ตอนที่ 1167 ใครกล้าทำร้ายน้องข้า?

ซาฟงเรียกอสูรพิทักษ์ ‘ลมกรด’ ซึ่งเป็นอสูรธาตุองค์ประกอบ

หลังจากผสานร่าง เขาลงมือทันที

เกิดพายุหมุนบนภาคพื้นหลายสิบลูก

แม้แต่ภายในขอบเขตสนามพลังแดนลับเทพสังหารพายุหมุนยังแสดงพลังที่ยิ่งใหญ่ออกมาได้

ของวิเศษของเขาแปลกรูปร่างเหมือนกงจักรที่หมุนได้ สามารถตัดโลกได้ด้วยพลังเทพ  เทียบกับหอกกลืนมังกรของชี่เฉียว กงจักรสมบัติวิเศษชั้นกึ่งเทพไม่ได้อ่อนแอเลย  มันมีพลังแตกต่างกันมาก  อีกด้านหนึ่งของสนามรบเทพอุดรจ้าวซีก็มีสมบัติวิเศษซึ่งเหนือกว่าหอกกลืนมังกร กงจักร โซ่ร้อยวิญญาณไม่ว่าจะเป็นทั้งระดับพลังและอำนาจ

นั่นคือกระจกบานหนึ่ง

เป็นสมบัติเทพจริงๆ

นี่ไม่ใช่สมบัติกึ่งเทพ  แต่เป็นสมบัติเทพแท้ๆ

อสูรพิทักษ์ของจ้าวซีทำให้เย่ว์หยางที่แอบดูอยู่ข้างล่างต้องระวังตัวไปด้วย

เพราะอสูรพิทักษ์ของเทพอุดรเป็นอสูรสายพฤกษา‘กรงพฤกษา” อสูรที่มองผิวเผินไม่มีทรงพลัง

ในฐานะเทพอุดรจ้าวซือจะเรียกอสูรอ่อนแอออกมาสู้ได้อย่างไร? เขาต้องมีเหตุผลของเขา และดูเหมือนกรงพฤกษาที่ดูเหมือนอ่อนแออาจเป็นเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมจ้าวซีถึงอยู่เหนือผู้อื่นกลายเป็นเทพอุดรที่ทรงพลัง

“ชี่เฉียว, เจ้าไปลงนรกได้แล้ว!” ซาฟงหัวเราะลั่นและใช้นิ้วสร้างพายุทอร์นาโดที่ใต้เท้าชี่เฉียว

แม้จะเป็นเทพแต่ชี่เฉียวยากจะต้านทานแรงดูดเช่นนี้ได้

เขาถูกดึงขึ้นจากพื้นทันที

ในอากาศชี่เฉียวควงหอกกลืนมังกรฉีกมิติรอบพายุหมุน

อย่างไรก็ตามซาฟงรออยู่นานเขาซัดกงจักรที่อยู่ในมือตัดเข้าที่เอวของชี่เฉียวตั้งใจจะตัดร่างของชี่เฉียวให้ขาดครึ่ง!

ซวงหานเร็วกว่าซาฟง โซ่ล่ามวิญญาณของเขารัดแขนซ้ายของชี่เฉียวเหมือนกับงูแล้วลากลงมาบนพื้น

บนพื้นมีน้ำแข็งขยายออกไประยะพันลี้

ธารน้ำแข็งอสูรพิทักษ์ของเทพพายัพซวงหาน เป็นอสูรที่มีขนาดยักษ์เมื่อมันอ้าปากใส่ท้องฟ้าจะเปลี่ยนให้โลกกลายเป็นหิมะน้ำแข็ง

ลูกเห็บร่วมลงมาจากท้องฟ้ากระแทกกับพื้น...อุณหภูมิในท้องฟ้าลดลงอย่างไม่น่าเชื่อน้ำที่อยู่ในระดับต่ำกลายเป็นน้ำแข็ง  เย่ว์หยางเฝ้ามองดูการต่อสู้จากระยะไกลรู้สึกได้ว่ามึนงงและเมื่อยล้า เมื่อเทียบกับท้องฟ้าบนพื้นดินมีพลังน้ำแข็งที่น่ากลัวยิ่งกว่าท้องฟ้าพื้นที่กลายเป็นน้ำแข็งยืดงอกออกไปในท้องฟ้า

ชี่เฉียวลุกขึ้นมาจากพื้น  แต่ทั่วร่างเต็มไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งและเขากลายเป็นมนุษย์หิมะ

ยกเว้นหอกกลืนมังกรในมือทุกอย่างมีน้ำแข็งเกาะหมด

แม้แต่ตาของเขาก็ไม่เว้น

“ไสหัวไป!” ชี่เฉียวระเบิดออกมาจากน้ำแข็งและแค่นหายใจอย่างเย็นชา  หอกกลืนมังกรยังอยู่ในมือของเขา  แม้ว่าในใจของเขาจะเกลียดเทพพายัพแต่เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฆ่าเทพได้ถึงสองคน ดังนั้นเป้าหมายของการอุทิศตนเองเพื่อฆ่าซาฟงเทพหรดีเทพที่เขาเกลียดชังให้ได้ต่อไป

“มาเลย ข้ายังทุบเจ้าไม่พอ อย่ารีบตายเร็วเกินไป!” ซาฟงเห็นชี่เฉียวกลายเป็นน้ำแข็ง วิ่งไปได้ครึ่งก้าวเขาก็มีความมั่นใจ  ขณะที่ถือกงจักรระดับกึ่งเทพโจมตีใส่หอกกลืนมังกรสลับกับปล่อยหมัดใส่เขา

ปัง ปัง!

เทพทั้งสองมีพลังใกล้เคียงกันยากจะตัดสินได้ในทันที

ตอนนี้ชี่เฉียวต้องการฆ่าซาฟงนั่นไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ ที่สำคัญเขาบาดเจ็บมากอยู่แล้วและไม่มีข้อได้เปรียบไม่ว่าร่างเขาจะเป็นอย่างไร  สิ่งที่ยากยิ่งกว่าคือมีเทพอีกสองคนจ้าวซีและซวงหานอยู่ด้วยชี่เฉียวไม่มีโอกาสลงมือประสบผล เว้นแต่มีปาฏิหาริย์หรือเทพโบราณเข้าแทรกแซงเขาจึงจะสามารถฆ่าซาฟงได้

ซวงหานตวาดกึกก้องฟ้าและเสียงของเขาทำให้ภูเขาสะเทือน

ด้วยเสียงร้องเย็นยะเยือกของเขาเทียบได้กับเสียงลมหนาวยะเยือกเกล็ดหิมะตกลงมาทั้งด้านในและด้านนอกสนามพลังสมบัติเทพที่เกิดจากวัตถุโบราณ

คราวนี้

เป็นไม้ตายของเทพพายัพซวงหานที่ไม่เหมือนใครหิมะหมื่นลี้

เกล็ดหิมะทุกเกล็ดจะมีพลังสังหารของซวงหานทุกเกล็ดเชื่อมโยงกับเจตจำนงของเขา...ทันทีที่สัมผัสวัตถุใดๆ ก็จะดึงดูดเกล็ดหิมะอื่นมารวมกันและแช่แข็งศัตรูทันที

เย่ว์หยางอ้าปากค้าง

เขาค่อยๆ ไถลตัวออกมาเงียบๆ

ร่างสตรีที่ฆ่าตัวตายภายใต้ศิลาแต่ตายเพราะสามง่ามทองและยังถูกศิลาฝังทับ

ไฟ

ร่างชี่เฉียวมีไฟเทพเผาผลาญมองดูเหมือนมังกร ไฟเทพขับไล่ความเย็นระเหยเป็นไอ

ขณะที่การโจมตีของเทพพายัพซวงหานล้มเหลว  เทพอุดรจ้าวซีลงมือทันที   เขาใช้กระจกวิเศษฉายไปที่ร่างชี่เฉียวที่ลอยอยู่ในอากาศและอีกด้านฉายไปที่อสูรกรงพฤกษารอบตัวของเขามีแสงศักดิ์สิทธิ์ฉายออกมาผ่านเวลาและมิติและฉายตรงไปที่ร่างของชี่เฉียวชี่เฉียวไม่ทันรู้ก็โดนแสงยิงใส่อย่างรุนแรงกระเด็นออกไปหมื่นเมตร

มองดูผิวเผินเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ  แต่ชี่เฉียวเจ็บปวดร้องลั่นสุดเสียง

เย่ว์หยางเห็นแล้วตกตะลึง

โจมตีวิญญาณ!

กรงพฤกษาของเทพอุดรจ้าวซีกับกระจกเทพแทบจะใกล้เคียงกับพลังเนตรประหารของอาหมัน! นอกจากนี้แสงโจมตีของกระจกเทพยังดีกว่าเนตรประหารมากและเล็กกว่า  ตราบเท่าที่จ้าวซีฉวยเวลาที่ดีที่สุดเขาสามารถโจมตีได้ตลอด แต่เนตรประหารของอาหมันสู้ได้ขึ้นอยู่กับคุณภาพของคนที่ใช้ด้วย

ชี่เฉียวใช้มือข้างหนึ่งกุมศีรษะและใช้หอกกลืนมังกรพยุงตัวไว้

ซวงหานใช้ก้อนน้ำแข็งยักษ์กระแทกใส่ศีรษะของเขาและแช่แข็งชี่เฉียวอยู่ในก้อนน้ำแข็งอีกครั้งใช้โซ่ล่ามวิญญาณเหวี่ยงก้อนน้ำแข็งไปหาซาฟงกลางอากาศ

ซาฟงใช้กงจักรตัดน้ำร่างแช่งแข็งของชี่เฉียวตรงกลาง  เอวของชี่เฉียวเลือดสาดกระเซ็นเกือบจะถูกกงจักรตัดเอว เขาเจ็บปวดส่งเสียงร้องแต่ไม่ป้องกัน  หอกกลืนมังกรในมือแทงใส่ซาฟงทะลุซี่โครง

ถึงจะตายเขาก็จะลากซาฟงไปด้วย

นี่คือความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชี่เฉียว

ไม่มีโชคในวันนี้แน่นอนแต่ถ้าจะตายเขาจะไม่ยอมให้ซาฟงอยู่ในสภาพที่ดีกว่าแน่นอน  “บัดซบ” ซาฟงจับหอกกลืนมังกร และถอยออกไปหมื่นเมตรความเจ็บปวดทรมานทำให้เขาร้องด้วยความประหลาดใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า  “จ้าวซี, เจ้าจะไม่ลงมือหรือยังไง?คิดจะปล่อยให้เจ้าบ้าชี่เฉียวลากข้าลงน้ำไปด้วยหรือ เจ้าลืมสัญญาวันนั้นว่าจะทำตามเฮยโจ้วแล้วหรือ?  ถ้าเจ้าลงมือเต็มที่ตั้งแต่แรกเราจะไม่บาดเจ็บเลย เจ้ายังจะรออะไรอยู่อีก ถ้าซื่อเสินและเทียนโฉวตามมาทัน แผนหมื่นปีจะล้มเหลวหมดเจ้าต้องการเห็นเช่นนั้นใช่ไหม?”

“ไม่จำเป็นต้องเตือน  ข้ารู้ว่าข้าควรทำอะไร”  จ้าวซีสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

“ไร้ประโยชน์จริงๆ ซาฟง เจ้าไม่สามารถเอาชนะชี่เฉียวที่บาดเจ็บได้หรือ?”  เทพพายัพซวงหานมีสีหน้าดูถูก

ความจริงแล้วเมื่อเทียบกับจ้าวซีและซวงหานซาฟงมีฝีมือด้อยกว่าเล็กน้อย

แต่เขาได้รับบาดเจ็บ

ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพลังเลย

นั่นเป็นผลมาจากการสู้เสี่ยงชีวิตตาต่อตาฟันต่อฟันของชี่เฉียว

ชี่เฉียวไม่มีอะไรจะสู้และต้องการฆ่าซาฟง  ถ้าไม่ใช่เพราะซวงหานและจ้าวซีซาฟงจะยืนอยู่ได้ง่ายๆ อย่างไร? ถ้าไม่ตายก็คงถูกถลกหนังไปแล้ว!

จ้าวซีมองดูชี่เฉียวที่กำลังได้รับทรมานจากอาการบาดเจ็บ  เขาค่อยๆ เงื้อฝ่ามือ  “ชี่เฉียว! ยอมแพ้ซะ  ข้าไว้ชีวิตเจ้าได้!”

ชี่เฉียวหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและหัวเราะพร้อมกับกระอักโลหิต

ทัศนคติของชัดเจนมาก

ยอมตายไม่ยอมสยบ

ทันใดนั้นกระจกวิเศษฉายพลังเทพส่องไปที่ชี่เฉียวทันทีชี่เฉียวเฉื่อยชาไปหมดและสติของเขาดูเหมือนเริ่มถูกผนึกเมื่อเวลาผ่านไป  จ้าวซีไม่ต้องทำอะไรมาก แค่เข้าไปหาช้าๆ  แล้วฟาดฝ่ามือที่หนักหน่วงใส่ศีรษะของชี่ชิวกะโหลกแตก เลือดของชี่เฉียวย้อมหน้าเป็นสีแดง ชี่เฉียวเหวี่ยงหอกกลืนมังกรแต่ไม่ได้แทงจ้าวซี แต่ไล่แทงใส่ซาฟงที่ถูกกระแทกไปก่อนนั้นจ้าวซียกฝ่ามือฟาดใส่หลังของชี่เฉียวอีกครั้ง หัวใจของเขาแทบระเบิด  แต่เขาบังคับไม่ให้กระอักโลหิตออกมา   และใช้ประโยชน์จากหอกกลืนมังกรรับโซ่น้ำแข็งของซวงหานจากนั้นร่างที่โชกเลือดพุ่งเข้าหาซาฟงไม่สนใจกงจักรของซาฟงและใช้หอกฟาดใส่หน้าของซาฟง

จ้าวซีและซวงหานไล่ตามชี่เฉียวไปติดๆแต่ชี่เฉียวไม่สนใจอย่างอื่น

ความคิดอย่างเดียวในใจคือไล่สังหารซาฟง

แม้เขาจะล้มเป็นร้อยครั้งและได้รับบาดเจ็บสาหัสเจียนตาย  เขาจะไม่เปลี่ยนความตั้งใจ

ห้านาทีต่อมาชี่เฉียวไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป  ในที่สุดขุนเขาก็โค่นลงกับพื้น...ซาฟงเหยียบหน้าชี่เฉียวและหัวเราะอย่างโอหัง “ชี่เฉียว ไม่ว่าเจ้าจะหยิ่งยโสเพียงไหนเจ้าก็เป็นแค่โคลนใต้เท้าข้าไม่ใช่หรือ? ฮ่าฮ่าฮ่า  โง่ๆอย่างเจ้าได้รับจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในแปดเทพได้ยังไง?  เจ้ามีคุณสมบัติใดดูถูกข้า?”

ถุย

ร่างที่อ่อนแอของชี่เฉียวมีโลหิตทะลักเหมือนน้ำ

ซาฟงโกรธและกระทืบหน้าของชี่เฉียวอย่างบ้าคลั่งราวกับว่าต้องการระบายความแค้นที่ผ่านมาหมื่นปีทั้งหมด!

จ้าวซีขมวดคิ้วเล็กน้อย  แต่ในท้ายที่สุดก็ไม่พูดอะไร ซวงหานไม่เห็นด้วยที่จะดูถูกฝ่ายตรงข้ามในลักษณะนี้  เขาสามารถฆ่าศัตรูด้วยวิธีใดก็ได้ แต่หลังจากได้ชัยชนะเขาจะไม่ดูถูกศัตรูเหมือนคนบ้า

เมื่อซาฟงเหยียบย่ำหน้าของชี่เฉียวหอกกลืนมังกรที่หล่นอยู่ในระยะไกลเปล่งแสงแปลกประหลาดมองดูคล้ายมังกรคล้ายมิใช่มังกร

ปัง!

เร็วเกินกว่าจะรู้ว่าเสียงอะไร.. แต่มีปลายแหลมแทงอยู่บนเท้าของซาฟง

“นี่บังอาจหาที่ตาย!”  ซาฟงเจ็บปวดมาก ตั้งใจว่าจะไม่เล่นอีกต่อไปและตัดชี่เฉียวให้เป็นชิ้นๆ เขาถอนหอกกลืนมังกรและขว้างออกไปหมื่นเมตรด้วยความโกรธ  เขาเงื้อกงจักรเตรียมตัดหัวของชี่เฉียว

“ใครบังอาจทำร้ายน้องข้า?”

ปราณดาบพุ่งมาจากขอบฟ้า

พริบตาเดียวก็มาปรากฏต่อหน้าทันที

เวลาและเสียงไม่สัมพันธ์กัน.....พลังปราณดาบที่ลึกลับไร้เทียมทาน ไม่ได้ทำร้ายชี่เฉียวและกลับทำให้ซาฟงเกือบตายทันที มีบุรุษวัยกลางคนผู้โกรธเกรี้ยวปรากฏตัวยืนอยู่ข้างชี่เฉียวโดยไม่สนใจซาฟงที่ถอยไปหาเทพพายัพซวงหานอย่างรวดเร็ว  แต่เขากังวลห่วงใยชี่เฉียวที่กำลังจะตายต่อหน้า

ชี่เฉียวพยายามฝืนยิ้มอย่างยากลำบาก  “เทียนโฉว, ในที่สุดเจ้าก็มาที่นี่  แต่น่าเสียดาย ข้าไม่สามารถสู้ร่วมกับเจ้าอีก”

ใบหน้าเย่อหยิ่งของบุรุษวัยกลางคนเต็มไปด้วยความเสียใจ  “ต้องโทษข้าที่มาช้า  ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เป็นเช่นนี้  ชี่เฉียวน้องข้า  เจ้ามีความปรารถนาใดพี่รองจะต้องทำเพื่อเจ้าให้ได้!”

“......” ชี่เฉียวมอบความปรารถนาที่ยังไม่เสร็จสิ้นและความลับส่วนตัวและไม้ตายพิเศษที่รู้กัน เขาเป็นเทพทักษิณแม้แต่เทพประจิมเฮยโจ้วก็ยังไม่กล้าดูถูกศัตรูผู้นี้แม้จะไม่มีความหวังรอดชีวิต แต่ชี่เฉียวก็สบายใจ ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตเขาพบพี่โดยไม่คาดคิดและส่งความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในใจได้ทันเวลาด้วยสิ่งเหล่านี้ เขาจะสามารถกู้สถานการณ์ใหญ่ให้พี่ใหญ่ซื่อเสินได้..เทียนโฉวกับซื่อเสินมีพลังเหนือกว่าเขามากมาย และจะแก้แค้นให้เขาได้แน่นอน

“น้องข้า ข้ารู้ความปรารถนาและความลับเหล่านี้แล้ว ข้าจะต้องทำ....” บุรุษผู้นั้นชักดาบวิเศษและเชือดคอชี่เฉียว และจากนั้นใช้ดาบวิเศษแทงหัวใจของชี่เฉียว

ชี่เฉียวถูกโจมตีไม่มีอาการสนองตอบใดๆ

เขามองดูพี่น้องที่คุ้นเคยและดูเหมือนไม่คุ้นเคยด้วยความแปลกใจแม้เขาจะตายก็ยังไม่กล้าเชื่อว่าผู้เป็นเหมือนพี่ชายของเขาชักดาบฆ่าเขาโดยไม่คาดคิด!

ผู้มาทีหลังหัวเราะลั่นและกล่าว  “เป็นเช่นนี้จริงๆซื่อเสินได้บอกความลับกับเจ้าทั้งหมด! วางใจได้ น้องของข้า ความลับของเจ้าข้าจะส่งต่อไปยังเฮยโจ้วแน่นอน! หลังจากส่งเจ้าสู่ปรภพ ข้าไม่รังเกียจจะเปิดเผยตัวตนต่อหน้าเจ้า หากเจ้ากลายเป็นคนตายและมีความสามารถรายงานซื่อเสินได้ ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด! ต้องการถามว่าข้าเป็นใครใช่ไหม?  ฮ่าฮ่าฮ่า เฮยโจ้วเรียกข้าว่าพี่ เจ้าว่าข้าเป็นใคร? ในโลกนี้มีแต่คนโง่อย่างเจ้าและเจ้าโง่ซื่อเสินที่เชื่อว่าข้าเป็นพันธมิตร! ใครกล้าลงมือกับน้องข้าหรือ? นี่คือสิ่งที่ข้าพูด  แต่น่าเสียดายเจ้าไม่ใช่น้องข้า  เป็นเฮยโจ้วต่างหาก!”

ชี่เฉียวอ้าปากและดูเหมือนต้องการจะพูดบางอย่าง  แต่ไม่มีคำพูดออกมา  เลือดกลบเต็มปากของเขา

ม่านตาของเขาค่อยๆ ขยาย

จนสูญเสียการรับรู้

“หอกกลืนมังกรของชี่เฉียวเป็นสมบัติกึ่งเทพไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเลียนแบบ หวังว่าจะเอาไปซ่อนจากซื่อเสินได้”  สิ่งที่ทำให้เย่ว์หยางตกใจมากที่สุดไม่ใช่การโจมตีของคนที่ถือดาบตอนนี้  แต่เป็นการปรากฏตัวของอีกคนหนึ่ง นั่นคือจีอู๋ลี่

ขณะนั้นจีอู๋ลี่กลายร่างเหมือนกับชี่เฉียว

ทั้งคำพูดและการกระทำเขาทำได้อย่างยอดเยี่ยม หากไม่ใช่เพราะมีร่างของชี่เฉียวอยู่ต่อหน้าเย่ว์หยางคงไม่แน่ใจว่าคนผู้นี้คือจีอู๋ลี่

เห็นฉากภาพนี้แล้วต่อให้เย่ว์หยางโง่ก็ตาม

แต่เชื่อว่าเขาเข้าใจได้