Chapter 125 Also asked the senior to grant instruction
还请前辈赐教（一更）
“เทพกู่ฉินฟู่เฉา!”เฟิงเหวินที่ออกมาจากดินแดนบรรพชน,เห็นชายชราที่สวีเฉี่ยวหยินนำมาก็ตกใจ.
กงอี้ฟ่านและบรรพชนชราคนอื่น ๆ ที่ใบหน้าเปลี่ยนสีไปตาม ๆ กัน.
ไม่อาจโทษพวกเขาได้ที่ตกใจ,ชื่อเสียงของเทพกู่ฉินฟู่เฉานั้นยิ่งใหญ่,กล่าวได้ว่าเป็นหนึ่งตัวตนที่สูงศักดิ์ในจิวเทียน.
กล่าวได้ว่าเทพกู่ฉินเป็นหนึ่งตัวตนที่ไร้เทียมทานได้เช่นกัน.
นับตั้งแต่เทพกู่ฉินปรากฏ,ในการประลองกู่ฉิน,กล่าวได้ว่าเขาไม่เคยพ่ายแพ้ใครเลย.
เทพกู่ฉินถือว่าเป็นตัวตนในตำนาน,ที่น่าเกรงขามอย่างแท้จริง.
แม้นว่าเฟิงเหวินจะเป็นยอดฝีมืออันดับสองของนิกายกระบี่กุยหยวน,อย่างไรก็ตามต่อหน้าเทพกู่ฉิน,เขาเป็นได้แค่รุ่นเยาว์เท่านั้น.
ที่ไกลออกไป,เหล่ายอดฝีมือที่ได้ยินคำพูดของเฟิงเหวินต่างก็ตกใจ,ส่งเสียงดังอื้ออึง.
“บรรพชนเทพกู่ฉินฟู่เฉา!”
“ท่านเทพกู่ฉิน!”
“คารวะท่านเทพกู่ฉิน!”
เหล่าผู้ฝึกตนรอบ ๆ ไม่มีใครไม่ตื่นเต้น,แม้แต่คุกเข่าแสดงความเคารพต่ออีกฝ่ายมากมาย.
แม้แต่เหล่ายอดฝีมือที่ประลองกันอยู่ยังหยุดประลองกันเรียบร้อยแล้ว.
เหล่ายอดฝีมือนับไม่ถ้วน,อาวุโส,อาวุโสสูง,แม้แต่บรรพชนชรา,ประมุขตระกูลต่าง ๆ แทบทุกคนต่างก็เอ่ยตระโกนเสียงดังแสดงความเคารพต่อเขา.
ในเวลานี้แทบทุกคนในงานประลองชุมนุมกระบี่ต่างก็เอ่ยคำว่าเทพกู่ฉินกันไม่หยุด.
นี่คือชื่อเสียงทีเลิศล้ำของเทพกู่ฉินฟู่เฉา.
แม้นว่าฉู่ถงจะเป็นผู้ก่อตั้งนิกายกระบี่กุยหยวน,แม้นว่าเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของดินแดนซั่งเซิ่ง,ทว่าก็ไม่ได้มีชื่อเสียงขนาดนี้.
ถึงจะเป็นยอดฝีมือนิกายกุยหยวนเอง,ก็ยังเผยความตื่นเต้นดีใจเช่นกัน.
ฉู่ถงที่นำเฟิงเหวินและบรรพชนชรานิกายกุยหยวนออกมาต้อนรับอีกฝ่าย,เห็นเทพกู่ฉินฟู่เฉามาถึง,ก็รู้สึกหัวใจจมรัดแน่นขึ้นมา,เขาไม่คิดเลยว่าเทพกู่ฉินฟู่เฉาจะออกมาจากการปิดด่าน,คาดไม่ถึงเพื่อกู่ฉินจักรวาลบนผืนหิมะ,ถึงกับออกมาจากการถือสันโดษที่อยู่มาเนิ่นนานหลายปี,เดินทางมาถึงนิกายกระบี่กุยหยวน.
ใบหน้าของฉู่ถงที่เต็มไปด้วยท่าทางจริงจัง.
“เป็นอาวุโสเทพกู่ฉินนี่เอง”ฉู่ถงทีก้าวออกไป,ยกมือประสานเอ่ยออกไปด้านหน้า“ไม่รู้ว่าอาวุโสเทพกู่ฉินจะมาจึงไม่ได้เตรียมต้อนรับ,ขออภัยด้วย.”
ฟู่เฉาที่ไร้อารมณ์,ไม่โอหังไม่ใจดีด้วยเช่นกัน“ไม่จำเป็นเป็นต้องเอ่ยให้มากความ”เขาหยุดและเอ่ยออกมาว่า“ให้ลู่อี้ผิงส่งมอบจักรวาลบนผืนหิมะกลับมาซะ!”
“อีกอย่าง,กู่ฉินมังกรทมิฬในมือของเขา,ก็ส่งมันมาด้วย,โทษฐานที่มันทำร้ายศิษย์นิกายฉินหัวสวีเฉี่ยวหยินของข้า!”
ฉู่ถงและเฟิงเหวินที่ใบหน้ากลายเป็นอัปลักษณ์.
เทพกู่ฉินฟู่เฉาเป็นคนยุคเดียวกันกับนักบุญปิศาจ,มีชื่อเสียงที่ก้องไปทั่วจิวเทียน.
คำพูดอหังการเป็นอย่างมาก,ไม่เพียงแค่ต้องการจักรวาลบนผืนหิมะ,แม้แต่กู่ฉินมังกรทมิฬในมือลู่อี้ผิงเขาเองก็ต้องการ!
เฟิงเหวินที่ไม่อาจทนได้จึงเอ่ยออกมาว่า“สวีเฉี่ยวหยินเป็นคนเอ่ยท้าประลองท่านลู่ด้วยตัวเอง แม้แต่เสนอกู่ฉินเป็นของเดิมพัน,นางเป็นคนกระทำด้วยตัวเอง,พ่ายแพ้ให้กับท่านลู่,จนต้องเสียจักรวาลบนผืนหิมะเอง.”
“ในเวลานั้นทุกคนต่างก็ได้ยิน,เห็นกันหมด,ในเมื่อสวีเฉี่ยวหยินพ่ายแพ้,จักรวาลบนผืนหิมะย่อมเป็นของท่านลู่แล้ว.”
“ท่านฟู่เฉามาในครั้งนี้ไม่เพียงแค่ให้ท่านลู่ส่งคืนรจักรวาลบนผืนหิมะ,หนำซ้ำยังต้องการให้ท่านลู่มอบกู่ฉินมังกรทมิฬให้อีก,เอ่ยกล่าวถึงความถูกต้อง,ไม่คิดว่ามันไร้ซึ่งความยุติธรรมหรอกรึ?”
เสียงของเฟิงเหวินที่ก้องกังวานไปทั่วท้องฟ้านิกายกระบี่กุยหยวน.
แววตาของฟู่เฉาที่เผยความเย็นชา“ข้าพูดกับผู้ก่อตั้งของเจ้า,กล้าที่จะเอ่ยขัดอย่างงั้นรึ?”จากนั้นเขาก็โบกมือ,เสียงของกู่ฉินที่ดังขึ้น,ท่วงทำนองกู่ฉินเปล่งแสงพลังอำนาจทำลายล้างสวรรค์และปฐพีฟาดซัดไปยังร่างของเฟิงเหวิน.
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก.
แม้ว่าฉู่ถงต้องการปกป้องแต่ก็ไม่มีเวลา.
เฟิงเหวินที่ประหลาดใจเป็นอย่างมาก,ร่างกายที่ปะทุพลังพิภพ,กระบี่เทวะปรากฏขึ้น,ก่อนที่จะฟาดฟันออกไป,เพื่อป้องกันเสียงกู่ฉิน,อย่างไรก็ตามเสียงของกู่ฉินนั้นทรงพลังเกินไปทำลายปราณกระบี่ของเขาให้แตกสลายกลายเป็นเสี่ยง ๆ.
ร่างของเฟิงเหวินที่ถูกกระแทกลอยกระเด็นออกไป.
ร่างกายลากครูดไปบนพื้นห่างออกไปหลายร้อยลี้ถึงหยุดลง.
เฟิงเหวินที่กระอักโลหิตออกมาคำโต.
กงอี้ฟ่านและบรรพชนชราคนอื่น ๆ ต่างตื่นตะลึงอ้าปากค้าง.
แม้นว่าเฟิงเหวินจะเป็นจ้าวพิภพขั้นต้น,ทว่าก็มีพลังเหนือกว่าฉินหวยสำนักกระบี่ไท่ชิงที่มีพลังพิภพหนึ่งล้านมาก.
เฟิงเหวินที่เป็นจ้าวพิภพขั้นต้นมีพลังพิภพถึง 9 ล้านพลังต่อสู้.
อย่างไรก็ตามพลังพิภพ 9 ล้านกับไม่อาจป้องกันเสียงกู่ฉินของอีกฝ่ายได้แม้แต่น้อย.
ร่างกายที่กระเด็นลอยออกมาไกล!
ฉู่ถงเองก็ประหลาดเป็นอย่างมาก,ในอดีตเมื่อเขาตัดผ่านระดับเป็นจ้าวพิภพขั้นกลางพลังจ้าวพิภพสิบล้าน,เฟิงเหวินก็เป็นจ้าวพิภพขั้นต้นปลายแล้ว.
อย่างไรก็ตาม,เพียงแค่ฟู่เฉาเหวี่ยงสะบัดแขนเสื้อกำเนิดเสียงกู่ฉินก็ทำให้อีกฝ่ายลอยกระเด็นแล้ว.
เขาจ้องมองไปยังฟู่เฉา,เอ่ยปากออกมาว่า“อาวุโสฟู่เฉาข้านั้นเคารพอาวุโสไม่น้อย,ทว่าการที่ท่านมายังนิกายกระบี่กุยหยวนของข้า,เอ่ยกล่าวต้องการกู่ฉินจักรวาลบนผืนหิมะและกู่ฉินมังกรทมิฬอย่างไร้เหตุผล,เฟิงเหวินเพียงแค่อธิบายความจริง,ท่านกับโกรธเกรี้ยว,ลงไม้ลงมือเช่นนี้,ไม่เกินไปหน่อยรึ?!”
ฟู่เฉาได้ยินคำพูดดังกล่าว,ก็เผยยิ้ม,เขาจ้องมองฉู่ถงเอ่ยออกมาว่า“เจ้าต้องการสืบสวนข้ารึ?”
ฉู่ถงเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม“ในเมื่อท่านเชื่อเช่นนั้น,ก็ไม่มีอะไรต้องอธิบาย.”
ฟู่เฉาเผยยิ้มเยาะเอ่ยออกมาว่า“เจ้ากำลังจะบอกว่าไม่มีแผนให้ลู่อี้ผิงส่งมอบกู่ฉินจักรวาลบนผืนหิมะและกู่ฉินมังกรทมิฬมาอย่างงั้นรึ?”
ฉู่ถงที่จ้องมองฟู่เฉา,แววตาหนักแน่น“ใช่แล้ว,จักรวาลบนผืนหิมะไม่อาจส่งคืน,กู่ฉินมังกรทมิฬยิ่งไม่อาจส่งคืนกลับไปได้!”
ยอดฝีมือทุกคนที่กลายเป็นเงียบ.
ทุกคนต่างก็เงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้าด้วยท่าทางร้อนรน,จับจ้องมองฟู่เฉาและฉู่ถง.
ฟู่เฉายังคงเผยยิ้มเหมือนกับก่อนหน้า“เจ้าหนูฉู่ถง,เพื่อลู่อี้ผิงแล้ว,เจ้าล่วงเกินสำนักกระบี่ไท่ชิง,เป็นพฤติกรรมที่โง่เงาสิ้นดี,ตอนนี้เจ้าให้ลู่อี้ผิงส่งกู่ฉินจักรวาลบนผืนหิมะและกู่ฉินมังกรทมิฬออกมาดีกว่า,ข้าจะไม่เอาชีวิตลู่อี้ผิงก็ได้,เจ้าคิดให้ดี,ไม่ต้องการส่งกู่ฉินจักรวาลบนผืนหิมะและกู่ฉินมังกรทมิฬออกมาจริง ๆ รึ?”
“เจ้าต้องการล่วงเกินข้าและนิกายฉินกู่แน่รึ?”
“เจ้าล่วงเกินสำนักกระบี่ไท่ชิงแล้ว,อาจจะไม่เพียงพอให้นิกายกระบี่กู่ฉินถูกกวาดล้าง,ทว่าหากล่วงเกินข้าและนิกายฉินหัวแล้ว,นิกายกระบี่กุยหยวนของเจ้าต้องถูกกวาดล้างอย่างแน่นอน!”
กวาดล้างนิกายกระบี่กุยหยวน!
น้ำเสียงของฟู่เฉาที่เต็มไปด้วยความอหังการ.
คำพูดดังกล่าวที่เป็นเหมือนค้อนที่ฟาดไปยังศิษย์,อาวุโส,อาวุโสสูงและบรรพชนชรานิกายกระบี่กุยหยวนอย่างรุนแรง.
ยอดฝีมือคนอื่น ๆ ที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายเย็นยะเยือบของฟู่เฉา,ต่างก็กลายเป็นเงียบเช่นกัน.
ฉิวเยว่ผู้ดูแลนิกาย,ฝ่ามือที่หลั่งเหงื่อเปียกไปทั้งฝ่ามือ.
ฟู่เฉาสถานะต่างจากฉินหวยสำนักกระบี่ไท่ชิง.
ซุนหงหยวนที่ยืนอยู่ด้านหลังฉิวเยว่,ร่างกายที่สั่นเกร็ง,เอ่ยเสียงเบา“ไม่ใช่ว่าผู้ก่อตั้งต้องการล่วงเกินเทพกู่ฉินหรอกนะ?”
“ให้ลู่อี้ผิงส่งจักรวาลบนผืนหิมะและกู่ฉินมังกรทมิฬออกไปไม่ดีกว่ารึไง?”
ในเวลานั้น,เขาเอ่ยด้วยความเกลียดชัง“หากไม่เพราะลู่อี้ผิงล่ะก็,นิกายกระบี่กุยหยวนคงไม่ต้องพบกับหายนะครั้งแล้วครั้งเล่าเช่นนี้! เจ้าลู่อี้ผิง,เจ้าคนสารเลว!”
บนท้องฟ้า,ฉู่ถงจ้องมองฟู่เฉา,เอ่ยออกมาว่า“ข้าบอกไปแล้ว,ว่าจะไม่ส่งกู่ฉินจักรวาลบนผืนหิมะและกู่ฉินมังกรทมิฬออกไป!”
ร่างกายของฟู่เฉาที่มีพลังพิภพพวยพุ่ง,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงกวาดม้วนไปทั่ว,ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแต่ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชาจิตสังหารพลุ้งพล่าน“ดูเหมือนว่าเจ้าจะมั่นใจในความแข็งแกร่งของเจ้า,ว่าสามารถสู้กับข้าได้!”
ฉู่ถงที่จ้องมองฟู่เฉา,มือทั้งสองข้าถือกระบี่ยาวสองเล่ม.
“เช่นนั้นต้องขอคำแนะนำจากอาวุโสแล้ว!”
