2156 - ชุมนุมผู้ยิ่งใหญ่ 

2156 - ชุมนุมผู้ยิ่งใหญ่

“น่าสนใจ ถ้าข้ามาช้าไปหนึ่งก้าว บางทีเจ้าอาจจะกลายเป็นอสูรผู้ยิ่งใหญ่ไปแล้ว” เสียงเย็นเยียบดังขึ้นจากด้านหลังประตูอมตะนั้น

“เอ๋าเฉิง!”

สือฮ่าวคำรามอย่างโกรธจัด เส้นผมกระเซอะกระเซิง เลือดย้อมท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว

ทุกคนตกใจ แท้ที่จริงแล้วมันเป็นราชาอมตะเอ๋าเฉิงที่ลงมือหยุดสือฮ่าวจากการบรรลุสถานะราชาอมตะ

ทันทีหลังจากนั้นเอ๋าเฉิงได้ดำเนินการอีกครั้ง มือใหญ่นั้นค่อยๆลงมา บดขยี้ไปทางสือฮ่าวอยากจะทำลายเขาให้สิ้นซากในครั้งนี้

“ราชาอมตะ นี่มันหมายความว่ายังไงกัน!?”

ในเวลานี้ แสงสีทองอันเจิดจ้าก็ปรากฏขึ้น สวรรค์ที่เอื้อมลงมาต้นไม้ยักษ์ลงมือขัดขวางโดยตรง ลำต้นของต้นไม้ขนาดใหญ่เต็มท้องฟ้า ปิดกั้นมือใหญ่สีเหลืองนั้น

ต้นไม้โลกปรากฏขึ้น ผู้หญิงคนนั้นที่มีปีกสีทองยืนอยู่ที่ด้านบนสุด หันหน้าไปทางมือใหญ่

“ด้วยความเคารพคนฆ่าหมู เจ้าควรถอยออกไปข้าไม่ต้องการทะเลาะกับเจ้า” ราชาอมตะเอ๋าเฉิงพูด แม้ว่าเขาจะไม่ได้มาด้วยตัวเองแต่เขาก็สัมผัสได้ถึงทุกสิ่ง

“ราชาอมตะ โปรดถอนตัวออกจากดินแดนนี้ การหยุดความก้าวหน้าของใครบางคนเช่นนี้เป็นอันตรายต่อความสามัคคีของสวรรค์ เจ้าไม่กลัวที่จะกระตุ้นกรรมใหญ่เหรอ?” หญิงสาวผมทองพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"กรรม? ราชาคนนี้เป็นกรรมอันยิ่งใหญ่เอง ถ้าข้าต้องการจะปลิดชีพเขา ใครจะหยุดข้าได้!” ราชาอมตะเอ๋าเฉิงนั้นครอบงำอย่างไม่น่าเหลือเชื่อ เสียงของเขาดังก้องไปทั่วจักรวาล

ในเวลานี้ ทุกเผ่าต่างสั่นสะเทือน ทุกชีวิตรู้สึกหวาดกลัวอย่างไม่น่าเชื่อ

หญิงสาวผมทองยืนกรานที่จะหยุดมือใหญ่นั้น

อย่างไรก็ตาม มือใหญ่นั้นก็สั่นเบาๆเมื่อมันพังลงมา ก็มีเสียงเพ้งดังขึ้น ต้นไม้โลกสั่นไหว ใบไม้เหี่ยวเฉาไม่สิ้นสุด กิ่งก้านแตกกระจายต้นไม้ขนาดใหญ่บินกลับหลังไป

หญิงสาวผมทองคนนั้นปลดปล่อยเสียงคร่ำครวญอย่างอู้อี้ ไม่สามารถหยุดการโจมตีครั้งนี้ได้ แขนของนางห้อยตกอย่างไร้เรี่ยวแรง เลือดสีทองไหลออกมาจากปากและจมูกของนางไม่หยุด

นางบินออกไปพร้อมกับต้นไม้โลก หายไปในขอบเขตของจักรวาล

เมื่อมือใหญ่ลงมาอีกครั้ง สือฮ่าวก็ถอนหายใจ เขารู้ว่าชีวิตนี้มาถึงจุดสิ้นสุดแล้วไม่มีความหวังอะไรเหลืออยู่

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะตาย แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาสุดท้าย เขาก็ยังคงต่อต้านสัญลักษณ์เต๋าที่ยิ่งใหญ่เหล่านั้น หล่อหลอมจิตวิญญาณดั้งเดิมของเขา

เขาต้องการที่จะประสบความสำเร็จในการแปลงร่างจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังต้องกาฆ่าเอ๋าเฉิง!

“สหายเต๋าเจ้าทำเกินไป!”

ราชันย์ดินแดนปิดผนึกปรากฏตัวขึ้น นอกจากนั้น ยังมีกะโหลกแก้ว กระดูกแขนสีทองและลูกตาที่มีเลือดออก ทั้งหมดหยุดมือขนาดใหญ่นั้นพร้อมกัน

สือฮ่าวรู้สึกหมดหนทาง เต็มไปด้วยความขมขื่น เขารู้ว่าแม้ว่าพวกเขาจะลงมือ แต่ก็ยังไม่เพียงพอ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ร่างกายที่แท้จริงของพวกเขา นี่เป็นเพียงชิ้นส่วนที่เหลือจากการพังทลายในอดีต

เขาจะทำอะไรได้บ้าง? เขารู้สึกถึงคลื่นแห่งความไร้อำนาจ เวลาไม่ได้รอเขา!

ร่างกายของสือฮ่าวเหนื่อยล้า เขาพยายามที่จะทนต่อภัยพิบัติของตัวเอง โจมตีอาณาจักรราชาอมตะซึ่งมีโอกาสที่เขาอาจจะตายได้ทุกเมื่อ

แต่อีกด้านหนึ่งคือเอ๋าเฉิงที่ต้องการจบชีวิตของเขาในวันนี้!

เขาควรจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร? มันยากเกินไป! ในชีวิตนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะมีอาจารย์ แม้ว่าเขาจะมีเพื่อนที่มีอำนาจ เมื่อเทียบกับราชาอมตะ พวกเขาก็ยังไม่เพียงพอจริงๆ

แม้ว่าเขาจะมีญาณวิเศษที่น่าตกใจในสวรรค์ แต่ก็ยังไม่มีทางที่จะหลุดพ้นจากสถานการณ์นี้ได้!

ตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างก็ไร้ความหมาย ต่อหน้าราชาอมตะ แผนอะไร วิธีการอะไร? ทั้งหมดนี้ไม่เพียงพอ ฝ่ามือเดียวของฝ่ายตรงข้ามก็สามารถทุบมันให้แหลกสลาย จบชีวิตของพวกเขาทั้งหมด!

ความแตกต่างนั้นมากเกินไป ในระดับนั้น ไม่ว่าเจ้าจะมีกลอุบายกี่วิธี หมัดนั้นก็สามารถทำลายทุกสิ่งได้ ไม่มีการเตรียมการใดๆ ที่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไป!

“ผู้อาวุโส ท่านทุกคนควรถอนตัว!” สือฮ่าวกล่าว

เขารู้ว่าราชันย์ดินแดนปิดผนึกและทุกคนกำลังจะทุ่มสุดตัวต้องการจะซื้อเวลาให้เขา

อย่างไรก็ตาม มันจะไม่ใกล้เคียงกับคำว่าพอด้วยซ้ำ เขาเพิ่งเริ่มเผชิญกับความหายนะครั้งใหญ่นี้ การทดสอบของราชาอมตะนี้จะสำเร็จในเวลาอันรวดเร็วได้อย่างไร?

ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครเข้ามายุ่ง แต่ถ้าเขามีเวลามากพอ เขาอาจจะไม่ประสบความสำเร็จด้วยซ้ำ มันยากเกินไปจริงๆ!

สือฮ่าวคิดเกี่ยวกับหลายสิ่งหลายอย่าง ในชีวิตนี้ โลกนี้ เขาดิ้นรนมาตลอด มันค่อนข้างยากจริงๆ คนอื่นช่วยเขาไม่ได้ เขาต้องเผชิญทุกอย่างเพียงลำพัง

สือฮ่าวคำรามออกมา เขาไม่เต็มใจจริงๆ จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

ก่อนหน้านี้เขามีความมั่นใจอย่างยิ่ง โดยรู้สึกว่าหากเขาได้รับโลกที่สงบสุข ปล่อยให้เขาเติบโต เขาจะกลายเป็นไม่มีใครเทียบได้ภายใต้สวรรค์

ในเวลานั้นเขาจะปกครองเหนือสิ่งต่างๆฆ่าจนไม่มีใครกล้าอ้างว่าแข็งแกร่งที่สุดทำลายศัตรูทั้งหมด! อย่างไรก็ตามในท้ายที่สุด สภาพแวดล้อมประเภทนี้ก็ไม่มีอยู่จริง

แม้จะได้ยินเสียงตะโกนของเขาแต่ราชันย์ดินแดนปิดผนึกและสัตว์ประหลาดโบราณทั้งสามก็ไม่ถอย ราชันย์ดินแดนปิดผนึกกลายเป็นชายชุดขาว ผิวเหมือนหยกเนื้อดี โดดเด่นและห่างเหิน

เขายืนอยู่ข้างหน้ามือใหญ่สีเหลือง ในเวลาเดียวกัน กระดูกแขนสีทองก็ขยายใหญ่ขึ้นเช่นกัน มันปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์อันไร้ขอบเขต รัศมีของมันน่ากลัว ตัดเส้นทางข้างหน้าออกไป

สำหรับกะโหลกแก้วและลูกตาที่มีเลือดออก พวกมันก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าเช่นเดียวกัน เตรียมต่อสู้เป็นครั้งสุดท้าย

“เป็นพวกเจ้านี่เอง? น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้สังหารพวกเจ้าตั้งแต่ตอนนั้น แต่ความจริงถ้าร่างกายของพวกเจ้ายังอยู่ก็อาจจะสามารถต่อต้านข้าได้ แต่ตอนนี้พวกเจ้าปรากฏตัวขึ้นมาก็เพียงร่วมกลบฝังกับเขาเท่านั้น?” เอ๋าเฉิงกล่าว

เสียงนั้นเย็นชา โหดเหี้ยม และโหดร้าย ขาดความอบอุ่นราวกับว่ามันจะทำให้จักรวาลทั้งมวลกลายเป็นน้ำแข็ง

“ในเมื่อไม่มีทางเลือก เราก็แค่ปลดปล่อยพลังขั้นสุดท้ายที่เราเก็บไว้ออกไปเถอะ!” ราชันย์ดินแดนปิดผนึกในชุดขาวยังคงสง่างามเช่นเดิม

แม้ว่าครั้งนี้พวกเขาจะรู้ว่าไม่มีโอกาสทำสำเร็จแต่พวกเขาก็ไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย!

ตัวเขาเองตายไปแล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าครึ่งกะโหลกบวกกับเศษซากบางส่วน แล้วถ้ามันหายไปทั้งหมดล่ะ? เขาไม่รู้สึกลังเล เมื่อศิษย์คนสุดท้ายที่เขาหล่อเลี้ยงถูกโจมตี เขาจะเต็มใจดูมันเกิดขึ้นได้อย่างไร?

“ฮ่าฮ่าฮ่า…” เอ๋าเฉิงหัวเราะเสียงดัง โลกทั้งใบนี้สั่นสะท้าน กำลังจะพังทลายลงทุกเมื่อ!

ในท้ายที่สุด เสียงหัวเราะของเขากลายเป็นเจตนาฆ่าที่ไม่มีใครเทียบได้ และกำลังจะลงมือ

“สหายเต๋าเจ้าทำเกินไปจริงๆ? เจตนาฆ่าของเจ้ารุนแรงมากเกินไป มันจะทำลายความสามัคคีของอาณาจักรเรา” ทันใดนั้น ประตูอมตะก็เปิดออก เสียงของราชาพานดังขึ้น

แม้ว่ากรรมในอดีตของเขาจะถูกลบล้างออกไปแล้วแต่เมื่อมองเห็นราชันดินแดนปิดผนึกกำลังจะสูญสลายไปจริงๆเขาก็ได้แต่ทอดถอนใจและยื่นมือออกมา

“ราชาพานเจ้าจงยืนอยู่ด้านข้างเถอะ!” เอ๋าเฉิงกล่าว

“ถ้าข้าปฏิเสธล่ะ” ราชาพานถาม

“สหายเต๋าเจ้าสอดมือเข้ามาไม่ได้เพราะเจ้าต้องต่อสู้กับข้า!” มีคนกล่าวจากด้านข้าง

ราชาอมตะหยวนชูปรากฏตัวพร้อมกับกระดานหมากรุกมาถึงคฤหาสน์ราชาพานและหยุดอยู่ที่นั่น เขานั่งลงโดยไม่ปล่อยให้ราชาพานลงมือขัดขวางได้

“ดี ดี ดี!” น้ำเสียงของราชาพานเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างแท้จริง

เขาต้องการที่จะลงมือ แต่ในที่สุด ราชาอมตะหยวนชูก็มายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ของเขา จากนั้นมือก็เอื้อมมือไปที่ประตูอมตะ

“สหายเต๋า ในเมื่อเจ้ามีความคุ้นเคยกับราชาพานเช่นนั้นเจ้าก็มาสนทนากับข้าเถอะ”

ราชาอมตะไท่สือก็ลงมือเช่นกัน โดยส่งสัญญาณเสียงไปยังราชันย์ดินแดนปิดผนึกและคนอื่นๆ

มือขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยพลังแห่งความโกลาหลปรากฏขึ้นในเก้าสวรรค์สิบพิภพหยุดราชันย์ดินแดนปิดผนึก กะโหลกแก้ว กระดูกแขนสีทอง และลูกตาที่มีเลือดออก

พวกสัตว์ประหลาดโบราณทุกคนรู้สึกหมดหนทาง แม้ว่าพวกเขาต้องการจะทุ่มเททุกอย่าง แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้มากนัก

ตอนนี้ไม่ใช่แค่ราชาอมตะเพียงคนเดียวที่ต้องการลงมือ มันทำให้พวกเขารู้สึกอับจนปัญญาจริงๆ

“ตอนนี้ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว” ราชาอมตะเอ๋าเฉิงพูดกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา