ตอนที่ 49 เลือดของกัปตันอเมริกา [ฟรี]

ตอนที่ 49

เลือดของกัปตันอเมริกา

      

"องค์กรได้บอกตำแหน่งที่ตั้งที่แน่นอนของสิ่งของทั้งหมดให้ฉันรู้แล้ว มันอยู่ในท่าเรือไม่ไกลจากวิลล่าของฮาเวิร์ดมากนัก"

หลังจากดอตตี้นั่งลงเธอก็บอกข้อมูลต่าง ๆ ที่องค์กรส่งมาให้เธอ และทันทีที่เธอพูดจบเพ็กกี้ก็พูดขึ้นมาต่อว่า "ฉันเคยไปที่นั่นกับจาร์วิสมาก่อน บริเวณชั้นใต้ดินอุปกรณ์ทั้งหมดถูกทำลาย หลุมด้านล่างเป็นทางที่เชื่อมกับท่อระบายของเมืองได้ และการที่จะค้นสิ่งต่าง ๆ มากมายไปด้วยมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ทำให้มันถูกเก็บเอาไว้ไม่ไกลมากนัก แต่มันดันเกิดการทรยศขึ้นมาซะก่อนทำให้จะต้องมีคนนำสิ่งของเหล่านั้นกลับคืนมา"

"องค์กรสั่งให้ฉันเอาสูตรโมเลกุลและส่งสิ่งของทั้งหมดไปยังฐานแห่งหนึ่งขององค์กร ซึ่งตำแหน่งของฐานจะยังไม่ถูกมอบให้จนกว่าฉันจะได้รับสูตรโมเลกุลมาก และฉันก็คิดว่ามันน่าจะเป็นฐานลับ …" ดอตตี้พูดขึ้น

ซูไป๋พยักหน้าเล็กน้อย

"คุณจะต้องหาช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุดในการที่จะเอาสูตรโมเลกุล ‘กลับคืนมา’ อย่างไรก็ตามคุณก็ควรระมัดระวังอย่าให้ SSR พบที่นั่นโดยเด็ดขาด และเมื่อองค์กรบอกที่อยู่ฐานลับให้กับคุณผมจะไปที่นั่นกับคุณด้วย ในขณะเดียวกันเพ็กกี้คุณก็ควรที่จะนำทีมและเอาพยายามที่จะแย่งชิงสิ่งของพวกนี้กลับคืนมา และอย่าปล่อยให้ใครแย่งผลงานของคุณไปได้อีก" ซูไป๋พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

เพ็กกี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะพูดว่า "ผู้อำนวยการคงไม่เห็นด้วยที่จะให้ฉันเป็นคนนำทีม"

"วิทยุสื่อสารของนักฆ่าคนนั้นยังอยู่หรือเปล่า?"

"อยู่ที่หน่วย"

"ถ้าอย่างนั้นมันก็ง่ายมาก วิทยุสื่อสารเครื่องนั้นน่าจะใช้สำหรับการติดต่อองค์กร ผมเชื่อว่าคนในหน่วยของคุณก็น่าจะคิดแบบนี้เหมือนกัน ซึ่งผมจะรอให้ดอตตี้ได้รับตำแหน่งที่แน่นอนก่อนที่จะให้เธอส่งชุดรหัสผ่านไปยังพิกัดของเครื่องวิทยุสื่อสาร ในขณะเดียวกันนั้นคุณก็จะพบวิธีการถอดรหัสได้ก่อนคนอื่นทำให้คุณมีประสบการณ์เหมาะสมที่จะเป็นหัวหน้าทีม ตราบใดที่หัวหน้าของคุณต้องการที่จะไขคดี ถึงแม้ว่ามันจะน่าสงสัยในความถูกต้องของข้อมูล แต่เขาจะต้องเห็นด้วยกับคุณอย่างแน่นอน"

"เข้าใจแล้วฉันจะลองดู!" เพ็กกี้พยักหน้า

"ความคืบหน้าของบริษัทเป็นอย่างไรบ้าง" ซูไป๋หันไปถามกับดอตตี้

ดอตตี้จึงพูดขึ้นมาว่า "อาจจะต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าจะเสร็จสมบูรณ์ แต่ถ้าต้องการใช้งานแค่ชั่วคราวก่อนระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ก็น่าจะเพียงพอ"

"ดีมาก ... ระยะกำลังดีเลย" ซูไป๋ยิ้มขึ้นมาอย่างลึกลับ

"ฉันขอตัวขึ้นไปข้างบนก่อนนะ"

เมื่อเห็นว่าซูไป๋คุยกับเพ็กกี้เรื่องบริษัท เพ็กกี้ก็ไม่ต้องการที่จะยากรู้อะไรมากมาย เธอจึงขอตัวขึ้นไปด้านบนก่อน

หลังจากเพ็กกี้ขึ้นชั้นบนซูไป๋ก็หันไปพูดกับดอตตี้ว่า "ผมต้องการให้คุณออกไปข้างนอกอีกรอบหนึ่ง เพราะว่าสิ่งที่ผมต้องการ ... น่าจะอยู่ที่นั่น"

ดวงตาของดอตตี้เบิกกว้างขึ้นมาทันที เธอเข้าใจได้ในทันทีเลยว่าซูไป๋กำลังต้องการจะสื่ออะไร

"ฉันจะจัดการเอง และก็ ... คืนนี้ ฉันจะไปที่ห้องของคุณ"

"ผมจะรอคุณนะ!" ซูไป๋ดึงดอตตี้มากอดก่อนที่จะจูบเธอเล็กน้อย จากนั้นดอตตี้ก็หันหลังเดินจากไป

ซูไป๋เดินขึ้นไปข้างบนและอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่จะกลับไปที่ห้องของเขาและรอดอตตี้กลับมา เวลาค่อย ๆ ผ่านไปจนดึกดื่นซูไป๋ก็ได้ยินเสียงรถยนต์ดังขึ้นมาจากข้างนอกและหลังจากผ่านไปได้ประมาณ 10 นาทีซูไป๋ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูก่อนที่เขาจะโบกมือเล็กน้อยให้ประตูมันเปิดออกเองพร้อมกับดอตตี้ที่เดินเข้ามา

"ได้มาแล้ว!"

ดอตตี้เดินมานั่งลงข้าง ๆ ซูไป๋พร้อมกับเอาของเหลวสีแดงออกมาจากร่างกายของเธอ "ฉันสลับมันกลับสิ่งที่คล้าย ๆ กัน ถ้าไม่ใช่การตรวจเลือด พวกเขาไม่มีทางรู้อย่างแน่นอน"

ซูไป๋หยิบมันขึ้นมามองใกล้ ๆ สีแดงสด ... มันมีเลือดของกัปตันอเมริกาอยู่ข้างใน!

โครงการซุปเปอร์โซลเยอร์ฮาวเวิร์ดก็เป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมในการทดลอง ในตอนนั้นเขาได้สกัดเอาเลือดของกัปตันอเมริกามาเก็บเอาไว้ มันมีทั้งหมด 12 ขวด ซึ่ง 11 ขวดเป็นของรัฐบาลและ 1 ขวดของฮาวเวิร์ดที่อยู่ตรงหน้าของเขาตอนนี้ ฮาวเวิร์ดได้ซ่อนมันเอาไว้ในสิ่งประดิษฐ์ชิ้นหนึ่ง ซึ่งเขาก็ไม่คิดว่าสิ่งประดิษฐ์อันนั้นมันจะถูกขโมยออกมาด้วย

ไม่ว่าจะเป็นรัฐบาล กองทัพหรือแม้แต่ตลาดมืดก็ต้องการสิ่งนี้

"ด้วยเลือดของสตีฟและเจียหยิงที่อยู่ในห้องใต้ดิน ตราบใดที่คุณสามารถหานักวิทยาศาสตร์ที่มีความสามารถเก่ง ๆ มาได้โอกาสในการประสบความสำเร็จมันจะสูงมาก แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่ได้ยกเลิกแผนที่จะไปองค์กรของคุณ ซึ่งการที่จะทำให้เซรุ่มที่สมบูรณ์ออกมา 100% นั้นมันยากมากที่จะประสบความสำเร็จในระยะเวลาอันสั้น" ซูไป๋พูดขึ้นมาก่อนที่จะยืนมันให้กับดอตตี้

ดอตตี้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

"หาที่เก็บมันเอาไว้อย่างมิดชิด หรือว่าคุณจะซ่อนเอาไว้ในไหนก็ได้"

"คุณไม่กลัวว่าฉันจะเอามันไปหรอ?" ดอตตี้ถามขึ้น

ซูไป๋ยิ้มขึ้นมาอย่างมีเลศนัยก่อนที่จะกอดดอตตี้เอาไว้ "มันน่าเบื่อที่คุณจะพูดแต่แบบนี้ เพราะว่ายังไงสิ่งนี้มันก็มีเอาไว้เพื่อคุณ"

"ฉันกลัวว่ามันน่าจะไม่ใช่มีไว้แค่ฉัน" ดอตตี้พูดขึ้นมาพร้อมกับลุกขึ้นยืนก่อนที่จะพูดต่อว่า "ฉันจะเอามันไปเก็บก่อน ส่วนคุณ ... รอฉันกลับมา"

เกือบครึ่งชั่วโมงต่อมาดอตตี้ก็เดินกลับมาพร้อมกับผ้าขนหนูอาบน้ำเพียงตัวเดียว

โปรดติดตามตอนต่อไป …