยกันอีกหลายเรื่อง.
เวลาย่ำรุ่งดวงตะวันที่ค่อย ๆ ทอแสง.
อ้าวผีที่โค้งคำนับ,พร้อมกับกล่าวลาและจากไป.
“อ้าวหมิงตง,เจ้าเด็กนั่นเข้าไปในสุสานอนุสรณ์มังกร,ต้องการใช้ไขกระดูกต้นกำเนิดมังกรด้านในตัดผ่านระดับตัวเอง.”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่จ้องมองอ้าวผีที่จากไป,พร้อมกับขมวดคิ้วไปมา“หลายปีมานี้ยังไม่ออกมาจากสุสานอนุสรณ์มังกรสวรรค์,ไม่ใช่ว่าเกิดอุบัติเหตุอะไรไปแล้วหรอกรึ?”
ลู่อี้ผิงที่ครุ่นคิด.
อ้าวหมิงตงในอดีตเป็นเพียงแค่งูน้อยตัวเล็กที่เขาเก็บมาได้,หลังจากชี้แนะก็เติบโตจนกลายเป็นมังกร.
หลังจากนั้น,ลู่อี้ผิงก็นำทุกคนเดินทางต่อไป.
ผ่านไปนานเหมือนกัน.
ภายในคฤหาสน์แห่งหนึ่ง,อ้าวผีที่มาพบกับบิดาอ้าวอี้เสวียน,อ้าวผีได้เล่าถึงเรื่องราวที่ได้รับมาเมื่อคืน,เอ่ยเกี่ยวกับสุรานิรันดรของลู่อี้ผิงและผลมังกรทองคำ.
“ผลมังกรทองคำ?”อ้าวอี้เสวียนที่เผยความประหลาดใจ,รับสุรานิรันดรมา,เทใส่แก้วเล็ก ๆ ยกขึ้นจิบ,เอ่ยอุทานออกมาทันที“เป็นผลมังกรทองคำจริง ๆ!”
จากนั้นเขาก็เอ่ยออกมาว่า“ดูเหมือนจะมีวารีดาราฮุ่นตุ้นด้วยรึ?”
“วารีดาราฮุ่นตุ้น!”อ้าวผีที่ตื่นตะลึง“เป็นไปไม่ได้.”
อ้าวอี้เสวียนที่ดูลังเลเอ่ยออกมาว่า“บางทีข้าอาจจะเข้าใจผิด,แต่มันเหมือนวารีดาราฮุ่นตุ้นมาก.”จากนั้นเขาก็เอ่ยออกมาว่า“ลู่อี้ผิงผู้นี้เป็นใครจากใหนกัน.”
“ลู่อี้ผิง,หากเขารู้จักบรรพชนชราพวกเราจริง ๆ,ตัวตนของเขาคงเป็นคนในยุคจ้านเทียนอย่างงั้นรึ?”อ้าวผีเอ่ยกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
ก่อนยุคนักบุญปิศาจ,เป็นยุคของฉีจ้านเทียน,ฉีจ้านเทียนเป็นตัวตนที่ไร้เทียมทาน,ดังนั้นในยุคนั้นผู้คนจึงเรียกว่ายุคจ้านเทียน,ทว่าบรรพชนชราของเขาอ้าวหมิงติง,ก็เป็นหนึ่งในยุคยอดฝีมือ ยุคจ้านเทียนเช่นกัน.
“ยุคจ้านเทียนอย่างงั้นรึ?”อ้าวอี้เสวียนที่เผยความประหลาดใจ“เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้,ยุคจ้านเทียน,แม้นว่าคนในยุคนั้นจะยังมีชีวิต,ทว่าพลังชีวิตก็คงเกือบแห้งแล้ว,ไม่มีทางที่จะไปใหนมาใหนได้เช่นเขาแน่.”
“ท่านพ่อ,ข้าได้ยินมาว่าอสุรกายชราสำนักอู๋เซิ่งเองก็มายังจิวเทียน,เป็นไปได้ว่าเขามาเพื่อศิลาจารึกสวรรค์.”อ้าวผีเอ่ย.
อ้าวอี้เสวียนแค่นเสียงเย็นชาเอ่ยออกมาว่า“หากไม่เพราะสำนักอู๋เซิ่ง,ข้าคงได้รับพระสูตรอรหันต์ทั้งแปดแล้ว,หากพบกับเขาที่เมืองเทียนเป่ย,ข้าจะต้องคิดบัญชีในอดีตแน่.”
“หึ หึ.”ในเวลานั้น,เสียงที่ดูแคลนมืดครึ้มก็ดังขึ้นมาทันที.
จากนั้นกลิ่นอายแห่งความมืดได้แผ่ปกคลุมท้องฟ้าคฤหาสน์,ทุกหนทุกแห่งที่ถูกปิดทึบเอาไว้จนหมด.
ชายชราที่ผอมแห้ง,ดวงตาที่แผ่ปราณปิศาจออกมา,หัวเราะอิ อิ อิ ดังก้อง“คิดบัญชีในอดีตอย่างงั้นรึ? ไม่จำเป็นต้องไปหาข้าที่เมืองเทียนเป่ยหรอก.”
