ตอนที่ 28 เหมืองมรณะและทีม 107
ตอนที่ 28 เหมืองมรณะและทีม 107
ข้อมูลที่ลีโอได้มาเริ่มจากการอธิบายสถานที่อยู่
มีแผนภูมิโครงสร้างปรากฏขึ้นมาด้านหน้าพร้อมกับเสียงและข้อความอธิบายราวกับว่าเขาได้มาทัศนศึกษาไม่มีผิด
สถานที่นี่เรียกว่าเหมืองมรณะ ซึ่งลีโอรู้ชื่ออยู่แล้ว แต่ดูเหมือนที่นี่มีประวัติศาสตร์น่าสนใจอยู่ เพราะมันคือเหมืองเก่าของสหพันธรัฐดาวอังคารที่ขุดกันเมื่อ 300 ปีก่อน แทบจะเป็นช่วงเดียวกันในยุคตั้งถิ่นฐานที่ดาวอังคาร
เมืองแห่งนี้ดำเนินการขุดกันอยู่ 30 ปีจนกระทั่งเกิดเหตุการณ์คนงานประสบอุบัติเหตุตายกันมากกว่า 30 คน มันเป็นเหตุการณ์ตายที่น้อยมากเมื่อเทียบกับการตายอื่น ๆ แต่ว่าเรื่องราวหลังจากกลุ่มแรงงานที่ตายนั้นยิ่งน่าสยองมากกว่า
เพราะว่าได้ปรากฏการณ์หายตัวไปของแรงงานทุกคนมากกว่า 100 ศพในเวลาแค่ 1 เดือน สุดท้ายทางสหพันธรัฐสั่งการให้อพยพแรงงานทั้งหมดออกจากเหมืองในเวลา 12 ชั่วโมงและจะใช้แรงงานหุ่นยนต์เข้ามาทำแทน
แต่ว่าช่วงเวลาล่าถอยนั้นเองอยู่ ๆ ก็เกิดแก๊สรั่วและระเบิดรุนแรงฆ่าแรงงานที่กลับขึ้นไปไม่ทันทั้งหมด
สรุปแล้วเหมืองแห่งนี้มีแรงงานเหมืองตายไปมากกว่า 500 ชีวิต เมืองจึงถูกปิดไปและ 50 ปีให้หลังได้มีกลุ่มหมอผีเข้ามาสำรวจและเปิดมันขึ้นมาใหม่ เพราะว่าพวกเขาค้นพบบางสิ่งที่สำคัญนั้นคือแร่สื่อวิญญาณ
แต่ว่าการจะใช้คนเข้ามาทำงานที่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย อย่างแรกคือที่นี่เต็มไปด้วยผีและวิญญาณร้ายมากมาย ซึ่งมาจากแรงงานที่ตายและบางส่วนที่หลงเข้ามาที่นี่ตามสัญชาตญาณ ทำให้สถานที่นี้เต็มไปด้วยผี
ถ้าคนธรรมดาลงมาพวกเขาคงอยู่ไม่พ้นวัน ส่วนหุ่นยนต์เหมืองนั้นแม้จะมีสมองกลของตนเอง แต่ว่าพวกมันก็ยังโดนอนุภาควิญญาณจากทั้งผีและแร่สื่อวิญญาณปล่อยคลื่นออกมารบกวน เช่นเดียวกับสัญญาณการสื่อสารอื่น ๆ
นี่คือเหตุผลที่แพดสื่อสารของลีโอไม่สามารถใช้งานได้ที่นี่
แต่ทุกอย่างย่อมมีทางออก พวกเขาจึงเปลี่ยนจากหุ่นยนต์ที่เชื่อมต่อระยะไกล มาใช้หุ่นยนต์เชื่อมต่อระยะใกล้ เข้ามาทำงาน ควบคู่กับมนุษย์ธรรมดาเข้ามาด้วย
และใช้หมอผีเข้ามารักษาความปลอดภัยที่นี่ โดยเป็นภารกิจที่ส่งไปยังสถาบันหมอผีต่าง ๆ ที่ต้องส่งหมอผีแท้จริงและส่งหมอผีฝึกหัดเข้ามาประจำที่นี่
หมอผีแท้จริงจะประจำอยู่ที่ฐานหลักของเหมืองคอยปกป้องตลอดเวลา ส่วนหมอผีฝึกหัดมีหน้าที่ติดตามเหล่าหุ่นยนต์และคนควบคุมออกไปยังสถานที่ขุดแร่วิญญาณ
หมอผีแท้จริงและหมอผีฝึกหัดที่มาที่นี่จะได้รับการตอบแทนเป็นเงินดากาซที่สูงระดับหนึ่ง มันดีกว่าทำงานภายในสถาบันมาก แต่ว่าในกรณีของลีโอนั้นไม่ได้ เพราะเขาถูกลงโทษในภารกิจภาคบังคับ
ถึงอย่างนั้นที่นี่ก็นับว่าเป็นดินแดนแห่งการฝึกฝนที่สมบูรณ์แบบของหมอผีฝึกหัด เพราะผีแทบทั้งหมดจะเป็นพวกประเภท 0 น้อยมากที่จะมีประเภท 1 โผล่มา ซึ่งถ้าโผล่มาจริง ๆ นั้นคือหน้าที่ของหมอผีแท้จริงที่จะไปจัดการ
ส่วนที่ว่าทำไมหมอผีระดับสูงไม่กวาดล้างอันตรายให้หมด นั้นเพราะถ้าทำแบบนั้นจะส่งผลกระทบต่อสายแร่สื่อวิญญาณ
“ข้าต้องอยู่ที่นี่ 1 ปี แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ถึงจะไม่ได้เงินดากาซเป็นค่าตอบแทน แต่ว่าเงินเล็กน้อยนั้นไม่นับเป็นอะไรเมื่อเทียบกับวิญญาณประเภท 0”
ลีโอไม่สนใจเงินมากนัก เขาสามารถเขียนยันต์ไปขายได้ถ้าต้องการเงิน แต่สิ่งที่เข้าต้องการคือวิญญาณของผีร้ายที่จะเอามาหล่อเลี้ยงโลกมิติต่างหาก
“ทีมของคุณคือทีม 107 สมาชิกมนุษย์ธรรมดา 3 คน”
ระบบงานของเหมืองส่งข้อมูลมากให้กับลีโอ เพื่อให้เขาเตรียมตัวก่อน โดยทีมที่ว่านี้คือทีมที่เขาต้องไปคอยดู ประกอบไปด้วยมนุษย์ธรรมดา 3 คนที่เป็นคนควบคุมหุ่นยนต์ขุดเหมืองและยังมีหุ่นยนต์ขุดเหมืองอีก 3 ตัวกับรถบรรทุกขนาดใหญ่ 1 คัน ซึ่งจะออกเดินทางในตอนเช้า
ทั้งยังมีกฎระเบียบและสิ่งที่ควรระวังระบุไว้อีกหลายอย่างคล้ายกับคู่มือให้กับลีโอใช้ในการประกอบการตัดสินใจตอนนำทีม
เมื่อทราบเวลาและตารางงานของตนเองแล้วลีโอก็ปิดหน้าจอทั้งหมดลง แต่ว่าเขายังไม่ได้นอนพัก เพราะว่าต้องไปพบคนผู้หนึ่งก่อน
“ข้ายังมีเวลาอีก 18 ชั่วโมงก่อนจะเริ่มออกเดินทางไปกับทีม ถ้าอย่างนั้นก็ไปหาคนผู้นั้นก่อน” ลีโอเดินออกจากห้องพักที่อยู่ทางด้านตะวันตกของฐาน
ฐานนั้นไม่กว้างมากนัก มันบรรจุคนได้ราว ๆ มากกว่า 800 คนเป็นคนธรรมดา และพวกหมอผีฝึกหัดอยู่ 1-200 คนเท่านั้น ส่วนหมอผีแท้จริงมีเพียงหลักสิบเท่านั้น
ลีโอเดินออกมาจากหอหยุดอยู่กลางถนนที่มีแสงไฟจากรอบบริเวณส่องสว่างอยู่ตลอดเวลา ก่อนที่เขาจะนึกขึ้นมาได้ว่าตนเองนั้นไม่รู้ที่อยู่ของคนที่จะตามหา
สายตาของลีโอเหลือบไปเห็นจุดตรวจสอบ มันเป็นแผ่นกระจกที่ตั้งขึ้นบนพื้น นี่เป็นหนึ่งในจอที่ใช้ติดต่อเข้าสู้สมองกลของฐาน หมอผีสามารถเข้าไปใช้งานมันได้ ซึ่งมีความเสถียรกว่าใช้แพดสื่อสาร แต่สิทธิ์ในการสื่อสารของหมอผีฝึกหัดนั้นอยู่แค่ในฐานเท่านั้น
“ค้นหาหมอผีฝึกหัดจิม” ลีโอเดินเข้าไปใช้กุญแจยืนยันตัวตน พร้อมกับสั่งการค้นหา
“หมอผีฝึกหัดจิม ปรากฏรายชื่อ 3 คน” หน้าจอแสดงให้ลีโอดู
รายชื่อของหมอผีฝึกหัดปรากฏให้ลีโออย่างรวดเร็ว
“ไม่คิดว่าจะมีคนชื่อซ้ำกันมากขนาดนี้ ลองคำนี้ดูแล้วกัน” ลีโอขมวดคิ้วและคิดสักพักก่อนจะกล่าว “อัจฉริยะแห่งดาบจิม”
“อัจฉริยะแห่งดาบจิม พบ 1 รายชื่อ” หน้าจอแสดงให้ลีโอดู
“ค้นหาที่อยู่ปัจจุบันของเขา”
“ที่อยู่ปัจจุบัน ภายในเหมือง สถานะ ทำภารกิจขุดเหมืองที่ชั้น 12 จะกลับใน 3 วัน 13 ชั่วโมง” หน้าจอแสดงข้อมูล
“ไม่อยู่อย่างนั้นเหรอ” ลีโอขมวดคิ้ว สุดท้ายเขาก็ต้องกลับไปห้องไปอย่างเสียดาย
...
วันต่อมา
ชุดเสื้อคลุมของลีโอถูกส่งมาถึงพอดี เนื่องจากคนอื่น ๆ รู้ว่าเขาคือหมอผีฝึกหัดระดับ 1 แล้วลีโอจึงไม่ได้ปกปิดอะไร แต่ว่าตอนที่ออกมาจากสถาบันเขาไม่มีเวลาไปลงทะเบียนรับเสื้อคลุม จึงต้องมารอรับจากที่ฐานแทน
เสื้อคลุมของลีโอถูกออกแบบให้พอดีกับตัวของเขา มีมาทั้งหมด 3 ตัวรวมกับชุดที่ไว้ใช้เปลี่ยนด้วยอีก 3 ชุด ถ้าลีโอยากจะได้เพิ่มเขาต้องเสียเงินเอา
นอกจากนั้นลีโอเตรียมยันต์ไฟไปเป็นจำนวนมาก เพื่อใช้ต่อสู้กับผี ถ้าเกิดไปเจอพวกมันเข้าจริง ๆ ยันต์ไฟนับว่าเป็นยันต์ที่มีประสิทธิภาพอีกหนึ่งชนิดที่ใช้ในการต่อสู้กับภูติผีปีศาจ
มนุษย์นั้นใช้ไฟเพื่อมองเห็นในความมืดมาตั้งแต่อดีตกาล ก่อนจะมีไฟฟ้าเสียอีก ไฟทำให้มนุษย์ไม่เกรงกลัวความมืดอีกต่อไป นั้นรวมถึงใช้ในการจัดการกับสัตว์ร้ายด้วย
และไฟก็ได้ผลกับภูตผีปีศาจเช่นกัน ไฟธรรมดานั้นไม่อันตรายมากเท่ากับไฟที่เกิดจากอนุภาควิญญาณจึงจะมีผลต่อเหล่าภูติผีปีศาจอย่างร้ายแรง
ดังนั้นยันต์ไฟจึงเป็นหนึ่งในตัวเลือกที่นิยมอันดับต้น ๆ นี่ก็เป็นเหตุผลที่อาจารย์หมอผีผู้จารึกจะใช้อักขระวิญญาณไฟเป็นอักขระแรกในการสอน เช่นเดียวกับอาจารย์ไบรเซนก็ใช้อักขระวิญญาณไฟเช่นกัน
“ยันต์ไฟ 20 กว่าแผ่นน่าจะเพียงพอแล้ว หวังว่านะ” ลีโอหากระเป๋าติดตัวของหมอผีมาใช้ มันเป็นกระเป๋าหนังแบบคาดเอวที่ใช้เก็บอุปกรณ์ของเหล่าหมอผี
หลังจากพร้อมแล้วลีโอก็เดินตรงไปยังสถานที่เตรียมตัวของทีมต่าง ๆ ตอนนี้เป็นเวลาเช้า แต่เพราะด้านบนนั้นมีพายุฝุ่นอยู่ บรรยากาศจึงค่อนข้างมืดมัวราวกับยามเย็นอาทิตย์ใกล้ตก
แต่ละทีมจะมีเวลาออกไปด้านนอกไม่เหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่จะเดินทางในตอนกลางวันมากกว่าและทำภารกิจในการขุดแร่สื่อวิญญาณตามจำนวนที่ได้รับมอบหมายหรือกำหนดวันที่ออกไป
ลีโอมองหาป้ายตัวเลขบนจอที่บอกว่าทีม 107 อยู่ตรงไหน เมื่อเดินผ่านทีมอื่น ๆ เดินลึกเข้าไปเรื่อย ๆ ก่อนจะพบกับทีม 107 ที่มีสมาชิกอยู่ด้วยกัน 3 คน ทั้งสามนั้นกำลังทำหน้าที่ต่างกันไป และดูจะวุ่นวายอยู่ไม่น้อย
“พวกเจ้าคือทีม 107” ลีโอเอ่ยถาม
“ท่านคือ? หรือว่าคือหัวหน้าคนใหม่ของเรา” หนึ่งในสมาชิกทีมที่เป็นชายหนุ่มอายุ 26 ปีเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ใช่ ข้าชื่อลีโอหัวหน้าทีม 107 คนใหม่” ลีโอตอบกลับไป
“เออ...ท่านยังเด็กอยู่เลย ไม่สิข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ข้าขอแนะนำตัวเองก่อน ข้าชื่อว่า แฮงแมน สมาชิกทีม 107 หน้าที่ควบคุมการขุดของหุ่น” ชายหนุ่มแนะนำตนเอง ก่อนจะหันไปเรียกชายหัวล้านอีกคนหนึ่ง
“ฮานมานี่เร็วนี่คือหัวหน้าคนใหม่ของเรา”
“หัวหน้านี่คือฮาน เขามีหน้าที่ควบคุมการขุดของหุ่นยนต์เช่นเดียวกัน”
“หัวหน้า สวัสดี” ฮานที่เป็นชายหัวล้านวัยกลางคนเดินเข้ามาด้วย
ตุบ!
ตอนนั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งกระโดดลงมาจากรถบรรทุกเหมือง T203 ซึ่ง 203 นั้นหมายถึงขนาดน้ำหนักตันของรถเปล่า ๆ นี่เป็นรถบรรทุกเหมือนที่ใช้โดยทั่วไป
นางจ้องมองไปที่ลีโอด้วยความสงสัย
“หัวหน้าคนใหม่? ข้าคือซูซี่” หญิงสาวกล่าวกับลีโอและยื่นมือออกมาทักทาย
“ลีโอ” ลีโอยื่นมือไปจับทักทายตามมารยาท
“ไม่เหมือนกับพวกคนเก่าที่มักหยิ่งและไม่คิดจะพูดกับพวกเราด้วยซ้ำ” ซูซี่เขย่ามือของลีโอและพูดขึ้นมาเชิงประชดเล็กน้อย
“พวกนั้นไม่ใช่ข้าและข้าก็ไม่เหมือนพวกเขา” ลีโอกล่าวอธิบาย เพราะไม่ต้องการให้นางเอาเขาไปเทียบกับคนอื่น ๆ
“ทุกอย่างเตรียมพร้อมกันหรือยัง ถ้าพร้อมแล้วก็ออกเดินทางกันเถอะ” ลีโอสั่งการ ก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งบนรถบรรทุกเหมือง
คนงานทั้งสามมองหน้ากัน ก่อนจะพากันเร่งเตรียมของและขึ้นไปบนรถ ซูซี่คือพลขับของรถหลัก ข้าง ๆ นั้นเป็นแฮงแมนที่นอกจากจะทำหน้าที่ควบคุมหุ่นแล้ว ยังทำการตรวจสอบสภาพแวดล้อมให้ด้วย
ส่วนฮานนอกจากเป็นคนควบคุมหุ่นยนต์อีกคนก็เป็นช่างซ่อมบำรุง ตอนนี้จึงยังไม่มีหน้าที่อะไรเลยนั่งพักเอาแรงเท่านั้น
“ท่านลีโอ” แฮงแมนเอ่ยถามลีโอ
“เรียกว่าหัวหน้าก็ได้” ลีโอกล่าว เขาไม่ค่อยเคยชินกับการที่โดนเรียกว่าท่านสักเท่าไหร่ เพราะเขาเคยดูหนังเรื่องหนึ่งและได้ยินประโยคหนึ่งในหนังว่าท่านมีไว้เรียกพวกไร้ประโยชน์
“เออก็ได้...หัวหน้า เราจะไปที่ชั้นไหนกันดี”
