ตอนที่ 8 อนุภาควิญญาณและขั้นจิตสัมผัส
ตอนที่ 8 อนุภาควิญญาณและขั้นจิตสัมผัส
“อนุภาควิญญาณเป็นพลังงานชนิดหนึ่งที่ลึกลับมากที่สุดในโลก อนุภาควิญญาณมันมองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ และวัตถุธรรมดาทั่วไปไม่สามารถกักขังพวกมันได้ แต่ว่าก็ได้มีการแนวคิดว่าที่ว่าอนุภาควิญญาณนั้นมีคุณสมบัติพลังงานแบบคู่ คือเป็นทั้งอนุภาคและคลื่นและเราก็เหมือนจะคิดถูก”
“อนุภาควิญญาณมีการสั่นไหว โดยเฉพาะอนุภาควิญญาณที่หนาแน่น จึงได้มีการใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้มาสร้างเป็นสถานที่ใช้ฝึกจิตสัมผัสที่พวกเจ้าเห็นอยู่นี้ขึ้นมา”
“โดยใจกลางห้องนั้นมีวัตถุวิญญาณที่อัดแน่นไว้ด้วยอนุภาควิญญาณ เมื่อมันรวมตัวกันมาก ๆ ก็การสั่นไหวที่เบาบางและส่งคลื่นเหล่านั้นไปที่โลหะสื่อวิญญาณบริสุทธิ์และกระจายไปที่ผิวน้ำจนเกิดเป็นคลื่นเล็ก ๆ”
“และนี่คือ บ่อน้ำคลื่นวิญญาณ ที่ข้าจะใช้สอนพวกเจ้าในการฝึกฝนขั้นจิตสัมผัส”
ทุกคนฟังการอธิบายของอาจารย์ดาร์เลเน่ พวกเขาต่างได้รับคำตอบถึงห้องเหล่านี้แล้ว
อาจารย์ดาร์เลเน่เริ่มกล่าวต่อว่า “พวกเจ้าหลายคนนั้นมาจากตระกูลหมอผี ดังนั้นจึงน่าจะทราบเรื่องระดับของการฝึกมาก่อนอยู่แล้ว บางคนอาจจะเริ่มฝึกฝนมาแล้วบ้าง แต่ข้าจะเริ่มอธิบายตั้งแต่ต้นเพื่อให้คนที่ไม่รู้ได้เข้าใจด้วย ส่วนที่เข้าใจแล้วก็ถือเป็นการทบทวนไปในตัว”
การฝึกของหมอผี อาศัยเทคนิคฝึกฝนขั้นพื้นฐานที่สร้างขึ้นโดยหมอผียุคก่อน ๆ และกองควบคุมได้ใช้มันเป็นมาตรฐานให้หมอผีหน้าใหม่เรียนรู้ เรียกว่า “เทคนิคมือวิญญาณ”
โดยเทคนิคจะมีสามขั้นตอน
ขั้นจิตสัมผัส
ขั้นจิตควบคุมวิญญาณ
ขั้นแปลงวิญญาณสร้างรูนจิต
เริ่มจากฝึกขั้นจิตสัมผัส คือการสัมผัสถึงอนุภาควิญญาณ ซึ่งมาจากวัตถุที่มีพลังวิญญาณหนาแน่น ของพวกนี้มาจากสิ่งของที่เกี่ยวกับภูติผีปีศาจ โดยวิธีการฝึกที่นิยมสุดคือฝึกกับน้ำ
“เอาละในคาบเรียนนี้จะเริ่มที่ขั้นจิตสัมผัสเพียงอย่างเดียว ซึ่งนับว่าเป็นขั้นที่สำคัญสุด เพราะมันทำให้หมอผีรับรู้ได้ถึงอนุภาควิญญาณ พวกเจ้าทุกคนลงไปในบ่อน้ำคลื่นวิญญาณนี้นอนแช่ในน้ำและพยายามสัมผัสถึงอนุภาควิญญาณที่อยู่บนคลื่นผิวน้ำเหล่านี้” อาจารย์ดาร์เลเน่ให้ทุกคนลงมือปฏิบัติแล้ว
ในระหว่างที่ศิษย์ใหม่กำลังล้อมรอบบ่อน้ำอาจารย์ดาร์เลเน่ก็อธิบายเพิ่มเติมกับพวกเข้า
“ทฤษฎีนั้นไม่อยาก แต่การปฏิบัตินั้นยากมากกว่า หมอผีจะต้องรับรู้พวกมันด้วยตัวเองไม่มีใครสามารถสอนพวกเจ้าถึงสิ่งนี้ได้ อาจารย์อย่างพวกข้าทำได้เพียงชี้แนวทางเท่านั้น ส่วนจะทำได้มากน้อยแค่ไหนขึ้นอยู่กับพรสวรรค์และการทำความเข้าใจของเจ้าว่ามีมากน้อยแค่ไหน”
ลีโอทิ้งตัวนอนในบ่อน้ำ มีเพียงใบหน้าที่โผล่พ้นน้ำเท่านั้น เขาเห็นว่าเดลล่าเด็กสาวที่เคยพูดด้วยก็อยู่ไม่ไกล ดูเหมือนนางจะเคยฝึกมาก่อนบ้างและเริ่มหลับตาก่อนจะปรับลมหายใจไปกับคลื่นน้ำเหล่านั้น
อาจารย์ดาร์เลเน่แนะนำคนที่ไม่เคยฝึกมาก่อนว่า “ดวงตาของพวกเจ้านั้นมองไม่เห็นและสัมผัสอนุภาควิญญาณไม่ได้ดังนั้นไม่ต้องไปใช้มัน หลับตาลงซะปิดกั้นสัมผัสอื่น ๆ ไปด้วย”
“อาศัยการรับรู้ของสัมผัสที่ 6 สิ่งนี้เรียกว่า ขั้นจิตสัมผัส นี่คือหัวใจของขั้นนี้ โดยการใช้จิตสัมผัสรับรู้ มันคล้ายกับการที่เจ้าเอามือไปสัมผัสเปลวไฟก็จะร้อน สัมผัสอากาศที่หนาวเย็น ก็รู้สึกเย็น สัมผัสแดดก็รู้สึกอุ่น อนุภาควิญญาณก็เช่นเดียวกัน”
ตอนนั้นก็มีศิษย์คนหนึ่งถามขึ้นมาว่า “อาจารย์ดาร์เลเน่ความรู้สึกอนุภาควิญญาณให้นั้นเป็นแบบไหน”
อาจารย์ดาร์เลเน่ยิ้มก่อนจะพูดว่า “เมื่อพวกเจ้าเห็นวิญญาณร้ายพวกเจ้ารู้สึกยังไง อนุภาควิญญาณก็ให้ความรู้สึกที่คล้ายเช่นนั้น”
คำพูดของอาจารย์หมอผีทำให้ทุกคนนั้นเงียบลงในทันที พวกเขาเหมือนจะจับจุดอะไรบางอย่างได้จากคำตอบนี้
“ฝึกต่อไปพวกเจ้ามีเวลาอีก 5 ชั่วโมง หลังจากนั้นก็จะหมดคาบ และในอนาคตถ้าพวกเจ้าอยากจะใช้ที่นี่ฝึกขั้นจิตสัมผัสจะต้องเสีย 3 ดากาซต่อ 1 ชั่วโมงและห้ามทำการฝึกขั้น 2 จิตควบคุมวิญญาณหรือทำการปั้นเส้นใยวิญญาณที่นี่ เพราะห้องนี้ไว้สำหรับฝึกในขั้นแรกเท่านั้น”
กล่าวจบอาจารย์หมอผีดาร์เลเน่ก็ไม่ได้ชี้แนะอะไรอีก เพียงมองดูอย่างเงียบ ๆ เท่านั้น
จิตใจทั้งหมดของลีโอนั้นเพ่งสมาธิไปที่คลื่นบนผิวน้ำ น้ำในบ่อน้ำคลื่นวิญญาณมีอุณหภูมิต่ำมากทำให้มือของเขารู้สึกเย็นยะเยือก แต่นอกจากความเย็นของน้ำก็ไม่มีความรู้สึกอื่นใดอีก
ผีร้ายที่เขาเคยเจอนั้นให้ความรู้สึกหนาวเหน็บและมืดมิด เต็มไปด้วยบรรยากาศแห้งเหี่ยวและอับเฉา ความตาย แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนลีโอก็ยังไม่อาจจะสัมผัสถึงสิ่งเหล่านี้ได้
ลีโอลืมตาขึ้นมา ก่อนจะมองไปรอบ ๆ ตัว เขาพบว่าคนที่มีพรสวรรค์ระดับ 1 และ 2 นั้นเจอกับเรื่องค่าย ๆ เขา ส่วนพวกพรสวรรค์ระดับ 3 ดูเหมือนจะไปได้เร็วกว่าพวกเขาจมอยู่กับการเพ่งสัมผัสที่ 6 เพื่อสัมผัสอนุภาควิญญาณ โดยที่แทบไม่ขยับตัวใด ๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตระหนักถึงความต่างของพรสวรรค์ในการเป็นหมอผี
ลีโอจ้องมองไปที่ผิวน้ำด้วยความสงสัย
เมื่อจ้องมันไปเรื่อย ๆ ตอนนั้นดวงตาขวาของลีโอก็แปลก ๆ ไปมันเป็นความรู้สึกคล้ายกับครั้งที่เขาสัมผัสนิ้วศพที่ใช้ทดสอบพรสวรรค์ แต่แค่พริบตาเดียวเท่านั้น
ก่อนทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติ
“มันเกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว ข้าคิดถูก” ลีโอพึมพำคนเดียวเบา ๆ
ตอนนี้เขามีไอเดียบางอย่าง เพียงแต่ว่าต้องกลับไปที่ห้องก่อน เพราะไม่สามารถทำมันที่นี่ได้
เวลาในคาบนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว สุดท้ายแล้วก็หมดเวลา
อาจารย์ดาร์เลเน่สั่งให้ทุกคนหยุดการฝึกในทันที
“หมดเวลา ทุกคนหยุดการฝึกและขึ้นมาจากน้ำ พวกเจ้าไม่ต้องฝืนต่อ น้อยคนมากที่จะทำขั้นแรกสำเร็จตั้งแต่การฝึกครั้งแรก แม้แต่พวกพรสวรรค์ระดับ 5 ยังใช้เวลา 2 สองวันกว่าจะเข้าขั้นนี้ได้ พวกเจ้าคงใช้เวลาสัก 10 วันถึงจะเข้าสู้ขั้นสัมผัสได้”
“เอาละหลังจากออกไปแล้วพวกเจ้าก็กลับไปอ่านในหนังสือที่ได้ไปตอนลงทะเบียน มันมีขั้นตอนการฝึกฝนอยู่ และถ้าอยากจะเรียนอะไรต้องไปลงทะเบียนเรียนเอา แน่นอนว่ามีค่าใช้จ่าย แต่ที่นี่ไม่มีการบังคับเรียนใด ๆ”
ทุกคนหยุดการฝึกฝนและมองไปที่บ่อน้ำคลื่นวิญญาณอย่างเสียดาย หลายคนกำลังเหมือนจะคว้าบางอย่างได้แล้วก็หมดเวลาซะก่อน
แต่พอคิดว่าสามารถใช้ดากาซเพื่อเข้าไปฝึกฝนต่อพวกเขาจึงคิดว่ายังมีโอกาสอีกมาก
ต่างจากลีโอดากาซของเขานั้นมีจำกัด มันเหลือแค่ 30 เหรียญเท่านั้น ลีโอต้องประหยัดไว้เป็นค่าใช้จ่ายอื่น ๆ
“กลับห้องไปทดลองในสิ่งที่คิดก่อน” ลีโอบอกกับตัวเองและรีบกลับขึ้นไปที่ห้องชั้น 3 ในทันที
หลังจากทำการล็อกห้องเรียบร้อยก็เปลี่ยนชุดใหม่แล้วลีโอก็หายเข้าไปในมิติของดวงตาผนึกเทพ
ลีโอปรากฏขึ้นมาในมิติของดวงตาผนึกเทพที่นี่ทุกอย่างนั้นยังคงเป็นเหมือนเช่นที่เคยเป็นไม่มีสิ่งใดนอกจากผีร้ายที่โดนผนึกอยู่ในมิตินี้ 1 ตัว
แต่ว่าสภาพของผีร้ายตัวนี้นั้นต่างออกไป เพราะว่ามันเหมือนจะจางลงกว่าในตอนแรก
“เกิดอะไรขึ้นกับมัน” ลีโอมองอย่างสงสัย เพราะตั้งแต่ที่เข้ามาที่นี่เมื่อวานลีโอก็ไม่ได้เขามาอีก เนื่องจากว่าเขาไม่มีโอกาสได้เข้ามา
ลีโอเดินสำรวจรอบ ๆ วิญญาณอย่างสงสัย แต่ก็ไม่พบกับความผิดปกติใด ๆ
“ช่างมันก่อน ข้าจะลองฝึกโดยสัมผัสกับผีร้ายตัวนี้ตรง ๆ มันน่าจะทำให้เข้าใจต่ออนุภาควิญญาณไม่ต่างจากบ่อน้ำคลื่นวิญญาณ”
ลีโอนั่งลงด้านหน้าของผีตนนี้ ก่อนจะเริ่มใช้จิตสัมผัสเพ่งมองไปที่ตัวของมัน แต่ตอนนั้นเองลีโอก็รับรู้ได้ว่ามันง่ายกว่าด้านนอก ราวกับว่าเขาสามารถรับรู้ได้ถึงทุกสิ่งในมิติแห่งนี้
แถมดวงตาของลีโอก็มีความรู้สึกแบบเดิมอีกครั้ง ลีโอลืมตาขึ้นมาในทันที เขาก็พบว่ารอบตัวนั้นมีจุดเล็ก ๆ จำนวนมากกำลังลอยอยู่เต็มไปหมด
ทั้งหมดนั้นเป็นจุดแสงสีเทา
ลีโอรู้สึกตกใจ แต่พอตั้งสติสังเกตว่าจุดแสงสีเทาเหล่านั้นไม่ได้อันตราย ลีโอยื่นมือไปสัมผัสก็พบว่าที่มือเข้าไปใกล้มันก็รู้สึกเย็นจนสะท้านไปถึงวิญญาณ
“หรือนี่จะคืออนุภาควิญญาณ”
ลีโอค้นพบว่าตนเองนั้นสามารถมองเห็นอนุภาควิญญาณได้ เขาเริ่มคิดว่าเกิดจากอะไร จนกระทั่งพบว่าเพราะเขาใช้จิตสัมผัสของตนเองนั้นมองผ่านดวงตาผนึกเทพอย่างบังเอิญ
ทำให้เขาได้ความสามารถมองเห็นอนุภาควิญญาณมา
“แต่ว่าทำไมข้าถึงสัมผัสพวกมันได้เล่า”
มือของลีโอจับไปที่อนุภาควิญญาณเล็ก ๆ และลองบีบมันเบา ๆ อนุภาควิญญาณก็แตกตัวเป็นละอองและกระจายไปทั้งตัว ลีโอลองยกมือโบกไปมาอนุภาควิญญาณก็ขยับไปตามความคิดของเขา
“อาจจะเป็นเพราะที่นี่คือโลกมิติภายในดวงตาผนึกเทพมันทำให้ข้าควบคุมทุกอย่างในนี้ได้”
ขณะที่ลีโอกำลังควบคุมอนุภาควิญญาณก็เหลือบไปเห็นว่าแท้จริงแล้วอนุภาควิญญาณเหล่านี้มันมาจากวิญญาณของผีร้ายที่โดนผนึกอยู่ มิตินี้กำลังค่อย ๆ สกัดเอาอนุภาควิญญาณในผีร้ายออกมาและเขายังค้นพบอีกว่าอนุภาควิญญาณที่ลอยออกมานั้นกำลังเติมเต็มโลกมิติแห่งนี้อยู่
“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าที่นี่มีอนุภาควิญญาณมากขึ้น มันจะสร้างบางสิ่งขึ้นมาหรือเปล่า” ลีโอเริ่มตั้งคำถาม ก่อนจะคิดขึ้นมาได้ว่า “ทำไมข้าไม่ทำให้มันเร็วขึ้นละ”
ลีโอเหมือนจะคิดบางอย่างได้ ก่อนที่จะยื่นมือไปจับที่มือของผีร้ายและดึงออกมา พริบตานั้นมือข้างที่หลุดออกมาก็แตกตัวเป็นอนุภาควิญญาณอย่างรวดเร็ว
เหมือนกันกับตอนที่ลีโอลองบีบอนุภาควิญญาณก่อนหน้านี้
ผีร้ายเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากมองไปที่ลีโออย่างหวาดกลัว
ลีโอไม่สนใจต่อความรู้สึกของผีร้ายตนนี้ เพราะเขากำลังมองที่อนุภาควิญญาณอย่างตื่นเต้น
