ตอนที่ 1015 ชุดรบจันทรา

เมืองไป๋เหอ

แหล่งน้ำรอบเมืองไป๋เหอเนื่องจากมีโรงงานและเครื่องจักรอยู่จึงเกิดเป็นมลภาวะถึงสองเท่ามีความขุ่นเล็กน้อยโดยเฉพาะทางท่าเรือประตูตะวันออก  ที่เรือทั้งหมดเข้าเทียบท่าหนาแน่น  มีความเป็นมลภาวะรุนแรงมากขึ้นบางจุดมองเห็นเป็นสีดำ แต่ตราบใดที่อยู่ห่างออกไปสามกิโลเมตรจะปรากฏผืนน้ำสีฟ้าขนาดใหญ่

น้ำในเมืองไป๋เหอใสเกือบทั้งหมด

และลึกจนไม่เห็นพื้นล่าง

เย่ว์หยางและหลิวเย่ว์ออกไปที่สมาคมเหล็กและร้านค้าเล็กๆหลายร้านเดินวนเป็นรอบๆ แค่เพียงพูดคุยธุรกิจเรื่องแร่เล็กน้อย

แต่นี่ไม่ใช่จุดสำคัญของงานวันนี้  เป็นแค่งานบังหน้าเท่านั้น

เขาพาหลิวเย่ไปหาหัวหน้ามนุษย์ปลาหมึกและมนุษย์ปลาดาบจี๋ฟงที่กระท่อมของพวกเขาทำเป็นพูดคุยเรื่องธุรกิจและสอบถามข้อมูลที่พวกเขาได้มา แม้ว่าหัวหน้ามนุษย์ปลาหมึกและมนุษย์ปลาดาบจี๋ฟงจะเข้าไปไม่ถึงศูนย์กลางกลุ่มของมนุษย์เงือกกลายพันธุ์ก็ตาม  แต่พวกเขายังไม่พบข่าวคราวสำคัญ  แต่เพราะสถานะพิเศษของพวกเขาจึงไม่มีใครสงสัยพวกเขาใครจะรู้เล่าว่าในหอทงเทียนจะมีมนุษย์เงือกกลายพันธุ์หลงเหลืออยู่หรือไม่? ยิ่งไปกว่านั้นข่าวคราวของหอทงเทียนถูกตัดขาดมาเป็นพันๆ ปี  ดังนั้นจึงไม่มีใครสงสัยสถานะของหัวหน้ามนุษย์ปลาหมึกเลย

ตราบใดที่เป็นมนุษย์เงือกกลายพันธุ์ในเมืองไป๋เหอ  พวกเขาถือว่าเป็นเผ่าพันธุ์ทรยศพวกเดียวกัน

“ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีอะไรวิ่งมาหาเรา  เรามีเวลาพอ” เย่ว์หยางรู้สึกว่าการได้รับผลแห่งชัยชนะในวินาทีสุดท้ายเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

มนุษย์เงือกกลายพันธุ์ปล่อยพวกเขาไปก่อนสักสองสามวัน

จ้าวสุริยาถูกฆ่า  เจ้าตำหนักน้ำคนใหม่ชางหลงก็ตายเช่นกัน  เผ่าพันธุ์กบฏหอทงเทียนยังมีอะไรต้องกลัว

หัวหน้ามนุษย์ปลาหมึกแนะนำสหายที่ดีที่เขาพบเจอในเมืองไป๋เหอหลายคน พวกเขาตบอกแสดงให้เห็นว่าพวกเขารับรองให้หัวหน้ามนุษย์ปลาหมึกได้ดูแลเย่ว์หยาง  เย่ว์หยางฟังแล้วเบื่อหน่ายต้องการไปตกปลาทำให้พวกเขาหัวเราะขบขัน  หนึ่งในพวกเขาได้รับมณีสีสันต่างๆที่เย่ว์หยางทำขึ้นจากนั้นลากเรือสำราญขนาดเล็กออกจากบ้านไปสองสามวัน

พวกเขาทุกคนคิดว่าเย่ว์หยางคงพาสาวน้อยหลิวเย่ออกมาหาความสุขประสาหนุ่มสาวตกปลา อาบแดด หรือทำอะไรก็ตามสร้างสัมพันธ์กับสาวน้อย

มีอัญมณีสีเป็นค่าจ้างพวกเขาย่อมยินดีช่วยเหลือ

เรือท่องเที่ยวนี้ขนาดไม่ใหญ่มากขับเคลื่อนโดยคนๆ เดียว

โดยปกติจะมีคู่รักเช่าเรือล่องชมแม่น้ำ

ภายในห้องเรือมีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกทุกอย่าง

เมื่อเย่ว์หยางแล่นเรือออกไปทางท่าเทียบเรือทางทิศใต้เจ้าของเรือรีบส่งเขาออกไป

เขาทักทายทหารเฝ้าท่าเรือโดยตรงไม่จำเป็นต้องลงทะเบียนเข้าและออก ด้วยการให้ความร่วมมืออย่างนี้ เย่ว์หยางจะพูดอะไรได้?  เขาตรงไปที่ผนึกลับแห่งแรกตามแผนที่ขุมทรัพย์

“ท่านอยากจะเปลี่ยนชุดประดาน้ำไหม?”  หลิวเย่เห็นว่ายังอยู่ไกลจุดหมายดังนั้นนางกระตือรือร้นลองดู เป็นเรื่องยากที่จะไปเสี่ยงกับเขา ต้องแน่ใจว่างานจะออกมาได้ดี!

“ชุดประดาน้ำอาจใช้งานไม่ดี  น้ำที่นี่ดูแปลกไปบ้าง  ข้ารู้สึกถึงพลังแปลกประหลาดที่ซ่อนอยู่ใต้น้ำแต่ยังไม่สามารถระบุได้ว่าคืออะไร เพื่อความปลอดภัย เจ้าควรสวมใส่ชุดรบ” เย่ว์หยางคิดเล็กน้อยเขาเสนอว่าให้หลิวเย่สวมชุดต่อสู้ที่มีพลังป้องกันตัวในกรณีที่เกิดเหตุไม่คาดฝัน

ชุดต่อสู้ตามที่เย่ว์หยางบอกนั้นความจริงก็คือชุดดาบนางฟ้าที่เขาออกแบบให้เย่ว์หวี่ และชุดรบแก้วผนึกที่ออกแบบโดยอู๋เหิน  เมื่อไม่นานมานี้มีการสร้างชุดรบที่หอทงเทียน

เป็นการสร้างให้กองกำลังอัศวินมังกรบินแห่งหอทงเทียนนั่นเป็นผลผลิตจำนวนมาก และจัดหาโลหะหายากมาสร้างโดยตระกูลต่างๆสร้างเป็นชุดรบระดับบรอนซ์เรียกว่าเกราะทงเทียน

อาจารย์จิ้งจอกจุนอู๋โหย่ว และผู้เฒ่าเย่ว์ไห่นั้นเย่ว์หยางจัดสร้างให้พวกท่านเป็นสมบัติชั้นเงิน

คาดว่าผู้อาวุโสเหล่านี้คงจะไม่มีโอกาสสวมใส่ออกรบจริงๆ  อย่างไรก็ตามพวกท่านต้องการติดชื่อไว้เป็นเกียรติยศ

จากนั้นก็มาถึงเจ้าอ้วนไห่เย่คง เสวี่ยทันหลางและองค์ชายเทียนหลัว ทุกคนได้เกราะรบทั้งหมด คุณลักษณะต่างๆ มีแทบจะเหมือนกัน  แต่ต่างกันในรูปแบบคุณสมบัติธาตุ   สร้างจากแร่หยดเพลิง ผลึกสายฟ้าและแร่ดอกไฟฟ้าจับคู่กับผลึกมังกรฟ้าที่เหมาะสม เย่ว์หยางทุ่มเทสร้างอย่างเต็มที่เรียกว่าเกราะรบทงเทียนระดับทอง

แน่นอนว่าทุกคนต่างทึ่งและพอใจ  ไม่มีใครรู้ว่ารูปแบบการออกแบบที่สร้างความพึงพอใจนั้นเด็กหนุ่มจากมิติอื่นนำรูปแบบเกราะจากเหล่าเซนต์ทั้งหลายในเรื่องเซนต์เซย่ามาสร้างเป็นเกราะ

ส่วนชุดรบของเหล่าหญิงงามอย่างองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนโล่วฮัว อี้หนาน เย่ว์ปิง หลิวเย่ ฯลฯ ย่อมไม่เหมือนกับพวกที่กล่าวมาแล้ว

เย่ว์หยางเป็นตัวประหลาดอย่างมิต้องสงสัยเขาทิ้งสิ่งดีๆ ไว้ให้กับสตรีของเขาเอง

ตอนนี้หลิวเย่เปลี่ยนชุดเป็นชุดรบคุณภาพระดับกึ่งชั้นศักดิ์สิทธิ์สร้างจากผลึกน้ำแข็งสุบิน,ผลึกวิญญาณดารา ทรายอมตะและมณีจันทราที่เป็นของหายากแม้แต่ในแดนสวรรค์ก็ตาม อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเป็นสมบัติถึงระดับกึ่งชั้นศักดิ์สิทธิ์  แต่เย่ว์หยางยังไม่พอใจ เขารู้สึกว่านี่เป็นแค่ความพยายามเบื้องต้น ความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเย่ว์หยางก็คือสำรวจต่อไปและสร้างชุดรบระดับศักดิ์สิทธิ์หรือให้ถึงระดับเทพเพื่อปกป้องสตรีที่เขารักจะไม่มีใครรังแกพวกนางได้ มีแต่คนอื่นเท่านั้นที่ถูกพวกนางรังแก นี่คือความหวังของเย่ว์หยาง

เพราะแนวคิดการออกแบบเกราะรบจากเรื่องเซนต์เซยาออกแบบมาเพื่อบุรุษเป็นส่วนใหญ่

แม้ว่าจะมีคุณภาพค่อนข้างต่ำแต่สามารถเปลี่ยนรูปโดยอิสระ อาจจะดูดีหรือดูไม่ดีก็ได้

อย่างชุดรบของเจ้าอ้วนไห่และเย่คงกับพวกสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ได้ตามเจตจำนงของผู้เป็นนายและจะไม่มีการขัดแย้งกันทางด้านรูปลักษณ์และสุนทรียภาพทางกาย สำหรับอี้หนานเย่ว์ปิงและหลิวเย่ เย่ว์หยางเลือกกำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนแปลงได้อย่างอิสระ

พูดให้ถูกก็คือการเปลี่ยนแปลงก็เพียงเพื่อชื่นชมความงามของเย่ว์หยาง

เขาออกแบบไว้ก่อนแล้ว...แน่นอนว่าทุกครั้งที่เขาสร้างชุดรบขึ้นมาเขาจะต้องรับฟังความเห็นและได้รับอนุญาตจากสาวๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หลิวเย่เป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่ายทันทีที่เย่ว์หยางเอ่ยปากนางกลับเข้าไปในโลกคัมภีร์และเปลี่ยนชุดรบจันทราที่งดงามทันที เพราะมีความคิดแบบหมาป่าเจ้าเล่ห์เมื่อเวลาออกแบบ ดังนั้นชุดรบจันทราจึงดูรัดรูปแน่นแทบไม่มีผิวปรากฏด้านนอกร่างทั้งหมดอยู่ในชุดต่อสู้ทำให้ดูทรงเสน่ห์มาก

หลิวเย่ประหม่าเล็กน้อยนางก้มหน้าเขินอาย

ยืนอยู่หน้าเย่ว์หยาง

นางไม่กล้าสบตาเขาและหลบสายตาเขาโดยไม่รู้ตัว

“ไม่เลว บางที่ยังไม่สมบูรณ์แบบพอต่อไปถ้ามีเวลาว่างจะให้เจ้าปรับปรุงอีกครั้ง” เย่ว์หยางดูเหมือนยังไม่พอใจผลงานชิ้นโบว์แดงของเขา

“ความจริงก็สมบูรณ์แบบดีแล้ว..”  หลิวเย่ส่ายหน้าเขินอาย  นางสงสัยจริงๆ เขารู้สัดส่วนร่างกายนางได้อย่างไร?  ทั้งส่วนบนส่วนล่างชุดรัดตัวพอดีแทบไม่มีช่องว่าง เขารู้จักร่างนางยิ่งกว่าตัวนางหรือ?

ปัญหานี้นางไม่กล้าคิดอีกต่อไป

แม้ว่าความคิดนี้จะผุดขึ้นมาในใจแต่นางก็รู้สึกว่าร่างกายนุ่มนิ่มเป็นระยะ

อย่างไรก็ตามนางตัดสินใจเช่นนั้นในใจ  ดังนั้นแม้ว่าเขาจะรู้ ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ  แต่นางจะทำงานหนักต่อไป จะไม่ให้เป็นภาระของเขา! หลิวเย่ลอบกำหมัดและรู้สึกว่านางพร้อมจะไปร่วมสำรวจกับเขาทุกเมื่อ  นอกจากตัวนางเองแล้ว ไม่มีใครอื่นอยู่ข้างเขานางต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อช่วยให้เขาประสบความสำเร็จอย่างเต็มที่ เย่ว์หยางโยนหุ่นลงบนเรือและถอดเสื้ออย่างไม่เกรงใจ

หลิวเย่รีบก้าวออกมาข้างหน้าเหมือนคนที่คอยรับใช้เขานางอยู่ในชุดกันน้ำรัดรูป

เย่ว์หยางไม่ได้สร้างชุดรบให้ตัวของเขาเอง

จริงๆแล้ววัสดุสร้างไม่เพียงพอ แต่ถ้าเป็นชุดเล็กๆ ของคนหนึ่ง ไม่ใช่ว่าต้องใช้มากเกินไปและไม่ใช่ว่าเขาเก่ง แต่เป็นเพราะเย่ว์หยางเป็นคนโลภพยายามจะค้นหาเกราะศักดิ์สิทธิ์หรือเกราะชั้นเทพ อย่างไรก็ตามเขามีเกราะรบเพลิงอมฤตสำหรับต่อสู้อยู่แล้ว เขาไม่สามารถใส่ชุดอื่นใดได้ถ้าเขาต้องการ นั่นจะต้องเป็นเกราะวิเศษอื่นอย่างเช่นเกราะเทพหนึ่งในหกสมบัติวิเศษ

เกราะเทพของวิเศษชิ้นที่สี่นี้เซียนไหมฟ้าบอกว่าจีอู๋ลี่ชิงเอาไป

เย่ว์หยางคิดว่าจะต้องฆ่าจีอู๋ลี่แล้วชิงเกราะเทพคืนมามีความหมายมากกว่าการสวมใส่ทั้งชุด

“ดี เกือบจะถึงที่หมายแล้ว!” เย่ว์หยางจอดเรือบนผิวทะเลสาบเงียบๆ เขียนวงเวทอักขระรูนบนเรือ และจากนั้นจับมือหลิวเย่กระโดดลงไปในคลื่นทะเลพร้อมกัน

“.......” หัวใจของหลิวเย่สะดุ้งขณะกำลังกระโดด

ในความเป็นจริงนางก็รู้ว่าเขากังวลว่าจะเผชิญพบเจอกับการโจมตีเมื่อเขาโดดลงน้ำหรือว่าเขารู้สึกไม่สบายใจเมื่อเข้าไปในสภาพแวดล้อมอย่างนั้น

ดังนั้นจึงจับมือนาง

แต่แม้อย่างนั้นนางรู้สึกว่าหัวใจที่เต้นแรงของนางสงบลง

เย่ว์หยางจับมือนางและโดยไม่จำเป็นต้องพูดพวกเขาเชื่อมความคิดและพูดผ่านสายแพรและปมเชื่อมใจสามารถสะท้อนความคิดกันและกันได้ตลอดเวลาเมื่อนางมีความรู้สึกรับรู้ผุดขึ้นในใจนางจะใช้วิธีพยักหน้าทันทีนั่นเป็นเรื่องที่ติดเป็นนิสัยของนาง ชุดรบจันทรานั้นแตกต่างจากชุดบรอนซ์ เงิน และทองสามารถแปลงคุณสมบัติธาตุต่างๆ ได้เช่น ไฟ น้ำ ดิน น้ำแข็ง ไฟฟ้าและแสง  แต่คุณสมบัติธาตุหลักก็คือน้ำแข็งและคุณสมบัติที่เหลือจะถูกแปลงได้ พลังรบไม่สามารถสำแดงออกได้อย่างดีที่สุด  ถ้าที่เหลือเป็นคุณสมบัติน้ำแข็ง  พลังรบเต็มที่ที่หลิวเย่ใช้ออกจะมีพลังมากขึ้นอย่างน้อยสิบเท่า

ชุดรบจันทราสมบัติกึ่งศักดิ์สิทธิ์นี้เคยได้รับการสรรเสริญจากจักรพรรดินีราตรี  ถ้าถูกใช้ดีๆจะมีความแข็งแกร่งมากกว่าสมบัติวิเศษระดับศักดิ์สิทธิ์บางอย่าง

หลังจากแปลงเป็นคุณสมบัติน้ำ  หลิวเย่รู้สึกว่าพลังงานในร่างของนางผุดขึ้นและลมหายใจแต่เดิมที่อึดอัดราบรื่นขึ้นเล็กน้อย

สามารถหายใจในน้ำได้

นอกจากนี้ยังหายใจได้อิสระเหมือนกับเป็นปลา!

นี่คือพลังของชุดรบจันทราที่เย่ว์หยางยังไม่ค่อยพอใจ...หลังจากดำน้ำประมาณหนึ่งกิโลเมตรในสภาพแวดล้อมที่มืดสนิท  หลิวเย่เงยหน้าขึ้นมองข้างบน  ด้วยพลังของนางนางแทบจะมองไม่เห็นแสงสว่าง ดูเหมือนว่าจะมีพลังงานมหาศาลถูกฝังอยู่ใต้น้ำ  เพียงแต่ไม่รู้ว่าน้ำลึกแค่ไหน

นางต้องการใช้มุกส่องแสงที่ไห่อิงอู่มอบให้เพื่อส่องดูพื้นที่โดยรอบ  แต่เย่ว์หยางส่งสัญญาณบอกนาง

เย่ว์หยางไม่เพียงแต่ทำแค่นั้น แต่เขายังใช้ทักษะแฝงเร้นอำพรางเพิ่มเข้าไปในสนามพลังสร้างโลกเพื่อซ่อนตนเองและร่างหลิวเย่และพานางดำลึกลงไปอย่างช้าและระมัดระวัง

จะดำลึกลงไปอีก1500 เมตรก็ยังทำไม่ได้

อย่างไรก็ตามแม้แต่หลิวเย่ก็ยังได้ยิน มีเสียงแปลกประหลาดดังอยู่ในใต้น้ำ ไม่ดังแต่ชัดเจนมากภายใต้น้ำนิ่ง  ทำไมใต้น้ำถึงมีเสียง? นั่นคือตำแหน่งผนึกที่แสดงในแผนที่ขุมทรัพย์หรือไม่?  แต่ไม่ถูกต้อง ตำแหน่งผนึกควรอยู่ห่างออกไป 3000 เมตร นางกับอาจารย์มาถึงก่อนกำหนดหรือเปล่า?

แหล่งกำเนิดเสียงอยู่ไม่ไกลเกินไปคาดว่าห่างไปเพียงสามร้อยหรือสี่ร้อยเมตร มิฉะนั้นคงได้ยินไม่ชัด

หลังจากนั้นไม่นานเสียงก็เงียบลง

ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น...เย่ว์หยางพาหลิวเย่ที่ตัวเบายิ่งกว่าปลาว่ายน้ำอย่างรวดเร็วไปอยู่ใกล้แหล่งกำเนิดเสียงในไม่กี่วินาที  หลิวเย่ไม่สามารถมองเห็นได้  แต่ด้วยการเหนี่ยวนำพลังที่แข็งแกร่งของเย่ว์หยาง  นางสามารถแบ่งรับรู้ความรู้สึกทางจิตได้ เป้าหมายคือเนินเขาใต้น้ำที่มีความสูงห้าร้อยเมตร

นี่คืออะไร?