บทที่21
“คุระฮาโดล”
ขณะที่ทั้งสองคนจ้องหน้ากันอยู่ ทางคฤหาสน์ก็มีคนสามคนวิ่งออกมา นั่นคือพ่อแม่ของคายะและตัวคายะเอง ตามมาด้วยคนรับใช้และผู้คุ้มกันหลายคน
รอนเห็นคายะและครอบครัวเดินออกมา ดวงตาก็เป็นประกาย เขามองดูหญิงสาวที่น่ารักและบอบบาง ผมสีบลอนด์ยาวสลวย ใบหน้างดงามอ่อนโยน ช่างงดงามจริง สมแล้วที่เป็นหญิงสาวที่สวยพอ ๆกันกับนามิ
“คุณผู้ชาย คุณนาย คุณหนู!” เมื่อได้ยินเสียง คุระฮาโดลก็หันไปหาครอบครัวคายะและแสดงความเคารพ “คนแปลกหน้าคนนี้อาจจะจำคนผิด มันไม่ดีเลยจริง ๆที่เรื่องนี้ไปรบกวนพวกคุณท่าน”
“ไม่เป็นไร” พ่อของคายะเป็นชายวัยกลางคนที่ดูสุภาพมาก ผมสั้นสีน้ำตาล มีเคราสั้น ๆที่ริมฝีปากและมีรอยยิ้มยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าเขา แต่สีหน้าเขาดูจะไม่ดีนัก บางทีอาจเป็นเพราะโรคก็ได้
แม่ของคายะเป็นผู้หญิงผมบลอนด์ แม้ว่าใบหน้าของเธอจะไม่ได้สวยเหมือนคายะ แต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่ดูอ่อนโยน แล้วเธอก็มองไปที่รอนด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น
“พ่อหนุ่ม เธอมาที่บ้านฉันเพราะเรื่องอะไรเหรอ?” พ่อของคายะถามด้วยเสียงอ่อนโยน
“ผมมาที่นี่เพื่อล้างแค้นกัปตันคุโระ” ใบหน้าของรอนยังไม่เปลี่ยนแปลง เขามองดูครอบครัวคายะอย่างสงบ จากนั้นเขาก็มองไปที่คุระฮาโดลแล้วพูดว่า “คุโระ วันนี้อย่งไรแกก็ต้องตาย ฉันจะล้างแค้นที่แกฆ่าพี่ของฉัน!”
“คุณผู้ชาย คุณก็เห็นแล้วใช่ไหมครับ?” คุระฮาโดลกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่รู้เรื่องรู้ราว
“นี่... นายคงเข้าใจผิดแล้วล่ะ” คายะ เด็กสาวที่น่ารักได้เปิดปากพูดกับรอน “เขาเป็นพ่อบ้านของบ้านเรา เชื่อของเขาคือคุระฮาโดล เขาไม่ใช่คนที่ายเรียกว่ากัปตันคุโระ”
“อืม คุโระ นายคงคิดว่าฉันไม่รู้จักนายใช่หรือเปล่าถ้านายเปลี่ยนชื่อแล้วน่ะ” รอนพูดอย่างเย็นชา จากนั้นจึงเปิดเผยจุดประสงค์ของเขา “แต่เดิมนายเป็นกัปตันกลุ่มโจรสลัดแมวดำ ตอนนี้่นายซ่อนตัวอยู่ที่นี่โดยไม่เปิดเผยชื่่อ นายต้องการทำอะไรกับครอบครัวนี้?”
“นายกำลังพูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ?” คุโระตกใจมาก ชายคนนี้รู้แผนการของเขา ‘ฉันจำเป็นต้องหาโอกาสฆ่าไอ้เด็กนี่จริง ๆ’
“หนุ่มน้อย” พ่อของคายะเริ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วกล่าวด้วยเสียงที่ไม่ค่อยแฮปปี้สักเท่าไหร่ “ถ้าเธอยังคงสร้างปัญหาแบบนี้ต่อไป ฉันจะให้คนไล่เธอออกไปแทนนะ”
รอนได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายแล้วก็ต้องส่ายหน้า เขารู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมให้คนแปลกหน้าที่เพิ่งโผล่มาเข้ามาในตระกูลคายะแน่ คุโระอยู่ที่นี่มาปีกว่าแล้ว และเขาก็ได้รับความไว้วางใจจากตระกูลคายะด้วย หากเป็นแบบนี้ เพียงแค่เขาต้องใช้พลังบังคับให้คุโระฆ่าคนที่บ้านนี้ต่อหน้าต่อตาพวกเขาเท่านั้น นี่เป็นทางเดียวที่เขาจะสามารถได้รับความไว้วางใจจากตระกูลคายะ
ทาชิงิที่ยืนอยู่ข้างรอนรู้สึกสับสนเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่ารอนกำลังทำอะไรอยู่ ทั้ง ๆที่เพิ่งมาที่เกาะนี้แต่กลับมายืนเถียงกับคนอื่น แม้ว่าเธอจะรู้ว่ารอนแข็งแกร่งมากก็ตาม ทว่าตอนนี้เธอยังไม่กล้าพูดอะไรออกมา ไม่อย่างนั้นคนชั่วคนนี้อาจจะทำอะไรแปลก ๆกับตัวเธอก็ได้
“กัปตันคุโระ ไม่ว่าอย่างไรวันนี้แกก็ต้องตาย!”
รอนมีแววตาเย็นชาและสิ้นคำพูดเขาก็ชักดาบออกมาแล้วฟันมันทันที ประตูเหล็กที่ป้องกันทางเข้าของคฤหาสน์ก็ได้พังลงกับตาจากนั้นเขาจึงก้าวเข้าไปหาคุโระ
“อะแฮ่ม!” ก่อนที่คุโระจะขยับตัว พ่อของคายะก็โกรธและสั่งการ์ดทันที “คนคุ้มกัน ทำให้เขาออกไปจากบ้านหลังนี้ เดี๋ยวนี้!”
“ครับคุณผู้ชาย” ผู้คุ้มกันของตระกูลได้เดินออกมาหลังจากได้ยินคำสั่งของพ่อคายะแล้วมุ่งหน้าไปหารอน
“หลีกไป!” รอหรี่ตาแล้วเตะพวกเขาจนชายร่างใหญ่กระเด็กออกไป พลังมหาศาลนี้ทำให้พ่อแม่คายะและตัวเธอตกใจมาก
ในเวลานี้ รอนมองไปยังกัปตันคุโระ “ฉันจะฆ่าแก”
รอนฟันดาบไปที่คุโระอย่างรวดเร็ว ดาบนี้ใช้พลังของเขาไม่มาก ไม่ถึงหนึ่งส่วนสิบด้วยซ้ำ เขากลัวว่าดาบของเขาจะสับอีกฝ่ายตายไปเสียก่อน มันจะทำให้เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ชัดเจนพอ
แววตาคุโระมีความโกรธ เขาจ้องเขม็งไปยังเบื้องหน้า เขาไม่อยากเปิดเผยความแข็งแกร่งของตัวเอง เมื่อมันถูกเปิดเผย แผนการของเขากว่าหนึ่งปีต้องพังทลายลง เขายังอยากจะรอเวลาให้เหมาะสมแล้วค่อยกลืนทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลคายะทีเดียว
แต่เขาพบว่าเด็กหนุ่มเลือดร้อนตรงหน้าเขาแข็งแกร่งมาก เขาจะต้องหลบดาบของอีกฝ่าย สายตาของเด็กนั่นหมายมั่นที่จะฆ่าเขาจริง ๆ ดูเหมือนว่าวันนี้เขาต้องเปลี่ยนแผน ใช้พลังทั้งหมดออกไป ฆ่าเด็กที่มาหาเรื่องแล้วก็ฆ่าคนในบ้านหลังนี้ จากนั้นค่อยปล้นเงินและของมีค่าอื่น ๆไปแล้ว
เมื่อคิดในใจเรียบร้อยแล้ว แววตาของคุโระก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขาเอื้อมมือไปยังใต้ชุดพ่อบ้านแล้วทำท่าเหมือนจะหยิบอะไรบางอย่างออกมา ดวงตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้กรอบแว่น อยู่ ๆก็ปรากฏแววตาสังหารอันน่าตกใจ เขาอยากฆ่าคนที่กล้ามาทำลายแผนของเขา เขาอยากฆ่ารอนมาก ๆ
