บทที่1
รอนอยู่ในโลกโจรสลัดมามาหนึ่งปีแล้ว และในปีนี้ ในฐานะที่เขาเป็นนักเรียนของศตวรรษที่21 คุณคงจินตนาการถึงวิธีการเอาชีวิตรอดได้
“ให้ตายเถอะ” รอนมองดูทหารเรือที่ไล่ตามมาด้านหลังอย่างดุร้ายและรีบวิ่งหนีเข้าไปยังป่าทึบของเกาะ
“ทำไมกัน ในฐานะของผู้ข้ามโลกมา ทำไมฉันถึงไม่มีนิ้วทองคำเหมือนอย่างคนอื่น ๆกันนะ” รอนถอนหายใจ เป็นเวลาหนึ่งปีแล้วตั้งแต่ที่เขามายังโลกนี้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นเพียงแค่สมาชิกธรรมดาคนหนึ่งของกลุ่มโจรสลัดเท่านั้น
ถึงแม้ว่าในใจของเขาจะรู้สึกขัดแย้งกับเรื่องการปล้นคนธรรมดา แต่เขาก็มีกำลังน้อยและเขาจะอยู่รอดได้ก็ต่อเมื่อไหลไปตามกระแสเท่านั้น และการปล้นครั้งนี้ก็ถูกทหารเรือซุ่มโจมตี กลุ่มโจรสลัดที่เขาอยู่ด้วยมาสามปีก็ได้พังทลายลง
รอนและคนอื่น ๆต่างก็หลบหนีจากการตามล่าเข้าไปในป่าทึบ อันที่จริงแล้ว ตอนนี้พวกเขาทำได้แค่รอความตายเท่านั้น กองทัพเรือจะไม่มีวันละทิ้งเป้าหมายและค้นหาพวกเขาให้เจอจากนั้นก็ฆ่าทิ้งอย่างแน่นอน ในขณะที่รอนกำลังหนีเอาชีวิตรอด ในใจส่วนลึกของเขายังคงมีความหวังอันริบหรี่และแล้วหลังจากหนึ่งปี แสงแห่งความหวังนี้ก็ได้ปรากฎขึ้นในโลกโจรสลัดนี้ได้สำเร็จ
“ติ๊ง! ยินดีด้วยโฮสต์รอน คุณได้รับแต้มสกิลแสนล้านแต้ม(hundred billion นี่คือแสนล้านใช่ไหม ช่วยบอกที กลัวผิด) โฮสต์ต้องการรับตอนนี้หรือไม่”
“เอ๊ะ! อะไร?” ใบหน้าของรอนตอนนี้ราวกับมีดอันเย็นเฉียบ เขาได้ยินอะไรบางอย่าง
“เกิดอะไรข้น” รอนขมวดคิ้ว
“สวัสดีโฮสต์ ฉันเป็นระบบพิเศษของคุณ”ในใจของรอนราวกับมีแสงสีทองส่องประกายวาววับ หลังจากข้ามโลกมา ในที่สุดพลังของเขาก็ตื่นขึ้น น่าเสียดายที่ไม่มีใครมองเห็นมัน
“ระบบ!!!”
ดวงตาของรอนเบิกกว้างขึ้นในทันใดและจากนั้นก็เกิดความตื่นเต้นขึ้นมา ในทีสุด หลังจากที่ข้ามโลกมา นิ้วทองคำของเขาก็สามารถใช้งานได้แล้ว
“ระบบ ทำไมมันถึงได้เพิ่งใช้งานได้ตอนนี้?” หนึ่งปีแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะความฉลาดของฉัน ฉันก็คงเน่าตายไปแล้ว รอนอดๆไม่ได้ที่จะบ่น
“ขอโทษด้วยโฮสต์ เนื่องจากกฎของโลกใบนี้ จึงต้องใช้เวลากว่าหนึ่งปีในการรวมเข้ากับโลกโจรสลัดได้สำเร็จ” ระบบพูดต่อ “สาเหตุที่ต้องใช้เวลานานแบบนี้เพราะว่าระบบทรงพลัง ทันทีที่โฮสต์เปิดการใช้งาน โฮสต์จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกทันที”
“!!!” เมื่อรอนได้ยินที่ระบบพูด เขาก็ได้นิ่งงันไป ทันทีที่เขาเปิดใช้งานระบบได้ เขาจะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดทันที?
“บอกมาหน่อยว่านายทำอะไรได้?” ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในวิกฤต รอนเลยรีบถามอย่างรวดเร็วในขณะเดียวกันเขายังคงวิ่งมองตรงไปข้างหน้าอย่างรีบร้อน ด้านหลังยังมีเสียงปืนคาบศิลาดังมา กองทัพเรือยังคงไล่ล่าเขาและเพื่อนในกลุ่มโจรสลัดของเขาอย่างไม่ลดละ
“ระบบขอให้โฮสต์รับคะแนนหนึ่งแสนล้านคะแนนก่อน แต้มนี้เป็นความสามารถที่ดีและแข็งแกร่งที่สุดของระบบนี้”
“โอเค รับเดี๋ยวนี้เลย” รอบไม่รู้ว่าแต้มทักษะแสนล้านแต้มคืออะไร แต่การรับฟังระบบเป็นสิ่งที่สำคัญมากอย่างแน่นอน
“ติ๊ง! ยินดีกับโฮสต์ด้วย โฮสต์ได้รับแต้มทักษะหนึ่งแสนล้านแต้ม แต้มพวกนี้สามารถนำไปอัพเกรดแต้มทักษะใด ๆก็ได้ ตราบเท่าที่เป็นทักษะที่โฮสต์เรียนรู้มา ทักษะทั้งหมดจะสามารถใช้แต้มอัพเกรดได้... ข้อจำกัดเพียงอย่างเดียวก็คือการเรียนรู้ของโฮสต์ ตราบใดที่ท่านสามารถเรียนรู้ทักษะนั้นมาได้ ทักษะนั้นก็จะพัฒนาสู่ระดับสูงสุดทันที”
“นี่...”
ทันที่ที่เขาได้ยินสิ่งนี้ รอนก็เบิกตากว้าง นี่คือนิ้วทองคำที่น่ากลัวมาก
“มันใช้ยังไง” บอกวิธีใช้แต้มเหล่านี้ที นัยย์ตาของรอนมแงไปที่พุ่มไม้ที่อยู่ใกล้ ๆ เขาจึงรีบถามอย่างเร่งด่วน
“โฮสต์สามารถเปิดแผงข้อมูลและเลือกอัพทักษะได้ด้วยตัวเอง” ระบบกล่าว แล้วกหน้าจอโปร่งแสงก็ได้ปรากฎขึ้นด้านหน้ารอน มันเป็นข้อมูลของรอนในตอนนี้
โฮสต์: รอน
อายุ: 19
ร่างกาย:12
ความแข็งแรง:11
ความเร็ว:13
พลังวิญญาณ: 9
แต้มทักษะที่มี: 1,000,000,000 (ในแผงสถานะมันบอกแค่ billion เลยไม่รู้ว่ามันเท่าไหร่กันแน่)
ทักษะที่มี: หมัดหมาป่าปีศาจ เลเวล2
วิชาดาบพื้นฐาน เลเวล3
นักแม่นปืน เลเวล2
ทำอาหาร เลเวล1
ปฐมพยาบาล เลเวล1
เมื่อเห็นแผงข้อมูล ใบหน้าของรอนก็นิ่งไป ทักษะทั้งหมดนี้คือทักษะที่เขาเรียนรู้ได้ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาอาศัยวิชาดาบพื้นฐานและหมัดหมาป่าปีศาจของเขามาจนถึงทุกวันนี้ และทักษะยิงปืนของเขาก็เป็นทักษะที่เขาฝึกฝนมาอย่างหนักหน่วง การทำอาหารและการปฐมพยาบาลเป็นเพียงทักษะที่เขาบังเอิญได้มาเท่านั้น
เขามองหน้าจอทักษะอย่างระมัดระวัง แตาพอเขาเห็นว่ามีแต้มแสนล้าน เขาก็สูดหายใจ ‘แต้มทักษะมากมาย ได้หนึ่งล้านแต้มฟรี ๆต่อวัน มันใช้ได้แทบจะร้อยล้านปีเลยทีเดียว’ (อันนี้ผมสับสนมาก แต่ผมก็แปลตามที่อิ้งเขียนมานะ)
“นั่นมันไม่ใช่ว่ามีแต้มทักษะไม่มีที่สิ้นสุดเลยไม่ใช่เหรอ” ฉันว่าฉันคงใช้แต้มนั่นไม่หมดถึงฉันจะตายไปก็ตาม ไม่มีการจำกัดการใช้แต้ม คราบใดที่ฉันเรียนรู้ทักษะได้ ฉันก็สามารถใช้แต้มอัพได้!
รอนอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา ‘ในที่สุด ชีวิตอันขมขื่นก็ถึงจุดจบเสียที ชีวิตอันน่าสังเวชที่ถูกทหารเรือตามไล่ล่า ในที่สุดก็จะได้ขึ้นเป็นราชาแห่งโลกโจรสลัดเสียที’
“เพิ่มแต้มให้ฉัน ฉันต้องการเพิ่มแต้มไปที่ทักษะทุกอย่างของฉัน!” รอนโกรธมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น พอเห็นเครื่องหมายบวกหลังแผงสถานะ เขาจึงกดลงไปบนหน้าจอแผงโปร่งใส
หมัดหมาป่าปีศาจ:เลเวล2+1+1+1+1+1+1...
ขณะที่เขากำลังเพิ่มแต้มทักษะบนหน้าจออยู่ ความเข้าใจในทักษะหมัดของเขาก็ได้พุ่งเข้ามาในหัว การเคลื่อนไหวนับไม่ถ้วนและเทคนิคการใช้งานที่เกี่ยวข้องกับทักษะหมัดของเขาทั้งหมดก็ได้เข้ามาในหัวของเขา
ในที่สุด การเพิ่มแต้มอย่างบ้าคลั่งของรอน หมัดหมาป่าปีศาจของเขาในที่สุดก็เพิ่มมาจนถึงระดับเต็มร้อย
โฮสต์: รอน
อายุ: 19
ร่างกาย:25
ความแข็งแรง:24
ความเร็ว:28
พลังวิญญาณ: 15
แต้มทักษะที่มี: 999,999,999 (อันนี้อิ้งบอก Ninety-Nine Trillion ตอนแรกบอก hundred billion)
ทักษะที่มี: หมัดหมาป่าปีศาจ เลเวล2+98 (เต็ม100)
วิชาดาบพื้นฐาน เลเวล3
นักแม่นปืน เลเวล2
ทำอาหาร เลเวล1
ปฐมพยาบาล เลเวล1
ตาของรอนเป็นประกาย หลังจากที่หมัดหม่าป่าปีศาจอัพจนเต็มแล้ว มันทำให้ร่างกายและสายตาของเขาดีขึ้น มันเป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่คิดไม่ถึงจริง ๆ หากมันเป็นแบบนี้ต่อไป จะทำให้ร่างกายของเขาไม่มีใครเทียบได้ มีพลังในการเรียนรู้ทักษะและความแข็งแกร่งของร่างกาย ในอนาคนเมื่อถึงเวลา รอนก็สามารถเก่งได้โดยไม่ต้องใช้ทักษะ
“ตรงนี้ มีโจรสลัดอีกคนตรงนี้” ทันใดนั้นเอง เสียงของทหารเรือก็ดังขึ้นไม่ไกล
รอนหันศีรษะไปดูมัน ใบหน้าของเขาปรากฏเจตนาฆ่าอย่างรุนแรง เขายกยิ้มมุมปาก ‘ไอ้พวกนี้ พวกแกคิดว่ายังสามารถตามฆ่าฉันได้อยู่อย่างนั้นเหรอ?’
“เจ้าพวกทหารเรือลูกกระจ๊อก ฉันจะให้แกได้ลองหมัดหมาป่าปีศาจที่ฉันอัพเลเวลเต็มแล้วดู!!”
รอน ยิ้มมุมปากเล็กน้อย กำหมัดแน่นแล้วเดินตรงเข้าไปหาทหารเรืออย่างใจเย็น
ร่างกายของเขาไม่ผอมแห้งเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป เนื่องจากว่าความแข็งแกร่งและร่างกายดีขึ้น ร่างของเขาในปัจจุบันแกร่งขึ้นมาจนเทียบกับเมื่อก่อนไม่ได้
“นี่ นี่ นี่!” ทหารเรือสี่นายที่เดินมาแต่ไกลมีรอยยิ้มเยาะเย้ย ในระยะสิบกว่าเมตรห่างจากรอน พวกเขาก็ยกปืนคาบศิลาในมือขึ้นพร้อมที่จะฆ่ารอนจากระยะไกล
“วิชาหมัดหมาป่าปีศาจ”
สายตารอนมีแววเย็นชา หมัดถูกปล่อยออกไปและเกิดเงาหมาป่าบนอากาศขึ้น มันคำรามและพุ่งออกไป
ตูม!!!
ทั้งเกาะสั่นสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหวอันบ้างคลั่ง
รอนค่อย ๆคลายหมัดของเขาแล้วมองตรงไปข้างหน้า ทันใดนั้นเขาก็ต้องตะลึงกับพลังหมัดของตัวเองเป็นเวลานาน
บนพื้นดินตรงหน้ารอน มีหลุมที่น่ากลัว มีขนาดความกว้างมากกว่าสิบเมตรและยาวหลายร้อยเมตรปรากฎขึ้น พื้นดินทั้งหมดของเกาะถูกหลุมทำให้แยกออกจากกันราวกับหุบเหวน่าสยดสยอง
“นี่มันยังเป็นวิชาหมัดหมาป่าอยู่อีกเหรอ?” ปากของรอนกระตุก พลังอันน่าสยดสยองนี้ แม้แต่ผลปีศาจธรรมดาก็ไม่สามารถทำได้แบบนี้ ใช่ไหม?
“แน่นอน มันคือนิ้วทองคำ ที่ต้องทำมันก็แค่เพิ่มทักษะหมัดหมาป่าปีศาจเท่านั้น” รอนเงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะ บรรยากาศอึมครึมที่ถูกเก็บกดในใจมานานกว่าหนึ่งปีได้หายไป เวลานี้ ในที่สุดเขาก็มีความแข็งแกร่งเพียงพอในโลกโจรสลัดแห่งนี้ ทันทีที่นิ้วทองคำของเขาเปิดใช้งาน พลังของเขาก็เพิ่มขึ้นทันที “กองทัพเรือ รัฐบาลโลก เจ็ดเทพโจรสลัด สี่จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ ฉันกำลังจะไปหาแล้ว”
