บทที่ 78: เหล้าสมุนไพรชิงลิน!
เมื่อตื่นเช้าในวันรุ่งขึ้น ฉินหลินเปิดจอเกมขึ้นมาแล้วสั่งตัวละครไปเก็บเกี่ยวและปลูกใหม่ตามปกติเป็นกิจวัตรประจำวัน
เสร็จแล้วก็เข้าป่าไปหาน้ำผึ้งป่าบริสุทธิ์ที่รีเฟรชวันละครั้งไปไว้ในโกดังเก็บของ ต่อไปก็เป็นที่เขานอเทรอดาม
แต่ของป่าที่ภูเขากลับยังไม่รีเฟรช และฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะยังไม่ถึงเวลาหรือมีเงื่อนไขกลไกในการรีเฟรชอย่างอื่น
ในเมื่อเสร็จงานในเกมแล้วฉินหลินก็ลุกไปอาบน้ำ กินข้าวเช้า แล้วก็ไปโกดังเช่าเพื่อโหลดของออกจากเกมแล้วเอาไปส่งบ้านไร่ทีละชุด ๆ หลายรอบเหมือนเดิม
ทำงานเสร็จก็ได้ยินเสียงมือถือเรียกเข้าพอดี “คุณฉินครับ รถทั้งสองคันที่คุณสั่งไว้มาถึงแล้ว ไปเจอกันที่สำนักงานจัดการยานพาหนะนะครับ ต้องทำการลงทะเบียนซึ่งคุณต้องไปเซ็นชื่อที่นั่นด้วย”
ข่าวดีจริง ๆ ในที่สุดรถที่สั่งไว้ก็มาถึงแล้ว
ตอนนี้เขาต้องขนของหลายอย่างจากเกมซึ้งเจ้าสามล้อบรรทุกบุโรทั่งนี่แบบทีละทั้งหมดไม่ไหวเลยต้องวิ่งไปวิ่งมาหลายรอบมาก ๆ ทำให้เสียเวลาจริง ๆ แต่ตอนนี้เขาจะได้รถบรรทุกสีน้ำเงินมาใช้แล้ว ซึ่งจะช่วยประหยัดเวลาไปได้มาก
กระนั้นหากมีของจากเกมที่ต้องใช้เพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ ล่ะก็การขนส่งก็จะกลับมาลำบากอีกรอบ ดังนั้นเขาเลยต้องลองหาวิธีใหม่ดู
ที่สำคัญอีกอย่างคือร่างกายของเขาเองก็มีเรี่ยวแรงที่จำกัดด้วย
หลังจากวางสายเขาก็โทรหาจ้าวโม่ชิงบอกให้เธอขับรถมารับเขา
ตอนนี้รถของตัวเองก็มาแล้ว รถของพี่เมียก็ถึงเวลาคืน
ในไม่ช้าจ้าวโม่ชิงก็มาถึงบ้านไร่ “ทำไมเรียฉันให้รีบมารับล่ะ? มีเรื่องด่วนไรเหรอ?”
“ไปสำนักงานจัดการยานพาหนะกัน รถที่สั่งมาถึงแล้ว” ฉินหลินอธิบาย
“รถมาถึงแล้วเหรอ?” จ้าวโม่ชิงยิ้มด้วยความดีใจ
แม้ว่าจะเป็น BMW 5 Series เหมือนกัน แต่การขับรถของตัวเองนั้นย่อมแตกต่างจากการขับรถของพี่ชายอย่างแน่นอน
“ไปกันเถอะ!” ฉินหลินกล่าว
เมื่อเข้าไปที่ตัวอำเภอแล้วจ้าวโม่ชิงก็เอารถไปคืนพี่ชายที่บ้าน จากนั้นก็นั่งแท็กซี่กับฉินหลินไปที่สำนักงานจัดการยานพาหนะ
สำนักงานจัดการยานพาหนะตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกใจกลางเมือง
เมื่อฉินหลินมาถึงเถ้าแก่ตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ก็กำลังรออยู่พอดี และข้าง ๆ กันนั้นคือ BMW 5 Series คันใหม่เอี่ยมบวกรถบรรทุกขนาดเล็กสีน้ำเงิน
เมื่อเห็นฉินหลินเถ้าแก่ตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ก็รีบลุกขึ้นทันที “เถ้าแก่ฉิน กำลังรออยู่เลย”
เถ้าแก่ตัวแทนจำหน่ายนี่ดูจะสุภาพมากอย่างเห็นได้ชัด เพราะรู้ดีว่าฉินหลินคือเถ้าแก่บ้านไร่ชิงหลินนั่นเอง สังคมนี้ก็เป็นเช่นนี้ ขอแค่ประสบความสำเร็จล่ะก็ทุก ๆ คนที่รู้เรื่องย่อมทำตัวสุภาพด้วย
เถ้าแก่ตัวแทนจำหน่ายทักทายทั้งสองคนและบอกว่าการลงทะเบียนกับขั้นตอนต่าง ๆ จะเสร็จสิ้นในไม่ช้า
BMW 5 Series กับรถบรรทุกเล็กนี้เป็นชื่อของฉินหลิน
เมื่อจัดการเรื่องต่าง ๆ เสร็จแล้วพวกเขาก็มาที่รถ จ้าวโม่ชิงบอกว่า “ฉินหลินฉันจะไปรับแม่นะ ตอนนี้แม่ยังเลือกผ้าม่านที่ร้านอยู่เลย”
“เค!” ฉินหลินพยักหน้า
“ส่วนฉันก็จะลองเจ้าบรรทุกเล็กนี่ซักหน่อย”
หลังจากที่จ้าวโม่ชิงจากไปฉินหลินก็ขึ้นรถบรรทุกเล็กและสตาร์ท
น้ำหนักของรถบรรทุกเล็กนี่คือ 1.8 ตันซึ่งเป็นน้ำหนักปกติของรถบรรทุกเล็กสีน้ำเงินทั่วไป
ส่วนการอนุญาตบรรทุกของรถบรรทุกคันนี้เป็นประเภท C1 คือมวลรวมไม่เกิน 4.5 ตัน แปลว่าถ้าตัดน้ำหนักรถเดิมออกไป 1.8 ตันแล้ว เขาจะบรรทุกของหนักเพิ่มได้อีก 2.7 ตันตามกฎหมาย แต่คนส่วนใหญ่ไม่ใช้แค่นั้นหรอก จะอัดเที่ยวละ 3 ตันแน่นอน
และตำรวจก็มักจะไม่เรียกมาชั่งน้ำหนักด้วยถ้าไม่ขับเร็วเกินกว่าที่กฎหมายกำหนด
หรือก็คือความสามารถในการบรรทุกของเจ้าคันใหม่นี่เป็นสามเท่าของเจ้าบุโรทั่งคันสามล้อ
ฉินหลินเคยขับรถบรรทุกเล็กประเภทนี้มาก่อน แต่เขาก็ไม่ได้ชำนาญนัก เขาเลยไม่กล้าขับเร็วเกินไป หลังจากออกจากสำนักงานการจัดการยานพาหนะแล้วก็ต้องใช้เวลาพอสมควรในการไปถึงโกดังเช่า
ตอนนี้ปัญหาการขนส่งถือว่าเบื้องต้นนี่จัดการได้แล้ว แต่ก็ไม่ได้ถาวร เพราะหากของในเกมเยอเข้า ๆ ต่อไปจะเป็นปัญหาอีก การขนของไปมา ๆ นี่เหนื่อยมาก
เอาจริง ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาต้องปิดบังเรื่องโลกในเกมล่ะก็ แค่อาศัยการวาร์ปเข้าวาร์ปออกก็พอ เขาแค่ยืนบนกระบะรถ จากนั้นก็วาร์ปเข้าเกมเอามือแตะของ แล้วก็วาร์ปออกมา ทุกอย่างใช้เพียงความคิดสั่งการไม่ต้องใช้แรงกายแต่อย่างใด
ทว่านั่นแหล่ะปัญหา ถ้าเขาหายตัวเข้าออกเกมแล้วมีคนมาเห็นนี่เรื่องใหญ่
หลังจากหยุดรถฉินหลินก็มองที่ประตูโกดัง
ความกว้างความสูงพอให้รถบรรทุกเข้าไปได้ก็จริง แต่ปัญหาเดียวคือมันเป็นขั้นบันไดซึ่งต้องถมและทำเป็นทางลาด
เพื่อให้ความลับยังคงเป็นความลับเขาเลยวางแผนที่จะทำเอง โดยจะไปยืมวัสดุและเครื่องมือจากไซต์งานก่อสร้างที่บ้านไร่นั่นแหล่ะมาทำ
ทันทีที่ตัดสินใจได้แล้วฉินหลินก็ขับรถบรรทุกเล็กตรงไปยังไซด์งานก่อสร้างที่บ้านไร่ โดยมันได้มีการเปิดถนนเส้นใหม่ขึ้นมาจากสี่แยกตรงไปที่ไซด์งาน และมีการกั้นไม่ให้นักท่องเที่ยวเข้าได้จึงไม่ส่งผลกระทบใด ๆ ต่อกิจการบ้านไร่ปกติ
คนดูแลไซด์งานก็รู้ดีว่าฉินหลินคือเถ้าแก่บ้านไร่ ดังนั้นเมื่อฉินหลินไปขอเขาเลยไม่ตระหนี่มอบวัสดุและเครื่องมือทั้งหมดที่ฉินหลินต้องการให้
ได้ของมาแล้วฉินหลินก็ไม่รอช้ารีบจัดการปรับปรุงทางเข้าโกดัง
เนื่องจากต้องทำคนเดียวเลยต้องใช้เวลานาน เมื่อเหงื่อออกมากเขาก็พัก พักเสร็จก็กลับมาทำต่อ วนไปวนมาอยู่สามรอบจนสุดท้ายก็ทำทางลาดได้สำเร็จ แม้จะยังขรุขระอยู่แต่ถ้ามันใช้ได้ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย
เสร็จเรื่องใช้แรงงานแล้วก็รีบขับรถกลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว
ฉินหลินเปิดจอเกมอีกรอบและเข้าไปในโลกแห่งเกม เป้าหมายคือโกดังเก็บของ
เมื่อมาดูที่โหลดองเหล้าตอนนี้ชื่อที่เด้งขึ้นมามีการเปลี่ยนแปลง
[เหล้าสมุนไพร XX!]
[เหล้าสมุนไพรไร้ชื่อพร้อมคุณสมบัติพิเศษ รสชาติและรสสัมผัสดีมาก สรรพคุณ: บำรุงเลือดและพลังชี่ +2, บำรุงไตและเติมพลังหยาง +2!, รักษาอาการปัสสาวะบ่อย +2, ตั้งชื่อได้!]
เห็นได้ชัดว่าเหล้านี่มีโบนัสคุณสมบัติ +2 จากทั้งผลกุหลาบเชโรกีและกระทุ ส่วนตรงรสชาติกับรสสัมผัสดีมากนั้นแค่คำอธิบายเฉย ๆ ไม่ใช่โบนัสคุณสมบัติอะไร
ที่น่าสนใจก็อยู่ตรงคำว่า ‘ตั้งชื่อได้’ นี่แหล่ะ
จะแปลว่าเพราะสูตรการหมักเหล้านี่ไม่มีในเกมเลยจำเป็นต้องตั้งชื่อให้มันหลังจากที่หมักเสร็จแล้วงั้นสิ?
“เหล้าสมุนไพรชิงหลิน?” ฉินหลินลองพูดดู
[ตั้งชื่อแล้ว ‘เหล้าสมุนไพรชิงหลิน’!]
ฉินหลินเห็นคำแจ้งเตือนเด้งขึ้นมา จากนั้นก็มองที่เหล้าและชื่อของมันก็ได้เปลี่ยนเป็นเหล้าสมุนไพรชิงหลินไปแล้วจริง ๆ
ต่อมาก็เอาภาชนะขนาดเล็กที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ไปจ่อที่ก๊อกและบิดวาล์ว เมื่อเต็มแล้วเขาก็เอามันออกจากเกม
เหล้านี่มีผลในการบำรุงเลือดและพลังชี่ +2, บำรุงไตและเติมพลังหยาง +2!, รักษาอาการปัสสาวะบ่อย +2 นี่ของดีชัวร์ ๆ ไม่มั่วนิ่ม
กระนั้นเหล้าดองสมุนไพรแบบนี้ก็มีอะไรที่เหมือนเหล้าธรรมดาอยู่ด้วย คือยิ่งดองนานก็ยิ่งมีค่า
เขาได้เช็คข้อมูลดูในเน็ตแล้วเมื่อคืนนี้และรู้ว่าเหล้าดองมันจะมีสารอะไรต่าง ๆ ที่ทำให้เหล้ามีรสเผ็ดอย่างรุนแรงอยู่ แถมรสสัมผัสก็หยาบทำให้เวลาดื่มจะระคายคอและไม่อร่อย
ทว่าหากบ่มให้มันตกตะกอนไปซักระยะหนึ่ง สารต่าง ๆ ที่ทำให้เหล้าเผ็ดมันจะค่อย ๆ จางลง ๆ ทำให้เหล้าเกิดการเปลี่ยนแปลงคุณภาพให้ดีขึ้น
เมื่อเก็บเหล้าดองนี้ไว้นานถึงสองปี สีของเหล้าจะเข้มขึ้นและเวลาดื่มจะมีรสชาติที่ตกค้างอยู่ในปากอย่างดีเยี่ยม
เมื่อเก็บเหล้าดองนี้นานถึงสามปีจะเริ่มมีรสชาติของเหล้าเก่าปรากฏ ทำให้เหล้ามีความกลมกล่อมขึ้น ละเอียดอ่อนขึ้น และรสชาติตกค้างในปากนานขึ้น
โดยปกติแล้วดองไว้ซัก 30 ปีจะดีที่สุด ทว่าหากอยากเอาซัก 100 ปีล่ะก็ หลังจากผ่านไป 30 ปีจะต้องมีเทคนิคพิเศษในการเก็บรักษาให้มันอยู่สืบต่อไป
การเอาสมุนไพรดองกับเหล้านั้นเมื่อเวลาผ่านไปตัวยาจะละลายลงในเหล้าได้มากขึ้นซึ่งจะเปลี่ยนรสชาติเหล้าให้ดีและกลมกล่อมขึ้นไปตามลำดับ
ฉินหลินเป็นคนที่ดื่มไม่เป็น จะดื่มมากสุดก็แค่เบียร์ เอาจริง ๆ คือไม่เคยมองเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ราคาเกิน 30 หยวนเลยด้วยซ้ำ
ขนาดเหล้าขาวยังไม่กล้าดื่ม และแน่นอนว่าเหล้าดองเหล่านี้จะนานไม่นานเขาก็ดื่มไม่ได้ ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์การดื่มหรืออะไรเขาก็ล้วนไม่มี แค่ดูอย่างเดียวมันก็ไม่รู้หรอกว่าเหล้านี่เถ้ากับบ่มมาแล้วกี่ปี รสชาติดีไม่ดีก็ไม่รู้ แค่เดาเอาว่าเหล้าที่ดองไว้ในเกมหนึ่งวันจะเท่ากับเหล้าที่ดองในโลกจริงมาแล้วหนึ่งปี
ก็เดาเอาจากข้อมูลเรื่องเก็บเกี่ยวแตงโมสุกได้วันละสองครั้งนั่นแหล่ะ
ดังนั้นเรื่องความแม่นยำในการตัดสินความวินเทจของเหล้าเขาเลยไม่มีความสามารถจริง ๆ แถมในเกมยังไม่มีบอกอายุเหล้าอีก
ตอนนี้สิ่งที่พอทำได้คือเอาไปให้อาจารย์หลินกับเฉินต้าเป่ยที่บ้านไร่ลองชิม ดีไม่ดีอาจต้องขอให้นักท่องเที่ยวมาลองชิมดูด้วยเลยมั้ง
หากการคาดเดาของเขาถูกต้องกำไรในการดองเหล้าด้วยวิธีนี้จะสูงชะลูด!
ราคาของเหล้าครึ่งปีกับเหล้าใหม่นั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ถ้าการเดานี้ถูกต้อง หนึ่งเดือนเท่ากับ 15 ปี กำไรจะขนาดไหน? ความรู้ด้านนี้ของเขาขาดมาก เหล้าพวกนี้ก็ไม่เคยจะได้ดื่มมาก่อน หลังจากนี้ต้องค้นหาข้อมูลจากในเน็ตอีกเพียบเลยทีเดียว
ปล. เรื่องเหล้านี่ยากจริงน้อ คนไม่ดื่มนี่ไม่รู้คำศัพท์เลยแปลไม่ค่อยออก
