ตอนที่ 54 การออกเดินทางที่สั่นสะท้านภูมิภาค
ตอนที่ 54 การออกเดินทางที่สั่นสะท้านภูมิภาค
ในที่สุดวันเดินทางก็มาถึง
เมื่อ 5 วันก่อน หลิน ยูได้รับข้อความว่าพวกเขาพร้อมจะออกเดินทางกันแล้วจากหยิน เทียนเก่อ ให้หลิน ยูรีบมาเจอเขา
รุ่งเช้า
หลิน ยู ตื่นแต่เช้า อาบน้ำ กินข้าว เดินลงจากบ้านต้นไม้ที่ไปด้านล่างของดินแดน
ในเวลานี้ เหล่าพืชรอเขาอยู่ที่นั้นนานแล้ว ราวกับพวกมันรู้ว่าจะเรื่องใหญ่เกิดขึ้น
หลิน ยู นำ [ไข่มุกแห่งการอพยพ] อันล้ำค่าออกมาจากกระเป๋ามิติของเขา สีหน้าของเขากลายเป็นเคร่งขรึม
เหลือเวลาอีกเพียง 3 วันนั้นจะครบ 1 เดือนพอดี
หลังจากที่ในช่วง 2 3 วันนี้ เขาได้รวบรวมวัสดุกับพลังเวทย์จนครบหมดแล้ว เหลือเพียงแค่ขั้นตอนสุดท้าย
บอกตามตรง เขาเองก็ยังรู้สึกกังวล
ทันทีที่เขากำลังจะฝ่าอาณาเขตสายหมอกไปยังพื้นที่อื่น เขาก็ไม่ได้รู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อย กลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น
แต่เนื่องจากเขามาไกลขนาดนี้แล้ว จึงถอยกลับไปไม่ได้แล้ว
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาพูดกับเหล่าพืชว่า "ชิง ถัง ราชาปิศาจเห็ด และต้นไม้แห่งปัญญา ให้อยู่ในดินแดน ส่วนที่เหลือออกไปรอด้านนอก"
ด้วยความเชื่องโยงทางจิตวิญญาณ เหล่าพืชเข้าใจคำสั่งของ หลิน ยู ทันที พวกมันปฏิบัติตามคำสั่งวิ่งออกไปนอกดินแดน
ในชั่วพริบตา ดินแดนก็ว่างเปล่า เหมือนพืช 3 ตัวที่ หลิน ยู กล่าวถึง
เหตุผลที่พวกมันถูกทิ่งไว้ในดินแดนเพราะพวกมันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ และระดับของพวกมันก็ยังต่ำเกินกว่าจะฝ่าอาณาเขตสายหมอก
เห็นได้ชัดว่ามันสะดวกกว่าที่ใส่พวกมันไว้ใน ไข่มุกแห่งการอพยพ พร้อมกับดินแดน
สำหรับ จอมเขมือบ พวกมันถูกปลดปล่อยออกเมื่อหลายวันก่อน แทนที่ด้วยทัพที่เคลื่อนที่ได้
หลิน ยู ยืนอยู่ในพื้นที่ว่างเปล่า จ้องมองไปราบๆด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
เขาอยู่ที่นี้มาเกือบเดือน
เขาได้คุ้นเคยว่าป่าบริเวณโดนรอบมานานแล้ว จู่ๆ เขาต้องจากไป มันจึงเป็นอารมณ์ซับซ้อนที่เขาอธิบายไม่ถูก
หลังจากที่มองดูรอบๆ สัพพัก เขาก็มาที่ด้านล่างของต้นไม้แห่งชีวิต สูดลมหายใจเข้าลุกๆ และเลือกที่จะอัพเกรดดินแดน
ทันใดนั้น พื้นที่ทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยแสง เสียงดังกึกก้องง
ต้นไม้แห่งชีวิตเติบโตอย่างรวดเร็วมันสูงถึง 60 กว่าเมตร
กำแพงโดยรอบสูงและดูแข็งแกร่งขึ้น มีชั้นโลหะขึ้นมาเพิ่มเติมช่วยเพิ่มพลังป้องกันให้มากยิ่งขึ้น
ในขณะเดียวกัน พลังมหาศาลจากภายนอกก็หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของ หลิน ยู ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น มันเบาอย่างกับขนนก
[ขอแสดงความยินดีด้วย ดินแดนได้รับการเลื่อนเป็นระดับ 6 เรียบร้อยแล้ว]
[เนื่องจากระดับของคุณมาถึงขีดจำกัดบนพื้นที่นี้ การเคลื่อนย้ายมาจะถึงในไม่ช้า โปรดเตรียมตัวให้พร้อม]
....
ทันใดนั้นเอง
หลังจากที่มาถึงระดับ 6 แม้แต่ข้อความที่แจ้งเตือนก็เปลี่ยนไป
หลิน ยู รู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดราวกับว่าจะดูดดินแดนกับตัวเขา เข้าไปในนั้น
เขาไม่กล้าที่จะเสียเวลาอีกต่อไป รีบเดินออกจากดินแดนไปที่ด้านนอก หยิบ ไข่มุกแห่งการอพยพ ออกมา
[คุณต้องใช้พลังเวทย์ 60000 แต้มเพื่อใช้ ไข่มุกแห่งการอพยพ กับดินแดนหรือไม่?]
[โปรดทราบเมื่อเปิดใช้งาน ไข่มุกแห่งการอพยพ ความสามารถของดินแดนบางอย่างจะถูกระงับจนกว่าจะย้ายดินแดนสำเร็จ]
"ได้ เอาเลย!"
หลิน ยู ตอบโดยไม่ลังเล
หลังจากนั้น ไข่มุกแห่งการอพยพของเขาก็ส่องแสงออกมา บินไปอยู่เหนืออาณาเขต
ภายใต้แสงสว่างนี้ ดินแดนทั้งหมดก็เริ่มสั่นสะเทือน แม้แต่พื้นดินก็สงเสียคำรามออกมา หิน ทราย ปลิวว่อน มันเป็นภาพที่สวยงามจริงๆ
หลังจากนั้นหลุมดำขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น ดูดเอาดินแดนของเขาเข้าไป มันหายไปตรงหน้า หลิน ยู ทันที
หลังจากนั้น แสงของไข่มุกแห่งการอพยพก็หายไป มันค่อยๆ บินกลับมาหาหลิน ยู
หลิน ยู หยิบไข่มุกแห่งการอพยพด้วยความระมัดระวัง
เมื่อเขามองไปยังตำแหน่งเดิมที่ดินแดนเคยอยู่ มันมีเพียงพื้นที่ๆว่างเปล่า ไม่เหลืออะไรอยู่เลย
ภายใน ไข่มุกแห่งการอพยพ มันดินแดนย่อส่วนอยู่ ต้นไม้แห่งชีวิตที่เป็นแก่นกลางของเขาพร้อมกับ เหล่าพืชอีก 3 ตัวที่เขาทิ้งไว้ข้างใน
มันราวกับถูกผนึกไว้ในนั้น
หลังจากที่เก็บดินแดนเข้าไป มันถูกดูดเข้าไปราวกับไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน
ดูเหมือนว่าพลังซ่อนระดับของ ไข่มุกแห่งการอพยพ กำลังทำงานอยู่ ทำให้ หลิน ยู เบาใจขึ้นเยอะ
เขาเหลือบไปมองกองทัพพืชของเขาที่เหลือ 47 ตัว พวกมันทั้งหมดอยู๋ระดับ 6 ซึ่งเพิ่มระดับขึ้นในช่วง 2 3 วันที่ผ่านมา
ด้วยพืชเหล่านี้ เขาจึงไม่ได้จำเป็นกังวลเรื่องความปลอดภัยเลย เขาโบกมือ
"ออกเดินทางได้"
ทันใดนั้น หลิน ยู ได้ออกเดินทางไปพร้อมกับกองทัพพืชของเขา
1 คนกับทหารพืช 47 ตัวเดินอย่างมุ่งมั่นเข้ายังชายป่า มุ่งหน้าไปยังดินแดนดินแดนรกร้างไร้ที่สิ้นสุด
ในตอนนั้นเอง
ช่องแชทภูมิภาคก็ระเบิดขึ้นด้วยการเปลี่ยนแปลงของกระดานแห่งผู้นำ
"บ้าเอ้ย! ดูนั้น ทำไมพวกผู้นำในกระดานแห่งผู้นำถึงหายไป!"
"มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมชื่อของหลิน ยู ถึงหายไปกัน?"
"แม้กระทั่ง หยิน เทียนเก่อ และ หยานหวู่ แม้แต่ ไป๋ไห่ถัง ก็หายไปด้วย"
"ฉันไม่เห็นชื่อพวกเขาเลยในการจัดอันดับเลย"
"เกิดอะไรขึ้น? เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะถูกฆ่าไปแล้ว"
"มันจะเป็นไปได้ยังไง? ใครกันที่พลังพอจะฆ่าพวกเขา? และนี้ยังถึงกับ 4 คน ในคราวเดียวอีก!"
"มันเกินไปจริงๆ การหายตัวไปหายผู้นำทั้ง 4 คนในคราวเดียว หรือว่ามันจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น!!"
ในสิบอันดับแรกมีผู้หายไปถึง 4 อันดับในเวลาเดียวกัน นี้เป็นเรื่องที่น่าตกใจอย่างมาก มันทำให้พวกเขาต้องเกิดอุทานออกมา
ข่าวลืมต่างๆในช่องแชทภูมิภาคผุดขึ้นมาเหมือนดอกเห็ด
ต้องเข้าใจก่อนว่าในบรรดาคนที่หายไป มีผู้นำอันดับ 1 กับ 2 รวมอยู่ด้วย อยู่ๆ พวกเขาหายไปแบบนี้ ใครจะไปเชื่อกัน
แต่ความจริงอยู่ตรงของพวกเขา พวกเขาต้องเชื่อว่ามันเป็นความจริง
ช่วงเวลาหนึ่งผ่านไป
ทุกคนต่างคาดเดาไปต่างๆนาๆ สอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของ 4 คนนั้นในเวลาเดียวกัน
ราชันบางคนมองดูด้วยความดีใจและตะโกนบอกในสุดที่อันดับก็ว่างแล้ว
เพราะสุดท้าย นับตั้งแต่กระดานจัดอันดับ ปรากฏขึ้น มันก็ถูกครอบครองโดยหลิน ยู และพวก มันได้บดขยี้ผู้คนที่อยู่ด้านล่างจนพวกเขาแทบจะหายใจไม่ออก ไม่มีโอกาศที่จะเหนือไปกว่าคนเหล่านั้นได้เลย
ในตอนนี้ หลิน ยู กับคนอื่นๆ ได้หายไปแล้ว พวกเขาได้เพิ่มระดับขึ้นเพิ่มเติมเต็มรายชื่อที่หายไป เห็นความหวังที่คว้าที่ 1 มาได้
.....
เกิดข่าวลือขึ้นมากมายในช่องแชทภูมิภาค
ในเวลานี้ หลิน ยู ได้นำกองทัพพืชของเขาไปยังดินแดนรกร้างไร้ที่สิ้นสุดและเข้าร่วมกับ หยาน หวู่ ที่รออยู่ที่นั้น
"เป็นไงบ้าง พร้อมหรือยัง"
เมื่อพบกับ หลิน ยู หยานหวู่ได้ถามเขาตรงๆ
ข้างๆ เขา มีทหารระดับ 6 จำนวน 26 ตัว ถูกเหมือนว่าก่อนหน้านี้ ทหารของเขาจะได้รับการเลื่อนระดับ
"พร้อมแล้ว ไปกันเถอะ พวกเราไปเจอพวกเขาได้แล้ว"
หลิน ยู พยักหน้าให้ หยานหวู่ จากนั้นพวกเขารีบเดินทางไปตะวันออก
เมื่อพวกเขามาถึง ทั้ง 2 คนก็คุยกันผ่านข้อความส่วนตัวเพื่อทำความเข้าใจสถารการณ์ในปัจจุบันของพวกเขา ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรมากนัก
ยิ่งไปกว่านั้น นี้มันยังห่างไกลจากชายแดนภูมิภาค ต้องใช้เวลาอีกมากในการเดินทางไปที่นั้น
นี้เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงออกเดินทางเร็วนัก
ขณะที่เดินอยู่บนถนนนั้น หยานหวู่มองไปที่กองทัพพืชของหลิน ยู ด้วยความตกใจ
แม้ว่าเขาจะเตรียมใจเอาไว้แล้ว แต่ก็ยังต้องตกตะลึง เมื่อเห็นทหารระดับ 6 ที่มากกว่าเขาถึง 2 เท่า!
นี้คงเป็นเหตุผลที่เขาสามารถครองอันดับ 1 มาได้
ด้วยความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว ทั่วทั้งภูมิภาคใครกันละที่จะสู้เขาได้?