ตอนที่ 1007 เจ้าไม่คู่ควรถามชื่อข้า!

เมืองลู่หลิว

แม้ว่าในอดีตราชาจื่อฟงมักจัดงานเลี้ยงให้หญิงงามจูกวงอยู่บ่อยครั้งมีแขกเหรื่อมากมาย แต่เมืองลู่หลิวไม่เคยมีชีวิตชีวาเช่นนี้มาก่อนไม่เคยมีนักสู้ปราณฟ้ามาถึงมากมายขนาดนี้นักรบปราณฟ้า  เจ้าเมือง เจ้าแคว้นหรือราชาหรือผู้ปกครองท้องที่เกินกว่าหมื่นคนรวมทั้งหัวหน้าตระกูลที่มีชื่อเสียงรวมทั้งผู้มีอำนาจทางการทหารและทหารรับจ้าง ล้วนคึกคักมีชีวิตชีวา

ทหารรับจ้างเหล่านี้มีความแข็งแกร่งและกระตือรือร้นอยากจะสร้างชื่อ

อย่างไรก็ตามเนื่องจากปัจจัยความแข็งแกร่งและปัจจัยอื่นๆ สถานะของวันนี้ไม่สามารถไล่ไขว่คว้าความสำเร็จได้ดั่งใจยังไม่อาจได้รับคำชื่นชมจากผู้บังคับบัญชา

พวกเขาหวังว่าด้วยโอกาสที่ราชินีเว่ยฟงขึ้นครองบัลลังก์ดูว่าพวกเขาจะสามารถหาเจ้านายที่มีความสามารถแท้จริงเพื่ออุทิศชีวิตรับงานในฐานะทหารรับจ้าง

ไม่สำคัญว่าจะมีเป้าหมายอะไร  การได้มาถึงเมืองลู่หลิวนับว่าดี

ราชินีเว่ยฟงตัดสินใจฉวยโอกาสขึ้นครองบัลลังก์นั่นยังกระตุ้นความไม่พอใจของนักสู้ปราณฟ้าหลายคน ไม่ว่าใครก็ถือว่าเป็นโอกาสดี

ถ้านักรบปราณฟ้าหลายหมื่นเข้ามาในเมืองลู่หลิงไม่สามารถจะอยู่ต่อไปได้  อารมณ์ของคนเหล่านี้ไม่ค่อยดีมีอยู่หลายคนที่เพิ่งกลับมาจากสมรภูมิ ส่วนใหญ่จะเป็นศัตรูกัน คาดว่าพวกเขาไม่สามารถอยู่นิ่งได้เกินสิบนาทีและเมื่อพวกเขากระทบกระทั่งกันเป็นไปได้ว่าเมืองลู่หลิวอาจถูกทำลายได้

โชคดีที่จักรพรรดิมังกรและคนอื่นคิดถึงจุดนี้ไว้ก่อนแล้วจึงให้อาคันตุกะทั้งหมดอยู่ที่นอกประตูเมืองทิศตะวันออก

ใกล้กำแพงเมืองมีการตั้งเวทียักษ์

ด้านล่างเวทีมีที่นั่งเกือบสองหมื่นที่คนที่ชอบนั่งก็นั่งดู คนที่ชอบยืน จัดสรรตำแหน่งตามลำดับอิทธิพล สถานะพลังของนักสู้ปราณฟ้าผู้แข็งแกร่งอยู่แถวแรก นักสู้ปราณฟ้าผู้มีพลังน้อยกว่า ศักดิ์ฐานะน้อยกว่าก็อยู่ในแถวต่อๆไปตามลำดับ

ด้วยวิธีนี้ช่วยลดความเป็นไปได้ในการขัดแย้งกันเองระหว่างอาคันตุกะ

พวกราชาเวลาเผชิญหน้ากันแม้ว่าพวกเขาจะมีความเกลียดชังกันและกันโดยทั่วไปแล้วแต่ละคนไม่เต็มใจจะต่อสู้กันต่อหน้าธารกำนัลอย่างมากก็แค่เยาะเย้ยตีฝีปากใส่กันคนรุ่นเยาว์หรือผู้น้อยที่มาด้วยไม่ได้มาอยู่ใกล้ๆ  พวกเขาไม่เห็นว่าเจ้านายทำอะไรอย่างมากพวกเขาก็แค่ถลึงตาใส่ศัตรูหรือพูดคุยกับพวกพ้องที่เขารู้จัก  จุดสำคัญที่สุดก็คือคนเหล่านี้รู้ว่าถึงแม้ราชินีเว่ยฟงจะแสดงพลัง แต่ท้ายที่สุดแล้วนางเป็นน้องสาวของจักรพรรดินีเทียนฟาการโกรธกับราชินีเว่ยฟงนับว่าไม่มีอะไรถ้าจักรพรรดินีเทียนฟากลายเป็นเจ้าปกครองภูมิภาคสวนสวรรค์จริงๆ  ใครเล่าจะกล้าตบหน้านางหลังจากนั้นจะกลายเป็นโศกนาฏกรรมใหญ่จริงๆ!

แน่นอนว่าไม่ว่าใครเสนอหน้าสู้พวกเขาก็ต้องเห็นแก่หน้า ไม่กล้าทำอะไรเมืองลู่หลิว

จักรพรรดินีเทียนฟาเป็นพวกถือศีลกินเจอย่างนั้นหรือ?

ความจริงศักดิ์ศรีนักสู้ระดับจักรพรรดิแดนดินย่อมไม่ถูกท้าทายแน่นอน  มิฉะนั้นจี้โจว เหลยเป้าและเถิงเฉอทำไมถึงได้ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังพวกเขา ซานเย่าผลักดันให้ม่อเยี่ยนและขวงลี่ท้าทายราชินีเว่ยฟงหรือ?

นั่นเป็นเพราะพวกเขากลัวว่าจักรพรรดินีเทียนฟาจะกลายเป็นจักรพรรดิแดนดินจริงๆ!

ราชินีเว่ยฟงต้องรักษาศักดิ์ศรีสองที่น้องที่ลึกลับแห่งเมืองไป๋เหอ  แน่นอนว่าพวกนางไม่สามารถอยู่พร้อมกันในเวลาเดียวกันได้  โชคดีที่ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเย่ว์หยางผู้มีเข็มทิศสามภพ  ก่อนหน้านี้สองชั่วโมงที่ผ่านมาเย่ว์หยางยังคงเป็นหัวหน้าองครักษ์ร่วมทางกับสองพี่น้องลึกลับและแยกออกมาจากเฒ่าเถี่ยเหมาที่กำลังกรอกเหล้าเข้าปากและถอนหายใจเฮือกใหญ่

เขารู้สึกได้ถึงบางอย่างที่น่ากลัวเล็กน้อย สหายแมงกะพรุนผู้เตรียมจะฆ่าซือจิ่วสายลับของโรงเตี๊ยมปลาวาฬถูกกำจัด

เรื่องที่ต้องสำเร็จแน่อย่างนี้กลับล้มเหลว

ไม่เพียงแต่จับคนไม่ได้  แต่เจ้าแมงกะพรุนหายไปด้วยเช่นกัน

ในเมืองไป๋เหอแมงกะพรุนเป็นยอดฝีมือที่รู้จักกันดีแต่ยังไม่มีเวลาส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ แม้แต่ร่องรอยการต่อสู้ก็ไม่เหลือให้เห็น และเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอยเฒ่าเถี่ยเหมาไม่กังวลคงไม่แปลก เจ้าแมงกะพรุนหายไปและซือจิ่วกับเถ้าแก่กันฉวนก็หายไปราวกับว่าคนเหล่านี้ไม่เคยปรากฏตัวเฒ่าเถี่ยเหมาสงสัยเสมอว่าการหายไปของคนเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับสองพี่น้องหรือไม่?แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเฒ่าเถี่ยเหมาคิดไม่ถึง สองสาวพี่น้องลึกลับจากไปโดยไม่มีเหตุการณ์อะไรดูเหมือนว่าพวกนางไม่สนใจเมืองไป๋เหอ แร่ดอกสายฟ้าเต็มนางก็จากไปทันที

สิ่งที่ทำให้ผู้เฒ่าเถี่ยเหมามึนงงที่สุดก็คือพี่น้องสองสาวผู้ลึกลับจากไปแต่ทิ้งบริวารกลุ่มใหญ่ เพื่อให้พวกเขาจัดหาซื้อแร่ดอกสายฟ้าต่อไป  แตกต่างจากศัตรูที่เขาคิดเหมือนกับตระกูลลับลอบสั่งซื้อแร่ดอกสายฟ้าเพื่อวัตถุประสงค์บางอย่าง

หากเป็นศัตรูจริงจะไม่ทิ้งคนไว้ในเมืองไป๋เหอ

แม้แต่พวกที่อยู่ก็ไม่ใช่มือใหม่ที่เพิ่งเผชิญโลกครั้งแรก

ตามข้อมูลที่ได้จากการสืบค้น สองสาวพี่น้องลึกลับได้รับซื้อแร่ดอกสายฟ้าทั้งหมดจริง  นอกจากแร่ดอกสายฟ้าแล้วพวกเขาไม่สนใจอะไรอื่น...พวกเขาซื้อแร่ดอกสายฟ้ามากมายขนาดนั้นไปทำอะไร?

ปัญหานี้เฒ่าเถี่ยเหมาไม่เข้าใจและเขาไม่ต้องการถาม

ที่นี่เมืองไป๋เหอ  เขาแค่ต้องการทำงานตนเองให้เสร็จสมบูรณ์

พี่น้องสองสาวลึกลับไม่ใช่ศัตรู  เฒ่าเถี่ยเหมาย่อมมีความสุขเพราะไม่ต้องการตอแยศัตรูที่แข็งแกร่งทรงพลังขนาดนั้น!

เมื่อเขาเห็นพวกนางออกเรือไปแต่เช้าตรู่   เฒ่าเถี่ยเหมาค่อยคลายความคิดดั้งเดิมเขากลับไปประจำที่เก่า

เขาไม่เคยคิดว่าหลังจากออกจากเมืองไป๋เหอแล้วพี่น้องสองสาวลึกลับกลับไปยังเมืองลู่หลิวแห่งบึงหยุดลมทันทีคืนสถานะเป็นจักรพรรดินีเทียนฟาและราชินีเว่ยฟง

ตอนนี้นางเซียนหงส์ฟ้าและราชันย์ปีศาจใต้เดินทางไปพร้อมเย่ว์หยาง พ่อบ้านเย่ได้จัดเตรียมอาหารกลางวันมื้อใหญ่ด้วยความรอบคอบพอเพียงกับพวกเขาได้คืนหนึ่ง ปกติแล้วเย่ว์หยางและทั้งสองคนจะเข้าไปกินอาหารในโลกคัมภีร์  ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์ก็คือทำให้เย่ว์หยางอิ่มท้องทุกวัน แต่บางครั้งมีคนข้างเคียงที่ไม่สามารถปฏิเสธได้มากเขาต้องให้บริวารอื่นได้โอกาสแสดงฝีมือบ้างเล็กน้อย

“ปลากะรังแดงนึ่งหน่อไม้ที่นี่ทำได้ไม่เลวสดใหม่ดีมาก” เย่ว์หยางชื่นชมไม่ขาดปาก

“ขอรับ!” หัวหน้าพ่อบ้านเย่ได้ทราบข่าวและแอบจำได้ว่าคุณชายไตตันชอบปลานึ่งใหม่สดท่านผู้หญิงทั้งสองไม่ได้คัดค้านเมนูจานนี้

“แกงจืดก็ใช้ได้ของหวานชุดสุดท้ายหวานไปหน่อย” นางเซียนหงส์ฟ้ามีรสนิยมทางอาหารได้รับการประเมินเช่นนั้นนับเป็นของขวัญชิ้นใหญ่แล้ว  พ่อบ้านเย่ฟังคำวิจารณ์ของนาง เขาไม่คิดว่าวิธีนี้จะผ่านเขาต้องทุ่มเทความคิดยามกลางคืนให้มากขึ้นเสียแล้ว!

“อาหารมีหลายประเภทและรสชาติเป็นที่ยอมรับได้ จุดหนึ่งก็คือการมีเครื่องเคียงมากเกินไปทำให้ความเด่นของอาหารจานหลักลดลงไป  ทุกคนตั้งใจทำอย่างดีที่สุดเพื่อรับใช้บริการ  สมควรได้รับคำชมขอให้พยายามทำหน้าที่ให้ดีต่อไป!  คนที่เกี่ยวข้องทั้งหมดควรได้รับรางวัลหัวหน้าพ่อบ้านเย่! เจ้าไม่ให้ความสำคัญเรื่องนี้ จดบันทึกลงไปเมื่อเจ้าสร้างความดีความชอบครั้งใหม่ เจ้าจะได้รางวัลสมนาคุณอีก!” คำพูดของราชันย์ปีศาจใต้ทำให้พ่อบ้านเย่รีบขอบคุณไม่ขาดปาก  เขามีเงินทองไม่ขาดมือ  แต่เขากลัวที่สุดว่าเจ้านายจะไม่จดจำตัวเขา  ตราบเท่าที่เจ้านายจดจำตัวเขาได้นั่นย่อมดีกว่าอะไรทั้งหมด

อย่างไรก็ตามประโยคต่อมาของราชันย์ปีศาจใต้ทำให้เขาหวาดกลัวหลั่งเหงื่อเยียบเย็น

คุกเข่าลงทันที

เพราะราชาปีศาจใต้กล่าวต่อ  “จงเอาพ่อครัวที่ปรุงน้ำเชื่อมฟ้าให้เราไปตัดหัวประจาน  ข้าไม่รู้ว่าใครส่งเขามาและข้าไม่ต้องการจะรู้ แต่เขาบังอาจกระทำการที่น่าเบื่อหน่ายนี้ เราไม่ยกโทษให้เขา!”

พ่อบ้านเย่ตกใจและโกรธรีบหมอบคำนับขออภัยและสาบานว่าจะกวาดล้างนักฆ่าราชินีเว่ยฟงให้เขาพาพ่อครัววังหลวงไปอยู่ในที่ปลอดภัย

เย่ว์หยางโบกมืออย่างไม่จริงจัง  “ไม่จำเป็นต้องลากคนมากมายมาเกี่ยวข้องพิษในอาหารนั้นจะวางกันในทันทีที่เพิ่งทำเสร็จ มิฉะนั้นเจ้าคงตรวจไม่พบเจอ คนวางยาพิษต้องมีความสามารถในการปรุงอาหารได้เท่านั้น ตัดหัวเขาได้แต่ไม่ต้องประจานต่อสาธารณะ นั่นจะส่งผลกระทบกระเทือนต่อจิตใจผู้คน เจ้าย้อนกลับไปบอกทุกคนตราบใดที่ทุกคนสนองงานได้ดีราชินีจะปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเป็นธรรม  คนวางยาพิษสมควรเป็นมือสังหารที่ได้รับคำสั่งให้ลอบเร้นเข้ามา”

นางเซียนหงส์ฟ้ายิ้ม “ถ้าพวกที่คิดว่าพวกเขาสามารถวางยาพิษเราด้วยฝีมือแค่นั่น  นั่นคงเป็นเรื่องตลก  ในภูมิภาคสวนสวรรค์  คนที่เรียกตนเองว่านักสู้มีฝีมือแค่นี้เองหรือ? ช่างทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ”

สิบนาทีต่อมา

หัวหน้าพ่อบ้านเย่ควบคุมตัวนักฆ่าร่างอ้วนใหญ่มัดด้วยโซ่มังกรเข้ามาเพื่อสารภาพผิด

การจับนักฆ่าครั้งนี้นอกจากจงกวนเฮยถูและไป๋หม่าทั้งสามคนแล้วยังมีกุ่ยหลางน้องชายของราชาชิงหลางที่เมื่อพี่ชายของเขาตายแล้วครอบครัวของเขาเข้ามาขอสวามิภักดิ์ราชินีใหม่ แม้ว่าพลังของเขาจะมีแค่ปราณฟ้าระดับสาม แต่เพราะมีศักยภาพไม่เลวเย่ว์หยางตัดสินใจรับไว้เป็นคนใหม่ชั่วคราว ในกรณีนี้กุ่ยหลางจะต้องต่อสู้เต็มที่เพื่อไขว่คว้าสิทธิ์ไม่ใช่หรือ?

“ประหารชีวิต!  ส่งไปประจานต่อฝูงชนที่ประตูเมืองตะวันออก  ให้พวกเขาได้เห็นหน้าคนที่สมควรถูกประหาร มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่รู้ว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเป็นเช่นไร”ราชันย์ปีศาจใต้โบกมือตัดสินชะตากรรมของคนผู้นี้

“เจ้าจะแก้แค้นกับข้า  พวกเจ้าเหล่าสตรีในไม่ช้าจะต้องกลายเป็น...”  นักฆ่าพูดยังไม่ทันจบ กุ่ยหลางก็ตบเขาหน้าหัน“คำพูดของฆาตกรไร้ค่า ที่นี่มีที่ให้เจ้าพูดหรือ?”  จงกวนในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาพวกเขาย่อมเกลียดคนอื่นที่ต่อปากต่อคำกับเจ้านายของพวกเขา  พวกเขาลากคนผู้นี้ออกไปทุบตีทันทีจากนั้นหักกระดูกและประหารชีวิตต่อหน้าสาธารณชน  หลังจากแสดงอำนาจเล็กน้อยแล้วหลายคนเริ่มเข้าใจอำนาจของราชินีเว่ยฟงขึ้นบ้าง

มังกรไม่ดุร้ายย่อมไม่ข้ามลำน้ำ

ราชินีเว่ยฟงนางกล้าโจมตีสามราชาผู้ปกครองดินแดนรอบบึงหยุดลมโดยตรงได้ ทั้งสามอยู่ในร้อยอันดับแรกของราชาที่ปกครองรอบพื้นที่บึงหยุดลม

แม้ว่าจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งนักฆ่าเข้ามาแต่พวกเขารู้ได้ว่าราชินีเว่ยฟงจะสั่งประหารชีวิตได้ทันทีโดยไม่ลังเล

ราชินีเว่ยฟงนี้เป็นคนแกร่งกร้าวแน่นอน  เว้นแต่พวกเขาจะมีพลังมากกว่านาง  มิฉะนั้นคาดกันว่าซานเย่าม่อเยี่ยนและขวงลี่คงได้รับความอับอายแน่!

ศีรษะชุ่มเลือดถูกแขวนประจานหน้าประตูเมืองทิศตะวันออก

ทุกคนที่อยู่บนพื้นมองเห็นได้ทันที

กุ่ยหลางและนักสู้ปราณฟ้าระดับเจ้าเมืองที่ลี้ภัยเข้ามาร่วมกับราชินีใหม่องครักษ์พิทักษ์ราชินีชุดเก่ายืนอยู่ป้อมประตูเมืองทิศตะวันออกเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเข้ามาขโมยศีรษะที่ถูกแขวนประจาน มิฉะนั้นจะเป็นการทำลายความสง่างามของราชินี  นอกจากพวกเขาแล้วยังมีสตรีที่เป็นองครักษ์ส่วนตัวของราชินีบินออกมาจากวังหลวงคาดว่าราชินีเว่ยฟงจัดการแต่งตั้งพวกนางเอง กุ่ยหลางแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้จักกันแต่พวกเขาให้เกียรติกันและไม่กล้าละเลยกัน

สตรีทั้งสองสีหน้าเฉยเมยพยักหน้ารับคำและไม่พูดอะไรต่อ

มองเห็นพลังของนางแค่เพียงผิวเผิน

พวกนางพรางพลังไว้ได้อย่างสมบูรณ์  ดูคล้ายว่ามีพลังสูงส่งบางทีก็ดูเหมือนพลังไม่พอ... แน่นอนว่าในเมื่อราชินีเว่ยฟงแต่งตั้งพวกนางเองเมื่อเทียบกับเจ้าหน้าที่ผู้มาใหม่อยู่ในช่วงทดลองงานอย่างกุ่ยหลางย่อมมีระดับที่ไม่เท่ากัน

“ข้านึกว่าใคร ที่แท้ก็เป็นกุ่ยหลางนี่เอง!  เอาศีรษะคนมาแขวนไว้ที่นี่ส่งผลต่อความอยากอาหารค่ำของเราจริงๆ” มีคนโง่ผอมสูงเหมือนท่อนไม้ยืนอยู่ในกลุ่มผู้คนพูดยั่วยุ คนผู้นี้มีพลังปราณฟ้าระดับสี่ที่ยืนอยู่ข้างเขามีนักสู้มากกว่าสิบคนล้วนแล้วไม่อ่อนแอ ทั้งหมดเป็นนักรบปราณฟ้าระดับสามส่งเสียงพูดพร้อมกัน

“ถ้าเจ้ามีความสามารถในการปลอมตัวและฟื้นคืนรูปลักษณ์เดิม เจ้ากล้าจะพูดอะไรด้วยโฉมหน้าจริงหรือไม่?”  กุ่ยหลางโกรธ  เขาก้าวออกมาและชี้หน้าคนที่เหมือนท่อนไม้ “ข้ากุ่ยหลางขอพูดน่าเกลียดและขอบังอาจแตะศีรษะเจ้าผู้นี้ นี่คือการท้าทายศักดิ์ศรีของราชินีเว่ยฟง จะไม่มีการให้อภัยเด็ดขาด!”

“โอว ...กลัวตายเลย!”  บุรุษผอมสูงหน้าตึงทันที  “ด้วยพลังปราณฟ้าระดับสามอย่างเจ้าเจ้าบังอาจเอาความตายมาขู่ข้าหรือ?”

“ถ้าเจ้ามีฝีมือ  เจ้าลงมาประลองฝีมือกับข้าเลย  ข้าจะต่อให้เจ้ามือเดียว”

“ดูเหมือนว่าเจ้าขี้ขลาดนี่ไม่มีน้ำยา”

“กุ่ยหลางเป็นหมันตามธรรมชาติของเขา”

“ภายใต้บัญชาของราชินีเว่ยฟงสู้ไปมีแต่ตายเท่านั้น และเขาจะต้องหนีแน่นอน ข้ากุ่ยหลางถ้าเห็นว่าใครล่วงละเมิดศักดิ์ศรีของราชินี  มีแต่ตายสถานเดียว!   ถ้าพวกเจ้าปกปิดสถานะจริง  ถ้าพวกเจ้ากล้ามาเด็ดหัวข้า ข้าก็กล้าสู้เจ้าคิดจริงๆหรือว่าเจ้านายที่หนุนหลังพวกเจ้าจะสามารถท้าทายศักดิ์ศรีของราชินีเว่ยฟงได้?  วันที่ราชินีเว่ยฟงครองบัลลังก์ก็คือวันเดียวกับที่จักรพรรดินีเทียนฟาครองภูมิภาคสวนสวรรค์ถ้าเจ้าไม่เชื่อก็ลองดู” กุ่ยหลางประกาศอย่างห้าวหาญ

“ใครที่จะพูดท้าทายกับจักรพรรดินีเทียนฟาก็ช่างแต่ตอนนี้ราชินีเว่ยฟงท้าทายราชาสามอาณาจักรแล้ว”

“พวกเราเป็นใคร ระดับไหนแล้ว เจ้าสุนัขนี่บังอาจ...”

“ไสหัวไป น่าเบื่อจริงๆ มัวแต่พูดเรื่องไม่ให้หมิ่นศักดิ์ศรีของราชินีเว่ยฟง  เรื่องแบบนั้นเราไม่ทำอยู่แล้ว ไม่เห็นหรือไงเราเป็นแค่ผู้ชมดู กุ่ยหลาง!  อย่าสวมหัวโขนกดหัวพวกเรานักเลย นอกจากนี้เจ้าผู้ไร้ความสามารถปรากฏตัวขึ้นระวังนะ ลมแรงจะหอบเอาเจ้าตกเวที ฮ่าฮ่าฮ่า!”

พลันมีลมกระโชกแรงในกลุ่มผู้คน

หอบเอาทรายและศิลาลอยฟุ้งขึ้นในอากาศ

ฉากภาพเหตุการณ์วุ่นวายสับสนบุรุษร่างผอมสูงเหมือนท่อนไม้ไม่รู้ว่ากระโดดขึ้นไปอยู่ซุ้มประตูเมืองตั้งแต่เมื่อใด  เขาไม่ได้หยิบเอาศีรษะมนุษย์  แต่เอื้อมมือไปที่กุ่ยหลาง  “น้องกุ่ยหลาง!  ไม่ได้พบกันนานแล้ว เราผู้พี่มาเชิญเจ้าไปดื่มอย่าปฏิเสธเลย”

กุ่ยหลางคำรามนักสู้ปราณฟ้าสิบกว่าคนที่ประจำอยู่ในตำแหน่งโจมตีใส่บุรุษผอมสูงพร้อมกัน

อย่างไรก็ตามบุรุษร่างผอมสูงปล่อยประกายแสงสีทองกุ่ยหลางและพวกร่างสั่นสะท้านถอยหลังโดยไม่คาดคิด

บุรุษร่างผอมหัวเราะลั่น  “ฮ่าฮ่าฮ่า อ่อนแอเหลือเกิน  แทบจะยังไม่ได้ทำอะไร.....”

คำพูดของเขายังไม่ทันขาดคำ

ทันใดนั้นมีเสียงดังปังจากใต้ประตูเมืองดังขึ้น แรงสั่นสะเทือนกวาดไปทั้งพื้นโลกและท้องฟ้าทำให้นักสู้ที่มีพลังระดับปราณฟ้าถูกแรงระเบิดอัดกระเด็นออกไปเป็นแนววงกลมหลายสิบเมตร  ตรงใจกลางพื้นที่วงกลมมีหญิงสาวสวมหน้ากากเงินขาเรียวยาวสวมรองเท้าเงินงดงามเหยียบอยู่บนท้องที่มีขาสี่ข้างบุรุษอ้วนที่ร่างเหมือนคางคกร่างใหญ่กระอักโลหิตไม่หยุด

บุรุษอ้วนกระอักโลหิตดวงตาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาวอยู่ในสภาพหมดสติ

พื้นใต้ตัวที่เขาตกลงไปเป็นหลุมกลม

มีรอยแตกร้าวอยู่รอบหลุมเหมือนใยแมงมุมแผ่กระจายขยายไปร้อยเมตร

เนื่องจากคนอ้วนที่หมดสติกำลังจะตายจึงไม่สามารถซ่อนรูปลักษณ์เดิมของเขาได้อีกต่อไป  กล้ามเนื้อใบหน้าของเขาเปลี่ยนรูปหน้าไปเรื่อยๆค่อยๆ ฟื้นฟูรูปลักษณ์เดิมของพวกเขา เมื่อทุกคนเห็นหน้าบุรุษผู้นั้นอย่างชัดเจน พวกเขาส่งเสียอุทานทันที  “เจ้าฮิปโปขวงเลี่ยว?”  กลับกลายเป็นน้องชายของขวงลี่ นามว่าขวงเลี่ยว...”

ขวงเลี่ยวเป็นใคร?

แทบทั้งหมดไม่มีใครที่ไม่รู้จักเขา  เขาเป็นหนึ่งในสองพี่น้องของขวงลี่เขามีพลังปราณฟ้าระดับห้าชั้นสูง แม้ว่ายังไม่ดีเท่าพี่ชาย แต่เขาก็เป็นนักสู้ระดับราชา

คาดไม่ถึงฮิปโปขวงเลี่ยวนักสู้ระดับราชาเคลื่อนไหวไม่ได้และกำลังจะตายเพราะฝีมือของสาวน้อยฝ่ายตรงข้าม

สาวน้อยคนนี้เป็นใคร?

นางคือราชินีเว่ยฟง?

ไม่ถูกต้อง  ถ้านางเป็นราชินีเว่ยฟง  นางจะออกมาสู้ต่อหน้าสาธารณชนได้อย่างไร?  แต่ถ้านางไม่ใช่ราชินีเว่ยฟงอย่างนั้นนางมีสถานะอะไร? เป็นไปได้ไหมว่านางเป็นหญิงรับใช้ข้างตัวราชินีเว่ยฟง?   สาวใช้สามารถสังหารนักสู้ระดับราชาได้ในทันทีหรือ....ถ้าสาวใช้ยังน่าสะพรึงกลัวขนาดนั้น แล้วราชินีเว่ยฟง...

ทุกคนคิดจนหนังศีรษะชา

พระเจ้า,เด็กสาวคนผู้เงียบขรึมคนนี้เป็นสุดยอดนักสู้พันอันดับแรกแน่

กุ่ยหลางก็รู้สึกกลัวจนหลั่งเหงื่อเยียบเย็น  แต่โชคดีที่พวกเขามีทัศนคติให้เกียรตินาง  ไม่เช่นนั้นคงแย่แน่

คนผอมสูงตัวสั่นด้วยความกลัวที่นี่ไม่สมควรอยู่นาน เขาทะยานขึ้นไปในอากาศทันทีความเคลื่อนไหวของคนผู้นี้รวดเร็วปานสายฟ้า เขาพยายามหลบหนีไปจากป้อมสังเกตการณ์ประตูตะวันออก

อย่างไรก็ตามทุกคนสามารถเห็นภาพนี้ได้อย่างชัดเจน

ก่อนที่เขาจะไม่ทันเคลื่อนไหวหญิงสาวสวมหน้ากากอีกคนบนหอคอยประตูทิศตะวันออกก็ไม่เคลื่อนไหวแต่อย่างใด  แต่เมื่อบุรุษผอมสูงทะยานขึ้นอากาศนางเร็วกว่าบุรุษผอมสูงสิบเท่าฟาดฝ่ามือใส่บุรุษผอมสูงโดยตรง  เป็นความเคลื่อนไหวที่รวดเร็วเกินไปเกินกว่าเขาจะตรวจพบการโจมตีได้ทัน

“หาที่ตาย!”หญิงสาวหน้ากากเงินปรากฏที่ด้านหลังเงาสองร่างที่เข้าโจมตีและกระแทกใส่ศีรษะอย่างอำมหิตต่อหน้าสายตาทุกคน

ขณะที่ร่างทั้งสองร่วงลงมาบุรุษร่างผอมสูงร่างพุ่งลงมากระแทกพื้นเหมือนดาวตก

มือทั้งของเขายันกับพื้น

มีโลหิตฉีดพุ่งออกจากปากและจมูกของเขา

คนที่สายตาดีมองเห็ฯว่าหัวใจและปอดของเขาถูกสตรีหน้ากากเงินทำลายแตกเป็นชิ้นและพลังทำลายนั้นแฝงไปด้วยปณิธานราชันย์ เป็นไปไม่ได้ที่จะฟื้นฟูสภาพกลับคืน

คนผอมสูงพยายามประคองร่างลุกขึ้นยืนแต่เหมือนกับมีภูเขากดทับร่างเขา เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยืดเอวขึ้นได้

หน้าของเขาค่อยๆเปลี่ยนไป และมนุษย์ร่างท่อนไม้ก็กลับคืนลักษณะดั้งเดิม มีเสียงอุทานตามมาอีกครั้ง

“เป็นกิ้งก่าปีศาจ!”

“กลับกลายเป็นว่าคนผู้นี้ชำนาญในการอำพรางตัวมีพลังปราณฟ้าระดับห้า แต่พรางตัวว่ามีพลังปราณฟ้าระดับสี่นับเป็นตัวเจ้าเล่ห์  มิน่าเล่ากุ่ยหลางถึงขยับตัวไม่ได้..อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเจ้าเล่ห์เพียงไหนก็ไร้ประโยชน์เมื่อพบกับดาวข่ม  กิ้งก่าปีศาจกำลังจะตาย  ราชินีเว่ยฟงแห่งเมืองลู่หลิวชนะอีกรอบดูเหมือนว่าภูมิภาคสวรรค์จะเปลี่ยนไปจริงๆ ฮ่าฮ่า!”

“ข้าไม่รู้ว่าสองคนที่กำลังจะตายนี้เป็นใคร?”

“ควรจะบอกว่าเป็นนักสู้ระดับราชาเหมือนเขา  ช่างเถอะ คนที่ตายไปแล้ว ต่อให้เป็นราชาก็ไร้ความหมาย!”

“ข้าไม่ยอมรับความพ่ายแพ้!” กิ้งก่าปีศาจร่างผอมสูงพยายามเร่งเร้าพลังของตน  เขาต้องการยืดเอว  แต่รู้สึกว่าร่างหนักยิ่งกว่าแบกภูเขาเพราะเท้าของสตรีหน้ากากเงินเหยียบอยู่บนหลังของเขา

นางเหยียบอยู่บนกระดูกสันหลังเสียงดังกร๊อบ  แต่ก็ยังไร้ประโยชน์

สตรีหน้ากากเงินเพิ่มแรงเหยียบอีก  “น่าเบื่อ!  ตายแล้วยังจะดิ้นรนทำไม!” ทั้งกระดูกสันหลังและกระดูกซี่โครงของกิ้งก่าปีศาจหักจนใกล้ตาย

กิ้งก่าปีศาจร้องโหยหวนด้วยกำลังอึดสุดท้าย  “ข้าอยากรู้ ข้าตายด้วยน้ำมือใคร..”

สตรีหน้ากากเงินแค่นเสียงเย็ฯชาและสตรีอีกคนหนึ่งดูเหมือนจะอ่อนเยาว์กว่ากล่าว “ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าคู่ควรรู้จักชื่อข้าหรือไม่!”

กิ้งก่าปีศาจได้ยินแล้วก็กระอักโลหิตตาย

เขาตายตาไม่หลับ