ตอนที่ 51 การประมูลโทเค็น

ตอนที่ 51 การประมูลโทเค็น

ด้วยการเคลื่อนไหวของนายพลพรายไม้นั้น ได้ดึงดูดความสนใจของเหล่าราชันทั้งหมดในบริเวณนั้นทันที

"นั้นอะไรน่ะ! พรายไม้?"

"ทำไมมันวิ่งเร็วขนาดนั้น!"

"มันกำลังพุ่งเข้าไปหาหัวหน้าเผ่าออค!"

เหล่าราชันในกลุ่มอุทานไปตามๆกัน นายพลพรายไม้ดูเหมือนรถถัง วิ่งฝ่าวงล้อมไป

กว่าที่หัวหน้าเผ่าออคจะทันได้ตอบสนอง นายพลพรายไม้ก็พุ่งเข้ามาถึงด้านหน้าแล้ว

"ตูมมมม!"

เสียงปะทะดังรุนแรงสะเทือนหุบเขาอีกครั้ง

ร่างอันใหญ่โตของหัวหน้าเผาออคถูกกระแทกกระเด็นไปทันที ใบหน้าของมันเต็มไปด้วยความตกใจ

"แข็งแกร่งเกินไปแล้ว! ถึงกับทำให้หัวหน้าเผ่าออคกระเด็นไปเลย!"

"นี้มันเป็นการปะชันระหว่างความแข็งแกร่ง"

"หรือว่านี้มันเป็นทหารระดับ 6 ?"

พวกเขาไม่อยากจะเชื่อ หัวหน้าเผ่าออคมีกำลังน่าสะพรึงกลัวขนาดไหนพวกเขาล้วนรู้ดี แต่มันกับถูกกระแทกจนกระเด็นออกไป เจ้าพรายไม้นี้ก็ทรงพลังขนาดไหนกัน?

"ดูนั้น! หัวหน้าเผ่าออคยืนขึ้นมาอีกครั้งแล้ว"

มีเสียงอุทานดังออกมา

หัวหน้าเผ่าออคถูกฝังอยู่ในซากปรักหักพังคำรามด้วยความโกรธมันลุกขึ้นมาจากพื้น พวกเขากลัวมันมาจนก้าวถอยออกไปโดยไม่รู้ตัว

แต่วินาทีต่อมา สิ่งทำให้เขาตะลึงก็เกิดขึ้น

เถาวัลย์หนามสีแดงเข้มปรากฏขึ้น รัดพันขาของหัวหน้าเผ่าออคไว้และดึงมันลงพื้นอีกครั้ง

ทันใดนั้นก็มีหนามไม้หลายอันปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียง "โผ๊ะ" หนามไม้เสียบทะเลท้องของมันเลือดไหลรินออกมาเป็นจำนวนมาก

"กร๊าซซซ  ซ"

หัวหน้าเผ่าออคดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง พยายามดึงเถาวัลย์สีเลือดที่รัดพันตัวออก มันพยายามรวบรวมไฟในมือ

แต่ก็มีเถาวัลย์ อีกจำนวนหนึ่งโผล่ขึ้นมาพันรอบมือของมันลากลงไปอยู่กับพื้นอีกครั้ง ขัดขวางการใช้สกิลของมันหนามบนเถาวัลย์จมลึกเข้าไปในร่างกาย ดูดเลือดของมันอย่างเมามันส์

ใช้โอกาศนี้ นายพลพรายไม้ ยกแขนขนาดใหญ่ของมันขึ้นและทุบไปที่หัวทั้งข้างของหัวหน้าเผ่าออคดัง "ปังงงง!"

แรกกระแทกมหาศาลทำให้หัวหน้าเผ่าออคบาดเจ็บสาหัสทันที

"หวั่บบ!"

หนามไม้ขนาดใหญ่เจาะทะลวงเข้าไปในอกของหัวหน้าเผ่าออค

และแล้วหัวหน้าเผ่าออคก็สิ้นใจล้มลงกับพื้น...

.....

เมื่อทุกอย่างสิ้นสุด

ทั้งหุบเขาเงียบสงัด

ทุกคนอ้าปากค้าง พวกเขาตกตะลึงกับฉากที่เห็น

มอนสเตอร์ระดับ 6 ที่ทรงพลังสุด ต้องมาตายแบบนี้?

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเห็นมันด้วยตาตัวเอง แต่พวกเขาไม่ก็อยากจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง พวกเขาตกใจกับสิ่งที่เห็น บางคนถึงขนาดอ้าปากค้างจนสามารถเอาไข่ยัดเข้าไปได้ทั้งฟอง

มีเพียง หลิน ยู ผู้เป็นเจ้าของพืชเหล่านั้น เขาทำราวกับว่านี้เป็นเรื่องเล็กน้อย

ในเวลาเดียวก็ ก็มีเสียงดังขึ้นในใจของเขา

[สังหารหัวหน้าเผ่าออคระดับ 6 ได้รับพลังเวทย์ 115 แต้ม]

[คุณได้ทำลายรังมอนเตอร์ระดับ 5 ได้สำเร็จ ได้รับแก่นแท้ดินแดนระดับ 5 1 อัน และโทเค็นทหารกึ่งมนุษย์ระดับ 5 : ออค]

พืชระดับ 6 ทั้งสามโจมตีพร้อมกัน อีกทั้งยังมีออร่าแห่งพฤกษาที่เพิ่มค่าสถานะให้อีก 10% ของหลิง ซี ดังนั้นนี้จงไม่ใช่ปัญหาเลยในการจัดการกับมอนสเตอร์ระดับ 6 ตัวนี้

แต่สิ่งที่ทำให้หลิน ยูประหลาดใจก็คือ

หลังจากที่เขาสังหารหัวหน้าเผ่าออค เขาได้รับโทเค็นทหารระดับ 5 โดยตรง มันไปยังกระเป๋ามิติของเขาทันที

เมื่อเหล่าราชันได้เห็นก็ตกตะลึงพวกเขากลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง

"นั้นมัน...โทเค็นทหาร?"

"มันเป็นโทเค็นทหารจริงๆ"

เหล่าราชันร้องตะโกนออกมาครั้งแล้วครั้งเหล่า แทบอยากจะวิ่งเข้าไปชิงโทเค็นนั้นมา

แต่เมื่อเห็นกองทัพพืชที่น่ากลัวรอบๆ หลิน ยู พวกเขาอดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว ไม่กล้าที่จะสร้างปัญหา

นี้คือชายหนุ่มผู้โหดเหี้ยมที่สามารถสังหารมอนสเตอร์ระดับ 6 ได้อย่างง่ายดาย พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะต้านทานการโจมตีของมอนสเตอร์ระดับ 6 ได้ แล้วจะให้เอาปัญญาที่ไหนไปจัดการทหารที่น่ากลัวทั้ง 3 ตัวนี้ได้

นี้คือความแตกต่างที่มันมากเกินไปราวกับสวรรค์และนรก

ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้แค่เพียงจ้องมองไปที่ หลิน ยู และโทเค็นทหารในมือของเขา

พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็ยรอยยิ้มที่มุมปากของหลิน ยูเลยซักนิด

เหตุที่เขาหยิบโทเค็นออกมานั้นเป็นความตั้งใจของเขาเอง

เมื่อทุกคนได้จ้องมองมาที่เขา เขาก็ได้รู้แล้วว่าเป้าหมายของเขาสำเร็จลงแล้ว

หลิน เขย่าโทเค็นในมือของเขสพร้อมกับพูดว่า "ใครในพวกคุณที่ต้องการโทเค็นทหารนี้ สามารถนำพลังเวทย์มาแลกเปลี่ยนกันได้ ใครให้เยอะที่สุดคนนั้นได้ไป!"

"พี่ชาย คุณจริงจังใช่ไหม?"

"แลกเปลี่ยนพลังเวทย์งั้นเหรอ!"

เหล่าราชันตกใจทันที ดวงตาของร้อนผ่าวด้วยความละโมบ

พวกเขาไม่มีทรัพยากรอย่างอื่นก็จริง แต่เนื่องจากพวกเขาเพิ่งจะกวาดล้างรังมอนสเตอร์มา จึงมีพลังเวทย์สะสมอยู่เป็นจำนวนมาก

ด้วยเงื่อนไขที่ใช้พลังเวทย์ในการแลกเปลี่ยนกับโทเค็นทหาร นี้เป็นสิ่งที่ทุกคนสามารถเข้าร่วมได้

ทันใดนั้น ราชันเผ่สกึ่งมนุษย์เสนอราคาขึ้นมาเสียงดังลั่น "พี่ชายผมขอเสนอพลังเวทย์ 3000 แต่มสำหรับโทเค็นทหารนั้น!"

"พลังเวทย์ 3000 แต้มงั้นเหรอ? ใครช่วยเอาไอ้ขอทานนี้ออกไปที ฉันจะให้พลังเวทย์ 5000 แต้ม!!"

"พลังเวทย์ 5000 แต้มแลกกับโทเค็นทหารงั้นเหรอ อยากจะขำ ฉันเกทับ 6000 แต้ม!!!"

"ฉันใหั 7000 แต้ม"

"7100"

"7200"

.....

เพียงชั่วพริบตาราคาของมันก็ดีดขึ้นไปถึง 7000 และยังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

หลิน ยู ไม่ได้คาดหวังว่าคนเหล่านี้จะมีพลังเวทย์มากมายขนาดนี้

ดูว่าเหล่าราชันที่มาที่นี้เพื่อกวาดรังมอนสเตอร์ จะไม่ใช่คนธรรมดา

"พลังเวทย์ 10000 แต้ม"

ในที่สุด ก็เด็กหนุ่มที่ซื่อคนหนึ่งให้ราคาเป็นพลังเวทย์ 10000 แต้ม การประมูลดูเหมือนใกล้จะจบลงแล้ว ไม่มีเพิ่มราคาต่อไป

เห็นได้ชัดว่าพลังเวทย์ 10000 แต้มนี้คือขีดจำกันของพวกเขาแล้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะประกาศขายราคานี้ในช่องแชทภูมิภาค คงมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถจ่ายในราคานี้ได้ อีกอย่างคือเขาไม่ต้องขายมันที่นั้น มันใช้เวลานานแล้วก็ลำบากมาเกินไป

หลังจากที่ดูอย่างถี่ถ้วนแล้วว่าไม่มีใครให้ราคาเพิ่ม หลิน ยู ก็เดินไปที่ชายหนุ่มคนนั้นและทำการแลกเปลี่ยน

ทันใดนั้นเขาก็ได้รับมาพลังเวทย์ 10000 แต้ม

เด็กหนุ่มคนนั้น ตื่นเต้นมากเมื่อได้รับโทเค็นทหารมา เขากล่าวขอบคุณ "ต้องขอบคุณการแลกเปลี่ยนในครั้งนี้ ผมกำลังขาดกองกำลังระยะประชิดพอดี"

"ด้วยความยินดี" หลิน ยู ได้รับเวทย์เป็นจำนวนมาก ทำให้ตอนนี้เขาอารมณ์ดีสุดๆ เขาชำเลืองมองกลุ่มคนโดยรอบที่จ้องมองเขาอยู่ พร้อมกับพูดว่า "เพื่อเป็นการตอบแทนสำหรับการแลกเปลี่ยนในครั้งนี้ ผมจะออกไปจากที่นี้พร้อมกับคุณก็แล้วกัน!"

"เยี่ยมเลย ขอบคุณคับ"

เด็กหนุ่มเต็มไปด้วยความสุข

เขารู้ถึงความอันตราย ในการที่เขาถือโทเค็นทหารไว้ในมือดี ต้องมีคนจ้องจะเล่นงานเขาอย่างแน่นอน

ถ้าหากมีคนที่แข็งแกร่งแบบ หลิน ยู ไปกับเขาด้วย คงไม่มีใครกล้าแตะต้องเขาแน่นอน

ทำให้เขารู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก

หลังจากที่เขาขอบคุณ หลิน ยู ครั้งแล้วครั้งเหล่า เขาก็ติดตาม หลิน ยู ออกจากพื้นหุบเขานี้ไปท่ามกลางสายตาที่ไม่พอใจของเหล่าราชันคนอื่น

เมื่อพวกเขาจากไปไกลแล้ว ท่ามกลางเหล่าราชันพวกเขาก็อดพูดคุยไม่ได้

"คนเมื่อกี้เป็นใครกัน! กองกำลังของเขาไม่แข็งแกร่งเกินไปหน่อยหรอ?"

"ฉันว่ากองกำลังรอบตัวเขาต้องเป็นระดับ 6 ทั้งหมดแล้วอย่างแน่นอน"

"ทหารระดับ 6 เผ่าพืช นั้นมันอันดับ 1 ในกระดานแห่งผู้นำไม่ใช่เหรอ?"

"นายจะหมายถึงนั้นคือ หลิน ยู งั้นเหรอ!!!!"

สีหน้าของเหล่าราชันเปลี่ยนไป ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกเขาอดไม่ได้ที่จะมองไปทางที่ หลิน ยู จากไป

ในตอนนั้นเอง

หลิน ยู กับ เด็กหนุ่มหน้าซื่อ เด็กออกมาถึงนอกหุบเขาแล้ว

หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าไม่มีใครตามมา เขาก็บอกลา หลิน ยู และกลับไปที่ดินแดนของตัวเอง

"ยังไงก็ตามต้องขอบคุณการแลกเปลี่ยนครั้งนี้จริงๆ ดูเหมือนจะขึ้นชื่อพี่ชายคนนั้นอยู่นะ"

ทันทีที่เด็กหนุ่มนึกขึ้นได้เขาก็กดไปดูบันทึกการแลกเปลี่ยน

เมื่อเขากดเข้าไปดูในข้อความก็ขึ้นชื่อ

"หลิน ยู ? อันดับ 1 กระดานแห่งผู้นำ!!!!"

เด็กหนุ่มสะบัดมือออก เขาแถบจะไม่อยากเชื่อสายตา

คนที่แลกเปลี่ยนกับเขาคืออะไร อันดับ 1 คนนั้น

เขาอาจจะสะกดชื่อผิด

เด็กหนุ่มตกใจ หลังจากที่ตรวจสอบชื่อ อีกครั้ง เขาจึงมั่นใจว่านี้คือ หลิน ยู

ในครั้งนี้สติของเขาหลุกลอยไม่สามารถที่จะรวบมันขึ้นมาได้

นี้ฉันเพิ่งจะเดินทางกับอันดับ 1 งั้นเหรอเนี้ย! ไม่อยากจะเชื่อ!

ไม่เคยมีใครเคยเห็นตัวจริงของเขามาก่อน

ไม่แปลกใจเลย

ไม่น่าแปลกใจทำไมคนๆนั้นถึงได้แข็งแกร่งขนาดนั้น

ในที่สุดเขาก็เข้าใจ!