ตอนที่ 66 คนที่ถูกขังอยู่ในตู้ท้ายรถบรรทุก(อ่านฟรี26/02/2566)
ตอนที่ 66 คนที่ถูกขังอยู่ในตู้ท้ายรถบรรทุก
ผู้กองเชนและลุงบุญ พวกเขาทั้งสองขับรถพากันตรงไปที่รถบรรทุกที่จอดอยู่อีกทางด้านหนึ่งของถนน หลังจากรถมาถึงเสียงปืนก็ดังขึ้น ทำให้พวกเขารู้ว่าตอนนี้ฝั่งของเรนลงมือกันแล้ว
“ไปเร็ว” ลุงบุญตะโกนบอกให้หผู้กองเชนรีบลงไปจากรถไปที่รถบรรทุกที่จอดอยู่
ผู้กองเชนพยักหน้ารีบวิ่งลงไปและตรงไปที่รถบรรทุกที่มีตู้ด้านหลังที่ตู้ของรถบรรทุกมีรอยกระสุนอยู่หลายแห่ง แต่นั้นไม่สำคัญเขารีบเปิดประตูรถ ด้านในรถไม่มีใครอยู่นอกจากคาบเลือดและการต่อสู้ เดาว่าคนขับรถคงโดนกินไปแล้วไม่ก็กลายเป็นผู้ติดเชื้อไป
ว๊ากกก!!
ตอนนั้นก็มีเสียงคำรามของผู้ติดเชื้อพูดไม่ได้ตนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาผู้กองจากทางด้านหลัง
ผู้กองเชนหันกลับไปใชรูนิกปืนปรากฏขึ้นมาในมือ เขาลั่นไกไปหนึ่งนัดเป่าสมองของมัน
ปัง!
ผู้ติดเชื้อตัวนั้นทรุดตัวล้มลงนอนตายไปกับพื้น แต่รอบ ๆ ไม่ได้มีเพียงแค่ตัวเดียว ผู้กองเชนจึงรีบขึ้นไปบนรถบรรทุกและปิดประตู
“กุญแจ ๆ” ผู้กองเชนมองหากุญแจและเห็นว่ายังคงเสียคาอยู่ที่ช่องกุญแจก็เลยบิดมันเพื่อติดเครื่องรถ แต่ว่ารถกลับไม่ติดตามที่เขาคิด ผู้กองเชนพยายามต่อ
หลังจากรองสองสามครั้งรถก็ติด แต่ยังไม่ทันทีจะได้ดีใจตอนนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
เคล้ง!
ผู้ติดเชื้อตัวหนึ่งก็พุ่งตัวกระแทกใส่กระจกทางฝั่งของที่นั่งข้างคนขับ มันพยายามจะเข้ากัดผู้กองเชน แต่เพราะอยู่ไกลเกินไปทำให้กัดไม่ถึง ผู้กองเชนใช้ปืนยิงใส่มันจนตาย ก่อนจะผลักเอาศพทิ้งออกไป
ตอนนั้นเองก็มีผู้ติดเชื้ออีกหลายตัววิ่งเข้ามาทุบทางฝั่งของคนขับ ผู้กองเชนไม่อยู่รอให้มันพังกระจกเข้ามาได้ใช่เกียร์เหยียบคันแรงหนีทันที
ผู้ติดเชื้อยังคงไม่ปลอย มันกระโดดเกาะตามรถไป
โครม!
เสียงรถหุ่มเกราะที่ลุงบุญขับอยู่ในตอนแรกเร่งเครื่องเข้ามาเหยียบพวกที่ตามเกาะรถบรรทุกจนตายไปหลายตัว ส่วนที่เหลือก็ทำอันตรายรถไม่ได้
ลุงบุญส่งสัญญาณว่าตนจะขับนำไปให้ ก่อนจะใช้รถหุ้มเกราะเปิดทางให้กับรถบรรทุก พวกเขารีบขับตรงไปยังร้านสะดวกซื้อที่เรนใช้รูนิกหมีดำภูเขาสภวาะแรกเข้าสู้อยู่
ปัง!!!!ๆๆๆๆๆ
รถหุ้มเกราะและรถถบรรทุกชนกวาดใส่ผู้ติดเชื้อที่อยู่บนถนนหลายสิบตัวจนตายหมด
เรนมองไปที่ทั้งสองคน ก่อนจะพยักหน้าให้จากนั้นเขาก็เดินไปยังผู้ติดเชื้อที่ยังไม่ตายตัวหนึ่งกระดูกหลังของมันกักจึงไม่สามารถลุกขึ้นเดินได้
“อย่า ๆ ๆ อ่า!!!” ผู้ติดเชื้อตนนี้กรีดร้องออกมาเป็นคำพูดประโยคที่มันจดจำได้ในช่วงสุดท้าย แต่หน้าตาที่เหมือนศพของมันนั้นช่างไม่เข้ากับเสียงแห่งความหวาดกลัวของมันเลย
เรนยกเท้าขึ้นมาจากนั้นก็กระทืบไป
ปัง!
หัวของผู้ติดเชื้อแตกกระจายนองไปกับพื้นและปรากฏไอเอมออกมา เรนความมันไว้ ก่อนจะหันไปมองดูรถบรรทุกที่วนกลับมาจอดหน้าร้าน เพื่อเตรียมขนของในร้านกลับไปที่ฐานของพวกเขา
“ระวัง!”
เคล้ง!
แต่ยังไม่ทันทีจะให้เรนได้พักหายใจหายคอก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านในร้านสะดวกซื้อ เขารีบวิ่งเข้าไปในร้านเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น ในร้านมีกลุ่มผู้ติดเชื้อ 4-5 ตัวกำลังอาลวาดอยู่ พวกมันพยายามพังประตูออกมาจากด้านหลังร้าน
ซึ่งหลิน ไอรา ลีและหมออลันพยายามช่วยกันดันไว้
หลินหันกลับไปพยายามใช้ขวานฟันไปที่หัวของผู้ติดเชื้อที่โผล่ออกมาจนมันตาย แต่ก็มีตัวอื่น ๆ ด้วย
“หลบ” เรนตะโกนบอกพวกเขา
คนทั้ง 4 หันกลับมาก็เห็นว่าเรนนั้นวิ่งตรงมา พวกเขารีบกระโดดม้วนตัวหนีจากตรงประตูกันไปคนละทิศละทาง เมื่อไม่มีใครดันประตูผู้ติดเชื้อก็ผลักประตูออกมาได้
ว๊ากกก!!!
ผู้ติดเชื้อคำรามออกมา แต่ก่อนจะได้วิ่งไปกัดใครก็โดนเรนที่วิ่งเข้ามาชนจนกระเด็นกลับเข้าไปในห้องทั้ง 5 พวกมันลุกขึ้นมาจะโจมตีเรน ตอนนั้นมือของเขาก็มีรูนิกปืนลูกซอง
ปัง! ๆ ๆ ๆ
เรนยิงกระหน่ำซ้ำพวกมันจนตายไป 3 ตัว แต่ว่ายังมีอีกสองตัวที่ยังไม่ตาย เพราะเขายิงไม่ทัน หนึ่งในสองกระโจนเข้ามากัด
“ย้า!” เรนใช้เท้าถีบหน้าอกของมันจนตัวของผู้ติดเชื้อนั้นกระเด็นไปกระแทกกับกล่องด้านหลัง ส่วนอีกตัวเรนใช้ด้ามปืนฝาดใส่จนหน้าของมันยุบลงไป
“อ๊ากกก...!” ผู้ติดเชื้อเซถอยหลังล้มลงไป
ปัง!
เรนยิงซ้ำไปอีกครั้งจนมันตาย ก่อนจะหันไปฆ่าอีกตัวจนหมด เขาเพียงคนเดียวสามารถเก็บพวกมันทั้ง 5 ตัวได้อย่างมากไม่ยาก
พวกที่ยืนอยู่ด้านหลังของเรนยืนมองด้วยสีหน้าอึ้งเล็กน้อย แน่นอนว่าพวกเขารู้ความแข็งแกร่งของเรนอยู่แล้ว จึงไม่ตกใจอะไรมากนัก
“ในห้องไม่มีพวกมันแล้ว รีบขนของกันเถอะ” เรนกล่าว ก่อนจะเข้าไปดูพวกขวดน้ำ
“ในนี้มีน้ำขวดอยู่หลายสิบแพ็คขนพวกมันไปก่อน”
น้ำสะอาดย่อมสำคัญที่สุดในตอนนี้ ส่วนอาหารพวกเขายังพอหาได้ แต่น้ำสะอาดนั้นหายากมาก
หลิน ไอรา ลีและหมออลันรีบทำตามที่เรนสั่ง เข้าไปยกน้ำกันคนละแพ็คสองแพ็คตามเรนที่แบกน้ำออกไปมากกว่า 6 แพ็คพร้อม ๆ กัน
เรนออกมาจากร้านก็เห็นว่าผู้กองเชนและลุงบุญลงมาจากรถอยู่แล้ว
ผู้กองเชนใช้ปืนไรเฟิลยิงพวกผู้ติดเชื้อสองสามตัวที่พยายามเข้ามาแถวร้านสะดวกซื้อ ส่วนลุงบุญนั้นลงมาเตรียมเปิดประตูตู้ที่ด้านหลังของรถบรรทุก 6 ล้อ
“เปิดออกไหม” เรนที่แบกน้ำเข้ามาสอบถาม
“ล็อกเหมือนจะติด” ลุบุญกล่าว
เรนได้ยินจึงวางแพ็คน้ำที่ยกมาจากนั้นก็เข้าไปช่วยเปิด แรงของเรนนั้นมากกว่ามนุษย์อยุ่หลายเท่า พอดึงด้วยแขนทั้งสองข้างก็มีเสียงดังเอียดลากยาว และล็อกของประตูก็เปิดขึ้นมา
แต่ว่าภาพแรกที่เห็นกลับทำให้เรนและลุงบุญต้องตกใจ
ภายในตู้ของรถบรรทุกกลับมีคนอยู่ 3 คน หนึ่งคนเป็นชายวัยประมาณ 35 อีกสองเป็นลูกชายอายุราว ๆ 17 และอีกคนคือลูกชายอายุ 10 กว่าขวบ พวกเขาทั้งสามนั้นนอนอ่อนแรง
พอเห็นว่าตู้เปิดขึ้นมาคนเหล่านั้นก็ลืมตาขึ้นมองดูเรนและลุงบุญ
“ช่วยพวกเราด้วย” ผู้เป็นพ่อร้องขอความช่วยเหลือจากเรนในทันที
เรนไม่รู้ว่าคนทั้งสามเข้าไปหลบในตู้ท้ายรถบรรทุกกี่วันแล้ว พวกเขาน่าจะเข้าไปแล้วออกมาไม่ได้เพราะล็อกท้ายตู้มันเสียหายจนเปิดไม่ได้ และบังเอิญโชคดีที่ว่าข้าง ๆ ตู้มีรอยกระสุนที่ยิงทะลุไว้ทำให้ภายในไม่ได้ปิดตายมีอากาศถ่ายเทเข้าออกได้
บางทีผู้ติดเชื้อที่อยู่แถว ๆ รถบรรทุกก็คงสัมผัสถึงคนเหล่านี้ด้วย มันจึงไม่พากันไปไหน
ตอนนั้นคนอื่น ๆ ก็ตามออกมาพวกเขาเห็นสามพ่อลูกก็ตกใจไม่แพ้เรนและลุงบุญ
“เอายังไงดี” หลินหันไปถามเรน
ทุกคนรู้ว่าเรนพยายามไม่รับคนเข้ามาเพิ่ม เพราะลำพังแค่พวกเขาก็มีน้ำและอาหารให้ใช้ได้อย่างจำกัดแล้ว แต่ว่าจะให้เอาคนพวกนี้ลงมาทิ้งก็เหมือนฆ่าพวกเขาในทางอ้อมอยู่ดี
“ขนของขึ้นไปก่อนกลับไปที่ฐานค่อยคิด” เรนกล่าวออกมา
ที่จริงจากคำพูดของเรนก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าจะพาพวกเขากลับไปด้วยแบบเป็นนัย
ไม่ใช่ว่าเรนคิดจะช่วยพวกเขา แต่ว่าเขาก็ไม่มีทางเลือกอย่างที่ว่าถ้าทิ้งก็เท่ากับฆ่าพวกเขาทางอ้อมจริง ๆ เรนขึ้นไปในตู้ ก่อนจะบอกกับพวกเขาทั้งสาม
“ตอนนี้นอนนิ่ง ๆ ไปก่อน อย่าคิดทำอะไรโง่ ๆ” เรนกล่าว
ผู้เป็นพ่อพยักหน้าตกลง พวกเขาไม่ได้กินน้ำและอาหารมาหลายวัน ดังนั้นจึงอ่อนล้ามาก
เรนเห็นเช่นนั้นก็หันไปหยิบน้ำมาให้พวกเขาคนละขวดและลงไปช่วยคนอื่น ๆ ขนของ
“ลีไปช่วยผู้กองฆ่าพวกที่เข้ามาใกล้” เรนส่งปืนไรเฟิลกระบอกของตนเองให้กับลี
ลีเป็นตำรวจ ต่อให้เขาขี้ขลาดแค่ไหนก็ยิงปืนเป็น เพราะตอนที่เป็นตำรวจเขาต้องฝึกอาวุธเหล่านี้มาระดับหนึ่งอยู่แล้ว
“เออ...อืม” ลีรับปืนมา ก่อนจะไปช่วยผู้กองเชนยิงพวกผู้ติดเชื้อที่พยายามเข้ามาที่นี่
เมื่อเรนเข้ามาไปช่วยขนของทุกอย่างที่เอาไปได้ ไม่ว่าจะเป็นน้ำเปล่า น้ำอัดลม เกลือ เครื่องปรุง อาหารแห่ง เรียกว่ากวาดเอาทุกอย่างมาแทบทั้งหมดจริง ๆ
ใช้เวลาไม่นานของในร้านสะดวกซื้อก็แทบถูกกวาดไปจนแกล้ง ถูกยัดเข้าในตู้ท้ายรถบรรทุก 6 ล้อ ส่วนสามคนแม่ลูกนั้นพวกเขาก็อยู่ที่ท้ายรถบรรทุกด้วย เรนไม่ได้พวกพวกเขาออกมา เพราะว่าต่อให้พาออกก็ไม่มีที่ให้ไปอยู่ดี
ของถูกใส่ไว้ด้านหน้าเว้นที่ไว้ให้สามคนทางด้านหลัง
“พวกมันมากันเยอะขึ้นแล้วเสร็จหรือยัง” ผู้กองเชนหันกลับไปตะโกนถาม ขณะที่กำลังยิงผู้ติดเชื้อตัวอื่น ๆ จนกระสุนหมด เขาจึงเปลี่ยนแม็กใหม่ไปด้วย
“เสร็จแล้วไปกันเลย” เรนตะโกนบอก
“ให้ลุงบุญขับออกไปก่อนเลย” ผู้กองเชนกล่าว
“ไป”
ลุงบุญขึ้นไปขับรถบรรทุกออกไปจากที่นี่ โดยคนที่ไปด้วยคือหมออลันที่นั่งไปข้าง ๆ ที่นั่งคนขับ
หลินและไอรากลับไปที่รถหุ้มเกราะซึ่งจะออกไปเป็นคนหลัง เพราะว่าพวกเขาต้องล่อพวกผู้ติดเชื้อไปทางอื่น
“ถอยกลับไปที่รถ” ผู้กองเชนบอกกับลีที่อยู่ข้าง ๆ ที่กำลังไล่เก็บไอเทมที่ปรากฏออกมาจากศพผู้ติดเชื้อ
หลังได้ยินคำสั่งลีก็พยักหน้าและเตรียมถอย ทั้งสองคนถอยกลับไปที่รถ เรนและสองสาวช่วยกันยิงกันให้ออกมาจากท้ายรถหุ้มเกราะเพื่อคุ้มกันทั้งสองคน พอผู้กองเชนและลีขึ้นมาแล้วรถก็ขับออกไปทันที ขณะที่เรนคอยยิงพวกที่วิ่งตามมาตายไปเรื่อย ๆ
รถหุ้มเกราะไปคนละทางกับรถบรรทุก 6 ล้อ เพื่อหลอกล้อพวกผู้ติดเชื้อไม่ให้มันตามรถบรรทุกไป
หลังจากวนไปมาสองสามรอบ พวกเขาก็ขับกลับไปที่ฐาน ในตอนนี้รถบรรทุกได้ไปจอดรออยู่ก่อนแล้ว
