ตอนที่ 55 อาณาเขตภูเขาไฟ

ตอนที่ 55 อาณาเขตภูเขาไฟ

"ว่าแต่นายรู้จัก หยิน เทียนเก่อได้ยังไง"

ระหว่างทาง หยานหวู่อดที่จะถามไม่ได้

"เขาไม่รู้จักฉันด้วยซ้ำ เขาติดต่อฉันมาตอนที่ฉันได้ที่ 1 หน่ะ" หลิน ยู ยักไหล่

จริงๆแล้วเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ หยิน เทียนเก่อ เลย

เหตุผลที่เขาเลือกที่จะร่วมมือกับ หยิน เทียนเก่อ ก็เพื่อเพิ่มโอกาศในการฝ่าอาณาเขตสายหมอก

ด้วยแบบนี้ จึงนำ หยานหวู่ เข้าร่วมทีมมาด้วย ประการแรก เขาต้องการพันธมิตรเข้าทีมเพื่อถ่วงดุลอำนาจ ประการที่สอง เขาเคยร่วมมือกับ หยานหวู่ ก่อนความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่เลวเลยทีเดียว

เมื่อเห็น หยานหวู่ ถามเรื่องนี้ หลิน หวู่ จึงถามกลับ "แล้วนายรู้จักกับเขาไหม"

"ฉันเคยเห็นเขาแค่ครั้งเดียว" หยาน หวู่ ตอบ "ตอนที่เขาส่ง ไข่มุกแห่งการอพยพ มาให้ฉันก่อนหน้านี้ เราพูดกันแค่ไม่กี่คำระหว่างทาง"

"แล้วคิดว่าเขาเป็นคนยังไงกัน"

"มันยากที่จะพูดนะ แต่ฉันรู้สึกกว่าเขาซ่อนอารมณ์ได้ดีจริงๆมันยากที่คาดเดา" หยานหวู่กล่าวพร้อมกันขมวดคิ้ว

เมื่อ หลิน ยู ได้ยินแบบนั้น เขาก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิด

เมื่อพิจารณาจากการที่เขาติดต่อในเวลาสั้นๆ ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่าน หยิน เทียนเก่อ วางแผนได้ดีมากมีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจน

หลังจากที่ถูกส่งข้ามมาเขาเป็นคนแรกที่ได้อันดับ 1 มาตลอด เรารู้สึกได้ว่าเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง เขาจะทำเฉพาะสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเขาเท่านั้น

เมื่อรวมกับคำอธิบายของ หยานหวู่ เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่า หยิน เทียนเก่อ นี้เป็นคนยังไงกันนะ

ส่วนไป๋ไห่ถัง นั้น

ในฐานที่เป็นราชันหญิงที่อยู่ในอันดับต้นๆมาตั้งแต่แรก ความแข็งแกร่งของเธอเขาไม่ควรประเมินเธอต่ำเกินไป และเธอยังรู้จักกับ หยิน เทียนเก่อ นี้เป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การสังเกตการณ์จริงๆ

นี้คือทั้งหมด

ทั้ง 2 คุยกันไปเรื่อยๆระหว่างรีบเดินทางไปยังจุดหมาย

พวกเขาเดินทางไปบนดินแดนรกร้างด้วยความเร็วสูง

ระหว่างทาง ราชันหลายคนที่ผ่านมาพบพวกเขา ก็ต้องตกใจกับกองทัพที่น่าสะพรึงกลัวที่อยู่รอบๆพวกเขา เหล่าราชันหลบทางให้อย่างรวดเร็ว ไม่กล้าที่จะไปยั่วยุพวก หลิน ยู

ไม่ต้องพูดถึงคนที่อยู่ในดินแดน

เมื่อเห็น หลิน ยู กับพวกกำลังเข้ามาใกล้ พวกเขาหวาดกลัวและถอยกลับเข้าไปในดินแดนทันที เตรียมกองกำลังให้พร้อมสู้ตาย

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ ราชันในดินแดนไม่คาดคิดก็คือ หลิน ยู และพวกเพียงแค่ผ่านมาเฉยๆ ไม่คิดจะมองพวกเขาด้วยซ้ำ

เมื่อทั้ง 2 ค่อยๆห่างออกไปจนมองไม่เห็น ราชันที่อยู่ใกล้เคียงหลายคนรวมตัวกันใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

"2 คนนั้นเป็นใครกัน ทำไมถึงมีทหารมากขนาดนั้น"

"นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นกองกำลังที่มากมายขนาดนั้น เขาไม่จำเป็นต้องให้ทหารประจำการที่ดินแดนงั้นเหรอ?"

"ตอนที่พวกเขาผ่านเข้าใกล้ดินแดนของฉันเมื่อกี้ ฉันแทบจะหยุดหายใจ พวกนั้นเป็นทหารระดับ 5 ทั้งหมดเลยแน่ๆ"

"ระดับ 5 ระดับ 5 จะมีออร่าแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?"

"คงไม่ใช่ระดับ 6 หรอกใช่ไหม?"

"...."

หลังจากที่พูดคุยกันเป็นเวลานาน ราชันเหล่านี้ก็เงียบลงในที่สุด

เพราะท้ายที่สุดแล้ว เหล่าราชันส่วนใหญ่เพิ่งจะเลื่อนขั้นสู่ระดับ 5 กัน เอง ใครจะไปมีกองกำลังระดับ 6 มากขนาดนั้นกัน?

อย่างก็ตามจะสิ่งที่เห็น พวกเขาแถบจะไม่อยากเชื่อสายตา

หลังจากคุยกันอีกซักพัก พวกเขาก็จากไปอย่างรวดเร็ว รีบกลับไปยังดินแดนของตัวเองพร้อมกับกองกำลัง

ทางด้าน หลิน ยู

หลิน ยู กับ หยาน หวู่ เดินทางสลับต่อสู้ไปตลอดทาง พวกเขาเจอกับมอนสเตอร์มากมายระหว่างทาง

แต่กองกำลังรอบๆตัวพวกเขาก็สามารถจัดการพวกมันได้โดนใช้เวลาเพียงไม่นาน

ยังไม่ทันที่ดวงอาทิตย์จะลับตา เขาก็มองเห็นอาณาเขตภูเขาไฟจากระยะไกล

"นี้เป็นอาณาเขตภูเขาไฟที่อยู่ปลายสุดของดินแดนรกร้าง!"

ดวงตาของ หยาน หวู่ เปล่างประกายขึ้นทันที

"หือ อาณาเขตภูเขาไฟ" หลิน ยู รู้สึกงุดงง

"ใช่ ดินแดนรกร้างไร้ที่สิ้นสุดถูกล้อมไว้ด้วยภูเขาไฟ ฉันได้ยินมาตราบใดที่ผ่านอาณาเขตภูเขาไฟออกไปได้ก็จะได้พบกว่าชายขอบของภูมิภาคได้"

หยานหวู่ รีบอธิบาย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิน ยู ก็ตะหนักได้ทันที "ถ้าเป็นแบบนั้น เราควรหาที่พักใกล้ๆทางเข้าอาณาเขตภูเขาไฟกันก่อน แล้วค่อยออกเดินทางในเช้าวันพรุ่งนี้"

หยาน หวู่ "ตกลง ว่ากันว่าอาณาเขตภูเขาไฟแห่งนี้ ทอดยาวออกไปหลายร้อยกิโลเลยทีเดียว ด้วยความเร็วของพวกเรา ฉันเกรงว่าต้องใช้เวลาซักพัก"

พวกเขาไม่ได้หยุดพัก รีบเดินทางไปยังทางเข้าของพื้นที่ภูเขาไฟ

เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน ในที่สุดพวกเขาก็พบกับถ้ำขนาดใหญ่ที่อยู่บริเวณเชิงเขา

หลังจากที่ปรึกษากัน พวกตัดสินใจที่จะค้างคืนอยู่ที่นั้นก่อน ให้กองกำลังของพวกเองคอยผลัดกันเฝ้าเวรยามตอนกลางคืน

เพราะว่าในตอนกลางคืน เหล่ามอนสเตอร์จะออกมาล่าอาหาร มันคงจะดีหากพวกเขาหลบอยู่ในที่ปลอดภัย

เนื่องจากพวกเขาอยู่ใกล้เข้าพื้นที่ภูเขาไฟ บริเวณโดยรอบจึงมีอุณหภูมิสูง ทำให้ไม่จำเป็นต้องกลัวความหนาวเย็นในตอนกลางคืน

หลังจากเหนื่อยล้าจากการเดินทางมาทั้งวัน

หลิน ยู กับ หยาน หวู่ พูดคุยกันสั้นๆ เกี่ยวกับแผนต่อไป พวกเขากินอาหารแรกหลบเข้าไปมุมของถ้ำเพื่อพักผ่อน

....

ค่ำคืนผ่านไปอย่างเงียบงัน

ทั้ง 2 ตื่นขึ้นออกจากถ้ำเพื่อเดินทางต่อ

ผ่านไปไม่นาน

พวกเขาเดินทางเข้าไปในอาณาเขตภูเขาไฟที่นั้นเต็มไปดินที่แตกระแหง

มอนสเตอร์ระดับสูง ปรากฏขึ้นในพื้นที่โดยรอบเพิ่มขึ้น มันยังมีมอนสเตอร์ระดับ 5 และระดับ 6 โผล่มาเป็นครั้งคราว

"ดูเหมือนมอนสเตอร์เหล่านี้คงได้รับการพัฒนาขึ้น ก่อนหน้านี้ที่มีคนมาเจอที่นี้ มันยังไม่มีมอนสเตอร์ระดับ 6 เลย"

หยาด หวู่ สังหารมอนสเตอร์ที่เดินผ่านมาและบอกเขา

ด้านข้าง หลิน ยู ที่กำลังออกคำสั่งให้พืชของเขาสังหารมอนเตอร์ที่พบเจอ บางตัวเขาถึงกับขมวดคิ้ว

ทหารพืชของเขาเสียเปรียบในอาณาเขตภูเขาไฟ

แม้ว่ากองทัพของเขายังไม่ตกอยู่ในอันตราย แต่นี้ก้ทำให้พวกมันเชื่องช้าลง ดูเหมือนพวกมันเกียจที่นี้อย่างมาก

เขาจึงพูด "ไม่มีทางเลือกแล้ว พวกเราต้องเร่งความเร็วขึ้น ไม่อยากนั้นคงถูกมอนสเตอร์พวกนี้ทำให้เสียเวลาอีกมาก หลิง ซี"

หลังจากที่เสียงเงียบ ลง หลิง ซี ที่นอนอยู่บนหัวของนายพลพรายไม้ ก็ได้นำกองทัพภูติจิตวิญญาณบินขึ้นไป ไม้เท้าในมือของมันโบกสะบัด

ใช้ชั่วพริบตาก็มีละอองแสงหล่นลงมา ห่อหุ้มเหล่าพืชไว้ด้านใน ทำให้ตัวของพวกมันได้รับการฟื้นฟู

"นี้มัน...สกิลรักษา?" หยาน หวู่ กล่าวด้วยความประหลาดใจ

"ใช่แล้ว ทหารเผ่าพืชไม่เพียงแต่มีสกิลโจมตีเท่านั้น" หลิน ยู ยิ้มออกมา

เมื่อ หยาน หวู่ ได้ยินแบบนั้น ร่องรอยความอิจฉาก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

ถึงแม้ว่าเผ่าธาตุของเขาจะมีการโจมตีที่ทรงพลังและการโจมตีระยะไกลที่หลากหลาย แต่ความสามารถในการเอาตัวรอดของเขาจัดว่าย่ำแย่ เมื่อแก่นกลางแตกสลายพวกมันก็จะตายลงในที่สุด

ซึ่งแตกต่างจากเผ่าพืชของ หลิน ยู แม้ว่าร่างกายจะได้รับบาดเจ็บ เขาก็สามารถฟื้นฟูมันให้กลับมาสู้ได้อีกครั้ง

นี้คงเป็นข้อดีของเผ่าพืช

ด้วยสกิลรักษาของภูติจิตวิญญาณ พวกเขาจึงเดินทางได้ไวขึ้น ไม่ต้องกลัวว่าเกิดความสูญเสียใดๆ

เขาไม่รู้ว่าได้สังหารมอนสเตอร์ไปเท่าไรแล้วระหว่างที่เดินทางมานี้

จนกระทั่งในถึงตอนเย็น ในที่สุดอาณาเขตภูเขาไฟค่อยๆเริ่มหายไป กลายเป็นพื้นที่ราบที่เต็มไปด้วยม่านหมอก

เมื่อมองไปที่มันแวบแรก เหมือนมองเข้าไปในท้องฟ้าสีเทาๆ ซึ่งมันปกครองท้องฟ้าทางโน้นทั้งหมด

"อาณาเขตสายหมอก"

ทันทีที่เขาเห็นพื้นที่สีเทา หลิน ยู ก็ตกตะลึง เขารีบนำกองพืชออกจากพื้นที่ภูเขาไฟก้าวเข้ามายังที่ราบ

หยาน หวู่ ตามเขามาติดๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

กว่าเขาจะมาถึงที่นี้ได้ เขาต้องเดินทางโดยแทบจะไม่ได้พัก มันใช้เวลาถึง 2 วันเต็ม

มันทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นความเร็วก็เพิ่มมากขึ้นด้วย

โชคดีที่พื้นที่ๆเราจะเข้าไปนั้นอยู่ใกล้กับที่นี้ พวกเขามาถึงก่อนพวกเวลาที่สายหมอกจะอ่อนแรง

ทันใดนั้นก็มีเสียงทักทายพวกเขามาจากที่ไกล

"ในที่สุดก็มาถึงซัก ฉันรออยู่นานแล้ว"