ตอนที่ 955 ดับสูญทั้งกายและวิญญาณ 

ตอนที่ 955 ดับสูญทั้งกายและวิญญาณ

เย่ฟ่านก็ตะลึงเช่นกัน เขาเพียงกล่าวด้วยท่าทางสบายๆ แต่จักรพรรดิน้อยแดนเหนือกลับถูกจัดการแบบนั้น

ศีรษะของหวังเถิงตกลงมาจากท้องฟ้า ในมือของเย่ฟ่านจักรวาลโบราณได้ก่อตัวขึ้น จากนั้นเขาก็ฟาดฟันปราณกระบี่นับพันเส้นให้บดขยี้ศีรษะของหวังเถิงให้กลายเป็นหมอกเลือดอย่างง่ายดาย

“ข้าจะดูว่าเจ้าฟื้นคืนชีพได้อย่างไร!” เย่ฟ่านตะโกน

ศีรษะเป็นกุญแจของร่างกายมนุษย์ มีวิญญาณบรรพกาลอยู่ในนั้น หากถูกตัดออก สติก็จะกลายเป็นขี้เถ้าเช่นกัน นี่คือการดับสูญทั้งกายและวิญญาณอย่างแท้จริง

แน่นอนเย่ฟ่านยังคงกังวลเล็กน้อย จักรพรรดิน้อยแดนเหนือนั้นมีชื่อเสียงมาก เป็นที่รู้จักกันดีในห้าอาณาจักร และความแข็งแกร่งของเขานั้นเทียบได้กับผู้ยิ่งใหญ่ครึ่งเซียนระดับสูงสุดอย่างไม่ต้องสงสัย

ในขณะนั้นน้ำเต้าสีม่วงของเขาได้โปรดปล่อยเปลวไฟเก้าสีออกมาอีกครั้งโดยหวังจะเผาวิญญาณของหวังเถิงให้เป็นเถ้าถ่าน

ผู้อาวุโสของตระกูลหวังเริ่มคุ้มคลั่งและไม่สามารถทนได้อีกต่อไป พวกเขาหยิบอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของตัวเองออกมาและเริ่มโจมตีเย่ฟ่านจากระยะไกลอีกครั้ง

“ผู้ใดกล้าแทรกแซงการต่อสู้มันต้องเป็นศัตรูกับข้า!”

ในระยะไกล นักพรตมังกรแดงคำรามอย่างเย็นชา ก่อนจะตะปบกรงเล็บมังกรของเขาเพื่อฉีกร่างผู้อาวุโสตระกูลหวังคนนั้นออกจากกัน

“บูม”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นในความว่างเปล่า ศีรษะที่แหลกเละของจักรพรรดิน้อยแดนเหนือพยายามเคลื่อนตัวไปข้างหน้าโดยหลีกเลี่ยงเปลวไฟเก้าสีของเย่ฟ่านด้วยความกลัว

ทั้งร่างของเขาถูกปกคลุมด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์สีทอง จากนั้นเศษเสี้ยววิญญาณของหวังเถิงก็เริ่มดึงดูดร่างกายของเขาให้ก่อตัวเป็นร่างใหม่ขึ้นอีกครั้ง

“นี่เป็นไปได้อย่างไร แม้กระทั่งเศษเสี้ยววิญญาณของเขาก็ยังถูกหั่นออกจากกันแล้วเขาจะรอดชีวิตได้อย่างไร”

ทุกคนรู้สึกเหลือเชื่อ สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเป็นเรื่องมหัศจรรย์อย่างแท้จริง

มีเพียงเย่ฟ่านเท่านั้นที่ตระหนักถึงความเป็นไปได้บางอย่าง หวังเถิงไม่มีทางแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ถูกตัดศีรษะออกจากร่างอย่างแน่นอน

มันจะต้องเป็นเพราะเครื่องรางของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่เขาครอบครองอยู่ซึ่งทำให้เขาสามารถก่อร่างของตัวเองขึ้นได้อย่างไม่จำกัด!

และก็เป็นไปตามการคาดเดาของเย่ฟ่าน ในเวลานี้มีลูกแก้วเล็กๆที่มีขนาดเท่าผลลำไยปรากฏอยู่ที่กึ่งกลางหน้าผากของหวังเถิง

“เครื่องรางจักรพรรดิแห่งความโกลาหล!”

ในที่สุดบรรพชนผู้เฒ่าของตระกูลจี้ก็อุทานออกมา

ในตอนนั้นแม้กระทั่งร่างกายของหวังซ่งที่ถูกทำลายกลายเป็นเนื้อบดก็ยังถูกสร้างขึ้นมาใหม่ได้ นี่คือสมบัติระดับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งแน่นอนว่ามันมีผลในการยืดอายุของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ต่ำกว่าระดับผู้อมตะทุกคน

“จักรพรรดิโกลาหลมีพรสวรรค์อย่างน่าอัศจรรย์ แม้กระทั่งเครื่องรางของเขาก็ยังทรงอำนาจอย่างน่าเหลือเชื่อ ต่อให้เหลือเพียงวิญญาณบรรพกาลผู้ครอบครองเครื่องรางนี้ก็ยังสามารถสร้างร่างของตัวเองขึ้นมาได้ตลอดเวลา!”

ดวงตาของทุกคนส่องประกายด้วยความแปลกประหลาดใจในคุณสมบัติที่น่าทึ่งของสมบัติชิ้นนี้

“ไม่น่าเชื่อ จักรพรรดิแห่งความโกลาหลเป็นเพียงจักรพรรดิคนเดียวของที่ราบแดนเหนือ ในชีวิตเขาไม่เคยเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ระดับทัดเทียมกัน”

ผู้คนจำนวนมากอดที่จะตกตะลึงไม่ได้

“สังหารมันให้ข้า!” เย่ฟ่านพึมพำเบาๆอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม คราวนี้น้ำเต้าสีดำไม่ตอบสนองแม้แต่น้อย แม้แต่จักรวาลโบราณที่อยู่ในฝ่ามือของเขาก็ไม่ปลดปล่อยปราณกระบี่ให้โจมตีหวัง

“เกิดอะไรขึ้น!”

“ออกมา!”

เย่ฟ่านตะโกนด้วยความร้อนใจ แต่ไม่ว่าอย่างไรปราณกระบี่ที่ทรงพลังนั้นก็ไม่ปรากฏขึ้น

ผู้คนในระยะไกลรู้สึกงงงวยเล็กน้อยต่อพฤติกรรมของเย่ฟ่าน

ในอีกด้านหนึ่ง หวังเถิงซึ่งประกอบร่างของตัวเองด้วยเครื่องรางของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่กำลังมองดูเย่ฟ่านด้วยสายตาเย็นชา

พลังการต่อสู้ที่แท้จริงของเขาไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวผู้ใดในโลก ตราบใดที่เขาหลีกเลี่ยงชายชราผู้บ้าคลั่ง และสิ่งมีชีวิตอมตะบนเขาพระสุเมรุ เขาก็แทบจะอาละวาดในโลกได้โดยไม่มีผู้ใดขัดขวาง

อย่างไรก็ตาม วันนี้เขาประสบปัญหาครั้งแล้วครั้งเล่า เย่ฟ่านฉีกร่างของเขาออกเป็นชิ้นๆ นับครั้งไม่ถ้วน ความอัปยศในวันนี้ต่อให้เขาได้รับชัยชนะก็ไม่มีทางลบเลือนได้อย่างแน่นอน

“เก้าญาณวิเศษลึกลับ!”

หวังเถิงพึมพำในใจอย่างเงียบๆ เขาต้องการใช้เก้าญาณวิเศษลึกลับเพื่อฆ่าศัตรูแห่งชีวิตคนนี้ให้ได้!

ในขณะนั้นลำแสงศักดิ์สิทธิ์เก้าสีส่องสว่างไปทั่วร่างของเขา โดยเฉพาะจุดกึ่งกลางระหว่างคิ้วของเขา มันมีความสดใสราวกับดวงอาทิตย์สีทอง

เย่ฟ่านสัมผัสได้ถึงต้นกำเนิดจากแหล่งเดียวกัน และอีกฝ่ายมีเก้าญาณวิเศษลึกลับเช่นเดียวกันกับเขา!

ตาซ้ายของหวังเถิงมีมังกรที่แท้จริงปรากฏตัวขึ้น และตาขวาของเขาก็มีนกเฟิ่งหวงคำรามเสียงดังลั่น จากนั้นกึ่งกลางหน้าผากของเขาก็ปลดปล่อยแสงสีทองให้สาดส่องออกไปทุกทิศทาง

หัวใจของเย่ฟ่านเต้นแรง เขาก้าวถอยกลับไปทางด้านหลังด้วยความหวาดหวั่นเล็กน้อย

“มันคือเก้าญาณวิเศษลึกลับที่ทำให้วิญญาณบรรพกาลเป็นอมตะ!”

เมื่อตระหนักได้ดังนั้นเย่ฟ่านก็ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับทักษะชนิดนี้มานาน และไม่คิดว่ามันจะอยู่ในมือของหวังเถิง

เก้าญาณวิเศษลึกลับชนิดนี้มีคุณสมบัติทำให้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์กลายเป็นอมตะ ดังนั้นมันจึงค่อนข้างสมเหตุสมผลที่หวังเถิงไม่ถูกฆ่าตายสักที

“ถ้าเช่นนั้นข้าจะฆ่าวิญญาณของเจ้าก่อน!”

เมื่อคิดได้ดังนั้นเย่ฟ่านก็กระตุ้นเก้าญาณวิเศษลึกลับของเขาและทำให้พลังปราณในร่างของเย่ฟ่านปะทุขึ้นอย่างรุนแรงมากกว่าเดิมถึงสิบเท่า

จากนั้นเขาก็ลากโลงศพทองแดงพุ่งเข้าหาหวังเถิงที่อยู่บนท้องฟ้าด้วยการโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวอย่างถึงที่สุด

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เย่ฟ่านไม่รู้ก็คือเก้าญาณวิเศษลึกลับที่หวังเถิงครอบครองนั้นไม่เพียงทำให้วิญญาณบรรพกาลของเขาเป็นอมตะ แต่มันยังทำให้เขาคาดการณ์การโจมตีของศัตรูได้ล่วงหน้าอีกด้วย

ดังนั้นไม่ว่าเย่ฟ่านจะโจมตีมาจากทิศทางไหนหวังเถิงก็หลบเลี่ยงได้ตลอด และทำให้เย่ฟ่านเหน็ดเหนื่อยอย่างถึงที่สุด

ในการเผชิญหน้าครั้งนี้หวังเถิงไม่ได้ตอบโต้กลับไป เขาเพียงเคลื่อนไหวไปรอบๆ เพื่อลากถ่วงเย่ฟ่านให้เหน็ดเหนื่อยจนไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยกโลงศพทองแดงนี้อีกต่อไป

จี้จื่อเยว่ ผังป๋อ หลี่เหอซุยและคนอื่นๆ มีความกังวลเป็นอย่างมาก สีหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวและกำลังเอาใจเย่ฟ่านอย่างหนัก

“เจ้าจะใช้อะไรสู้กับข้ากับร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ ช่องว่างก็คือช่องว่าง เก้าญาณวิเศษลึกลับไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างเจ้าจะครอบครองได้!”

หวังเถิงคำราม เส้นผมสีดำของเขาตั้งตรงในขณะที่หลอกล่อให้เย่ฟ่านโจมตีอย่างบ้าคลั่ง

เย่ฟ่านสงบสติอารมณ์ของตัวเองลง ในร่างของเขามีคัมภีร์โบราณระดับสมบูรณ์แบบทั้งห้าอาณาจักรบ่มเพราะ

ได้แก่คัมภีร์เต๋า  คัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตก คัมภีร์ของจักรพรรดิเหิงอวี้ คัมภีร์ไท่หวง และคัมภีร์เซียนเทียม

ดังนั้นเมื่อเขากระตุ้นอาณาจักรลับทั้งหมดให้ปลดปล่อยพลังออกมาพร้อมกัน ร่างของเขาจึงเต็มไปด้วยแสงที่สว่างไสวทันที!

จากนั้นเย่ฟ่านขว้างโลงศพทองแดงให้พุ่งตรงไปข้างหน้าด้วยพลังทั้งหมดที่มี โลงศพของเขาทะลุขอบเขตของกฎมิติและกาลเวลาที่หวังเถิงสร้างขึ้นโดยไม่มีสิ่งใดขัดขวางได้

“ปัง!”

“อา…”

จักรพรรดิน้อยแดนเหนือกรีดร้อง โลงศพทองแดงกระแทกวิญญาณบรรพกาลของเขาอย่างรุนแรงและทำให้วิญญาณอมตะของเขาแตกสลายทันที

“เจ้าต้องการแบบนี้ใช่หรือไม่ อย่าคิดว่าเจ้าจะมีโอกาสออกไปอีก!”

เย่ฟ่านตะโกนเสียงดังจากนั้นก็ใช้โลงศพทองแดงของเขาหวดกระหน่ำเศษเสี้ยววิญญาณบรรพกาลของหวังเถิงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“พึ่บ…”

วิญญาณบรรพกาลของหวังเถิงดับสลายไปในความว่างเปล่า ในขณะเดียวกันเครื่องรางของจักรพรรดิแห่งความโกลาหลก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“ปัง”

วิญญาณบรรพกาลของเย่ฟ่านยื่นมือออกไปคว้าเครื่องรางของจักรพรรดิแห่งความโกลาหลก่อนจะลากมันเข้าสู่ทะเลวิญญาณของเขาอย่างรวดเร็ว

“มาดูกันว่าเจ้าจะฟื้นคืนชีพได้อย่างไร!”

เย่ฟ่านหวดกระหน่ำโลงศพทองแดงเข้าหาซากศพของหวังเถิงซ้ำแล้วซ้ำอีกจนก้อนเนื้อเหล่านั้นกลายเป็นน้ำโคลนสีแดงไปโดยสิ้นเชิง