บทที่31
“คุณรอน คุณ...” มากิโนะมองรอนอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็มองไปที่ผู้หญิงอีกสามคนบนเรือ เธอสงสัยว่าคนพวกนี้ถูกลักพาตัวมาเหมือนเธอด้วยหรือเปล่า ถึงแม้ชายคนนี้จะเป็นคนหัวรุนแรง แต่ท่าทางก็ดูไม่เลว ทำไมเขาถึงทำแบบนี้?
“มากิโนะ นั่งก่อนสิ” รอนยิ้มแล้วกล่าวกับเธอว่า “ในเมื่อเธอได้ขึ้นเรือของฉันแล้ว อย่าคิดจะกลับไปในเวลาสั้น ๆนี้เลย อย่างไรก็ตาม เธอไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของตัวเอง ฉันจะปกป้องเธอเอง”
“คุณรอน ฉันพูดทุกอย่างไปหมดแล้ว ฉันไม่อยากออกทะเล!” มากิโนะถอนหายใจ “ถ้าคุณต้องการแบบนั้น ฉันจะตามแชงค์ไปเองเมื่อเขาต้องการออกทะเล”
“ผมแดง...” รอนมองไปที่มากิโนะด้วยท่าทางแปลก ๆเล็กน้อย ในเนื้อเรื่องหลัก มากิโนะดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ซับซ้อนกับแชงค์ ทั้งสองคนเป็นคนรักกันหรือเปล่า? (ใครที่ไม่รู้นะครับ นิยายมันมั่วนะ แต่แฟน ๆคงรู้กันอยู่แล้วแหละเนอะ)
ถ้าหากเป็นคู่รักกันจริง แชงค์คงจะไม่ได้กลับไปหมู่บ้านฟูซานานขนาดนั้นไม่ได้แน่
“นั่น... ฉันอยากถามหน่อย เธอกับแชงค์?” รอนมองไปที่มากิโนะ “มีเรื่องระหว่างเธอกับแชงค์ใช่ไหม?”
มากิโนะขมวดคิ้ว สับสนนิดหน่อยว่ารอนหมายความว่าอะไร แต่ก็ยังตอบเขาไป “ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับแชงค์และลูฟี่ คุณกัปตัน ฉันบอกได้เลยว่าถ้าคุณไม่พาฉันกลับ แชงค์จะต้องรู้แน่ว่าฉันถูกลักพาตัวไป ตอนนี้คงมีคนในหมู่บ้านรู้ว่าฉันถูกจับมาแล้ว ถึงตอนนั้นคุณอาจจะตกอยู่ในอันตราย คุณน่าตะรู้ว่าแชงค์เป็นหนึ่งในสี่จักรพรรดิในโลกใหม่”
รอนได้ยินคำของเธอแต่ก็ไม่ได้กังวล อย่างไรก็ตามเขาก็ได้คำตอบแล้ว แม้ว่ามากิโนะกับผมแดงจะมีความสัมพันธ์ที่พิเศษ แต่ก็ไม่ใช่คู่รักแน่ ๆ
“ฮ่าฮ่า แชงค์ผมแดง ฉันตั้งตารอที่จะพบเขาไม่ไหวแล้ว” รอนโบกมือแล้วพูดด้วยเสียงมั่นใจ “ฉันไม่รู้ว่าเขาจะแข็งแกร่งในระดับไหนในบรรดาสี่จักรพรรดิ”
“นาย...” มากิโนะมองท่าทางมั่นใจของรอน เธอไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายเอาความมั่นใจมาจากไหน นั่นเป็นสี่จักรพรรดิ เป็นระดับพลังต่อสู้สูงที่สุดในท้องทะเล
รอนเดินจากไป มากิโนะมองไปที่หลังของรอนและถอนหายใจอีกครั้ง เกิดอะไรขึ้นกับฉัน อยู่ดี ๆก็ถูกพาตัวมาที่เรือนี้ พูดไม่ออกเลยจริง ๆ
“เอ่อ คุณมากิโนะ” เมื่อเห็นรอนจากไป คายะก็เดินเข้ามาหามากิโนะทันที เธอมองไปที่มากิโนะผู้อ่อนโยนแล้วกล่าวว่า “คุณคือคนที่คุณรอนต้องการช่วยเหลือใช่ไหมคะ? ไม่ต้องห่วงนะ คุณรอนเป็นหมอที่เก่งมาก”
“เอ๋?” เมื่อมากิโนะได้ยินเรื่องนี้ หัวของเธอก็เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามและไม่รู้ว่าคายะกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่
นามิและทาชิงิก็เดินไปหาด้วย เมื่อมองดูท่าทางมึนงงของมากิโนะ ทั้งสองคนก็มองกันด้วยสายตาแปลก ๆ “คุณไม่สบายหรือเปล่า?” (ที่ใช้คำว่าคุณ เพราะทาชิงิ นามิและมากิโนะยังไม่สนิทกันนะครับ รอให้ผ่านไปสักพักก่อนค่อยเปลี่ยน)
“ไม่นะ!” มากิโนะส่ายหน้า เธอสบายดี มีใครป่วยที่ไหนกัน?
“เป็นไปได้ยังไง คุณรอนบอกว่ามีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในหมู่บ้านฟูซาป่วยหนักและขอให้เขามาช่วยเธอ เพราะแบบนั้นเราเลยตั้งใจอ้อมเรือวนกลับมา”
“ฉัน ฉันถูกเขาพาตัวมา!” มากิโนะกุมหัวของเธอ
“อืม” ทาชิงิกับนามิพูดไม่ออก พวกเธอกล่าวได้เพียงบางอย่างเท่านั้น “ฉันคิดว่าหมอนั่นคิดว่าเธอสวย เขาเลยจับคุณมา”
“ฮะ?” คายะชะงักไปเมื่อเธอได้ยินมัน
“มันปกติมาก” ทาชิงิกัดฟัน “แต่เดิมฉันเป็นผู้ช่วยของนาวาเอกสโม๊คเกอร์ที่กองทัพเรือแห่งเมืองโร๊คทาวน์ เป็นทหารยศจ่าเอก แล้วฉันก็ถูกหมอนั่นลักพาตัวขึ้นเรือ”
“ไอ้เลวนั่น หมอนั่นเห็นผู้หญิงสวยก็เลยลักพาตัวไปด้วย แน่นอนว่าหมอนั่นคือโจรสลัดที่เลวร้ายมาก” นามิกัดฟันแน่นเช่นเดียวกัน “ฉันแค่ขโมยถุงเงินของเขามา ฉันคืนให้เขาไปแล้วแต่เขาก็ยังพาฉันขึ้นเรือมาด้วย เจ้าบ้ากามนี่คงชอบผู้หญิงสวย ๆจริง ๆ”
“นี่มันแย่มาก” ทาชิงิพูดยอ่างหมดหนทาง “คุณมากิโนะ ไม่ต้องห่วงนะ อยู่บนเรือไปก่อน ฉันถูกเขาพาตัวมานานแล้ว กองทัพเรือจะต้องออกตามหาฉันอย่างแน่นอนค่ะ เมื่อกองทัพมาถึง คุณสามารถออกไปพร้อมกับฉันได้”
“ค่ะ/อื้ม” มากิโนะและนามิต่างก็พยักหน้า
“เป็นไปได้ยังไง?” คายะกล่าวอย่างไม่เชื่อ “คุณรอนเป็นคนดีมาก เขาจะลักพาตัวคนอื่นได้ยังไง...”
“คายะ ผู้ชายคนนั้นเป็นคนไม่ดี เธอยังไม่เห็นมันอีกเหรอ?” นามิเอื้อมมือออกไปลูบหัวแล้วพยักหน้าให้คายะผู้ไร้เดียงสา
“ฉันไม่เชื่อ!” คายะกล่าวเสียงแข็ง คนดีอย่างคุณรอนจะเป็นคนไม่ดีได้ยังไง
“ช่างมันเถอะ” สาวสวยทั้งสามคนต่างก็พูดอะไรไม่ออก พวกเธอได้แต่หันหลังกลับแล้วไปทำอย่างอื่น ทาชิงิก็พามากิโนะไปยังห้องแล้วจัดห้องให้เธออาศัยอยู่
