ตอนที่ 36 ชายและไฟฉายที่ไม่มีแสง
ตอนที่ 36 ชายและไฟฉายที่ไม่มีแสง
ลีโอมาอยู่ที่ร้านค้าของฐานขุดเจาะที่เหมือง เขาเริ่มสำรวจราคาสิ่งของต่าง ๆ จนเข้าใจอย่างรวดเร็วว่า ของที่นี่แทบทั้งหมดแยกเว้นแต่แร่โลหะจะมีราคาแพงกว่าด้านนอกประมาณ 2-4 เท่า
แต่นับว่าปกติอย่างยิ่ง เพราะสินค้าที่นี่ถูกขนส่งมาจากด้านบน อย่างเช่นตอนที่ลีโอมาที่นี่ก็มีของมาขายที่นี่เหมือนกัน แต่ที่ราคาแพงมากสุดเห็นจะเป็นยันต์และอาวุธที่ผ่านการจารึกอาคม เนื่องจากในฐานขุดเจาะแห่งนี้ไม่มีผู้จารึกอยู่แม้แต่คนเดียว
ส่วนโอสถยา น้ำมนต์และอาวุธอาคมหมอผีนั้นมีราคารองลงมา เพราะในฐานขุดเจาะนั้นพอจะมีหมอผีทั้งสองสายอาชีพลงมาที่นี่บ้าง แต่ราคาก็ยังสูงตามวัตถุดิบด้วย
‘ในเหมืองมรณะมีพวกพืชสมุนไพรขึ้นอยู่มาก แต่ส่วนใหญ่อยู่ที่ชั้น 10 ขึ้นไป หมอผีที่ไปได้คงมีแต่หมอผีฝึกหัด 3 ดาวที่แข็งแกร่ง ของที่มีมาขายจึงน้อย’
‘ดูเหมือนข้าควรจะต้องเร่งการพัฒนาโลกมิติให้ปลูกสมุนไพรให้ได้มาก ๆ จะได้นำมาขายที่นี่ได้’
‘แต่ก็จะทิ้งเรื่องยันต์ไปไม่ได้ด้วย’
ลีโอล้วงหยิบเอายันต์ออกมาและนำมันไปขาย
“เจ้าต้องการขายยันต์อย่างนั้นเหรอ” พนักงานร้านค้าผู้ที่เป็นหมอผีฝึกหัดระดับ 2 เงยหน้ามองสลับกับมองยันต์
“มีอะไรหรือเปล่า” ลีโอเอ่ยถาม
“เจ้าเป็นผู้จารึกอย่างนั้นเหรอ”
“ใช่ข้าเป็นผู้จารึก”
เมื่อได้ยินคำตอบของลีโอ พนักงานร้านก็รู้สึกตกใจมาก
“ผู้จารึกจริง ๆ ด้วย” เสียงของพนักงานร้านดังไปทั่วบริเวณดึงดูดความสนใจของหมอผีฝึกหัดรอบ ๆ ที่มาซื้อของที่ร้านไปด้วย
“ผู้จารึกอย่างนั้นเหรอ เขาลงมาทำอะไรที่นี่”
“ยากนักที่จะมีผู้จารึกลงมา”
“เขาคงมียันต์จำนวนมากแน่เลย”
“หมอผีฝึกหัดระดับ 2 ที่เป็นผู้จารึก อายุแค่นี้แต่กลับมาถึงขั้นนี้แล้วไม่ธรรมดาจริง ๆ ด้วย แต่เขาลงมาที่นี่ทำไมกัน”
หลายคนเริ่มตั้งคำถาม การเป็นผู้จารึกยากที่จะขาดแคลนทรัพยากร แถมจากอายุของลีโอก็คงมีพรสวรรค์ที่สูงมากด้วย ต่างจากหมอผีฝึกหัดหลายคนที่นี่แม้จะอยู่ที่ระดับ 2และ 3 แต่พวกเขาก็เป็นพวกที่ปากกัดตีนถีบจนมาถึงหมอผีผู้ฝึกหัดระดับ 2 และ 3 กันทั้งนั้น
สุดท้ายไม่สามารถพัฒนาไปได้ต่อจึงลงมาที่นี่เพื่อสะสมทรัพยากรในการฝึกฝน ส่วนใหญ่จะเป็นคนแบบนี้และมีพวกที่ต้องการท้าทายพลังของตัวเองเพื่อความแข็งแกร่งก็เป็นประเภทหลังอย่างอัจฉริยะแห่งดาบจิมผู้นั้น
ไม่รวมพวกโดนโทษทัณฑ์ลงมา
ถ้าคนเหล่านี้รู้ว่าลีโอโดนลงโทษลงมาที่นี่คงตกใจไม่น้อยอยู่เหมือนกัน
“เจ้าจะซื้อไหม” ลีโอถามย้ำกับพนักงานร้านค้า
“ซื้อ ๆ” พนักงานร้านค้ารีบคิดเงินให้กับลีโออย่างรวดเร็ว ซึ่งลีโอเอายันต์มาขายทั้งหมด 20 แผ่นราคาทั้งหมดคิด 4,000 ดากาซ
“เยอะขนาดนี้เลย” ลีโอถามด้วยความไม่อยากจะเชื่อ แต่เขาก็ยังรับเงินมา
‘ถ้าคิดตามที่ได้ยันต์ไฟแผ่นหนึ่งก็ราคา 200 ดากาซเลยทีเดียว สมแล้วกับที่เป็นเหมืองมรณะ’ ลีโอคิดในใจ ก่อนจะใช้เงินที่ได้มานี้ซื้อของอย่างอื่นและก็พบกับความจริงที่ว่า ขายได้แพง แต่ก็ต้องซื้อแพงเช่นกัน
เขาไม่ได้คิดมากเพราะรู้เหตุผลอยู่แล้ว
หลังจากใช้เงินทั้งหมดอย่างไม่ตระหนี่ซื้อน้ำมนต์ที่ใช้กับวิญญาณผีร้ายโดยเฉพาะมา 10 ขวดและซื้อยารักษาจิตกับยาฟื้นฟูพลังจิตมาเพิ่มอย่างละ 5 ก็ทำให้เงินที่พึ่งได้มานั้นหมดแล้ว
ลีโอส่ายหัวกับตนเองเบา ๆ ก่อนจะรีบไปจากที่นี่ทันที
...
ในวันต่อมารถบรรทุกแร่ของทีม 107 ออกเดินทางจากฐานขุดเจาะตรงไปยังชั้น 5 ครั้งนี้พวกเขาเลือกสถานที่ห่างจากจุดเดิมออกไปประมาณ 10 กิโลเมตร
“ที่นี่ไม่มีแร่สื่อวิญญาณเท่าจุดเดิม แต่ว่าพอให้เราขุดในภารกิจครั้งนี้ได้แล้ว” แฮงแมนกล่าว พร้อมกับดูหน้าจอไปด้วย
“ครั้งก่อนเราขุดแร่ได้เกินเป้าหมายถือเป็นเรื่องโชคดี แต่ก็อันตรายจริง ๆ” ซูซี่กล่าวก่อนจะจอดรถจากนั้นก็กดปุ่มเปิดไฟรอบคันรถ
“สร้างเขตแดนก่อนแล้วกัน” แฮงแมนปล่อยหุ่นยนต์ลงมาและให้มันสร้างเขตแดนรอบ ๆ ตัวรถในระยะเท่าเดิมอีกครั้ง ระยะอยู่ที่ 200 เมตร
ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จสิ้น
“ข้าจะลงไปดูรอบ ๆ” ลีโอกล่าวและเดินไปที่ประตูรถ
“หัวหน้าเอานี่ไปด้วย” แฮงแมนส่งของให้กับฮานเพื่อเอาไปให้กับลีโอที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู
ลีโอเห็นว่ามันคือวิทยุติดหลังหูขนาดเล็ก ซึ่งเป็นของที่พวกเขาใช้งานกันในทีมกับบอลโลหะอีกลูกหนึ่ง
“บอลแสงช่วยเพิ่มระยะรับส่งสัญญาณติดต่อจากไม่กี่ร้อยเมตรไปที่ 1 กิโลเมตร หัวหน้าระวังตัวด้วย” แฮงแมนอธิบายสั้น ๆ เกี่ยวกับของเหล่านั้น
“อืม” ลีโอรับมาติดที่หูติดที่หลังหูของตนเอง จากนั้นก็ลงจากรถไป
ทั้งสามเริ่มทำงานกันต่อ มันเป็นงานเดิม ๆ แต่ว่าก็ต้องใส่ใจในทุกรายละเอียดทุกครั้ง หลุมที่มาขุดครั้งนี้มีคนขุดไว้ก่อนแล้ว แต่ทีมเหล่านั้นกลับไปเมื่อวานนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถขุดต่อได้เลย โดยไม่เสียเวลามากนัก
หุ่นยนต์ทั้งสามหมายเลขลงไปด้านล่าง ขณะที่ฮานเริ่มช่วยแฮงแมนส่งกระบะโลหะ กระบะโหละบางอันนั้นดูใหม่ เพราะว่ามันถูกนำมาแทนที่ของที่เสียหายครั้งก่อนและขาหุ่นยนต์หมายเลข 3 ก็ได้รับการซ่อมแซม
โชคดีที่ว่าทางฐานนั้นรับผิดชอบในค่าใช้จ่ายให้พวกเขา
ทั้งสามรู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในกรณีอันตรายจากสิ่งลี้ลับ ถ้าเป็นเงื่อนไขนี้พวกเขาไม่ต้องรับผิดชอบสิ่งที่เสียหายกันเอง ทางฐานจะออกค่าใช้จ่ายให้แทน
ลีโอเดินมาถึงเสาเขตแดน เขาตรวจสอบรอบ ๆ ยังไม่พบอะไร ก่อนจะเดินออกไป ที่แยกตัวออกมาเพราะลีโออยากจะตามหาพวกวิญญาณเร่ร่อนรอบ ๆ
แต่เขารู้ว่าออกไปได้ไม่เกิน 1 กิโลเมตร เพราะถ้าไกลเกินกว่านั้นแล้วทีม 107 เกิดโดนพวกผีเร่ร่อนโจมตี เขากลับมาไม่ทันคงโดนลงโทษแน่นอน
แต่ถ้าไปไม่ไกลโอกาสในการเจอพวกมันเยอะ ๆ ก็คงมีไม่มาก
ลีโอเดินไปตามความมืด โดยมีเพียงแสงไฟจากโดนบอลแสงเท่านั้น โดนบอลแสงเป็นสิ่งที่เขาให้พวกของแฮงแมนเตรียมมาให้อีกทีหนึ่ง ถ้าจะอธิบายสั้น ๆ ก็คือมันคือลูกบอลกลม ๆ ที่บินได้ด้วยตัวต้านแรงโน้มถ่วง ความสามารถมีแค่ไม่กี่อย่างหลัก คือส่องแสงสว่าง การสแกนพื้นที่รอบ ๆ รวมทั้งขยายสัญญาณด้วย
บอลแสงลอยอยู่ด้านหน้าของลีโอ มันคอยจับการเคลื่อนไหวของลีโอแบบเรียลไทม์ ทำให้รู้ว่าต้องส่องทางด้านไหน โดยที่ลีโอไม่จำเป็นต้องควบคุมอะไรเลย
หลังจากเดินมาได้ประมาณ 300 กว่าเมตรนอกเสาเขตแดน ตอนนี้เขาจึงอยู่ห่างจากทุกคนครึ่งกิโลเมตรเห็นจะได้
ดวงตาของลีโอกะพริบเบา ๆ สองสามครั้งดวงตาของเขาก็มองผ่านดวงตาผนึกเทพทันที ลีโอยังคงใช้ยาเคลือบตาอยู่ ทำให้มองจากภายนอกตาทั้งสองของลีโอเป็นสีแดงเช่นเดียวกัน
หน้าของลีโอค่อย ๆ กวาดไปรอบ ๆ
“ลดแสงลงหน่อย” ลีโอกล่าว
บอลแสงค่อย ๆ ลดแสงลงอย่างรวดเร็ว
ลีโอมองหาจุดที่มีอนุภาควิญญาณมากที่สุด ก่อนจะเดินตามทางนั้นไป ในที่สุดเขาก็เจอกับจุดหนึ่งที่มืดมาก ๆ ไม่รอช้าลีโอมุ่งหน้าตรงไปที่นั่นทันที
“จะออกมาหรือให้ข้าเข้าไป” ลีโอกล่าวกับความมืดด้านหน้า แต่ไม่มีใครตอบกลับมา
บอลแสงด้านหลังของลีโอเริ่มกะพริบหรี่อย่างต่อเนื่อง ลีโอจึงโบกมือให้มันถอยออกไป เพื่อป้องกันไม่ให้มันเสียหาย
ก่อนเขาจะหยิบยันต์ไฟออกมา
“เผา” ลีโอสะบัดยันต์ไฟพุ่งเข้าใส่กลุ่มความมืดด้านหน้าทันที
“อ่า!!!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นมา เงาร่างหนึ่งพุ่งเข้าหาลีโอทันที
ดวงตาข้างขวาของลีโอจับจ้องไปที่มัน วังวนล่องหนลึกลับดูดเอาวิญญาณเร่ร่อนตัวนี้เข้าไปทันที
“มีอีกตัว” ลีโอรีบหันหน้าไปด้านข้าง ก่อนจะปายันต์ไฟออกไปใส่ด้านข้าง
พรึบ!
เปลวเพลิงลุกท่วมตัวของวิญญาณร้ายตนนั้นจนมันสลายหายไปในพริบตา
ลีโออึ้งไปเล็กน้อย ดูเหมือนเขาจะลงมือหนักไปสักหน่อย วิญญาณเหล่านี้เป็นเพียงวิญญาณเร่ร่อนสุดจะอ่อนแอ พอโดนยันต์ไฟเข้าไปเต็ม ๆ ก็ตามทันที
“หืม...นั้นมัน” ลีโอรีบเดินไปยังสุดที่วิญญาณเร่ร่อนพึ่งตายไป ที่พื้นมีผงเล็ก ๆ สีม่วงตกอยู่ มันแวววาวต่างจากพื้นดินอย่างชัดเจน
ภูติตายจะเหลือวัตถุตัวแทน ปีศาจตายเหลือซากร่าง ผีตายจะเหลือผงวิญญาณ
“นี่คงเป็นผลวิญญาณ” ลีโอพึ่งเคยเห็นผงวิญญาณเป็นครั้งแรก
มันเป็นเหมือนเศษฝุ่นเล็ก ๆ เทียบเท่าเม็ดทราย สิ่งนี่ต่างจากโลหะสื่อวิญญาณ ผงวิญญาณเป็นของที่มีค่ามาก ซึ่งหลังจากฆ่าผีแล้วจะได้มันมา นี่เองคืออีกเหตุผลที่หมอผีจะตายล่าผีเพื่อเอาผงวิญญาณ
ผงวิญญาณมีสองแบบตามคุณภาพ นั้นคือแบบผงที่พบได้ทั่วไป กับอีกแบบที่หายากกว่าแบบผลึก เกิดจากตอนตายที่วิญญาณมีคุณภาพมากจนรวมกันเป็นผลึกวิญญาณ
ผงวิญญาณด้านหน้าของลีโอนั้นน้อยนิดมากถ้าใช้มือไปหยิบคงจะทำให้มันปนเปื้อนกับดินจนไร้ราคา ลีโอใช้พลังจิตเข้าไปที่ผงวิญญาณและรวมพวกมันเข้ามาหากัน
ผงวิญญาณจัดเป็นหนึ่งในวัตถุวิญญาณชนิดหนึ่งคล้ายกับแร่สื่อวิญญาณ ดังนั้นถึงจะเป็นหมอผีฝึกหัดก็สามารถใช้พลังจิตเคลื่อนย้ายพวกมันได้
ผงวิญญาณค่อย ๆ รอยเข้ามาในขวดแก้วขนาดเล็กเท่านิ้วก้อยที่ลีโอเตรียมติดตัวไว้
“ได้เพียงแค่เท่ากับหัวไม้ขัดเท่านั้น” ลีโอเขย่าผงวิญญาณในขวด ก่อนจะเก็บมันทันที
“หัวหน้ามีสัญญาณกะพริบทางด้านตะวันออกของเสาเขตแดน”
เสียงติดต่อของแฮงแมนดังขึ้นมา
“ข้าอยู่ไม่ไกลจากที่นั่น เดี๋ยวจะไปดูให้” ลีโอกล่าวจบก็เดินไปด้านตะวันออกของเสาเขตแดน ไม่กี่ร้อยเมตรในที่สุดลีโอก็มาถึงที่เสาเขตแดนนั้นกะพริบถี่ ๆ มาก
“ตัวนี้ต่างออกไป” ลีโอขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามองไปด้านหน้า ก่อนจะพบกับชายแต่งกายด้วยชุดคนงานแบบยุคเก่า ในมือถือไฟฉายเดินส่องไปมา แต่น่าประหลาดใจนักที่ไฟฉายนั้นไม่มีแสง
สีหน้าของลีโอเยือกเย็นหยิบยันต์ไฟออกไปสามแผ่น
“เจ้าคิดจะไปไหน” ลีโอเอ่ยถามชายตรงหน้า
ชายถือไฟฉายหันกลับมามองลีโอ ก่อนจะกล่าวว่า “ข้าหาทางกลับไปฐานไม่เจอ คนอื่น ๆ หายไปหมด เจ้าเห็นพวกเขาไหม”
“ข้าจะบอก แต่ต้องการไฟฉายในมือของเจ้า” ลีโอมองไปที่ไฟฉาย
พอชายคนนั้นได้ยินก็ใบหน้าบึ้งตึงทันที
