8.สายเลือดแห่งหมียักษ์
หลังทานอาหารเสร็จ หนิงซีกินจนอิ่มเต็มที่
แต่ลีนากินไปเพียงแค่ครึ่งหนึ่งของที่เคยกินเท่านั้น
และต้องหักห้ามใจตัวเองตัวเองตลอดเวลาที่ทาน
การที่คนรักการกินแต่ต้องมานั่งดูคนอื่นกิน
ในขณะที่ตนเองกินไม่ได้มันช่างทรมานมากจริงๆ
ลีน่าถลึงตาจ้องมองหนิงซีด้วยความโกรธ
“ฮ่าๆ แบบนั้นสิถึงเหมาะจะเป็นคุณมากกว่า
คุณเพิ่งอายุ 18 อย่าทำตัวเป็นคนแก่ไปเลย”
เมื่อถูกหนิงซีล้อเลียน ลีนาโกรธจนแทบร้องไห้
หน้าอกของเธอสั่นกระเพื่อมขึ้นลง หนิงซีแทบจะไม่กล้าลืมตามอง
ในที่สุดเธอก็สงบลง หลังจากหนิงซีสัญญาว่าจะเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่เธอสองมื้อ
"ไปกันเถอะ เราต้องออกเดินทางตั้งแต่เช้า
งูยักษ์สายลมอาศัยอยู่ในเทือกเขาแห่งความมืดหลังภูเขาหมีดำ
เราต้องตัดผ่านภูเขาหมีดำก่อน”
เมื่อนำหมีดำไปขังไว้ในที่พักของหนิงซีเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก็ออกเดินทาง
พวกเขาเดินทางด้วยความเร็วสูงสุดเป็นเวลาสองชั่วโมงจนไปถึงชายป่าแห่งความมืด
“มีสัตว์อสูรเวทย์อาศัยอยู่ในป่าแห่งความมืดจำนวนมาก มันจึงอันตราย
เราสามารถเคลื่อนไหวได้เฉพาะบริเวณรอบนอกของเทือกเขาเท่านั้น” ลีนาเตือน
“ตามหลังฉันมาให้ดีละ”
หนิงซีพยักหน้ารับทราบ ลีน่าคล่องตัวมาก เธอเดินในป่าได้อย่างเงียบกริบ
หนิงซีทำแบบเธอไม่ได้ เขาจึงเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น
เมื่อเดินสิบนาทีทั้งคู่ก็เข้าสู่ป่าไผ่ ลีน่ากระซิบข้างหูหนิงซีว่า
“ป่าไผ่เป็นอาณาเขตของงูยักษ์สายลม เดี๋ยวพอฉันเข้าไปสู้กับมัน
คุณคอยยิงสนับสนันอยู่ข้างๆนะ”
“งูยักษ์สายลมเป็นสัตว์อสูรเวทย์ประเภทวายุ มันซ่อนตัวได้เก่งและรวดเร็วอย่างที่สุด
เราต้องโจมตีมันให้สำเร็จในครั้งเดียว มิฉะนั้นถ้ามันรู้ตัวว่าอันตรายและหนีไป
เราคงหามันไม่เจออีกต่อไป”
“การโจมตีของเราต้องรวดเร็ว รุนแรงและเด็ดขาด
ไม่เปิดโอกาสให้มันร่ายเวทย์วายุ”
ลมหายใจอุ่นๆที่อบอวลด้วยกลิ่นหอมเฉพาะตัวของลีนา
พวยพุ่งมากระทบหูเขาเบาๆ
ทำให้หนิงซีเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ จนกระทั่งลีนาก้าวออกไปแล้ว
เขาจึงกลับมามีสติอีกครั้ง เขาหยิบคันธนูพลังแห่งป่าและลูกธนูเจาะเกราะออกมา
เพ่งความสนใจไปที่พลังของเขา
ลีนาเดินเข้าไปในป่าไผ่คนเดียว
ทันใดนั้น งูยักษ์สีเขียวตัวยาวหลายเมตรก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังลีน่า
งูยักษ์สายลมเร็วมาก แม้ลีนากะโดดหลบทัน
ก็ยังช้ากว่างูยักษ์สายลมเล็กน้อย เธอเกือบจะถูกมันรัดเข้าที่คอ
พัฟฟฟ!
หนิงซียิงธนูไปที่ตาของงูยักษ์สายลม
ลูกธนูอันทรงพลังเจาะทะลุเข้าไปในหัวของงูยักษ์สายลม
งูยักษ์สายลมชะงักไปชั่วครู่ ลีน่าฉวยโอกาสนั้นดึงดาบโค้งคู่บนหลังเธอออกมา
แทนที่จะถอย เธอกลับก้าวไปข้างหน้า แล้วกวัดแกว่งดาบโค้งคู่
ฟาดฟันลงไปเพียงไม่กี่ครั้งก็ทิ้งบาดแผลเปื้อนเลือดไว้บนร่างของงูยักษ์สายลม
งูยักษ์สายลมเป็นสัตว์อสูรเวทย์ที่มีพลังชีวิตเข้มแข็งมาก
แทนที่ลูกธนูที่แทงทะลุหัวและบาดแผลจากจากดาบโค้งจะทำให้มันตาย
แต่กลับไปกระตุ้นให้มันคลุ้มคลั่งแทน
มันฟาดหางอย่างแรงจนเกิดพายุขนาดย่อมรอบๆร่าง
จากนั้นก็เลื้อยปราดตรงเข้าหาหนิงซีอย่างรวดเร็ว
หนิงซี ยิงลูกธนูออกไปอีกลูกหนึ่ง ทำให้มีรูอีกหนึ่งรูบนตัวของงูยักษ์สายลม
แล้วหนิงซีก็รีบปีนขึ้นต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆอย่างรวดเร็ว
งูยักษ์สายลมพุ่งชนต้นไม้ด้วยความโกรธ หนิงซียิงลูกธนูเจาะเกราะลูกสุดท้ายออกไปจากบนต้นไม้
ครั้งนี้มันยิงทะลุตาข้างที่เหลือของงูยักษ์สายลม
ขณะนั้นลีน่าก็ตามมาถึง
เธอเป็นเคลื่อนไหวฉวัดเฉวียนเหมือนผีเสื้อเริงระบำไปรอบๆร่างของงูยักษ์สายลม
มีเลือดสาดกระเซ็นทุกครั้งที่ดาบฟันลงไป
ในที่สุดงูยักษ์สายลมก็รู้ถึงความผิดปกติ มันเริ่มคิดจะหลบหนี แต่ก็สายเกินไป
หลังจากความโกรธหายไปพละกำลังของงูยักษ์สายลมก็ค่อยๆลดลง
จนกระทั่งมันตายภายใต้การโจมตีร่วมกันของหนิงซีและลีนา
หนิงซีไม่รอช้า รีบโยนโพชั่นสายเลือดขั้นกลางให้ลีน่าโดยเร็ว
ลีนารับโพชั่นมา ขั้นแรกเธอเทโพชั่นครึ่งหนึ่งลงบนหัวของงูยักษ์สายลม
และดื่มที่เหลืออีกครึ่งลงไป
เงาขนาดเล็กของงูยักษ์สายลม โผล่ขึ้นมาจากร่างของงูยักษ์
หลอมรวมเข้ากับร่างของลีนา
ลีน่าร้องครางอย่างเจ็บปวด
ผิวของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงสด ปลดปล่อยความร้อนออกมา
เลือดในกายของเธอเดือดพล่าน
ลีนาร้องออกมาแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
จากนั้นเธออดกลั้นเสียงร้องไว้ตลอดกระบวนการทั้งหมด
แม้ความรู้สึกที่ถูกต้มสุกและฉีกกระชาก
จะเหมือนถูกหั่นเป็นพันๆชิ้นอยู่ตลอดเวลาก็ตาม
กระบวนการทั้งหมดใช้เวลา 10 นาที
หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น ลีน่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
ร่างกายเธอเปล่งปลั่งเป็นประกาย ผมสีบลอนด์นุ่มขึ้น
ดวงตาสีเขียวเข้มดูลึกล้ำโชนแสงขึ้น
ผิวสีข้าวสาลีของเธอเปล่งประกายสดใสราวกับหยกเนื้อดี
“หนิงซี ขอบคุณมากนะ!”
ลีนามีความสุขมาก
เธอโผไปเข้าในอ้อมแขนของหนิงซี เงยหน้าขึ้นจูบปากเขาอย่างลึกซึ้ง
ริมฝีปากและฟันของทั้งคู่คลอเคลียกันด้วยสัมผัสที่นุ่มนวลหอมกรุ่น
ทำให้หนิงซีหลงไหล
เนื่องจากอยู่ในเกม หนิงซีจึงขาดยับยั้งชั่งใจ
เขากอดรัดเรือนร่างที่เย้ายวนของลีนาไว้แน่น
ผ่านไปเนิ่นนานกว่าที่ทั้งสองร่างจะแยกจากกันไป
[ช่วยลีนาฆ่างูยักษ์สายลม ค่าประสบการณ์ +200]
[จูบแรกกับลีน่า ค่าความสนิทสนมของตัวละคร +5
ค่าความสนิทสนมของตัวละครปัจจุบัน: 86]
[เสร็จสิ้นภารกิจ “ความทะเยอทะยานของลีน่า”: ค่าประสบการณ์ +500
ระดับนักล่าระดับ 7 (1200/1800) ความสนิทสนมของตัวละคร +5
ค่าความสนิทสนมของตัวละครปัจจุบัน: 91]
ตามคำอธิบายของระบบ ถ้าค่าความสนิทสนมของตัวละครเกิน 90
หมายถึงระดับความรักที่แข็งแกร่งกว่าทองคำ
ถ้าหนิงซีต้องการ เขาจะสามารถปลดผนึกตำแหน่งที่คาดไม่ถึงได้
รางวัลสำหรับภารกิจครั้งนี้คุ้มค่าจริงๆ
สิ่งสำคัญคือเขาคว้าหัวใจของสาวงามไร้ที่เปรียบมาครอบครองเอาไว้ได้
หนิงซีมักจะบ่นอยู่เสมอเรื่องการที่โหมดแฮ็คระบบทำให้อวตารตามจีบสาวอยู่เรื่อย
แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับว่ามันดีจริงๆ
“เรากลับกันเลยดีไหม ป่าแห่งความมืดอันตรายมากในตอนกลางคืน”
ลีนาผละออกจากอ้อมแขนของหนิงซี
จัดระเบียบเสื้อผ้าเล็กน้อย แล้วจับมือหนิงซีเอาไว้
กอบกุมสาวงามท่ามกลางแสงจันทร์ ทำให้หนิงซีมีความสุขจากส่วนลึกของหัวใจ
ทั้งคู่กลับมาถึงหมู่บ้านเวลา 23.00 น. ตรงไปที่บ้านหนิงซี จากนั้นลีนาก็หยิบขวดโพชั่นออกมา
“นี่คือโพชั่นสายเลือดขั้นต้น ฉันไม่อยากให้คุณใช้มัน
ส่วนหมีดำตัวนี้เดี๋ยวฉันนำมันกลับไปเอง”
“คุณรอฉันอีกหนึ่งเดือน ถ้าฉันได้โพชั่นสายเลือดขั้นกลางมาอีกขวด
เราค่อยไปล่าสัตว์อสูรเวทย์ที่มีศักยภาพในป่าแห่งความมือด้วยกันอีกครั้ง”
หนิงซีรู้ดีว่าลีนากังวลเรื่องอะไร เธอคิดว่าสายเลือดหมีดำมีศักยภาพต่ำเกินไป
ถ้าหนิงซีใช้โพชั่นสายเลือดขั้นต้นเพื่อหลอมรวมสายเลือดหมีดำ
จะจำกัดการพัฒนาศักยภาพในอนาคต
แต่สำหรับหนิงซีแล้ว การหลอมรวมสายเลือดหมีดำในตอนนี้เป็นวิธีพัฒนาที่ดีที่สุดแล้ว
หนิงซีไม่ได้กังวลปัญหาเรื่องศักยภาพเลย เนื่องจากเขาสามารถใช้แต้มศักยภาพเข้าช่วยได้
สำหรับเขาแล้วตอนนี้การเพิ่มความแข็งแกร่งจะทำให้เขาเลื่อนระดับได้เร็วขึ้น
ดังนั้น การเสียเวลาหนึ่งเดือนเพื่อรอเป็นนักรบสายเลือด จะเป็นการรอที่เปล่าประโยชน์
“ไม่เป็นไรหรอกลีนา ฉันเลือกสายเลือดหมีดำ เพราะฉันชอบมัน
ต่อไปเธอจะกลายเป็นผู้หญิงที่ยิ่งใหญ่ในอนาคต ถ้าฉันยังไม่แข็งแกร่งพอ ก็ยังมีเธอคอยปกป้อง”
เมื่อหนิงซียืนกรานเช่นนั้น ลีนาก็เคารพการตัดสินใจของเขาและมอบโพชั่นสายเลือดขั้นต้นให้
จากนั้น ลีนาก็ยื่น “หนังสือศักดิ์สิทธิ์แห่งนักรบสายเลือด”ให้หนิงซี
ลีนากำลังจะอธิบายรายละเอียด แต่หนิงซีขัดขึ้นว่า
“ตอนนีมันดึกแล้ว คุณควรกลับไปพักผ่อนก่อน
การนอนดึกเป็นศัตรูของสาวงาม เดี๋ยวฉันอ่านเองได้”
ลีนาเป็นคนที่เป็นตัวของตัวอง ดังนั้นเธอจึงไม่ขัดหนิงซี
เมื่อหนิงซีพูดจบ เธอจูบแก้มหนิงซีอย่างอ่อนโยน
“งั้นฉันกลับก่อนนะ ราตรีสวัสดิ์!”
"ราตรีสวัสดิ์!"
เมื่อลีนากลับไปแล้ว หนิงซีตรวจหน้าจอของระบบ
[คุณได้รับโพชั่นสายเลือดขั้นต้นจากลีนา
เมื่อใช้โพชั่น คุณสามารถหลอมรวมสายเลือดสัตว์อสูรเวทย์ที่มีศักยภาพระดับสามดาวหรือต่ำกว่า]
[คุณได้รับ “หนังสือศักดิ์สิทธิ์แห่งนักรบสายเลือด” จากลีน่า
คลิกมันแล้วคุณจะเรียนรู้ข้อมูลของนักรบสายเลือดได้]
หนิงซีคลิกที่มันและรับรู้ถึงการรู้แจ้งที่ตามมา
ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับนักรบสายเลือดถ่ายโอนสู่จิตใจของหนิงซี
นักรบสายเลือดได้มีการพัฒนามานับพันปีในทวีปโมเอน
ผู้คนที่นี่ได้ศึกษาและพัฒนาเส้นทางการเปลี่ยนแปลงสายเลือดหลายหมื่นเส้นทาง
ในบรรดาเส้นทางนับหมื่น มีเพียงแปดเส้นทางที่สามารถบรรลุการเปลี่ยนแปลงได้สิบครั้ง
จนกลายเป็นเทพแห่งสงครามสายเลือดขั้นสูงสุด
เส้นทางทั้งแปด ประกอบไปด้วย
อสรพิษ เถาวัลย์ นกอินทรี เสือ หมาป่า สิงโต วานรและเขาสัตว์
งูยักษ์สายลมที่ลีนาเลือกเป็นของเส้นทางอสรพิษ ส่วนหมีดำมีศักยภาพแค่สามดาวเท่านั้น
มันสามารถเปลี่ยนแปลงสายเลือดได้มากสุดเพียงสามครั้ง
ในทวีปโมเอน เส้นทางหมีดำเป็นเส้นทางสามดาว
ในขณะที่งูยักษ์สายลมของลีนาเป็นเส้นทางสิบดาว ซึ่งเรียกอีกอย่างว่าเส้นทางสูงสุด
การมีเส้นทางไม่ได้หมายความว่าจะไปถึงสูงสุดของเส้นทางได้
ในช่วงหลายร้อยปีที่ผ่านมา ไม่มีใครในทวีปโมเอนสามารถเข้าสู่เทพสายเลือดขั้นสูงสุดได้
หนังสือศักดิ์สิทธิ์กล่าวว่า
“ทุกเส้นทาง สามารถไปถึงจุดสิ้นสุดได้เสมอ เพียงแต่เรายังไม่เจอมัน”
หนิงซี เห็นด้วยกับข้อความนี้ เขาไม่ลังเลอีกต่อไป
เขาหยิบลูกธนูเจาะเกราะออกมายิงทะลุหัวหมีดำ
เมื่อหมีดำตายแล้ว หนิงซีก็หยิบโพชั่นสายเลือดขั้นต้นออกมา
เทครึ่งหนึ่งลงบนหมีดำ อีกครึ่งหนึ่งดื่มลงไป
[คุณผ่านข้อกำหนดเพื่อเลื่อนเป็นนักรบสายเลือด ต้องการเลื่อนขั้นโดยตรงหรือไม่]
หนิงซีเลือก "ใช่" กระแสความอบอุ่นไหลผ่านทั่วร่างกายเขา
กล้ามเนื้อเขาปูดขึ้น เส้นเอ็น เส้นเลือดขยายตัว สักพักทุกอย่างก็กลับคืนสู่สภาพเดิม
“โชคดีที่ฉันไม่ได้กลายเป็นเจ้ากล้ามโต ร่างกายฉันยังดูปกติ
เพียงแต่กล้ามเนื้อกระชับและมีคุณภาพมากขึ้น”
หนิงซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“นี่ฉันเป็นนักรบสายเลือดแล้วเหรอ?”
เมื่อนึกถึงขั้นตอนอันแสนเจ็บปวดของลีน่า หนิงซีก็ต้องยิ้มออกมา
อา..นี่คือผลประโยชน์ของผู้เล่น
การก้าวหน้าเลื่อนระดับนั้นตรงไปตรงมาสะดวกสบาย ไม่กลัวว่าจะล้มเหลว
ปกติแล้วการก้าวไปสู่นักรบสายเลือดมีโอกาสสูงที่จะล้มเหลว
แต่ยิ่งร่างกายใกล้ขีดจำกัด อัตราความสำเร็จก็จะยิ่งสูงขึ้น
[หลังจากเป็นนักรบสายเลือดแล้ว คุณจะได้รับสายเลือดหมีดำ
ค่าประสบการณ์ +1,000, ค่ากายภาพ +5, ค่าพลังวิญญาณ +3, แต้มทักษะ +1,
แต้มศักยภาพ +1 พรสวรรค์ที่ได้รับ – ความแข็งแกร่ง: ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 50%]
ในลานบ้านมีโต๊ะหินขนาดใหญ่วางอยู่ มันหนักมากกว่าหนึ่งพันปอนด์
หนิงซีเดินไปยกโต๊ะขึ้นมันราวกับว่าเขากำลังถือแก้วน้ำ
หลังจากเขย่ามันสองครั้งก็พบว่าเขาสามารถถือของหนักมากกว่าหนึ่งพันปอนด์ได้อย่างสบายๆ
เมื่อเห็นแสงกระพริบที่คำว่าสายเลือด หนิงซีก็คลิกมันด้วยความอยากรู้
[คุณต้องการใช้หนึ่งแต้มศักยภาพเพื่อเพิ่มระดับสายเลือดของคุณหรือไม่? ใช่/ไม่ใช่.]
มันทำแบบนี้ได้ด้วยหรือ หนิงซีมีความสุขมาก
มนุษย์ในทวีปโมเอนที่ต้องการพัฒนาสายเลือด
พวกเขาต้องพัฒนาศักยภาพสายเลือดในปัจจุบันให้ถึงขีดจำกัดก่อน
จากนั้นจึงใช้โพชั่น ผลึกแก่นแท้ของสัตว์อสูรเวทย์
และวัตถุดิบอื่นๆ ตามวิธีการของแต่ละเส้นทาง
จึงจะบรรลุการเปลี่ยนแปลงทางสายเลือดและยกระดับได้
มันเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนมาก
แต่สำหรับหนิงซี ตราบเท่าที่ใช้แต้มศักยภาพ
เขาก็จะสามารถยกระดับได้โดยง่าย มันช่างยอดเยี่ยมเกินไป
[เปลี่ยนสายเลือดเป็นสายเลือดแห่งหมียักษ์ ค่าประสบการณ์ +5000 ค่ากายภาพ +5 ค่าพลังวิญญาณ +3
พรสวรรค์ความแข็งแกร่งได้รับการเลื่อนระดับเป็นความแข็งแกร่งแห่งยักษ์: ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 100%
พรสวรรค์ใหม่ที่ได้รับ – การฟื้นฟู: การฟื้นฟูจากการบาดเจ็บ การฟื้นฟูแขนขาที่หัก]
การพัฒนาเลื่อนระดับสายเลือด ทำให้ค่ากายภาพของหนิงซีขึ้นมาแตะ 20 จุดได้อย่างน่าอัศจรรย์!
อ้างอิงตามค่าที่ตั้งไว้ในเกม
ค่ากายภาพ 20 จุดไม่ได้หมายถึงสองเท่าของมนุษย์ธรรมดา
แต่มันมากกว่า 10 เท่า และเมื่อนับรวมกับพรสวรรค์ความแข็งแกร่งแห่งยักษ์
ความแข็งแกร่งของหนิงซีน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง
นอกจากนี้เขายังมีพรสวรรค์ในการฟื้นฟู ตราบใดที่เขายังไม่ตาย
เขาสามารถฟื้นตัวจากความเสียหายใดๆ ที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว
ถึงตอนนี้หนิงซีมั่นใจว่า เขาตัดสินใจถูกแล้วที่เลือกสายเลือดหมีดำ
ความแข็งแกร่งของสายเลือดนี้อยู่ในระดับสูง
เพียงแต่ไม่ทราบเส้นทางของความก้าวหน้าเท่านั้น
แต่ด้วยแต้มที่มีศักยภาพในมือ
เขายังต้องการคำแนะนำของเส้นทางอีกหรือ?
เขาแค่เดินผ่านมันไปอย่างสบายๆ
