ตอนที่ 990 สวยแต่ไม่มีประโยชน์?

ป้อมประตูทิศตะวันตก

อู่หลานแห่งเผ่ากาทองสามขาไม่สามารถรักษาท่าทีสง่างามเหมือนก่อนหน้านี้ได้อีกต่อไป  นางเปลี่ยนร่างเป็นเผ่าพันธุ์เดิมกลายเป็นกาทองปีกกว้างถึงสิบเมตรต่อสู้กับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน  ในการต่อสู้ครั้งนี้  นางประเมินองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไว้สูงมาก  อย่างไรก็ตามนางยังมีฝีมือต่ำกว่า  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเองคาดไม่ถึงว่าอู่หลานจะสามารถต้านทานดาบเทพได้  อิคคาอยู่ในสภาพคลุ้มคลั่งควบคุมพลังไม่ได้และสาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงผู้มีพลังเทพมังกรต่างประสานงานได้กลมกลืนเป็นอย่างดี

ถ้าไม่ใช่เพราะมีนางพญาดอกหนามมงกุฏทองตั่วตั่วผู้แข็งแกร่งที่สุดคอยเป็นกำลังสนับสนุนอยู่ด้านข้างพวกนางคงไม่กล้าพูดว่าสามารถเอาชนะได้เลยจริงๆ

ในทางกลับกันอู่หลานแห่งเผ่ากาทองตกอยู่ในสภาพยากลำบาก

นางไม่เคยคาดคิดเลยว่าภรรยาทั้งสองของเย่ว์ไตตันและอสูรพิทักษ์ของเขาจะแข็งแกร่งทรงพลังมากนัก ด้วยพลังของนางยังต้องต้านรับพลังโจมตีของคู่ต่อสู้อย่างลำบากและตกเป็นรอง

ขนทองและกรงเล็บดำของนางได้รับความเสียหาย

อู่หลานยังไม่มีโอกาสฟื้นฟูร่างในสภาพที่พร้อมเต็มที่ก็ถูกศัตรูจู่โจมอย่างหนัก

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือฝ่ายตรงข้ามยังไม่ได้ส่งกองกำลังทั้งหมดเข้าร่วมสู้  ยังมีสตรีอีกคนหนึ่งที่แข็งแกร่งที่สุดและไม่รู้ว่านางมีความสามารถพิเศษขนาดไหน

ถ้านางพญาดอกหนามผู้แข็งแกร่งที่สุดลงมือเกรงว่านางคงไม่สามารถต้านรับได้ถึงสิบกระบวนท่าต่อไป  นางคงจะพ่ายแพ้ทันที! นี่ไม่ทราบว่าจะต้องทำอย่างไร อีกด้านหนึ่งราชินีเผ่าคางคกทองก็ยังไม่มาเสริมอีกหรือ? หรือว่านางพบเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่านี้  เย่ว์ไตตันมีอสูรพิทักษ์อยู่เท่าใดกันแน่  เฉพาะที่นี่ก็มีถึงสามตน  เขาเป็นมนุษย์จากหอทงเทียนอย่างเห็นได้ชัด เป็นไปได้อย่างไรที่เขาโดดเด่นยิ่งกว่าอัจฉริยะชั้นสูงจากแดนสวรรค์บน?

ยิ่งสู้มากเท่าใด  อู่หลานก็ยิ่งกังวลมากเท่านั้น

นางเริ่มถูกสตรีทั้งสามต้อน

นางถอยร่น

เสียงระเบิดสั่นสะเทือนจากการต่อสู้ทางด้านตำหนักม่วงทองดังสะท้านฟ้าสะเทือนดิน และอู่หลานได้ยินเสียงร้องโหยหวนเลือนลางของจ้าวสุริยามากกว่าครั้งหนึ่ง

จ้าวสุริยาตกอยู่ในสภาพต่อสู้อย่างยากลำบากไม่อย่างนั้นนางคงไม่อยู่ตลอดเป็นแน่ เดิมทีอู่หลานต้องการถอนตัวไปจากตำหนักม่วงทอง  แต่ตอนนี้นางขจัดความคิดกังวลในใจออกไปแล้ว

“อู่หลาน! นี่เจ้าใช้ไม่ได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ? แค่นังผู้หญิงไม่กี่คน เจ้าก็รับมือไม่ได้!”  ขณะที่อู่หลานกำลังถูกไล่ต้อน ทันใดนั้นมีลำแสงพุ่งออกมาจากภายในส่วนลึกของตำหนัก  กลายเป็นสตรีสูงศักดิ์หน้าตางดงามและมีเขางอกจากหน้าผากปรากฏที่ด้านหลังของอู่หลาน ด้านหลังสตรีผู้นี้เป็นวานรทองแขนเหล็กหน้าตาน่าเกลียดสี่ตัวพวกมันหามโลงทองคำขนาดใหญ่ไว้บนบ่า

“เร็ว, รีบมาช่วยข้าด้วย!” อู่หลานปกติจะอยู่ฝ่ายตรงกันข้ามกับสตรีผู้นี้ แต่ตอนนี้นางไม่มีทางเลือกได้แต่ขอความช่วยเหลือ

“โอ๋ว... ปกติแล้วเจ้ามักอดทนไม่ใช่หรือ?”  สตรีสูงศักดิ์พูดเย้ยหยัน ยืนดูอยู่เฉยๆปฏิเสธที่จะช่วยในทันที

“น้องชี่เยี่ยน โอ๊ะไม่  พี่ชี่เยี่ยนรีบมาช่วยผู้น้องด้วยกำลังของข้าจะหมดอยู่แล้ว ตอนนี้ทรงตัวอย่างยากลำบาก คราวนี้ผู้น้องขอหลีกทางให้กับท่านพี่ยินดีนั่งอยู่ในลำดับที่สาม” อู่หลานพยายามกระพือปีกใช้พลังลมขับไล่อิคคาและเจี้ยงอิงให้กระเด็นออกไป  สำหรับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนทันทีที่ศัตรูใหม่ปรากฏตัวนางกลับไปหาจุ้ยมาวอี้และตั่วตั่วทันที

จุ้ยมาวอี้เห็นองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนยังมีสติ  ไม่ปล่อยให้ความโกรธครอบงำ  นึกชื่นชมนางในใจ

มีการแข่งขันและแสวงหาความสำเร็จอย่างดุเดือดต้องยอมรับว่าแม่เสือสาวฉลาดยอดเยี่ยม

ยกเว้นสาวหิมะ ใครจะเอาชนะนางได้?

อิคคาต้องการโจมตีต่อเนื่องแต่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนขวางดาบห้ามนางไว้ สาวมังกรไร้เขารีบกลับมาสมทบหลังจากองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนทำท่าตั้งรับ  เมื่อเห็นศัตรูตั้งท่าเตรียมพร้อมสตรีงามสูงศักดิ์แค่นเสียงหยิ่งยโส “แต่เดิมเจ้าก็เป็นลำดับที่สาม ถ้าไม่ใช่เพราะความเจ้าเล่ห์เย้ายวนใจเจ้าจะกลายเป็นสนมรองได้อย่างไร  ความจริงถ้าไม่ใช่เพราะนังแม่มดทองนั่นครอบงำฝ่าบาทข้าชี่เยี่ยนคงเป็นราชินีไปแล้ว! อู่หลาน จำเอาไว้นะว่าวันนี้เจ้าพูดอะไรไว้...”

อู่หลานเคารพด้วยท่าทียอมแพ้

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนใช้ทักษะหกรับรู้เห็นว่าดวงตาของอู่หลานมีประกายสดใสอย่างคาดไม่ถึง

“พี่ชี่เยี่ยน!  ผู้น้องเหน็ดเหนื่อยอยู่นานแล้วและในใจมีความวิตกกังวล ข้าอยากขอร้องให้ท่านพี่ไปดูที่ตำหนักม่วงทองด้วย  ผู้น้องสัญญาว่าจะไม่ชิงดีชิงเด่นกับท่านพี่อีก!” อู่หลานขอร้องด้วยอาการถ่อมตัว

“ต่อให้สู้แข่งขัน เจ้าก็สู้ข้าไม่ได้  ข้าเอาโลงทองมาเพื่อให้ฝ่าบาทมีทั้งกระดูกเทพและคัมภีร์เทพ เมื่อรวมกับคัมภีร์เทพแล้วฝ่าบาทก็จะพิชิตคัมภีร์เทพได้  แล้วเจ้าจะทำอะไรได้?  อย่าวุ่นวายอีกต่อไปเลยกลับไปฟื้นฟูอาการบาดเจ็บเสียเถอะ เกรงว่าเจ้าจะกลายเป็นแมวย้อมสีที่น่าเกลียด สร้างความอับอายให้กับฝ่าบาท!” หญิงสาวสูงศักดิ์เชิดหน้าเหมือนหงส์ด้วยความหยิ่ง

“ก็ได้ อย่างนั้นผู้น้องขอเข้าไปพักในอุทยานสักครู่หนึ่ง รอให้อาการบาดเจ็บหายไปแล้วค่อยกลับมาหาท่านพี่” อู่หลานกระพือปีกบินสูงขึ้นตั้งใจจะหลีกออกไป

อิคคาเล็งปืนใหญ่ใส่นาง

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนลอบแตะนางบอกให้นางเพ่งความสนใจไปที่ชี่เยี่ยนผู้หยิ่งยโสข้างหน้านี้  ปล่อยอู่หลานที่ต่อสู้มานานไว้ชั่วคราวก่อน

และแทบจะในเวลาเดียวกันเจี้ยงอิงกับตั่วตั่วยกมือห้ามอิคคาและจุ้ยมาวอี้ให้รักษาตำแหน่งศูนย์กลางไว้นางยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ต้องพูดอะไรอื่นแค่ลงมือร่วมกันทั่วไป แต่ฝ่ายตรงข้ามอยู่ในที่แจ้งมีแต่ต้องต่อสู้ดิ้นรน  ถ้าอู่หลานยังอยู่ร่วมสู้พร้อมกับชี่เยี่ยนผู้หยิ่งยโสบางทีอาจสู้ได้เสมอ

อย่างไรก็ตามศัตรูไม่เพียงแต่ไม่ทำเช่นนั้น  แต่ยังเป็นเหมือนน้ำกับไฟที่เข้ากันไม่ได้

จุ้ยมาวอี้ยังคงมีความรู้สึกว่าการแยกตัวไปของอู่หลานเหมือนมีวัตถุประสงค์ซ่อนเร้นต่อฝ่ายตรงข้าม

อู่หลานรู้ความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามแน่นอน  แต่นางไม่อาจใช้พลังลับเพื่อเอาชนะได้นางต้องการใช้พลังฟื้นฟูร่างกาย  ชี่เยี่ยนจะเป็นอย่างไร? อู่หลานไม่ได้พูดให้ชัดเจนว่าจะต้องโจมตีศัตรูอย่างไร บางครั้งศัตรูความรักก็น่ากลัวกว่าศัตรูนอกเสียอีก!

จุ้ยมาวอี้แทบตะโกน หวาดเสียวนัก โชคดีที่ไม่มีน้องๆของนางคนใดที่ริษยานางอย่างอู่หลานกับชี่เยี่ยน มิฉะนั้นคงจะจบน่าอนาถ! แน่นอนว่าตัวร้ายเย่ว์หยางวางตัวได้ดี ทุกคนสามารถสมานสามัคคีอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขได้ฝึกฝนและก้าวหน้าไปด้วยกัน ความรักและมิตรภาพเกิดจากสิ่งนี้  โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเชื่อใจกันทำให้พวกนางยากจะแบ่งแยกกันได้  จุ้ยมาวอี้คาดว่าอู่หลานและชี่เยี่ยนที่อยู่ข้างหน้านางและราชินีที่นางไม่ได้พบเห็นมาก่อนพวกนางคงจะมีความริษยากัน

ควับ...

อู่หลานกระพือปีกสองสามคราก็หายไปไม่เห็นร่องรอย

เหลืออยู่แต่เพียงหญิงสูงศักดิ์นามชี่เยี่ยนยืนนิ่งหยิ่งผยองมองดูองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอย่างเย็นชาราวกับมองดูกลุ่มบ่าวไพร่

“......” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไม่พูดอะไร นางเหยียดมือออกและแผ่พลังเชื่อมใจกับเจี้ยงอิงอิคคา ตั่วตั่วและจุ้ยมาวอี้ ทันใดนั้นนางแบ่งข้อมูลที่นางได้จากทักษะหกรับรู้ของนางและแผนปฏิบัติการในแง่มุมต่างๆกับทุกคน  เจี้ยงอิงพยักหน้าและในเวลาเดียวกันก็เสนอความคิดเห็นกลับไปที่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

ตั้งแต่เมื่ออยู่ในโลกพฤกษาบันไดสวรรค์  ขณะอยู่กับเย่ว์หยางที่บรรลุสำนึกพลังในขอบเขตพลังเทพ  พวกนางได้รับสายแพรเชื่อมวิญญาณในลักษณะต่างๆกันซึ่งกลายเป็นปมเชื่อมใจ

ตราบเท่าที่พวกเขาเชื่อมโยงใจถึงกันและกัน  ความคิดของพวกเขาจะถ่ายทอดถึงกันโดยไม่ต้องพูดโดยตรง

ในวันนี้เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเรื่องลับและได้ความร่วมมือที่ดี  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจึงใช้ปมเชื่อมใจนี้

ชี่เยี่ยนผู้หยิ่งยโสไม่สนใจนางได้แต่แค่นเสียงดูถูกเหยียดหยาม ทักษะธรรมดาเหลือเกิน เรื่องแบบนี้สามารถตรวจสอบการส่งข้อความได้ง่ายๆ น่าขันที่พวกเจ้ายังกล้าอวดอ้างความสามารถนี้หรือ?  พวกเจ้าสองคนนี่โง่จริงๆ  ข้าจะฉีกพวกที่อ่อนแอที่สุดก่อน มีคนโง่อยู่สามโอว..สี่  เจ้าเดินเหยียบย่ำอยู่บนดอกไม้อสูรสายพฤกษา ต่อให้แปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ จะมีพลังต่อสู้แค่ไหนกันเชียว? ความจริงใบหน้าเจ้าก็สวยดี แต่พลังเล่า?”

อิคคาโกรธ

นางพญาดอกหนามมงกุฎทองตั่วตั่วยิ้มและส่ายหน้า  “ใบหน้างดงาม นั่นของแน่อยู่แล้ว  แต่ไม่มีผลอะไรต่อการต่อสู้  แต่สัตว์ประหลาดอัปลักษณ์อย่างเจ้าเห็นแล้วทำให้คนอื่นอาเจียนได้ง่าย นั่นแหละที่ส่งผลต่อพลังต่อสู้ของคนอื่น!”

“นังแพศยา! ตายเสียเถอะ”  ชี่เยี่ยนผู้หยิ่งยโสเมื่อได้ยินเช่นนั้นนางมีสีหน้าบิดเบี้ยวน่าเกลียดทันที

ไม่ต้องรอให้สั่งวานรทองแขนเหล็กก็เหินบินออกมาข้างหน้า

มือทั้งสองของวานรแต่ละตัวถือลูกไฟตั้งใจจะสังหารตั่วตั่วในคราวเดียว

ตั่วตั่วหัวเราะเสียงเหมือนระฆัง

ไม่เพียงแต่ไม่ถอย  แต่กลับเดินเข้าหา

นางกระโดดขึ้นไปในอากาศและโบกมือขณะที่ลูกไฟของฝ่ายตรงข้ามระเบิดอยู่ที่ด้านหน้านางวาดมือเหมือนการต่อสู้ของสตรีธรรมดา ชี่เยี่ยนเห็นเช่นนี้นางหัวเราะจนเห็นเขี้ยวนางกระโดดกลับหลังเตะลูกไฟให้พุ่งไปที่หน้าผากของตั่วตั่วอย่างสวยงาม นี่เกรงว่าถ้าเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับราชาถูกลูกไฟนี้เตะใส่ก็คงจะตายในทันที

ตั่วตั่วยิ้มเหมือนกับยินดีจะเผชิญพลังนี้และถ้าลูกไฟระเบิดใส่หน้าของนางจะทำให้นางตาบอด

ชี่เหยียนฝึกซ้อมท่าเตะนี้มาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

ดูเหมือนว่านังเด็กผู้หญิงงี่เง่านี่จะไม่รู้ว่านี่อันตรายเพียงไหน   เห็นได้ชัดว่าพลังเตะของชี่เยี่ยนกำลังจะเข้าปะทะที่ศีรษะของตั่วตั่ว   แต่ทันใดนั้นร่างของตั่วตั่วมีดอกไม้บานสะพรั่งนับไม่ถ้วนเป็นท่วงท่างดงามที่สุดในโลก และสร้างพลังยับยั้งขัดขวางพลังรุนแรงนี้เย่ว์หยางสร้างพลังกฎสวรรค์น้อยเพื่อลดพลังงานระเบิดรุนแรงในร่างของนาง ตอนนี้ไม่มีใครสามารถหยุดการเบ่งบานของดอกไม้นี้ได้ไม่มีใครหยุดพลังกฎธรรมชาตินี้ได้

ศีรษะของนางพญาดอกหนามมงกุฎทองย่อลงเล็กน้อยรับแรงเตะของชี่เหยียน

ลูกไฟทั้งสองปะทะกันเองและระเบิดทำให้ตั่วตั่วจมอยู่ในกองดอกไม้สดและพลังระเบิดสลายไปในทะเลดอกไม้

ชี่เยี่ยนมีสีหน้าตกตะลึง

นางไม่เคยคิดว่าจะเป็นเช่นนี้

นางต้องการถอยแต่ก็พบว่าขาของนางถูกศัตรูยึดจับไว้ได้ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใด

หลังจากมึนงงอยู่ชั่วขณะชี่เหยียนพบว่าร่างของนางถูกฉุดดึงลงอย่างแรงด้วยพลังมหาศาลแล้วฟาดนางกับพื้น

ปัง!

ชี่เยี่ยนรู้สึกว่ากระดูกทั่วร่างนางเหมือนกับแตกหักก่อนความเจ็บจะแล่นไปทั่วตัว  และนางไม่ทันจะได้ร้อง

ขณะที่ร่างร่วงลงพื้นมีเท้าอีกข้างหนึ่งย่ำบนหลังนางทำให้กระดูกสันหลังของนางแตกหัก  ชี่เยี่ยนไม่สามารถยืนได้อีกต่อไปนางได้แต่ส่งเสียงกรีดร้อง

นางร้องโหยหวนดังมากขึ้น

ตั่วตั่วชักดาบศึกทงเทียนออกมาฟันใส่ลำคอของชี่เหยียน

บาดแผลที่ลำคอเปิดออกและโลหิตฉีดพุ่งเหมือนน้ำพุ  ชี่เยี่ยนเอามือกุมลำคอเจ็บปวดแสนสาหัสและใช้มือข้างหนึ่งกระเสือกกระสนหนีอันตราย ตั่วตั่วตามมาด้านหลังไม่ยอมปล่อยให้นางหนีไปได้ง่ายๆ   นางเงื้อดาบทงเทียนขึ้นและแทงจนทะลุอกนาง

ชี่เยี่ยนผู้ถือดีกรีดร้องเพราะถูกเล่นงานจนบาดเจ็บหนักร่างของนางเริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว กลายเป็นมังกรยักษ์สีแดง

ดาบทงเทียนแทงหลังนางไว้ลึก

การเปลี่ยนร่างเป็นมังกรไม่ได้ทำให้อันตรายเบาบางลงเลย  มังกรแดงกระพือปีกอย่างบ้าคลั่งนางตั้งใจว่าจะบินหนีไปจากที่นี่เหมือนอย่างที่อู่หลานทำก่อนหน้านี้  แต่คาดไม่ถึงเลยว่าสาวมังกรไร้เขาเจี้ยงอิงรออยู่นานแล้ว ตอนแรกเจี้ยงอิงเหวี่ยงตาข่ายใยแมงมุมเงินจากนั้นกลั่นสร้างมังกรวารีตัวใหญ่และนางตวาดลั่น ดูซิว่ามังกรของเจ้าดุร้ายหรือมังกรของข้าร้ายกาจกว่า!”

มังกรวารีมีพลังกลืนโลกมันฟาดร่างมังกรแดงซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสร่วงลงกับพื้นโดยตรง

ที่บนพื้นอิคคาเงื้อดาบนางฟ้ารออยู่แล้ว

แล้วฟันใส่เต็มกำลัง

ปีกซ้ายของมังกรแดงถูกตัดขาดโดยไม่รู้ตัวมันบินหนีปล่อยให้เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณ

มังกรแดงอ้าปากเตรียมพ่นไฟมังกร  แต่ก่อนที่นางจะได้พ่นไฟก็พบว่าอิคคายิงปืนใหญ่พลังงานออกมาก่อน และสะท้อนพลังไฟมังกรกลับมาเข้าไปในปากมังกร

ปัง!

แรงระเบิดจนพื้นสั่นสะเทือนกวาดกระจายออกไปด้านข้างพื้นที่ซึ่งวานรทองแขนเหล็กกำลังสู้กับจุ้ยมาวอี้จนกระเด็นออกไปหลายร้อยเมตร

วานรแขนเหล็กกลิ้งไปบนพื้นทีละตน

“กรี๊ดดดดดด” มังกรแดงมีรูขนาดใหญ่ที่หน้าผากชี่เหยียนเพิ่งตระหนักถึงพลังของศัตรูว่ามีพลังยิ่งใหญ่ เพียงแต่ยังไม่มีชื่อเสียงปรากฏว่าศัตรูเหล่านั้นพลังฝีมือร้ายกาจ   นางพยายามดิ้นรนบินหนี แต่ก็ทำไม่ได้

“ตอนนี้ใบหน้าของเจ้ายังสวยงดงามอยู่หรือเปล่า?”  ตั่วตั่วบินลงมาจากท้องฟ้า นางใช้มือน้อยๆคว้าหางมังกรและดึงร่างขนาดใหญ่ของชี่เหยียนตวัดไปมาก่อนถาม  “เจ้าบอกข้าว่าสวยแต่รูป  แต่ไม่มีอะไรไม่ใช่หรือ?”

“อภัยให้ข้าเถิด”  มังกรแดงกระอักโลหิต คราวนี้นางคิดขอความเมตตา

“มันสายเกินไป” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรวบรวมพลังอยู่ครึ่งค่อนวันภายใต้การหนุนเสริมของพลังอสูรศักดิ์สิทธิ์สูงสุดในตำนานคือมังกรฟ้า พยัคฆ์ขาวหงส์เพลิงและพญาเต่าดำ และพลังของดาบเทพจักรพรรดิอวี้

ดาบของนางฟันใส่ศีรษะมังกรแดงชี่เหยียนขาด

ขณะเดียวกัน

ร่างโชกเลือดของบุรุษคนหนึ่งบินออกมาจากตำหนักม่วงทองนั่นคือเย่ว์หยาง

เขาทุ่มร่างจ้าวสุริยากระแทกกับประตูตำหนักและกระแทกพื้นทองจนสั่นสะเทือนอีกครั้ง

แต่จ้าวสุริยาไม่ได้รู้สึกดีแต่อย่างใดตอนแรกเขาปล่อยให้เสี่ยวเหวินหลีใช้ทักษะพันธนาการมัดร่างไว้หนึ่งวินาทีทำให้อาหมันที่ตามมาเป็นกำลังเสริมใช้พลังหมัดเทพห้าธาตุต่อยเขาหนักยิ่งกว่าเย่ว์หยางถึงสิบเท่า...  ถ้าไม่ใช่เป็นจ้าวสุริยา

เปลี่ยนเป็นคนอื่นถูกหมัดอาหมันหนักขนาดนี้แล้ว ร่างคงระเบิดตายในทันที

อาหงกัดฟันใช้มือโจมตีร่างกึ่งเทพสีทองของจ้าวสุริยาป้องกันไม่ให้เข้าไปช่วยร่างหลัก

เย่ว์หยางและจ้าวสุริยาร่วงไปที่เชิงบันไดทั้งคู่  บุรุษทั้งสองตาแดงไม่สนใจอาการบาดเจ็บสภาพแวดล้อมและพลังโจมตีของคนอื่น พวกเขาเป็นเหมือนคนบ้าคลั่งต่างระดมหมัดใส่กันโดยไม่มีการป้องกันตัว

ร่างกึ่งเทพของจ้าวสุริยารีบเข้ามาช่วยเหลือร่างหลักทันที

ส่วนเย่ว์หยางมีเสี่ยวเหวินหลีอาหงและอาหมันคอยช่วยเหลือ การต่อสู้ระยะประชิดยังคงดำเนินต่อไปโดยไม่มีการหยุดจนกว่าจะล้มกันไปข้างหนึ่ง