Chapter 118: I irrigate the tree in Returning to Essence Ancestral Land now
我现在在归元祖地内浇树（四更）
คำพูดของฉินหวยนั้นเป็นการบอกว่าจะไม่รอนาน,น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการกดขี่ข่มเหง,หลี่ซินปินที่ใบหน้ามืดครึ้ม,พยักหน้าซ้ำ ๆ,เร่งรีบกลับเข้าไปในดินแดนบรรพชนพร้อมกับพวกของกงอี้ฟ่าน.
ฉินหวยที่ยืนมือขัดหลัง,ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้านิกายกระบี่กุยหยวน.
เพราะฉินหวยไม่ได้ปกปิดเสียงพูด,ดังนั้นผู้ฝึกตนที่เข้าร่วมงานชุมนุมกระบี่ต่างก็ได้ยิน,เวลานี้ส่งเสียงอื้ออึงขึ้นมาทันที.
“คาดไม่ถึงว่าท่านเจิ้งซ่างชิงจะออกมาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง!”
“นิกายกระบี่กุยหยวนเองก็เกินไป,อู๋จินกั๋วถูกสังหาร,ไม่เพียงไม่จับตัวลู่อี้ผิง,ยังเชิญเข้าไปในดินแดนบรรพชนด้วย,ไม่สงสัยเลยว่าท่านเจิ้งซ่างชิงจะโกรธเกรี้ยว,นี่ไม่ต่างจากการทำลายศักดิ์ศรีของสำนักกระบี่ไท่ชิง,เกรงว่านิกายกระบี่กุยหยวนคงถูกทำลายสิ้นก็ครานี้แล้ว!”
“เจ้าบอกว่าท่านฉู่ถงจะเลือกอะไร? เขากับลู่อี้ผิงเกี่ยวข้องอะไรกัน.”
“ไม่ว่าจะเกี่ยวข้องอันใดกัน,เขาก็ไม่ควรเลือกลู่อี้ผิง,ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องจมฝังนิกายกระบี่กุยหยวน อย่างแน่นอน,หากท่านฉู่ถงมีสติ,จะต้องเลือกจับตัวลู่อี้ผิง,ส่งสำนักกระบี่ไท่ชิงแน่ ๆ.”
“ทว่าถึงจะจับลู่อี้ผิงส่งให้กับสำนักกระบี่ไท่ชิง,เกรงว่าความแค้นครั้งนี้ก็คงไม่หายไป,หลังจากนี้เกรงว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองนิกายคงจะไม่ดีอีกต่อไปแล้ว.”
ในฝูงชน,ผู้คนต่างพูดคุยกันไปต่าง ๆ นานา.
ที่ไกลออกไป,ซุนหงหยวนที่ได้ยินผู้คนที่พูดคุยกัน,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,เอ่ยด้วยความเกลียดชัง“ต้องโทษลู่อี้ผิง,ทั้งหมดเป็นเพราะเขา,หากไม่เพราะเขา,นิกายกุยหยวนของพวกเราคงไม่ล่วงเกินสำนักกระบี่ไท่ชิง! ลู่อี้ผิงผู้นี้,เจ้าคนบัดซบ!”
ศิษย์นิกายกระบี่กุยหยวนเองก็เอ่ยออกมาเช่นกัน“ศิษย์พี่ใหญ่ซุนหงหยวนกล่าวถูกแล้ว,ลู่อี้ผิงผู้นี้จะต้องถูกลงโทษ!”
ซุนหงหยวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เขาล่วงเกินสำนักกระบี่ไท่ชิงไม่พอ,ยังล่วงเกินนิกายฉินหัวอีก,ทำให้นิกายกระบี่กุยหยวนของพวกเราต้องรับเคราะห์เพราะเขา,หากข้าเป็นท่านฉู่ถงจะต้องบีบเขาให้แหลกคามือเลย!”
“รอก่อน,รอให้ท่านฉู่ถงโยนเขาออกมาจากดินแดนบรรพชน.”
ขณะเหล่าผู้ฝึกตนมากมายต่างพูดคุยกันเสียงดัง,หลี่ซินปิน,กงอี้ฟ่านและคนอื่น ๆ ได้เข้าไปในดินแดนบรรพชนแล้ว.
กงอี้ฟ่านที่ขมวดคิ้วไปมาเอ่ยออกมาว่า“ผู้ก่อตั้งและลู่อี้ผิงดูเหมือนว่าจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาต่อกัน,ไม่รู้ว่าผู้ก่อตั้งจะเลือกอะไร.”
หลี่ซินปินเอ่ยอย่างไร้อารมณ์.“เขาและลู่อี้ผิงไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกันอย่างไร,ทว่าก็ไม่ควรที่จะนำศิษย์หลายสิบล้านคนฝังจมให้ตกตายไปพร้อมกับลู่อี้ผิง!”
และเอ่ยเพิ่ม “ภัยพิบัติที่ลู่อี้ผิงนำมา,ทำไมพวกเราจะต้องรับไปด้วยกัน!”
กงอี้ฟ่าน“หวังว่าผู้ก่อตั้งจะเข้าใจความจริง.”
เวลาต่อมาพวกเขาที่มาถึงตำหนักของเฟิงเหวิน.
ในเวลานั้น,ในตำหนัก,เฟิงเหวินที่ตื่นเต้นดีใจโดยเฉพาะจ้องมองวารีดาราฮุ่นตุ้นสิบหยดด้านหน้า.
ลู่อี้ผิงที่มอบวารีดาราฮุ่นตุ้นสองถังให้กับฉู่ถง,ทว่าฉู่ถงนั้นมอบให้กับเขาสิบหยด.
วารีดาราฮุ่นตุ้นสิบหยด,เพียงพอทำให้ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก.
“ท่านเฟิงเหวิน,พวกเรามีเรื่องรายงาน.”ที่ด้านนอกตำหนัก,เสียงของหลี่ซินปินเอ่ยเข้ามา.
“เข้ามา.”เฟิงเหวินที่เร่งรีบเก็บวารีดาราฮุ่นตุ้น,เอ่ยปากออกมาทันที.
หลี่ซินปิน,กงอี้ห่านและอีกสิบคนที่ก้าวเข้ามา.
เห็นหลี่ซินปินและคนกว่าสิบคนที่เข้ามาพร้อมกัน,เฟิงเหวินก็เต็มไปด้วยความแปลกใจ เอ่ยออกมาว่า“พวกเจ้าเข้ามาทำอะไรมากมาย?”
หลี่ซินปินและคนอื่น ๆ ที่จ้องมองหน้ากันและกัน,จากนั้นก็เอ่ยรายงานต่อเฟิงเหวินโดยตรง.
เฟิงเหวินได้ยินคำพูดดังกล่าวก็เผยท่าทางแปลก ๆ,“ฉินหวยอยู่ด้านนอก,ให้เวลาผู้ก่อตั้งพวกเราวันหนึ่ง,ให้จับตัวลู่อี้ผิงอย่างงั้นรึ?”
หลี่ซินปินพยักหน้ารับ,เอ่ยออกมาว่า“ขอรับ,พวกเรารู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างผู้ก่อตั้งและลู่อี้ผิงไม่ธรรมดา,ทว่าขอให้ท่านเฟิงเหวินเกลี้ยกล่อมผู้ก่อตั้ง,ให้ท่านเห็นแก่ส่วนรวม,เพราะว่าลู่อี้ผิงจะทำให้นิกายกระบี่กุยหยวนถูกฝังไปพร้อมกันกับเขา.”
เฟิงเหวินส่ายหน้าไปมา“เรื่องนี้,อย่าได้เอ่ยเลย,ไม่จำเป็นต้องเกลี้ยกล่อมผู้ก่อตั้งใด ๆ,ไม่มีทางที่ผู้ก่อตั้งจะทำอะไรลู่อี้ผิง.”
ในเวลานั้น,บรรพชนผู้หนึ่งเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ“ผู้ก่อตั้ง!”
ทุกคนที่ตกใจ,ไม่รู้ว่าฉู่ถงก้าวเข้ามาจากด้านหลังเมื่อไหร่.
ฉู่ถงที่จ้องมองด้วยสายตาเย็นชาไปยังหลี่ซินปินและคนอื่น ๆ,“เจ้าต้องการให้ข้าจับตัวลู่อี้ผิงให้กับสำนักกระบี่ไท่ชิงอย่างงั้นรึ?”
เขาที่เพิ่งดูดซับวารีดาราฮุ่นตุ้นอยู่,ตอนนี้เขาต้องการสังหารผู้คนเป็นอย่างมาก.
ทุกคนเห็นท่าทางของฉู่ถงแล้ว,ก็ไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาอีก.
เงียบไปครู่หนึ่ง,หลี่ซินปินก็เอ่ยออกมาเล็กน้อย“ฉินหวยเอ่ยว่าท่านเจิ้งซ่างชิงโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,กล่าวว่าให้เวลาหนึ่งวัน,หากไม่จับตัวลู่อี้ผิงส่งให้กับสำนักกระบี่ไท่ชิง,เขาจะไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์อีกต่อไป!”
“แล้วอย่างไร?”ฉู่ถงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
หลี่ซินปินที่กัดฟันเอ่ยออกมาว่า“ขอให้ผู้ก่อตั้งใจเย็นก่อน,อย่าเพิ่งมีอารมณ์,ผู้ก่อตั้งยังคงจำได้หรือไม่ว่านิกายเทวะฟินิกซ์ในอดีตได้ถูกกวาดล้างไป!”
“นิกายเทวะฟินิกซ์ถูกกำจัดแล้วอย่างไร?”ฉู่ถงเผยยิ้มอย่างเย็นชา“เจ้าต้องการเตือนข้ารึ?”
“ไม่กล้า!”หลี่ซินปินที่เร่งรีบเอ่ยออกมาทันที.
ฉู่ถงที่กวาดตามองหลี่ซินปิน,กงอี้ฟ่านและคนอื่น ๆ เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา“หากข้าไม่จับลู่อี้ผิง,พวกเจ้าต้องการทำอะไร?”
หลี่ซินปิน,กงอี้ฟ่านและคนอื่น ๆ ต่างก็มองหน้ากันและกัน.
“พวกเราต้องการเสนอแนะ,ว่าควรจะจับตัวลู่อี้ผิงส่งให้กับสำนักกระบี่ไท่ชิง.”หลี่ซินปินที่สูดหายใจ,ค่อย ๆ เอ่ยออกมาแววตาที่หนักแน่น“ผู้ก่อตั้งไม่ควรที่จะปกป้องลู่อี้ผิด,เขาได้ล่วงเกินสำนักกระบี่ไท่ชิง,หนำซ้ำลู่อี้ผิงยังทำร้ายธิดาศักดิ์สิทธิ์สวีเฉี่ยวหยินด้วย!”
“นอกจากนี้เขายังยึดครองกู่ฉินจักรวาลบนผืนหิมะมา,นิกายฉินหัวจะต้องไม่ยอมอย่างแน่นอน!”
ฉู่ถงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“อย่าว่าแต่ล่วงเกินสำนักกระบี่ไท่ชิงและนิกายฉินหัวเลย,ถึงจะเป็นทั้งจิวเทียน,แล้วมันอย่างไร?”
คนอื่น ๆ ที่จ้องมองกันและกันด้วยท่าทางอักอ่วน.
“เปิดเขตแดนบรรพชน,ให้คนของสำนักกระบี่ไท่ชิงเข้ามา.”ในเวลานั้นเสียงของลู่อี้ผิงก็ดังขึ้นทันที.
“ขอรับ.”ฉู่ถงที่ตกใจ,ก่อนที่จะเอ่ยกล่าวรับด้วยความเคารพ,จากนั้นก็โบกมือไปบนอากาศ,เขตแดนบรรรพชนที่ส่องแสง,มหาค่ายกลคุ้มกันก็เปิดออกทีละชั้น ๆ.
หลี่ซินปิน,กงอี้ฟ่านที่เห็นฉู่ถงรับคำสั่งของลู่อี้ผิงอย่างเคารพ,เปิดมหาค่ายกลดินแดนบรรพชน,ไม่แม้แต่ลังเลสักนิด,ทำให้พวกเขาประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
ที่ด้านนอก,สำนักกระบี่ไท่ชิง,ฉินหวยและคนอื่น ๆ ที่เห็นมหาค่ายกลดินแดนบรรพชนที่เปิดออกชั้นแล้วชั้นเล่าก็เผยความประหลาดใจ.
“สำนักกระบี่ไท่ชิงไม่ใช่ว่าต้องการมาจับตัวข้าหรอกรึ? ข้ากำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ในดินแดนบรรพชน,เจ้าสามารถเข้ามาจับข้าได้แล้ว.”เสียงที่ไม่แยแสของลู่อี้ผิงดังขึ้น.
รดน้ำต้นไม้อย่างงั้นรึ?
ไม่เพียงแค่ฉินหวน,แม้แต่ฉิวเยว่และคนอื่น ๆ ได้ยินคำพูดดังกล่าว,ก็ตื่นตะลึงไปเลย.
“มีปัญหาอะไร,ไม่กล้าเข้ามาอย่างงั้นรึ?”ขณะที่เห็นฉินหวยลังเล,ทันใดนั้น,พลังดึงดูดที่น่าพรั่นพรึง,ก็ลากฉินหวยและคนของสำนักกระบี่ไท่ชิงเข้ามาในดินแดนบรรพชนนิกายกระบี่กุยหยวนทันที.
ขณะฉินหวยและคนอื่น ๆ ได้สติ,พวกเขาก็มาอยู่ด้านหน้าโถงศักดิ์สิทธิ์แล้ว.
ฉินหวยและคนอื่น ๆ ที่จับจ้องมองออกไป,เห็นเพียงด้านในโถงศักดิ์สิทธิ์,ชายหนุ่มชุดน้ำเงินถือขวดหยกรดน้ำต้นไม้อยู่,ที่ด้านหลังของเขามีชายนักกล้ามผมสีทองยืนอยู่.
ขณะฉินหวยจะเอ่ยออกมา,ขณะเห็นน้ำในขวดหยกของชายหนุ่มชุดน้ำเงินที่รดลงบนต้นกล้า,ก็ชงัก,เอ่ยอุทานออกมา“วารีดาราฮุ่นตุ้น!”
เหล่ายอดฝีมือสำนักกระบี่ไท่ชิงไม่เคยเห็นวารีดาราฮุ่นตุ้นมาก่อน,ทว่าก็ได้ยินมาบ้าง,เวลานี้ตื่นตะลึงตกใจ,ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
ชายหนุ่มชุดน้ำเงินที่เอ่ยว่ากำลังรดน้ำต้นไม้,คือเขาใช้วารีดาราฮุ่นตุ้นรดอย่างงั้นรึ?!
หลี่ซินปิน,กงอี้ฟ่านและคนอื่น ๆ ที่เห็นฉินหวยและคนอื่น ๆ ถูกดึงลากเข้ามาด้านใน,ก็เร่งรีบบินออกมาจากตำหนักเฟิงเหวินเช่นกัน.
ขณะหลี่ซินปิน,กงอี้ฟ่านและคนอื่นๆ เร่งรีบมาถึง,ก็เห็นวารีดาราฮุ่นตุ้นที่รดลงไปบนเจี้ยนมู่อย่างต่อเนื่อง,พวกเขาก็ชงัก,ชี้ไปยังลู่อี้ผิง,ผ่านไปนานเหมือนกันแต่ไม่อาจเอ่ยอะไรออกมา.
เฟิงเหวินที่เข้ามาเหมือนกัน,เห็นภาพดังกล่าว,ก็ยังไม่อาจทำใจได้เหมือนเดิม.
แม้นว่าจะเห็นมาแล้วเมื่อวาน,ทว่าเมื่อเห็นวารีดาราฮุ่นตุ้นที่กลายเป็นน้ำรดต้นไม้,ก็รู้สึกว่าเขากำลังจะบ้าคลั่งอยู่เช่นเดิม.
