ตอนที่ 1056 ยิ้มลี้ลับของเย่ว์หยาง

หลังจากพ่อบ้านตู้ลี่ออกไปทำงาน  เย่ว์หยางเองเดินสำรวจในเมืองไม้เงิน

ที่นี่มีสี่เขตใหญ่

แยกเป็นเขตสามัญชน,เขตการค้าย่านธุรกิจ เขตชุมชนแออัด และเขตนอกเมือง และพื้นที่ซึ่งมีความวุ่นวายปั่นป่วนพวกคนจนไม่มีคุณสมบัติพอจะเข้าเมืองได้แม้แต่น้อย ไม่ว่าจะเป็นผู้เกิดใหม่ หรือพลเมืองเดิมพวกเขามีสถานะต่ำต้อย  เว้นแต่พวกเขามีเงินซื้อบ้านในเมืองหรือได้รับการหยิบยืมจากคนจนด้วยกัน พวกเขาจะยกระดับสิทธิ์ขึ้นไปเป็นสามัญชน

สำหรับคนที่เกิดในกลุ่มคนชั้นสูงเป็นพลเมืองเดิมไม่มีอะไรจำต้องพูดมาก ผู้ท้าทายผ่านด่านที่กลับมาเกิดในคนกลุ่มนี้ยังต้องพัฒนาตนเองจากนั้นจึงค่อยตัดสิน... กล่าวอีกนัยหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นคนจนหรือสามัญชนทั่วไปจะทำงานหนักหน่วงในอนาคตอย่างไรก็ตามต่อให้สะสมเงินผลึกฟ้ามากเพียงไหน ต่อให้มั่งคั่งมากเพียงใดก็ตามก็ไม่มีคุณสมบัติเลื่อนขึ้นไปเป็นชนชั้นสูง

ต่อให้สามัญชนมีความมั่งคั่งมหาศาลสามารถจัดตั้งกลุ่มธุรกิจขนาดใหญ่ กลายเป็นผู้นำของอุตสาหกรรมบางประเภทเพื่อผูกขาดความมีอยู่ของอุตสาหกรรมประเภทนั้นก็ไม่มีคุณสมบัติเลื่อนขึ้นไปเป็นตระกูลขุนนางสูงส่ง

พวกเขาต้องอ้างอิงติดต่อกับขุนนาง

เช่นเดียวกับการรับใช้ปราสาทไดมอนด์สตาร์ สามัญชนมีโอกาสได้เป็นเทศมนตรีของเมือง

แน่นอนว่านั่นคือขีดจำกัดที่สามัญชนจะสามารถทำได้สำเร็จ  สามัญชนส่วนใหญ่จะมีผสมปนกันไป

ในหุบเขามนุษย์ ต่อให้คนพวกนี้มีโอกาสเข้าแวดวงสังคมคนชั้นสูง   แต่ในสายตาคนชั้นสูงคนพวกนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าเศรษฐีใหม่ธรรมดา

วันนี้ถ้าเย่ว์หยางปฏิบัติต่อเทศมนตรี หัวหน้าทหารเป็นอย่างดีคาดว่าฝ่ายตรงข้ามอาจดูหมิ่นเย่ว์หยางอยู่ในใจและรู้สึกว่าเขาไม่เหมือนทายาทขุนนางชั้นสูง  ลักษณะเด่นของขุนนางชั้นสูงคืออะไร?  นั่นคือความเย่อหยิ่ง

ยิ่งมีความเย่อหยิ่ง ก็ยิ่งเหมือนเป็นตัวแทนผู้สูงศักดิ์

ช่องว่างระหว่างสถานะของชีวิตมีมากเกินไป

เติบโตจากที่แตกต่างกัน

นี่คือชะตากรรมที่โหดร้ายของผู้เกิดใหม่ในหุบเขามนุษย์ การมาเกิดใหม่ไม่เพียงแต่ต้องมีความเข้มแข็งเท่านั้น แต่ต้องมีความสัมพันธ์ด้วย  มีบางคนหนุนหลัง มีครอบครัวช่วยเหลือเพื่อให้มีสถานะที่เหนือกว่าและมีอนาคตที่สดใส!  แม้ว่าสามัญชนจะมีวิธีดำรงชีวิตของสามัญชน  แต่ขุนนางก็มีวิถีการดำรงชีวิตของขุนนาง  แต่ละคนมีข้อดีข้อเสียของตนเอง  แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามจุดเริ่มต้นสถานะของขุนนางจะสูงกว่าสามัญชนถึงร้อยเท่า

ตัวอย่างเช่นในฐานะของสามัญชนฮ็อกไม่ว่าจะพยายามอย่างหนักในชีวิตมากขนาดไหนก็ตามเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไล่ตามเย่ว์หยางในหุบเขามนุษย์ได้ทัน

เพราะขณะที่เกิดใหม่ ก็มีการตัดสินแล้ว

“คุณชาย!  ท่านต้องการไม้กวาดบินไหม?”  เมื่อเดินผ่านร้านของวิเศษ เย่ว์หยางได้ยินเสียงเบาๆดังก้องอยู่ในหูของเขา

“.....”เย่ว์หยางชำเลืองมองคนผู้นั้นด้วยหางตา

“โปรดคิดดูเถิด, มีไม้กวาดบินได้ นั่นหมายความว่ายังไง?อุปกรณ์ช่วยบินได้ที่ดีที่สุดในโลก! ถูกแล้วท่านคิดถูกแล้ว! อุปกรณ์ช่วยบินนี้เป็นที่ชื่นชอบสำหรับแม่มดแน่นอน  ถึงมีความเสียดทานรุนแรงแต่ก็นำความตื่นเต้นคลั่งไคล้ระดับสูงมาให้ขับขี่ไม้กวาดบินไปรอบเมืองเท่ากับพลังต่อสู้ของบุรุษทั้งหมดในเมือง มีความมั่นคงตลอดการขับขี่กำลังไม่มีตกรับประกันความพอใจอย่างเต็มที่ ไม่ว่าเมื่อใดที่ใช้งาน !  แตงกวา มะเขือยาวอะไรกันสามารถผสมผักและผลไม้เข้ากับไม้กวาดบินได้หรือไม่?  คุณชาย ท่านรู้ไหมท่านไม่เคยใช้มัน  แต่มันสามารถเป็นเครื่องมือประจำชีวิตของท่านได้  โปรดคิดดู ยังจะมีเครื่องมือใดที่ดีกว่าไม้กวาดบิน?   เรายังไม่ต้องพูดถึงการบิน  เอาแค่การทำงานพื้นฐานโดยยังไม่ต้องพูดถึงระบบการทำงานเสริม...”

“ท่านไม่ต้องดมท่านก็รู้ได้ว่ากลิ่นด้านบนนี้เป็นกลิ่นอะไร!  นี่คือกลิ่นแม่มดพรหมจรรย์  100%ว่านี่เป็นกลิ่นจากแม่มดผู้งดงาม!”

“นอกจากนี้ยังมีพรวิเศษของผู้วิเศษว่าสาวใช้นางใดเมื่อใช้ขับขี่แล้วจะรู้สึกสะดวกสบายใจเหมือนมีสายน้ำไหลผ่าน!”

“นี่เป็นของวิเศษที่ทำให้สตรีคลั่งไคล้ใหลหลงคุณชาย! นี่คุ้มค่าแก่การมีไว้!”

“เหมือนสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดในร้านของเราแบลร์ แม่มดผู้งดงามที่สุดในเมืองไม้เงินพร้อมกับกลิ่นกายที่ดีที่สุด สมบัติชิ้นนี้ขายเพียงสิบห้าผลึกสวรรค์เท่านั้น    หากท่านตัดสินใจซื้อทันทีเราจะมอบของจากร่างกายแม่มดแบลร์อีกหนึ่งขวดพร้อมกับโซ่สาวใช้  คุณชายที่รัก, ด้วยส่วนลดที่มากมายอย่างนี้ท่านยังไม่ตื่นเต้นอีกหรือ... ถูกแล้วเพื่อเป็นการฉลองอายุครบ 10076ปีของหอการค้าเรา เราจะมอบของแถมพิเศษให้แขกทุกชิ้นที่อุดหนุนครบทุกสิบผลึกสวรรค์”

“ตราบใดที่ท่านพยักหน้า ทุกอย่างจะเป็นของท่าน!”

“คุณชาย! ท่านปฏิเสธของขวัญที่พระเจ้าประทานให้ได้ยังไง?”

“โปรดลดคางอันทรงเกียรติให้ผู้น้อยสักนิด  แค่เพียงหนึ่งเซนติเมตรท่านก็จะได้รับผลรับที่ดีที่สุดของวันนี้...”

เย่ว์หยางไม่มีเวลาพูด

คนผู้นี้ยังจ้อได้ไม่หยุด

เหมือนกับแม่น้ำแยงซีเกียงที่ไม่มีที่สิ้นสุดเหมือนแม่น้ำฮวงโหที่ถูกระเบิดเขื่อนทิ้ง

ถ้าเขาสามารถใช้พลังได้ เย่ว์หยางคงตบแมลงวันที่น่ารำคาญหรือหักคอ บิดไส้ และลากลิ้นเจ้าผู้นี้ออกมาผูกคอแขวนไว้ โลกคงจะเงียบสงบลงเป็นแน่

น่าเสียดายที่ในหุบเขามนุษย์ เขาไม่สามารถทุบตีผู้คนได้

เป็นครั้งแรกที่เย่ว์หยางรู้สึกว่าการอยู่ในหุบเขามนุษย์ไม่มีความสะดวก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนที่ชอบใช้ความรุนแรงแก้ปัญหาอย่างเขา

คนพูดเสียงดังยังไม่รู้ตัว

เขายังคงพล่ามต่อไปไม่หยุด

“คุณชายผู้สูงศักดิ์!  ข้าจะได้รู้กันว่าเจ้าเป็นคนชั้นสูงที่สุดขุนนางที่แท้จริง อัศวินที่แท้จริง ไม่อาจเทียบกับของปลอมที่อยู่ภายนอกได้   เฮ้, เจ้าเป็นคนเกิดใหม่จริงๆ หรือนี่?”  ในที่สุดเย่ว์หยางก็เห็นได้ว่าคนเสียงดังผู้นี้คือโนม(คนแคระ)น้ำเงินพลังดั้งเดิมของเขานั้นไม่รู้ว่าแข็งแกร่งระดับใดแต่คาดว่าไม่ใช่ผู้เกิดใหม่ธรรมดา คนผู้นี้หูกางโต จมูกงองุ้มปากเหมือนมีไส้กรอกสองชิ้นประกบกันมีเขี้ยวแหลม ลิ้นยาวเลียได้ถึงปลายจมูกตนเองได้อย่างง่ายได้ ดวงตาน่ากลัวเหมือนจะเปล่งแสงทองได้  อีกทั้งริ้วรอยมีอยู่ทั่วใบหน้ามองดูโดยรวมนับว่าน่ากลัว

“หืม?”  เย่ว์หยางใช้หางตามองเขา

“นับถือเจ้าจริงๆ ถ้าเจ้าเป็นคุณชายที่เป็นพลเมืองดั้งเดิมที่นี่ก็นับว่าไม่เลว  แต่เจ้าเป็นผู้เกิดใหม่มีคุณสมบัติเป็นขุนนางได้  พระเจ้า!  ข้าไม่รู้จะประเมินเจ้าได้ยังไง!  นอกจากนับถือแล้วข้าอดแสดงความตื่นเต้นไม่ได้ คุณชายอย่างเจ้าต้องมาจากตระกูลใหญ่จากแดนสวรรค์บนแน่    นอกจากพวกเขาแล้ว ใครจะมีสิทธิ์ได้เกิดใหม่เป็นคนในตระกูลขุนนางในหุบเขามนุษย์ได้?”โนมน้ำเงินวิ่งเข้ามาหาและกอดเข่าเย่ว์หยางและใช้แขนเสื้อเช็ดรองเท้าให้เย่ว์หยางราวกับว่าถ้ารองเท้าของเขามีฝุ่นแม้แต่น้อย นับเป็นบาปใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา

“เจ้าต้องการให้ข้าซื้อไม้กวาดบินไม่ใช่หรือ?”  เย่ว์หยางเยาะเย้ยกับวิธีการขายงี่เง่าที่เขาเคยพบเห็นในโฆษณาทีวีมาเป็นเวลานาน  คิดว่าคุณชายผู้นี้ไร้สมองอย่างนั้นหรือ?

“คุณชายผู้สูงศักดิ์อย่างท่านจะซื้อไม้กวาดหักๆ ได้ยังไง!”  โนมชุดขาววิ่งเข้ามาหา

และเตะโนมน้ำเงินกระเด็น

เขาแสดงความเคารพ พยายามใช้มารยาทอย่างคนมีอารยธรรม

น้ำเสียงของเขามีความอ่อนน้อมถ่อมตนมากกว่าข้าราชการผู้น้อยได้พบกับเลขาเทศมนตรี  คำแนะนำของคนผู้นี้แฝงไปด้วยการดูถูก  อย่าไปพูดถึงไม้กวาดนั่นเลย  นั่นคือของที่คนมีพรสวรรค์ใช้ในการเก็บกวาดทำความสะอาดขืนให้คุณชายใช้ถือเป็นการดูหมิ่น เป็นอาชญากรรม ถ้าข้าทำได้ตรงนี้ข้าจะใช้เชือกแขวนคอ‘เจ้าหมวกน้ำเงิน’ ไม้กวาดบินบ้าอะไรกัน? แม่มดแบบไหนที่มีกลิ่นแบบนั้น นั่นมันขยะทั้งนั้น! อย่างแรกเลย ถ้าบินไม่เสถียรทรงตัวไม่ดีอาจได้รับบาดเจ็บสาหัส  การแบกรับน้ำหนักก็เป็นปัญหาใหญ่เช่นกันไม้กวาดบินสามารถพาคุณชายและสาวใช้บินไปด้วยกันบนท้องฟ้าได้หรือไม่? ไม่เลยได้แต่สนุกกับการบินอยู่บนท้องฟ้าคนเดียว... ไม้กวาดบินอาจทำให้เกิดอันตรายได้เมื่อบรรทุกเกินพิกัด  มันจะเป็นอันตรายต่อชีวิตของท่านและส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงส่วนบุคคลของท่าน ย้อนถอยกับไปหมื่นก้าวแล้วบอกว่าสามารถรับน้ำหนักได้มากไม่เป็นปัญหา  แต่ไม่กล่าวถึงอันตรายของท่าทางที่ยากลำบาก  พฤติกรรมดังกล่าวจะทำลายชื่อเสียงคุณชายเป็นการสูญเสียที่ร้ายแรง  ไม่ต้องพูดถึงถ้าต้องเลือกใช้ในเวลากลางคือ ไม่ใช่กลางวัน ลมหนาวอาจจะส่งผลต่อสุขภาพของคุณชายได้”

“หมวกขาว!  เจ้าอยากตายนักใช่ไหม? เจ้าพูดพล่ามไม่รู้จบเพราะอยากเสนอขายพรมเหินฟ้ากับคุณชายไม่ใช่หรือ?  ไหนเล่าสินค้าพรมเหินฟ้าของเจ้าล่ะ?  ราคามันแพงจะตาย  ถูกที่สุดก็ 20 ผลึกสวรรค์ คุณชายท่านนี้เป็นใคร?เป็นลูกค้าที่ให้เจ้าหลอกลวงได้หรือ? เขาคือบุคคลผู้ทรงเกียรติของข้า” โนมหมวกน้ำเงินวิ่งกลับมาทะเลาะกับโนมหมวกขาวด้วยความโมโห

“พรมเหินฟ้าของข้าแก้ปัญหาเรื่องน้ำหนักแบกรับน้ำหนักคนได้สองคน ไม่ว่าจะยังไงก็ตามก็ไม่มีปัญหา  ถ้าคุณชายสนใจ จะนำเด็กหรือสาวใช้ไปด้วยกันก็ไม่ใช่เรื่องยาก   ไม้กวาดบินของเจ้าทำได้เหมือนกันหรือ?  เฮ้, สินค้าแลกเปลี่ยนต่อรองกันได้  เจ้าคิดว่าคุณชายจะสนใจขยะบินได้ของเจ้าหรือ?  พรมเหินฟ้าของข้าไม่เพียงแต่แก้ไขปัญหาเรื่องน้ำหนัก แต่ยังเสถียรมั่นคงมาก  บินสูงแค่ไหนก็ราบรื่น  ทั้งยังรักษาความอบอุ่นได้ขณะพักผ่อนไม่ต้องรู้สึกหนาวสั่นเหมือนบินด้วยไม้กวาดงี่เง่า” โนมหมวกขาวยังแนะนำประสิทธิภาพการทำงานของพรมเหินฟ้าว่าไม่มีปัญหาเพียงพอรับน้ำหนักช้างได้สบาย อย่าว่าแต่สาวใช้สักสองสามคน

“ไม่มีอะไรดีกว่านี้แล้วหรือ?” เย่ว์หยางไม่ขยับเปลือกตาและทำท่าเหมือนกับจะหลับ

“แน่นอน ไม่ว่าจะราคาแพงแค่ไหนก็ตาม”  โนมทั้งสองคนตอบพร้อมกัน

พวกเขาพบว่าพูดเป็นเสียงเดียวกัน

พวกเขาหยุดปากทันที และมองอีกฝ่ายอย่างสงบเสงี่ยม

พวกเขาหันหน้ากลับมาอีกครั้ง และสายตาไม่ยอมมองหน้ากันเหมือนกับว่าไม่อาจอยู่ร่วมกันได้

บางทีคงเป็นเพราะกลัวว่าเย่ว์หยางจะไม่อดทนและจากไปโนมน้ำเงินรีบตอบแนะนำทันที “พรมบินที่เจ้าหมวกขาวพูดถึงนั้นเป็นแค่เพียงขณะ  หากคุณชายต้องการจะสนุกกับระดับความสูง ข้าขอแนะนำรถเทียมม้าซึ่งขับเคลื่อนโดยม้าสองตัวให้กับคุณชาย  รถม้ามีขนาดกว้างขวางโอ่อ่าภายในห้องพักได้รับการตกแต่งหรูหราอย่างดีพร้อมกับอาหารและเครื่องดื่มอย่างดี อุณหภูมิในรถเป็นเหมือนฤดูใบไม้ผลิทั้งปีสามารถใช้งานได้โดยไม่สูญเสียความสง่างาม..คุณชายจำเป็นต้องใช้พาหนะบิน   ข้าขอแนะนำรถม้าบินนี้ให้กับคุณชาย นี่เป็นอุปกรณ์คุณภาพดีที่สุดรถม้าที่ได้รับการตกแต่งอย่างดีแล้ว!”

เย่ว์หยางแสร้งทำเป็นคิด

โนมหมวกขาวกลัวว่าเย่ว์หยางจะตกลงซื้อ เขารีบห้ามทันที  “เฮ้ย.. รถม้าบินอะไรกัน ผายลมชัดๆนั่นมันของกาก  ไม่ว่าเจ้าจะโม้ยังไงแต่มันไม่มีอะไรมากไปกว่ารถม้าแคบๆ นั่งแล้วปวดเมื่อยเส้นสายยึด”

“มีอะไรดีไปกว่ารถม้าบินอีก?”  โนมหมวกน้ำเงินแค่นเสียง

“แน่นอน,ในโกดังใหญ่ของเรามีเรือเหาะเลิศหรูใหญ่ขนาดครึ่งหนึ่งของคฤหาสน์   อย่าว่าแต่บรรทุกสาวใช้สักสองสามคนเลยต่อให้จัดงานเลี้ยงเต้นรำก็ยังได้ รถม้าสามารถติดตั้งสระว่ายน้ำได้หรือไม่? รถม้าสามารถใช้อาบน้ำร่วมกับคนรักได้หรือไม่? รถม้ามีดาดฟ้าให้นอนอาบแดดชมตะวันชมดวงดาวพร้อมกับคนรักได้หรือไม่?ไม่ได้เลย แต่เรือเหาะเลิศหรูแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้สำเร็จ  ตราบเท่าที่คุณชายต้องการพวกเราสามารถออกแบบตกแต่งให้เป็นพิเศษ สำหรับเรือเหาะเลิศหรูที่เป็นสิ่งประดิษฐ์พิเศษนี้มีราคารวมเพียง 1000ผลึกสวรรค์เท่านั้น  สำหรับคุณชายราคาเล็กน้อยนี้ไม่มีความหมายอะไรเลย”โนมหมวกขาวเชิดหน้าเยาะเย้ย และพยายามประจบเย่ว์หยางครั้งแล้วครั้งเล่า

โชคดีที่ใจของเย่ว์หยางกระจ่าง และพลังโน้มน้าวของเขาไม่ส่งผลอะไร

1000 ผลึกสวรรค์?

ให้ตายเถอะ รายได้ทั้งหมดของปราสาทไดมอนด์สตาร์มีเพียง 1000ผลึกสวรรค์ พวกเขาคิดว่าสมองของเขามีปัญหาหรือ?

เย่ว์หยางยังคงสงบหลังจนั้นเขาเข้าไปในร้านพร้อมกับโนมทั้งสองเพื่อภาพแบบ จากนั้นเขาบอกว่าไม่ชอบแบบที่มีอย่างจำกัดเพียงสามแบบ และเขาใช้ความสามารถส่วนตัวใช้เวลาออกแบบใหม่เพียงห้านาทีได้เป็นแบบเรือเหาะสุดหรูรุ่นใหม่

ภายใต้สายตาตะลึงงันของโนมทั้งสองเย่ว์หยางขยับปกคอเสื้อพูดเบาๆ  “ขอบคุณมากสำหรับคำแนะนำของพวกเจ้า  ถ้าร้านค้าใหญ่ของพวกเจ้าสร้างเรือเหาะตามแบบนี้ได้และควบคุมราคาให้ต่ำกว่า 1500 ผลึกสวรรค์ อย่างนั้นเราคุณชายจะสั่งหนึ่งลำ”

เย่ว์หยางเดินออกมาตามปกติ

เป็นเวลานานกว่าโนมจะได้สติกลับคืนมาและบ่นกับตนเอง “กล่าวกันว่าคนรุ่นสองที่มั่งคั่งจะใช้สมบัติหมดใช่ไหม?  ทำไมดูแล้วถึงได้แตกต่างเล็กน้อย?”

“ดูไม่เหมือนว่าจะเป็นคนใช้ไม่ได้เลย”  โนมชุดขาวรู้สึกว่าที่เขาแสดงออกไปนั้นสูญเปล่า

“เมืองไม้เงินมีคนเกิดใหม่ที่ยิ่งใหญ่อย่างนี้ได้ยังไงเขาเป็นลูกหลานจากแดนสวรรค์บน เป็นลูกหลานของตระกูลใหญ่ทั้งสี่หรือเปล่า?”  โนมน้ำเงินสงสัย

“ไม่ว่าเขาจะมาจากไหน นั่นทำให้ข้ารู้สึกแย่มาก  ข้ามีความรู้สึกว่าที่เขาแสดงออกนั้นหวังว่าจะเป็นเพียงภาพลวงตา  นี่หมวกขาว! เจ้าคิดว่าเรือเหาะสุดหรูนี่สามารถควบคุมราคาให้ต่ำกว่า 1500ผลึกสวรรค์จริงๆ หรือ? ข้าไม่เคยเห็นการออกแบบพิเศษอย่างนั้น มันบินได้จริงๆ หรือ?”  โนมน้ำเงินยิ่งสงสัยมากขึ้น

“ลองเดาสิ!  ข้าไม่รู้ว่าถ้าข้าเอาภาพนี้ให้กับวิศวกรออกแบบที่สำนักงานใหญ่  ถ้าเจ้าไม่ถูกเขาหลอก แต่ข้ารู้สึกว่าอาจได้พบเขาอีกในอนาคตข้างหน้า   เชื่อความรู้สึกข้าเถอะ  ลางสังหรณ์ของข้าแม่นยำ อย่างครั้งล่าสุดข้ารู้สึกผิดพลาดไปนิด เลยทำให้เจ้าจมูกแตก..”

“เจ้าบ้า,ข้าไม่เคยสนใจลางสังหรณ์ที่ไร้สาระของเจ้า..”

“ข้าไม่ต้องการทะเลาะกับเจ้า!”

“หมายความว่ายังไงเมื่อครู่นี้เจ้าเพิ่งเตะข้าไม่ใช่หรือ? เจ้าไม่ต้องการทะเลาะเพราะเจ้าหาเรื่องก่อน”

“นั่นเป็นการแสดง เจ้าก็แสดงเจ้าก็กัดข้าเหมือนกันไม่ใช่หรือ แถมยังกัดแรงด้วยซ้ำ บัดซบ เจ้ากล้าทำได้ยังไง..ข้าไม่จัดการเจ้าก็ดีแล้ว...”

ท่ามกลางเสียงดังในร้าน เย่ว์หยางค่อยๆ เดินห่างออกมา

เขายิ้มมุมปากอย่างลี้ลับ

ในหุบเขามนุษย์

เขาพบบางอย่างที่น่าสนใจ และถ้าเขาเข้าใจได้บางทีอนาคตเขาอาจราบรื่น

จีอู๋ลี่ จอมปีศาจไคเทียน เป็นคู่ต่อสู้ที่มีศักยภาพมาก

บางทีพวกเขายังไม่ทันสังเกต

เขามาถึงแล้ว!

เขารอเผชิญหน้าในครั้งต่อไป!