บทที่ 3: รางวัลที่น่าดึงดูด

บทที่ 3: รางวัลที่น่าดึงดูด

ประจวบเหมาะพอดีเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ และยังเป็นเวลาตอนเช้าที่เป็นเวลาที่เด็กพากันออกมาเล่นข้างนอกบ้านกันมากที่สุด ทำให้สวนสาธารณะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของทากะ

"ทากะ นายไม่คิดที่จะพักผ่อนสักหน่อยเหรอ? นายไม่ได้นอนดีๆสักวันตั้งแต่เริ่มโปรเจคมา"

ทากะตอบอย่างไม่สะทกสะท้านขณะสวมชุดที่หน้าประตู " ไม่เป็นไรตอนนี้ฉันรู้สึกเต็มไปด้วยพลัง แต่ถ้าเธอเหนื่อย เธอก็พักก่อนได้"

"แล้วนายจะจ่ายค่าจ้างสําหรับวันหยุดไหม"

"อ๋อ ไม่แน่นอน"

"งั้นฉันจะไปทํางานด้วย"

ไอริ ไม่สามารถปฏิเสธค่าจ้างที่ได้รับจาก ทากะ ได้เลย ดังนั้นการหยุดงานหนึ่งวันจึงถือว่าเป็นเรื่องที่เธอไม่สามารถยอมรับได้

ค่าจ้างวันนึงตั้ง 10,000 เยน งานดีๆเงินดีๆอย่างนี้ไม่ใช่งานที่จะหาได้ในระยะเวลาสั้นๆ หรืออาจจะไม่มีเลยแล้วเธอจะยอมพลาดงานนี้ได้อย่างไร

และวันนี้ยังมีค่าล่วงเวลาอีกตั้ง 5,000

ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธงานนี้ไม่ได้เลย

ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแต่งตัวตาม

และจนกระทั่งเธอแต่งตัวเสร็จ เธอก็พบว่าชุดตุ๊กตาหัวโตตัวนี้ดูเหมือนตัวละครในเกมที่ ทากะสร้างขึ้นมาอย่างมาก

ดูเหมือนว่าชุดตุ๊กตาตัวนี้ทากะจะสั่งทำเป็นพิเศษ

"ไปกันเถอะ ถอดหัวเอาไปใส่ท้ายรถก่อน เดี๋ยวฉันจะไปเอาทีวี และแบตสํารองมา"

ทากะวิ่งกลับไปที่ห้องข้างบนและเริ่มมองหาอุปกรณ์ต่าง ๆ

หลังจากนั้นประมาณสองสามนาที ทากะก็กลับลงมา พร้อมกับทีวีเครื่องใหม่ที่ยังอยู่ในกล่องและแบตสองสามก้อน

วันนี้ทากะวางแผนที่จะไปที่สวนสาธารณะใกล้ๆเพื่อพยายามเปิดประสบการณ์การเล่นเกมส์ก่อน

หลังจากเข้าไปในรถตู้ ทากะ ก็สตาร์ทรถรอ และเมื่อ ไอริขึ้นมาที่เบาะนั่งข้างๆ เขาก็เหยียบคันเร่งและขับออกจากบ้าน

หลังจากขับออกมาประมาณสิบนาทีในที่สุดรถก็มาหยุดที่หน้าประตูสวนสาธารณะที่อยู่ห่างจากบ้านของเขาสองกิโลเมตร

ในเวลานี้จะเห็นได้ว่ามีเด็กหลายๆคนกำลังเล่นกันอยู่ที่หน้าประตู

"โอเคเรามากันถึงแล้ว"

ตอนนี้ไอริลังเลเมื่อได้เห็นเด็กจํานวนมาก

แต่เมื่อเธอคิดถึงเงิน 5,000 เยน ในที่สุดเธอก็กัดฟันหยิบหมวกขึ้นมาและลงจากรถแล้วใส่มัน

ชุดของไอริเป็นชุดมาริโอคลาสสิกของช่างประปาตัวเตี้ยและอวบอ้วน

ส่วนของทากะ เป็นอีกตัวที่สูงกว่าหน่อย

ชุดทั้งสองนี้มีความโดดเด่น และมีลักษณะเฉพาะตัวมาก ดังนั้นทันทีที่พวกเขาลงจากรถก็ดึงดูดความสนใจของเด็ก ๆ ในสวนสาธารณะในทันที

"หืม? ดูสิ มีตุ๊กตาสองตัวอยู่ตรงนั้น!"

เด็กๆที่เล่นกันอยู่ต่างก็หันหน้าไปมองกันทีละคน แต่เมื่อพวกเขาเห็นชุดของทากะพวกเขาก็งงกันทุกคน

จากนั้นพวกเด็กๆก็เริ่มนึกถึงตัวละครแบบนี้ในใจ

แต่ไม่ว่าพวกเด็กจะพยายามนึกสักเท่าไหร่ก็จําไม่ได้สักทีว่าตัวละครนี้มาจากการ์ตูนหรือรายการทีวีอะไร

ทากะ เปิดประตูหลังรถตู้แล้วหยิบโต๊ะพับและเก้าอี้ออกมาทีละตัว แล้ววางทีวีใหม่เอี่ยมไว้บนโต๊ะ

ทากะที่กําลังยุ่งอยู่กับการประกอบอุปกรณ์ก็พูดขึ้นมา"ไอริ ไปเกณฑ์เด็กๆ แล้วเชิญมาเล่น"

"ฉะ... ฉัน ฉัน เหรอ..."

ไอริที่ได้ยินก็ตื่นตระหนกทันที

ไม่สามารถพูดได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงเก็บตัวขี้อาย แต่เธอก็ไม่เคยทําอะไรแบบนี้ แบบที่ต้องไปชักชวนลูกค้า

ทำให้ตอนนี้เธออึดอัดใจอย่างมาก

"หืม? เธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้เหรอ? โอเคไม่เป็นไร งั้นเธอมาประกอบอุปกรณ์ เธอเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านไฟฟ้างานง่ายๆแค่นี้เธอคงจะทำได้ไม่มีปัญหาอะไร "

ทากะ ไม่ได้พูดมากเกินไป หลังจากนั้นเขาก็เดินไปหาเด็กๆที่อยู่กันที่ทางเข้าสวนสาธารณะที่กำลังมองมาที่เขาอย่างอยากรู้อยากเห็น

ทากะตะโกนเสียงดัง "มานี่ ลองดูความบันเทิงรูปแบบใหม่เอี่ยม สิ่งนี้เรียกว่าเกม และสนุกมากๆ เด็กทุกคนสามารถเล่นได้ฟรีสิบห้านาทีโดยไม่ต้องจ่ายเงินแม้แต่น้อย และแถมถ้าใครสามารถผ่านระดับได้ ก็รับตุ๊กตาซุปเปอร์โกเซนท์ ไปได้เลย!"

ข้างโต๊ะทีวีมีทั้งของเล่น และตุ๊กตาฮีโร่ที่คล้ายกับอุลตร้าแมน

ในตอนแรกเขาก็ไม่แน่ใจว่าเด็กๆของโลกนี้จะสนใจเกมหรือเปล่า

ดังนั้นการดึงดูดพวกเด็กๆด้วยรางวัลที่พวกเขาสนใจมากที่สุดจึงเป็นวิธีเบสิกและได้ผลที่สุด

ต่อให้เด็ก ๆ อาจจะไม่สนใจสิ่งบันเทิงที่เรียกว่าเกมส์นี้ แต่พวกเขาจะไม่พลาดตุ๊กตาตัวโปรดที่อยู่ตรงหน้านี้อย่างแน่นอน

ดูเหมือนว่าตราบใดที่พวกเขายอมรับความท้าทายนี้ และสามารถผ่านความท้าทายนี้ไปได้พวกเขาก็จะได้รับตุ๊กตาเหล่านั้น เมื่อคิดได้อย่างนี้พวกเด็กๆก็พากันตื่นเต้นทันที

ทั้งเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายต่างก็พากันวิ่งไปที่รถตู้กันทีละคน จนไม่นานรถตู้ก็รายล้อมไปด้วยเหล่าเด็ก ๆ

"ลุงเกมนี้มันท้าทายอะไรอย่างไร!"

"ใครลุง!" เมื่อไอริโดนเรียกว่าลุงก็อารมณ์เสียทันที

"โอ้ งั้นป้า ความท้าทายนี้..."

"เรียกฉันว่าพี่สาว!"

ไอริรีบตัดบทพูดทันที

ฉันเป็นนักศึกษาที่เพิ่งจบการศึกษาไม่ใช่คุณป้า!

"โอเคๆงั้นพี่สาวไฟแรง พวกเราจะท้าทายสิ่งที่เรียกว่าเกมนี้ได้อย่างไร"

เด็กบางคนเริ่มถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

ทากะ ที่เห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีจึงรีบไปทําให้เรื่องทุกอย่างราบรื่นขึ้น

"รอสักครู่ๆ โอเคตอนนี้สามารถท้าทายได้แล้ว!"

เด็ก ๆ พากันหันมามอง ทากะ ทันที" ลุงตราบใดที่พวกเราผ่านความท้าทายนี้พวกเราก็จะได้รับตุ๊กตาใช่ไหม"

ทากะ พยักหน้า " ใช่แล้ว ไม่แค่นั้นพวกเธอยังสามารถซื้อของที่ระลึกได้อีกด้วย และอย่าลืมเก็บสิ่งนั้นไว้ให้ดีเพราะสิ่งนั้นมันมีค่ามากๆ"

ของที่ระลึกที่ว่าอะไรนั้นเด็กๆต่างพากันไม่สนใจ

ของที่ระลึกอะไรนั้นนั้นน่าจะคล้ายกับตราประทับที่ระลึกในห้างสรรพสินค้าทั่วไปดังนั้นพวกเขาจึงไม่ค่อยสนใจ เพราะสิ่งที่พวกเขาสนใจมากที่สุดคือตุ๊กตา

สายตาของเด็กๆที่ได้มองไปที่ตุ๊กตาเหล่านั้นต่างก็พากันเปล่งประกาย

ไอริ เชื่อมต่อสายไฟทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว และในที่สุดทั้งเครื่องเกมและทีวีก็ถูกเปิด

เป็นครั้งแรกที่หน้าจอบูตของคอนโซลเกมในยุคนี้ถูกนําเสนอต่อหน้าต่อตาของเด็กเหล่านี้

เด็ก ๆ ต่างพากันจ้องมองไปที่ภาพในทีวี

ดูเหมือนว่า... ไม่น่ายาก

แล้วสิ่งนี้เกี่ยวกับความท้าทายอย่างไร?

หรือว่าเป็นเกมแก้ปริศนา?

ในยุคนี้ไม่มีปัญหาการขาดแคลนภาพCGIที่ทํามาอย่างดี

ดังนั้นเกมที่เป็นบล็อกพิกเซลจึงไม่น่าสนใจสําหรับเด็กๆเหล่านี้สักเท่าไหร่

ถ้าไม่ใช่เพราะการล่อลวงของ ของเล่นเหล่านั้นพวกเขาคงไม่สนใจที่จะมาท้าทายเกมที่ว่าอะไรนี่เลย

"เข้าแถวๆ ทุกคนสามารถท้าทายได้เพียงสิบห้านาทีใครอยากมาก่อน"

"ฉันฉันฉันฉัน!"

เด็กกลุ่มหนึ่งรีบยกมือขึ้นทันที

เด็กที่รีบยกมือพวกนี้กลัวว่าถ้าพวกเขาช้าไปก้าวหนึ่งตุ๊กตาเหล่านั้นอาจจะถูกฉกไปก่อนตัวเอง

"งั้นเอาอย่างนี้ดีกว่าทุกคนจะต้องจับสลากกันก่อน แล้วต่อคิวตามลําดับที่ได้ และห้ามใครแซงคิวไม่อย่างนั้น คนๆนั้นจะหมดสิทธิ์ท้าทายทันที!"

สําหรับสถานะการณ์นี้ เขาได้เตรียมตัวมานานแล้ว เขาหยิบกล่องในรถออกมา และให้เด็กๆจับคิว

ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เด็ก ๆ ถึงจะเข้าแถวกันอย่างเชื่อฟัง

ในที่สุดเหล่าเด็ก ๆ ก็พากันเข้าแถวอย่างไม่เต็มใจตามคิวที่ตัวเองได้

เด็กที่จับได้คิวแรกตื่นเต้นอย่างมาก

ไอริ ใช้ประโยชน์ตอนที่เด็กๆกำลังจับคิว เพื่อปรับแต่งสิ่งต่างๆตามที่ ทากะ ได้สอนเธอก่อนหน้านี้

หลังจากทำทั้งหมดนี้เสร็จแล้ว เธอก็หันกลับไปหาเด็กคนแรกพร้อมจอยเกม

"ป..."

ไอริจ้องมองเด็กอย่างโกรธ "ถ้ากล้าเรียกฉันว่าป้าอีกครั้ง ฉันจะไล่ออก!"

เด็กหดคอทันที และบ่นในใจว่ามันก็เป็นแค่ชื่อเรียกทําไมพี่สาวคนนี้ถึงสนใจนัก

แต่ภายนอกเขาก็ยังคงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง "ครับพี่สาว"

"มานี่"

ไอริยื่นจอยให้เด็ก

สําหรับเด็กเหล่านี้พวกเขาไม่เคยสัมผัสจอยเกมแบบนี้มาก่อน

ดังนั้นเด็กคนนี้จึงสับสนทันทีเมื่อเขาได้รับจอยเพราะเขาไม่เข้าใจวิธีใช้สิ่งนี้

ทากะ ที่รอดูอยู่ข้างๆก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่ออธิบาย

"เนื่องจากนายเป็นคนแรกที่ท้าทาย ฉันจะให้เวลาทำความคุ้นเคยห้านาที"

ทากะ จับจอยและอธิบาย " สิ่งนี้เรียกว่าจอยเกม ต่อไปจะมีเหล่าร้ายบนทีวีที่นายสามารถจัดการได้ด้วยจอยนี้ นายต้องจัดการกับเหล่าร้ายพวกนั้นเพื่อไปให้ถึงจุดสุดท้ายและช่วยเหลือเจ้าหญิงให้ได้"